Grey's Anatomy-actrice Mara Hall praat over diabetes type 2

Vandaag zijn we verheugd om te presenteren opkomende ster-tv en filmster Mara Hall, die leeft met diabetes type 2. Velen herkennen haar misschien van haar terugkerende rol in "Grey’s Anatomy" door de jaren heen, evenals optredens in primetime-shows zoals 'Scandal' en 'The Resident'. Nu speelt ze de hoofdrol in een nieuwe soapserie in de avond dat net debuteerde op het Oprah Winfrey Network deze zomer, en ze schreef en speelde zelfs in een onlangs uitgebrachte korte film genaamd "Juicy Ladies" die is gebaseerd op haar eigen leven met diabetes type 2.

Mara heeft ook een fascinerend verhaal over haar eerste liefde voor klassieke muziek. We hebben ervan genoten om telefonisch met haar te praten haar geboorteplaats Detroit, MI, onlangs…

Mara Hall over diabetes type 2 en haar acteercarrière

DM) Hallo Mara! Kun je beginnen met te delen hoe je hebt geleerd dat je T2D had?

MH) Ik herinner me dat het rond 2000 was, ik had dorst en plaste de hele tijd, en ik wist niet wat het was. Ik ging naar de dokter en hij vertelde me dat ik pre-diabetisch was. Ik begreep toen natuurlijk niet wat dat betekende. Hij heeft me misschien verteld dat ik dat misschien zou kunnen veranderen door beter te eten en af ​​te vallen, maar het registreerde zich gewoon niet voor mij. Het werd erger en ik kreeg metformine en een ander medicijn in pilvorm voor diabetes. Maar ik nam het gewoon niet serieus. Zoals je weet bij type 2, zijn er echt geen opvallende symptomen ... het wordt de ‘stille moordenaar’ genoemd omdat het achter de schermen werkt en er is misschien geen duidelijk teken dat je dit hebt ontwikkeld. Misschien kreeg ik na de volgende keer dat ik naar de dokter ging de diagnose diabetes type 2. Maar ik heb niets gedaan om mijn levensstijl te veranderen.

Wat is er voor jou veranderd?

In 2002 stierf mijn broer plotseling aan wat we later ontdekten, symptomen van diabetische ketoacidose (DKA) waren. Hij raakte in coma, omdat hij diabetes had en het niet wist. Toen werd het echt echt voor mij. Mijn familie begon alles op te merken met betrekking tot onze gezondheid. Hij was de eerste waarbij diabetes in beeld kwam, en toen werd bij mijn moeder en daarna vader type 2 eerder vastgesteld dan ik. We zijn allemaal diabetisch. De dood van mijn broer was een moeilijke en zware pil om door te slikken, maar zelfs daarmee begreep ik nog steeds niet dat ik diabetes had en een aantal veranderingen in mijn leven moest aanbrengen. Ik was in diabetesontkenning.

Hoe heb je die ontkenning overwonnen?

Ik ben mijn hele leven zwaar vast geweest, maar het was geen probleem totdat ik naar Californië verhuisde, waar er een acteerkans was voor een tv-showrol waarin ik moest afvallen. Het was als Grootste verliezer voldoet aan Dansen met de sterren, gebeld Dans je kont af op het zuurstofnetwerk. Dat was de eerste keer dat het voor mij klikte, dat ik kon afvallen en mijn diabetes beter onder controle kon krijgen en gezonder kon zijn. Nadat ik klaar was met die show en ongeveer 100 pond was afgevallen, was ik de diabeteswoordvoerder van NutriSystem. Ik hield het gewicht drie of vier jaar af ... maar het begon terug te komen als ik niet voor mezelf zorgde. Het is dus een constante strijd geweest om een ​​gezonde levensstijl te behouden en te doen wat ik fysiek en mentaal moet doen, en gezonder te eten.

Heeft het onlangs moeder worden u gemotiveerd om het beter te doen met uw T2D-beheer?

Ja, ik deed het. Ik had net ongeveer zes maanden geleden een prachtige dochter. Daarvoor was het veel moeilijker voor mij. Ik zou naar mijn endo gaan en zij zou me vertellen dat mijn A1C 7,2% was, niet goed voor mij. Het was alsof ik Russische roulette speelde met mijn gezondheid, en ik worstelde. Ik moest insuline krijgen toen ik zwanger was, niet zozeer voor mezelf maar voor mijn ongeboren kind om gezond geboren te worden. Ze zetten me op een streng dieet en insuline.

