"Op een ochtend werd ik wakker en mijn vinger zat vast in een gebogen positie", zegt Risa Pulver, die al 35 jaar met diabetes type 1 leeft. "Ik moest het fysiek losmaken."
Dit was nog maar een paar jaar geleden, en al snel ontdekte Pulver uit New York dat verschillende van haar vingers haar elke dag op slot gingen doen.
Toen ze het haar zorgteam eindelijk vertelde, kreeg ze een snelle en gemakkelijke diagnose van wat gewoonlijk 'triggervinger' wordt genoemd, maar in de medische wereld bekend staat als 'stenoserende tenosynovitis'.
Laten we deze veel voorkomende maar uitdagende aandoening eens nader bekijken, en wat u moet doen als u ook met diabetes leeft en de symptomen ervan in uw eigen vingers opmerkt.
Wat is een ‘triggervinger’?
Triggervinger is het resultaat van een ontsteking in de pezen waardoor u uw vingers en uw duim kunt buigen en buigen. Het beperkt niet alleen uw vermogen om te bewegen, recht te zetten en uw vingers te gebruiken voor zelfs de eenvoudigste dagelijkse taken, maar het kan ook pijnlijk zijn.
"Het komt heel vaak voor bij mensen met en zonder diabetes. Ik zie elke dag 5 tot 10 patiënten met trekkervingers in mijn kantoor ”, vertelde Dr. Daniel B. Polatsch aan DiabetesMine. Polatsch is een van de meest erkende handchirurgen in New York.
"De pezen zijn in feite touwen die bewegen en je vingers tot een vuist trekken", legt Polatsch uit. "Die pezen gaan een zeer smalle tunnel binnen aan de basis van elke vinger en deze tunnel werkt net als een katrolsysteem."
Zonder dit tunnelachtige systeem, zegt Polatsch, zouden de pezen van je vingers eigenlijk wegtrekken en buigen van je vingers in plaats van er tegenaan te spannen.
"Wat er gebeurt, is dat terwijl de pees wrijft, hij in die tunnel buigt. En na verloop van tijd wordt de tunnel smaller en dikker, als een eeltlaag die zich in de loop van vele, vele jaren heeft gevormd. "
Polatsch voegt er echter aan toe dat de ernst van deze aandoening nogal uiteenloopt.
“Naarmate het zich ontwikkelt, kunnen de symptomen zo simpel zijn als pijn aan de basis van uw vinger, of een beetje stijfheid, of het onvermogen om een vinger volledig te strekken, of het onvermogen om een strakke vuist te maken. Het meest ernstige is wanneer het vast komt te zitten en vast komt te zitten. Het zit vast in die positie en je kunt die vinger niet handmatig rechttrekken of je hand helemaal openen. "
Niet alle gevallen ontwikkelen zich langzaam door die opeenvolging van gebeurtenissen, voegt hij eraan toe. Sommige mensen worden gewoon op een ochtend wakker en hebben plotseling een vinger die op slot zit.
Wie loopt het risico een triggervinger te ontwikkelen?
Een aandoening die niet vaak wordt besproken, de triggervinger komt eigenlijk heel vaak voor bij mensen met type 1- en type 2-diabetes. Onderzoek gepubliceerd in 2008 door Current Reviews in Musculoskeletal Medicine meldde de volgende risicofactoren die verband houden met het ontwikkelen van de aandoening:
- Mensen met diabetes hebben tot 10 procent meer kans om een triggervinger te ontwikkelen.
- Het risico hangt samen met het aantal jaren dat u diabetes heeft gehad, niet met uw bloedsuikerspiegel.
- Vrouwen hebben 6 keer meer kans dan mannen om een triggervinger te ontwikkelen.
- Triggervinger ontwikkelt zich meestal in de jaren 40 en 50, maar kan zich eerder ontwikkelen.
- Mensen met carpaal tunnelsyndroom, de Quervain's tenosynovitis, hypothyreoïdie, reumatoïde artritis, nierziekte en amyloïdose hebben een hoger risico op het ontwikkelen van een triggervinger.
- De meest voorkomende volgorde van de vingers is: ringvinger, duim, middelvinger, aanwijzer (of wijsvinger) en dan je pink.
Dus ja, het hebben van diabetes verhoogt aanzienlijk uw risico op het ontwikkelen van een of meerdere trekkervingers.
