Je hebt waarschijnlijk wel eens gehoord van dopamine als een 'chemische stof voor plezier' die in verband wordt gebracht met verslaving.
Denk aan de term 'dopamine-rush'. Mensen gebruiken het om de vloed van plezier te beschrijven die voortkomt uit het doen van een nieuwe aankoop of het vinden van een biljet van $ 20 op de grond.
Maar sommige dingen die je hebt gehoord, zijn misschien meer een mythe dan een feit.
Deskundigen bestuderen nog precies hoe dopamine, een neurotransmitter, werkt in de context van verslaving. Velen geloven dat het je hersenen traint om onaangename ervaringen te vermijden en plezierige ervaringen op te zoeken.
Het is deze rol bij het versterken van de zoektocht van je hersenen naar plezier die velen ertoe heeft gebracht dopamine te associëren met verslaving. Maar zo eenvoudig is het niet. Hoewel dopamine een rol speelt bij verslaving, is deze rol complex en niet volledig begrepen.
Lees verder voor meer informatie over de mythen en feiten over de rol van dopamine bij verslaving.
Mythe: u kunt verslaafd zijn aan dopamine
Er is een populaire misvatting dat mensen die verslaafd zijn, eigenlijk verslaafd zijn aan dopamine, in plaats van aan drugs of bepaalde activiteiten.
Ervaringen die u een goed gevoel geven, waaronder het gebruik van medicijnen, activeren het beloningscentrum van uw hersenen, dat reageert door dopamine vrij te geven. Deze release zorgt ervoor dat je hersenen meer aandacht besteden aan de ervaring. Het resultaat is dat je een sterke herinnering blijft aan het plezier dat je voelde.
Deze sterke herinnering kan je ertoe aanzetten om een poging te doen om het opnieuw te ervaren door drugs te gebruiken of door bepaalde ervaringen op te zoeken. Maar het medicijn of de activiteit is nog steeds de onderliggende oorzaak van dit gedrag.
Feit: dopamine is een motivator
Hoewel dopamine niet de enige oorzaak van verslaving is, wordt aangenomen dat de motiverende eigenschappen ervan een rol spelen bij verslaving.
Onthoud dat het beloningscentrum in je hersenen dopamine afgeeft als reactie op plezierige ervaringen. Dit deel van je hersenen is ook nauw verbonden met geheugen en motivatie.
De zaden van verslavingIn het algemeen, wanneer u een positief gevoel ervaart en dopamine wordt vrijgegeven in de paden van het beloningscentrum, nemen uw hersenen nota van:
- Wat veroorzaakte de sensatie: was het een stof? Een gedrag? Een soort voedsel?
- Eventuele signalen uit uw omgeving die u kunnen helpen het terug te vinden. Heb je het 's nachts meegemaakt? Wat was je nog meer aan het doen? Was je bij een bepaald persoon?
Wanneer je wordt blootgesteld aan die omgevingsfactoren, zul je dezelfde drang gaan voelen om datzelfde plezier op te zoeken. Deze schijf kan ongelooflijk krachtig zijn en een drang opwekken die moeilijk te beheersen is.
Houd er rekening mee dat bij dit proces niet altijd schadelijke stoffen of activiteiten betrokken zijn.
Lekker eten, seks hebben, kunst maken en een reeks andere dingen kunnen vergelijkbare reacties uit het beloningscentrum van je hersenen oproepen.
Mythe: dopamine is de ‘chemische stof voor plezier’
Mensen noemen dopamine soms de 'plezierstof'. Deze term komt voort uit de misvatting dat dopamine direct verantwoordelijk is voor gevoelens van euforie of plezier.
Dopamine draagt bij aan uw plezierbeleving. Maar het heeft er niet veel mee te maken creëren plezierige gevoelens, menen experts.
In plaats daarvan helpt het om plezierige sensaties en gedragingen te versterken door dingen die je een goed gevoel geven te koppelen aan de wens om ze opnieuw te doen. Deze link is een belangrijke factor bij het ontstaan van verslaving.
Neurotransmitters dat Doen gevoelens van plezier of euforie veroorzaken, zijn onder meer:
- serotonine
- endorfines
- oxytocine
Feit: dopamine speelt een rol bij het ontwikkelen van tolerantie
In de context van drugs verwijst tolerantie naar het punt waarop u de effecten van een medicijn niet meer in dezelfde mate voelt als vroeger, ook al gebruikt u dezelfde hoeveelheid van het medicijn.