Voor het eerst in jaren, sinds ik al het gewicht voor tv kwijt was, had ik het gevoel dat ik mijn diabetes onder controle had. Ik neem het voor elke maaltijd en 's avonds, en ik denk dat dat voor mij een betere optie was. Ik slikte pillen en probeerde het onder controle te krijgen door middel van mijn dieet en lichaamsbeweging, maar het werkte niet. Dus met insuline had het eindelijk de controle over mij en mijn dochter. Ze is gezond en bloeit, en ik ga door en probeer een fitnessregime in kaart te brengen, omdat ik graag zou willen proberen om van insuline af te komen als ik op een gegeven moment kan.

Hebt u weerstand ondervonden van artsen toen u met insuline begon?

Nee, ze gaven me meteen insuline toen ik zwanger was, om me beter onder controle te krijgen. En toen kreeg ik een endocrinoloog toegewezen die gespecialiseerd was in diabetes, en we bleven insuline gebruiken. Ik denk echt dat het beter is dan pillen slikken. Daarmee zou je je suf of moe voelen en gewoon niet jezelf. Met insuline kan ik gewoon doorgaan en mijn leven leiden. Het maakt niet uit en ik voel me beter. Het is echt jammer dat sommige doktoren angstaanjagende tactieken gebruiken in plaats van insuline. Ik heb alleen horrorverhalen gehoord over orale medicatie die andere complicaties kan veroorzaken, en ik wist gewoon dat ik een hekel had aan het innemen van die pillen; ze werkten niet goed voor mij. Insuline is voor mij zoveel beter dan voorgeschreven.

Voordat je acteerde, was je een muziekleraar op school?

Ik kom uit Detroit en ging daar naar school aan de East Side. Ik was muziekleraar aan de Henry Ford High School en de Ann Arbor Trail Middle School in Detroit, voordat ik naar LA verhuisde om een ​​acteercarrière na te streven. Helaas werd ik in 2006 ontslagen als muziekleraar. Alle jonge leraren die sinds 2001 waren aangenomen, werden uiteindelijk ontslagen vanwege problemen en bezuinigingen op de Detroit Public Schools. Van daaruit ging ik terug naar school om mijn doctoraat in klarinetuitvoering voort te zetten, omdat ik een klassieke klarinettist ben.

Wacht, jij bent ook een klassieke klarinettist ?!

Ja. Nadat ik mijn bachelor had afgerond, ging ik klassieke klarinetprestaties studeren aan de University of Cincinnati-College Conservatory of Music. Nadat ik was afgestudeerd met mijn masterdiploma, voltooide ik twee jaar mijn doctoraat in klarinetprestaties. Na mijn opleiding heb ik opgetreden in een paar Community Wind Ensembles in Michigan, maar ik concentreerde me vooral op het doorgeven van mijn klassieke vaardigheden aan mijn studenten toen ik banddirecteur / muziekinstructeur werd.

In eerste instantie zou dat een pauze van een jaar of twee zijn voordat ik een carrière in acteren kon nastreven. Maar ik was net aan het praten op dat moment op de universiteit, omdat ik niet dacht dat acteren een echte carrière was.

Dus hoe heb je de sprong gemaakt van muziekles geven naar acteren?

Toen ik op het niveau van de banddirecteur van de middelbare school zat, was er een bericht over audities voor een realityshow genaamd Weinig kans​Ik danste altijd met mijn kinderen tijdens de fanfare, of kondigde voor hen aan, en mensen zeiden tegen me: ‘Mara, je zou een carrière in entertainment moeten overwegen.’ Ik zei gewoon: ‘Nee, dat is niet echt een carrière. Daar is een blauwdruk voor en het is een fantasieland. ’Maar deze keer zag ik de post en nam ik mezelf op, dansend met mijn bandstudenten en stuurde het op. Ik kwam bijna op de show, tussen mij en een andere persoon. Maar voor mij was dat een teken. En toen werd ik ontslagen. Dus ging ik terug naar de middelbare school, en ... en begon acteerlessen te volgen omdat het een theaterschool was. Ik kreeg uiteindelijk een hoofdrol in een van de hoofdproducties. Ik dacht: ‘Dit is raar! Ik ben een muziekstudent die net een theaterrol heeft gekregen met een stel theaterstudenten. '