Verhoogt een hoge bloedsuikerspiegel uw risico?
Kortom: nee en ja.
Zoals opgemerkt, wijst onderzoek op de tijdsduur dat u met diabetes heeft geleefd als de belangrijkste risico-indicator voor het ontwikkelen van een triggervinger, in plaats van uw bloedsuikerspiegel.
Maar onderzoek heeft de exacte relatie tussen diabetes en deze aandoening nog niet vastgesteld, en er is geen hard bewijs dat het wordt veroorzaakt door hoge bloedsuikerspiegels.
Onthoud echter dat een gezonde bloedsuikerspiegel nog steeds een enorme invloed heeft op de algehele gezondheid en functie van uw vingers.
Het voorkomen van perifere neuropathie in uw vingers door een gezonde bloedsuikerspiegel is nog steeds van cruciaal belang.
Negeer de stijfheid in uw vingers niet
Zelfs als u 's ochtends slechts een lichte stijfheid in uw vingers of duim ervaart, is het belangrijk om een handspecialist te zien, in plaats van het belang ervan af te wijzen, omdat de stijfheid afneemt naarmate de dag vordert.
"Mensen met diabetes denken vaak dat het normaal is om stijfheid in hun vingers te hebben", zegt Polatsch. "Ze gaan ervan uit dat het slechts een onderdeel is van diabetes zonder te beseffen dat dit de vroege stadia van de triggervinger zijn."
Het opvangen van tekenen van een triggervinger in een of veel van uw vingers is van cruciaal belang om te voorkomen dat deze verslechtert en een operatie vereist.
Vroege tekenen en symptomen zijn onder meer:
- aanhoudende pijn of pijn aan de basis van uw vinger of duim
- een klikgeluid wanneer u die vinger beweegt
- een kleine bult of bult aan de basis van uw vinger of duim
- enige mate van stijfheid
"Sommige patiënten laten het lang ontwikkelen voordat ze er iets aan doen", zegt Polatsch. "Maar je wilt het zo vroeg mogelijk behandelen."
Ondanks het ongemak is het ook belangrijk om dagelijks te proberen uw aangedane vingers recht te trekken - zelfs als u uiteindelijk van plan bent om dit met een operatie te laten corrigeren.
"Als je het niet regelmatig probeert recht te trekken, beweeg je het niet volledig, dus het wordt stijver en verliest beweging", legt Polatsch uit. Net zoals elke dag wandelen om uw knieën gesmeerd te houden, verhoogt het dwingen van uw aangedane vingers om elke dag te bewegen het slagingspercentage van operaties of andere behandelingsopties.
Patiënten delen: mijn eerste symptomen
We namen contact op met onze sociale media-community en hoorden terug van een aantal mensen die deze aandoening hebben meegemaakt.
Risa, 55 jaar, leeft al 35 jaar met diabetes type 1 (T1D), ontwikkelde een triggervinger op 53-jarige leeftijd: “Op een ochtend werd ik wakker en mijn vinger zat vast in een gebogen positie. Ik moest fysiek buigen. Dit begon bijna dagelijks te gebeuren. "
Anita, 36 jaar, al 25 jaar T1D, ontwikkelde een triggervinger op 30-jarige leeftijd: “Mijn vingerknokkels verstijfden en het begon met de middelvinger en gebeurde meestal in de ochtend. Toen ik probeerde mijn vingers te buigen, bogen alle vingers samen behalve de middelvinger. Het zou later op de dag buigen, maar met een klikgeluid. Soms moet ik mijn vingers onder een kussen leggen zodat ze niet krullen en verstijven terwijl ik slaap, omdat het moeilijk is om de stijfheid 's ochtends los te laten. Als de vingers verstijven, kan ik soms niets zo eenvoudigs doen als een deur openen of een lepel optillen. Dagelijkse bezigheden kunnen moeilijk zijn omdat mijn vingers niet kunnen worden gebruikt. "
Chris, 33 jaar, al 20 jaar T1D, ontwikkelde een triggervinger op 30-jarige leeftijd: “Het kwam bijna uit de lucht vallen voor mij. Ik had een vrij standaard weekend met huishoudelijk werk, boodschappen, enz., Toen ik de maandagochtend van die week wakker werd met een erg stijve en gezwollen wijsvinger. Mijn wijsvinger voelde gewoon erg stijf aan, alsof de spieren en pezen erg strak waren. Met name het middelste gewricht voelde erg strak aan en het vermogen om mijn vinger doormidden te buigen was erg pijnlijk, maar bij geen enkele andere vinger een probleem. De kou lijkt het gebrek aan mobiliteit in dat specifieke gewricht en die vinger te veroorzaken, maar het is niets waar ik niet omheen kan. "