Als je tolerantie voor een stof ontwikkelt, moet je er meer van gebruiken om de effecten te voelen die je gewend bent. Dopamine speelt een rol in dit proces.
Consistent drugsmisbruik leidt uiteindelijk tot overstimulatie in het beloningscentrum. Zijn paden worden overweldigd, waardoor het moeilijker wordt om de hoge niveaus van vrijgekomen dopamine aan te pakken.
De hersenen proberen dit probleem op twee manieren op te lossen:
- afnemende dopamineproductie
- het verminderen van dopamine-receptoren
Beide veranderingen hebben doorgaans tot gevolg dat de stof minder effect heeft door een zwakkere reactie van het beloningscentrum van de hersenen.
Toch blijft het verlangen om te gebruiken bestaan. Er is gewoon meer van het medicijn nodig om eraan te voldoen.
Er is geen enkele oorzaak van verslaving
Verslaving is een complexe hersenaandoening die geen enkele, voor de hand liggende oorzaak heeft. Dopamine speelt een rol, maar het is een klein stukje van een grotere puzzel.
Deskundigen zijn van mening dat een reeks biologische en omgevingsfactoren iemands risico op verslaving aanzienlijk kan verhogen.
Enkele van deze biologische factoren zijn onder meer:
- Genen.Volgens het National Institute on Drug Abuse komt ongeveer 40 tot 60 procent van het verslavingsrisico voort uit genetische factoren.
- Gezondheidsgeschiedenis. Als u een voorgeschiedenis heeft van bepaalde medische aandoeningen, met name psychische aandoeningen, kan dit uw risico vergroten.
- Ontwikkelingsfase. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention verhoogt het gebruik van drugs als tiener het risico op verslaving verderop.
Omgevingsfactoren, met name voor kinderen en tieners, zijn onder meer:
- Thuisleven. Wonen met of in de buurt van mensen die drugs misbruiken, kan het risico vergroten.
- Sociale invloeden. Als u vrienden heeft die drugs gebruiken, is de kans groter dat u ze gaat proberen en mogelijk een verslaving krijgt.
- Uitdagingen op school. Als u sociale of academische problemen heeft, kan uw risico om drugs te proberen en uiteindelijk een verslaving te ontwikkelen, toenemen.
Dit zijn slechts enkele van de vele factoren die kunnen bijdragen aan verslaving. Houd er rekening mee dat dit niet betekent dat er zeker een verslaving zal ontstaan.
Hoe u hulp kunt krijgen
Als jij of iemand in je omgeving verslaafd is, is er hulp beschikbaar.
De eerste stap om hulp te krijgen, is contact opnemen. U kunt met uw zorgverlener praten over verslavingszorg of een verwijzing naar een andere arts vragen.
Als u het niet prettig vindt om erover te beginnen, zijn er veel organisaties die u kunnen helpen zonder dat u naar uw primaire zorgverlener hoeft te gaan. Stel je de volgende situatie voor:
- Het National Institute on Drug Abuse biedt bronnen die u kunnen helpen beslissen of u bereid bent om hulp te zoeken.
- De Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) heeft een locator voor behandelingsdiensten en telefoonnummers voor nationale hulplijnen.
Bij verslavingsbehandeling is vaak medische zorg betrokken, vooral als drugsmisbruik uw gezondheid schaadt of uw behoefte om veilig te ontgiften.
Maar gesprekstherapie is ook een belangrijk onderdeel van de verslavingsbehandeling, of het nu gaat om drugs, alcohol of bepaald gedrag.
Meestal is therapie de primaire behandeling voor gedragsverslavingen, zoals gokverslaving of winkelen.
het komt neer op
Dopamine is een van de vele factoren die kunnen bijdragen aan verslaving. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, kun je niet verslaafd zijn aan dopamine. Maar het speelt wel een belangrijke rol bij het motiveren van u om op zoek te gaan naar plezierige ervaringen.
Dopamine draagt ook bij aan tolerantie, wat vereist dat u meer van een stof of activiteit nodig heeft om dezelfde effecten te voelen die u aanvankelijk deed.