Dus van daaruit accepteerde ik deze tekens en bedacht hoe ik dit allemaal logisch kon maken. Ik deed auditie voor de Grootste verliezer waar ik ook een finalist was. Toen ging ik naar New York en zag De kleur paars op Broadway, en wist dat ik dat wilde kunnen. Ik besloot naar Los Angeles te verhuizen om te acteren. Ik stopte met mijn doctoraatsprogramma, ging terug naar Detroit en deed auditie voor elk toneelstuk of optreden dat ik daar in het theater kon vinden. Ik begon daar acteerlessen te volgen en kreeg een paar optredens met musicals en toneelstukken voordat ik naar Californië vertrok. In de herfst van 2007 reed ik drie dagen in mijn eentje naar Californië in mijn Ford Focus om in LA te komen.

Hoe ging het toen je in Los Angeles aankwam?

Ik had geluk, want ik had verschillende hbo-diploma's en hoefde geen tafels te wachten als een dagtaak. Ik was eigenlijk in staat om op die manier les te geven en mijn brood te verdienen, totdat ik het als acteur verdiende. Het ging over netwerken en lessen volgen, en ik hield gewoon mijn voet op het gaspedaal.

Ik kreeg mijn eerste tv-rol in een Nickelodeon-show genaamd Zegevierend in 2009. Vanaf dat moment bleef ik vooruit: studentenfilms bij USC en AFI, en pro bono werk om vooruit te komen. Je doet één project en mensen blijven stijgen in de gelederen, en jij stijgt met hen op… Dus ik werd een werkende actrice en gaf nog steeds les. Uiteindelijk werd ik artistiek directeur van een non-profitorganisatie genaamd Harmony Project in South LA, waar ik muziek doceerde - jazz, in het bijzonder, aan studenten met een laag inkomen. Dat hield me op de been als ik niet acteerde. Dus ik stortte alles in mijn studenten, en dat hielp mijn acteercarrière echt sneller tot bloei te komen omdat ik me niet alleen concentreerde op acteren, acteren, acteren.

Wauw, wat een begin! Wat zijn enkele van de rollen waarvoor u misschien het meest wordt herkend?

Meest recent was ik in een aflevering van beide De bewoner en Schandaal in 2018, en daarvoor speelde ik verpleegster Kathleen op Grey’s Anatomy, van 2013 tot 2016.

En er waren enkele andere kindershows, waaronder Bella en de Bulldogs op Nickelodeon. Ik kreeg steeds andere rollen op tv en films, en een paar jaar geleden ging ik naar het Sundance Film Festival en deed daar geweldig netwerken. Daar kreeg ik het idee voor een film en ontmoette ik een paar mensen om daarbij te helpen.

Eventuele herinneringen van Bella en de Bulldogs en werken met Brec Bassinger, die de hoofdrol speelde als Bella en zelf in het echte leven met diabetes type 1 leeft?

Ik wist dat niet eens! Al mijn scènes waren bij haar en we hadden het niet over diabetes op de set. Daar was ze waarschijnlijk niet zo open over. Tenzij je misschien zou zien dat ze insuline slikte of in haar vinger prikte, zou het niet ter sprake zijn gekomen als onderdeel van het gesprek op de set. Ik heb toen geen insuline genomen, maar als ik nu op de set ben en mijn insuline moet nemen, haal ik hem er gewoon uit en schiet ik omhoog. Mensen vragen misschien waar dat over gaat, en ik vertel ze gewoon dat het mijn insuline is voor mijn type 2 diabetes. Maar ze is jonger, dus misschien liet ze dat niet aan anderen zien op de set.

Uw Sappige dames korte film weeft specifiek in je eigen T2-diabetesverhaal, toch?

Ja, het concept gaat over mijn leven als diabetes type 2 - via een personage genaamd Angie - en worstelen met gewicht, eigenwaarde vinden en op alle verkeerde plaatsen naar liefde zoeken. Ik heb de film voorgeproduceerd en erin gespeeld, de film geschreven omdat het een echt testament is van mijn leven als diabetespatiënt, omdat ik diabetes ontkende, en ik probeerde een mechanisme te vinden om ermee om te gaan. En proberen een beter leven te leiden en consistent te blijven, terwijl het elke dag een constante strijd voor me is.

