Rijden op de Fast Lane met diabetes

Ja, u kunt een professionele coureur zijn die met meer dan 200 mijl per uur over een circuit racet, zelfs als u met diabetes type 1 leeft!

Met het Memorial Day-weekend dat elk jaar het begin van 'Race Season' aangeeft, is het opmerkelijk dat we een paar jongens hebben die toevallig lid zijn van zowel de professionele race- als diabetesgemeenschappen. De Indianapolis 500 is altijd klaar voor het vakantieweekend, en onze gemeenschap heeft DRIE T1D-piepgeluiden die in de loop der jaren in die kenmerkende IndyCar-race zijn verschenen - Charlie Kimball, Ryan Reed en Conor Daly. Elk van deze mannen is (of wordt momenteel) gesponsord door insulinefabrikanten en dat kan op zichzelf al een controversieel punt zijn, maar we hebben de neiging om ons te concentreren op het inspirerende aspect van het delen van hun verhalen door deze PWD's en een 'You Can Do This'-bericht naar de wereld en D-Community.

We hebben Charlie en Ryan lange tijd als vrienden van ons beschouwd, omdat we door de jaren heen meerdere keren met ze hebben gepraat en elkaar persoonlijk hebben ontmoet - en ik heb het plezier gehad om ze te zien racen in de Indy 500 sinds ik vroeger niet leefde. ver daarvandaan.In feite, voor de historische 100e editie van deze iconische race, deelde Novo Nordisk het nieuws dat verschillende D-advocaten, mensen uit de industrie en diabetesorganisaties hun naam zouden laten zien op Charlie's auto bij de Indy 500 - en ik ben vereerd om een ​​van de 42 namen inbegrepen!

Hoe ontzettend cool!

Charlie Kimball's ‘Racen met insuline’ inspiratie

Voor degenen die het verhaal van Charlie niet kennen: de dertiger in Indianapolis kreeg in 2007 op 22-jarige leeftijd de diagnose diabetes type 1 en sindsdien bewijst hij dat zijn dode alvleesklier hem niet kan stoppen. Charlie was de allereerste coureur met T1D die mocht meedoen aan de Indy 500, en sinds 2010 maakt hij die race elk jaar.

We hebben Charlie in het verleden geïnterviewd en gehoord hoe de in Europa geboren professionele racer zijn start kreeg nog voordat T1D in beeld kwam. Beginnend met kartracen op 9-jarige leeftijd, omzeilde Charlie zijn toelating tot Stanford om zijn droom te volgen. Hij begon met racen in Europa in 2002 en bouwde een indrukwekkend race-cv op, voordat zijn type 1-diagnose zijn raceprogramma halverwege het seizoen 2007 ontspoorde. Maar dat liet hij hem niet tegenhouden, en hij keerde in 2008 terug om deel te nemen aan enkele van de meest competitieve racecategorieën ter wereld en bewijst dat het leven met diabetes hem niet zal belemmeren om met meer dan 200 mijl per uur te reizen of te voorkomen hem van het bereiken van zijn droom.

Wat betreft diabetestaken terwijl hij achter het stuur zit, Charlie is redelijk bekend om hoe hij dat door de jaren heen heeft gedaan - op een gegeven moment was zijn CGM met klittenband aan het stuur vastgemaakt, precies onder de gegevensinvoer van de auto, zodat hij het kon zien op alle tijden. "Het is gewoon een ander deel van het dashboard dat ik moet bekijken," vertelde hij ons, toegegeven dat zijn Endo op het idee kwam. Hij heeft zich ook aangesloten op zijn helm pakken sinaasappelsap, zodat hij snel kan reageren op een dalende BG door een rietje te nippen. In de loop van de jaren, terwijl de technologie zich heeft ontwikkeld, heeft Charlie die opstelling aangepast en nu heeft hij zijn met een smartphone verbonden CGM in zijn opstelling verwerkt; hij heeft nu twee waterflessen met elkaar verbonden - een met water, de andere met toegevoegde suiker erin. Omdat zijn vader een mechanische ingenieur was, ontwikkelden ze een speciaal 3D-geprint ventiel voor de flessen om aan de veiligheidsgordel te bevestigen voor een snelle "omkering van de schakelaar" en een vloeibare glucoseboost te activeren.

"Het is tussen de 35 minuten en een uur, en het is echt fysiek", vertelde hij Diabetes Mijn eerder. "Het is heel erg warm; er is veel inspanning en de mentale focus die nodig is om de auto met bijna 200 mijl per uur te besturen, verbrandt de bloedsuikerspiegel, dus ik probeer meestal iets hoger in de auto te komen dan op een normale dag en ik zal uitstappen nadat het is afgebrand, ”zei hij, en merkte op dat hij zijn peil aan het begin van een race op 180-200 probeert te houden, en dat ze aan het einde meestal dalen tot 100-130. Als het aankwam op het gebruik van sinaasappelsap met een rietje en hij zijn BG niet op tijd zou kunnen verhogen, zegt Kimball dat hij niet zou aarzelen om zijn auto te parkeren.

Charlie werkt sinds 2008 samen met Novo Nordisk in het Race with Insulin-programma en zijn raceauto's tonen de logo's van het bedrijf (voornamelijk Levemir en Tresiba, de langwerkende insulines die Charlie promoot; maar ook het snelwerkende Fiasp later). Hij gaat door @RaceWithInsulin op Twitter.

