Wat is de 24-uurs urine-eiwittest?
De 24-uurs urine-eiwittest controleert hoeveel eiwit er in de urine terechtkomt, wat kan helpen bij het opsporen van ziekten of andere problemen. De test is eenvoudig en niet-invasief.
Urinemonsters worden gedurende 24 uur verzameld in een of meer containers. De containers worden in een koele omgeving bewaard en vervolgens voor analyse naar een laboratorium gestuurd. Specialisten controleren vervolgens de urine op eiwitten.
Wanneer er meer dan normale hoeveelheden eiwit in de urine zitten, wordt dit proteïnurie genoemd. Dit is vaak een teken van nierbeschadiging en ziekte.
De test laat niet zien welke soorten eiwitten er in de urine zitten. Om dit te bepalen, kan uw arts ook tests bestellen, zoals een serum- en urine-eiwitelektroforese. De test laat ook de oorzaak van het eiwitverlies niet zien.
Af en toe is proteïnurie geen teken van nierbeschadiging. Dit geldt vooral voor kinderen. Het eiwitgehalte kan overdag hoger zijn dan 's nachts. Andere factoren, zoals extreme inspanning, kunnen ook de testresultaten beïnvloeden.
Waarom wordt de 24-uurs urine-eiwittest gegeven?
Een 24-uurs urine-eiwittest wordt gegeven als u symptomen van glomerulonefritis of nefrotisch syndroom heeft.Andere soorten nieraandoeningen of andere aandoeningen die de nieren aantasten, zijn ook voldoende redenen om de test te bestellen, waaronder:
- ongecontroleerde diabetes
- hoge bloeddruk
- lupus
- screening op pre-eclampsie tijdens de zwangerschap
De 24-uurs urine-eiwittest bestaat uit meerdere urinemonsters die over een periode van 24 uur worden genomen. Het verschilt van een eiwit-tot-creatinineverhoudingstest, waarbij slechts één urinemonster wordt gebruikt. De 24-uurs urine-eiwittest kan worden gegeven als vervolg op een positieve eiwit-tot-creatinineverhoudingstest.
Hoe wordt de test gegeven?
De test vereist niets anders dan normaal plassen. Er zijn geen risico's aan verbonden.
De test kan thuis of in het ziekenhuis worden uitgevoerd. Over het algemeen krijgt u een of meer bakjes om uw urine gedurende 24 uur op te vangen en op te slaan.
Meestal begin je 's ochtends. U zult de urine niet bewaren tijdens die eerste reis naar de badkamer. Spoel in plaats daarvan door en begin de tijd bij te houden. De rest van uw urine verzamelt u de komende 24 uur.
Bewaar uw urine uit de periode van 24 uur in een koele omgeving. Het kan in de koelkast worden bewaard of op ijs in een koelbox.
Label de container met uw naam, datum en tijd van verzameling. Na 24 uur urineverzameling moeten de monsters voor analyse naar een laboratorium worden gebracht. Als u thuis bent, zal uw zorgverlener u vertellen hoe u de urine moet vervoeren.
Hoe bereid ik me voor op deze test?
Uw arts zal u vertellen hoe u zich op de test moet voorbereiden. Mogelijk moet u stoppen met het gebruik van bepaalde medicijnen die de testresultaten kunnen verstoren. Vertel uw arts over alle supplementen, receptplichtige en vrij verkrijgbare medicijnen die u gebruikt.
Andere factoren kunnen ook de testresultaten verstoren. Deze kunnen omvatten hoeveel spiermassa een persoon heeft. Als iemand bijvoorbeeld erg ziek is, maakt hij misschien niet zoveel van het spiereiwit creatinine aan. Aan de andere kant, als iemand aan het bodybuilding is en zijn spiermassa heeft vergroot, kan dat ook van invloed zijn op de resultaten.
Soms kan alleen krachtige lichaamsbeweging de hoeveelheid proteïne verhogen die een persoon aanmaakt en op een bepaalde dag in de urine terechtkomt.
Wat betekenen de testresultaten?
De testresultaten zouden na een paar dagen beschikbaar moeten zijn, afhankelijk van het laboratoriumschema. Een normaal testresultaat laat minder dan 150 milligram eiwit per dag zien. Testresultaten kunnen enigszins variëren tussen laboratoria. Vraag uw arts naar de exacte betekenis van uw testresultaten.
Eiwit in de urine kan wijzen op nierbeschadiging of ziekte. Eiwitniveaus kunnen ook tijdelijk stijgen als gevolg van factoren zoals infectie, stress of overmatige lichaamsbeweging.
Als het eiwit wordt veroorzaakt door nierbeschadiging, zullen de testresultaten helpen om de omvang van die schade te bepalen. De hoeveelheid proteïne kan ook worden gebruikt om eventuele ziekteprogressie te volgen of uw respons op de therapie te meten.
Proteïnurie wordt in verband gebracht met veel andere aandoeningen. Waaronder:
- amyloïdose, een abnormale aanwezigheid van amyloïde eiwitten in organen en weefsels
- blaaskanker tumoren
- congestief hartfalen
- diabetes
- urineweginfectie
- gebruik van medicijnen die de nieren beschadigen
- Waldenströms macroglobulinemie, een zeldzame plasmacelkanker
- glomerulonefritis, ontsteking van de bloedvaten in de nieren
- Goodpasture-syndroom, een zeldzame auto-immuunziekte
- vergiftiging door zware metalen
- hypertensie
- nierinfectie
- multipel myeloom, een kanker van de plasmacellen
- lupus, een inflammatoire auto-immuunziekte
- polycystische nierziekte
Uw arts kan meer tests bestellen om een diagnose te stellen.