Donna, 52 jaar, al 33 jaar T1D, ontwikkelde een triggervinger op de leeftijd van 35: “Ik merkte voor het eerst dat ik een pijnlijke pink aan mijn rechterhand kreeg, die toen behoorlijk stijf werd. Het gewricht begon te 'klikken' en de vinger zou vast komen te zitten in een gekrulde positie, dus ik zou het echt moeten forceren om met mijn andere hand recht te trekken. Dit loste zichzelf binnen een paar maanden op. Een paar jaar later gebeurde hetzelfde met de linker pink en loste zichzelf weer op. Nog een paar jaar en de eerste en tweede vingers van mijn linkerhand begonnen te klikken en te plakken. "
Moe, 76 jaar, al 55 jaar T1D, ontwikkelde een triggervinger op 56-jarige leeftijd: “Het begon op de pink van mijn linker- en rechterhand. Ik kan ze krullen, maar ik kan ze niet rechttrekken. Het doet pijn, vooral als ik te veel probeer te strekken. De hele dag door zou ik zeggen dat het ongemakkelijk is. Ik kan nog steeds elke dag naar de sportschool, maar bepaalde oefeningen vermijd ik, zoals push-ups, omdat ik mijn hand niet plat op de mat kan leggen. Ik speel piano en ik kan niet zo ver komen als vroeger. Als het stuk meer dan een octaaf moet bereiken, laat ik één noot weg. "
Trigger-opties voor vingerbehandeling
"Behandel het vroeg", benadrukt Polatsch, die heeft gezien dat veel te veel patiënten het ongemak en de ongemakken van trekkervingers jaren of decennia doorstaan voordat ze een behandeling zochten.
Typische behandelingsopties voor triggervingers zijn onder meer:
- Regelmatige fysiotherapie om de aangedane vinger of duim te strekken en te oefenen.
- Een spalk op de aangetaste vinger of duim dragen om deze in wezen gedurende een langere periode recht te houden, samen met vrij verkrijgbare ontstekingsremmende medicijnen.
- Steroïde injectie (s) op de plaats van de aangedane vinger of duim. (Het is bekend dat steroïden de bloedsuikerspiegel tijdelijk verhogen, wat betekent dat u het aanpassen van uw insulinedosering op het moment van injectie en de weken daarna met uw zorgteam moet bespreken.)
- Operatie om de aangedane vinger of duim handmatig los te laten. Chirurgie zou een slagingspercentage van maar liefst 99 procent hebben, maar het vereist wel postoperatieve fysiotherapie.
“Spalken en steroïde-injecties zijn de eerste opties. Onderzoek naar steroïden bij de vroege behandeling van triggervinger heeft een kans van 50 tot 60 procent om het te genezen bij de niet-diabetische populatie, ”zegt Polatsch.
Hij voegt er echter aan toe dat als u meerdere vingers heeft aangetast en u diabetes heeft, de slagingspercentages voor injecties lager zijn. Hij beveelt echter nog steeds injecties aan als uitgangspunt.
"Ik heb nog nooit iemand geopereerd die me niet eerst met een injectie heeft laten proberen", legt Polatsch uit. "Het is veilig en het kan ernstigere symptomen langdurig uitstellen."
Houd er rekening mee dat steroïde-injecties waarschijnlijk van invloed zullen zijn op uw bloedsuikers als u uw achtergrond- / basale insulinedoseringen niet aanpast onder begeleiding van uw zorgteam. Dit komt door de invloed van steroïden op uw gevoeligheid voor insuline.
Mogelijk heeft u een paar dagen tot een paar weken na de injectie een verhoging van 10 tot 50 procent nodig. Om de impact ervan op uw insulinebehoefte te bepalen, moet u uw bloedsuikerspiegel regelmatig controleren en nauw contact houden met uw zorgteam om de nodige aanpassingen te doen.
De meest effectieve behandelmethode is een operatie - ook wel 'trigger finger release' genoemd - en is een van de meest voorkomende operaties die een handchirurg uitvoert, zegt Polatsch.