We hebben het voor elkaar gekregen, met een budget van $ 33.000. Het kwam uit met een geweldige cast en crew. Het is een echt bewijs van vastberadenheid en dat, als je ergens je zinnen op zet, je alles kunt doen. Dat is wat er met mij is gebeurd. Het is voor alle type 2'ers die ermee worstelen, die niet beseffen dat dit mij kan doden of beïnvloeden. Het probeert een positieve kijk te vinden terwijl we omgaan met deze aandoening, die realiteit van elke dag in je vinger prikken en suikers controleren, of insuline of pillen slikken, en dat allemaal onder de knie krijgen ... evenals de gevolgen van het niet ondernemen en proactief zijn met uw diagnose.

Klinkt het alsof u een signaalversterking uitzendt over de noodzaak om prediabetes en T2D serieus te nemen?

Ja dat ben ik. Het is belangrijk om die bewustmakingsboodschap te verspreiden. Als u beter weet, kunt u het beter doen. Ik was een van degenen die het niet serieus namen. En er zijn consequenties. Voor mij is het een psychologische strijd om diabetes te hebben. Er is veel stigma. En zoveel komt terug op hoe je bent opgevoed, wat betreft eten.

In de Afrikaans-Amerikaanse gemeenschap eten we vaak niet zo goed als zou moeten. Zo zijn we niet opgevoed. We zijn opgegroeid met zuidelijk eten en comfort, met zoveel koolhydraten en zo. Nu internet en deze bronnen steeds vaker voorkomen, kunnen mensen zien dat ze gezonder moeten gaan eten. Het is toegankelijker in vergelijking met hoe we opgroeiden met alleen maar kennis van gefrituurd voedsel, of McDonalds en pizza. Dat was een onderdeel van onze cultuur, evenals in de Spaanse cultuur waar je de bonen en rijst in tortilla's hebt. Het is een belangrijke reden waarom type 2 zo wijdverspreid is, vanwege de voedselkeuzes die voor ons het meest beschikbaar waren - vooral in binnensteden of gebieden met lagere inkomens zonder grote voedselketens voor gezonder voedsel. Er zijn voedselwoestijnen en het is moeilijk om die gezondere opties te vinden, vooral omdat het meer geld kost. Niemand maakt het gemakkelijk.

Je speelt ook een hoofdrol in een nieuwe serie genaamd Ambities, Rechtsaf?

De show debuteerde in juni en het is een show van 18 afleveringen, op het Oprah Winfrey-netwerk. Het onderzoekt liefde, macht en politiek in Atlanta, Georgia en draait om een ​​intense rivaliteit tussen formabele legale adelaars, gespeeld door Robin Givens en Essence Atkins, voormalige beste vrienden van de universiteit die zichzelf persoonlijk en professioneel tegenstanders vinden. Ik speel een mysterieus familielid dat midden in de chaos naar de stad komt, met onduidelijke bedoelingen. Gewoon een geweldig nachtelijk drama / soap-opera die erg schandalig en sensationeel is. Het is erg sappig en ik ben opgewonden om deel uit te maken van de show.

Wat is het volgende voor jou?

Ik ben altijd op zoek naar nieuwe manieren om een ​​kat te villen, en probeer het gewoon beter te doen met mijn eigen leven en levensstijl. Als er iemand is die ermee worstelt zoals ik, weet dan dat je dit kunt doen en een gezonde levensstijl kunt leiden. Ik ben een van degenen die elke dag blijft werken en streven. Dat is mijn advies voor iedereen in Diabetesland.

Ik heb 11 jaar gewerkt om te komen waar ik ben, en het is een bewijs van instandhouding en standvastigheid - gewoon vasthouden aan je dromen en het waarmaken. Ik geloof dat hard werken elke dag talent overtroeft. Ik kan niet wachten om te zien wat er daarna gebeurt tijdens deze rit.

Met dank aan Mara voor het delen van haar verhaal en bewustwording. We waarderen het dat ze haar platform gebruikt om een ​​verschil te maken!

Je kunt Mara volgen op Facebook, Instagram en Twitter.