"Ik heb waarschijnlijk in mijn carrière minstens 3.000 operaties aan trekkervingers gedaan. De resultaten zijn voor de meeste patiënten redelijk goed. Hoe eerder u het behandelt, hoe beter. Er is geen reden om te lijden '', zegt hij.
Patiënten delen: behandeling voor mijn trekkervingers
De mensen die hun vroegste symptomen deelden, waren ook openhartig over de behandelingen die ze kregen.
Risa, 55 jaar, al 35 jaar T1D, ontwikkelde een triggervinger op 53-jarige leeftijd: “Ik besloot om voor een steroïde-injectie te gaan. De injectie werd gedaan door een radioloog met een geleide echo. Op een gegeven moment was het zo ongemakkelijk omdat het zo'n kleine ruimte is om op de juiste plek te injecteren dat ik de procedure bijna stopte. Eindelijk raakte de dokter de juiste plek. Het was geen prettige ervaring en ik heb veel steroïde-injecties gehad [voor andere aandoeningen].
Het hielp enkele maanden met de pijn en vergrendeling, maar enkele maanden later begon het weer op te werken. Mijn reumatoloog raadde me toen aan om een handchirurg te zien voor een consult. De handchirurg zei dat ze me nog een injectie met steroïden kon geven en kijken of dat langer helpt, of dat ik door kon gaan met de operatie. Ik besloot een operatie te ondergaan. Ik ben in mei 2019 geopereerd. Ik ben begonnen met fysiotherapie en heb een aantal maanden gesport. Het is nu anderhalf jaar later en mijn vinger leunt iets naar achteren, maar het is aanzienlijk beter dan vóór de operatie. "
Anita, 36 jaar, 25 jaar T1D, trekkervinger ontwikkeld op 30-jarige leeftijd: “Er zijn momenten dat ik een operatie wil om mijn trekkervingers te fixeren - vooral wanneer de vingers langer gekruld zijn en pijnlijk loslaten - maar als gevolg van deze pandemie heb ik uitgestelde operatie. "
Chris, 33 jaar, al 20 jaar T1D, ontwikkelde een triggervinger op 30-jarige leeftijd: “Ik kreeg eerst te horen dat ik het moest aanpakken met lichte buiging en pijnstillers. In het begin was het bijzonder pijnlijk, en ik merkte het vaak, maar na verloop van tijd is het iets mobieler en minder pijnlijk geworden. [Opmerking van de auteur: Chris heeft zijn trekkervingers niet laten behandelen met injecties of operaties.] Ik accepteer het gewoon als een van de vele problemen die diabetes ons kan bezighouden. "
Donna, 52 jaar, al 33 jaar T1D, ontwikkelde een triggervinger op 35-jarige leeftijd: "Ik heb gewrichtscrèmes geprobeerd, maar ze werkten niet. Na een mislukte injectie met steroïden bij mijn eerstelijnszorg, werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis waar ik mijn carpale tunnel losliet en de twee triggervingers tegelijkertijd loslaten. Een paar jaar gingen voorbij en de ringvinger aan de linkerhand begon te klikken en te plakken. Het was ook behoorlijk pijnlijk. Mijn eerstelijnszorg sloeg de injectie over omdat het niet eerder had gewerkt, en ik liet de vinger in januari van dit jaar los. Nu beginnen de middelvinger en het duimgewricht van mijn rechterhand te klikken. En het hindert alleen mijn hobby's, vooral breien. De vingers die ik heb losgelaten, zijn nu helemaal in orde. "
Moe, 76 jaar, 55 jaar lang T1D, ontstekingsvinger op 56-jarige leeftijd: “Eerst ging het vooruit en daarna werd het erger - ik weet niet waarom. De afgelopen 10 jaar is het niet erger geworden. Op een gegeven moment wilden mijn artsen opereren en ging ik naar een handspecialist die een operatie wilde doen, omdat hij natuurlijk het werk wil. Maar ik besloot dat het de ergernis niet waard was. Ik vind het niet zo erg - ik heb ergere problemen dan de triggervinger. "
Aan het eind van de dag is "triggervinger" een zeer behandelbare aandoening. Als u het ervaart, wordt u aangemoedigd om zo snel mogelijk een behandeling te zoeken. Denk aan de woorden van Polatsch: "Er is geen reden om te lijden."
.jpg)
.jpg)
-removed.jpg)