Voor de 100e editie van de race besloten het raceteam van Novo en Charlie (Chip Ganassi Racing) iets speciaals te doen. Ze veranderden het nummer van zijn auto van zijn traditionele # 83 - wat betekenis heeft voor zijn familie, aangezien dat jaar de beste Indy 500-finish was met een auto ontworpen door zijn vader van raceauto-ontwerper, en hij werd ook liefdevol geadopteerd door de diabetestechnologische innovatie # WeAreNotWaiting-beweging (elke keer dat 83 opdook via Nightscout / CGM in de Cloud, vertoonde het systeem een ​​grappig "pedal to the metal" -bericht).

In plaats daarvan was Charlie voor dat jaar sportief # 42 - een nummer dat verband houdt met diabetes omdat het de Tresiba-basale insuline van Novo vertegenwoordigt die 42 uur duurt, en toevallig ook het raceauto-nummer is van mede-Chip Ganassi-coureur Kyle Larson, die een neef heeft met T1D. De auto van Larson droeg ook de naam Charlie tijdens de Coca-Cola 600-race in North Carolina in mei 2016.

Charlie voegde ook die 42 namen uit de D-Community toe aan zijn auto, waaronder bekende PWD-voorstanders zoals Kerri Sparling, Scott Johnson, Anna Norton van DiabetesSisters en Dr.Anne Peters die Charlie's endo is, samen met de JDRF en ADA en anderen zoals de oude Novo-exec Camille Lee. Ik kan nog steeds nauwelijks geloven dat ik erbij was ...

Daarmee deed Novo na 42 van de 200 ronden een donatie van $ 4.200 aan het Indiana Chapter van de ADA namens de winnende coureur. Het bedrijf paste die donatie na 42 ronden ook toe aan de Charlotte-afdeling van de ADA namens de leidende Coke 600-coureur. Best geweldige gebaren, Novo, en wat slimme goodwill PR!

We moeten aannemen dat dit werd geïnspireerd door de interactie met pleitbezorgers van patiënten op het allereerste Novo D-advocacy-forum dat in april door het bedrijf werd georganiseerd, waar we de kans hadden om Charlie te ontmoeten en hem zelfs te zien deelnemen aan de Phoenix Grand Prix.

{Disclaimer: ik ben eigenlijk kort na die bijeenkomst begonnen met het gebruik van Novo-insulineproducten. Ik wil hier graag van de gelegenheid gebruik maken om duidelijk te maken dat het een volledig toeval was dat te maken had met wijzigingen in mijn verzekeringsformularium; Ik werd niet gepikeerd of beïnvloed door wat er gebeurde op het Novo advocacy forum.}

Ryan Reed stimuleert het bewustzijn van diabetes

Toen Ryan's T1D-diagnose in 2011 door zijn huisarts kwam, was het eerste dat de dokter zei dat deze tiener zijn droom om een ​​NASCAR-coureur te worden vaarwel kon kussen. Hij was toen 17 en was net begonnen met het maken van golven in de racewereld en aan het begin van zijn carrière. Het diabetesnieuws verwoestte hem - maar slechts ongeveer twee uur, totdat Ryan besloot dat hij alles zou doen wat nodig was om achter het stuur van de raceauto te kruipen, zoals hij al vanaf zijn vierde had gedroomd.

Hij wendde zich tot internet en hoewel hij geen andere NASCAR-coureurs kon vinden die met type 1 leefden en reden, ontdekte Ryan wel het verhaal van een andere coureur die hem liet zien dat zijn droom niet verboden terrein was.

Dat was het verhaal van Charlie Kimball.

Hij nam contact op met de gerespecteerde Dr. Anne Peters van het USC Clinical Diabetes Program in Californië, waar Charlie ook heen ging, en Ryan slaagde erin om een ​​afspraak te krijgen voor de volgende dag, ondanks de typische wachttijd van vijf maanden. Dat was een keerpunt voor Ryan, omdat haar positiviteit en aanmoediging hem de kracht gaven om opnieuw naar zijn droom te reiken.

De rest is geschiedenis, zoals het gezegde luidt.

Ryan is doorgegaan met het behalen van opmerkelijke NASCAR-overwinningen en het halen van het Indy 500-raceniveau - en net zoals Charlie hem inspireerde, deelt hij zijn verhaal om anderen te inspireren, waaronder het aangaan van een goede vriendschap met collega-T1D-coureur Conor Daly.

Ryan rijdt in de # 16 For Mustang, en jarenlang had hij afscheid genomen van de American Diabetes Association en droeg het logo van die organisatie op de motorkap als onderdeel van zijn sponsorovereenkomst als onderdeel van de Drive to Stop Diabetes-campagne van de ADA. Hoewel hij niet langer rechtstreeks met ADA werkt, was Ryan sinds het begin een partnerschap aangegaan met Lilly Diabetes en die sponsoring duurde tot 2018. Net als zijn T1D-racecollega's reist Ryan door het land om zijn D-verhaal te delen, waarbij hij verschillende educatieve, bewustwording , en wellness-evenementen op en naast de baan.

"Ik heb het gevoel dat ik een persoonlijke verplichting en verantwoordelijkheid heb om te helpen bij het aanboren van deze gemeenschap, omdat ik er last van heb en er rechtstreeks mee leef", heeft Ryan ons verteld.

In het verleden deelde Ryan met Diabetes Mijn hoe hij omging met zijn diabetes toen hij achter het stuur zat.

Nu de temperaturen van raceauto's oplopen tot 160 graden, gelooft Ryan dat er wat uitdagingen zouden zijn met het pompen van insuline, dus hij houdt het liever bij dagelijkse injecties die goed voor hem werken. Hij heeft de Dexcom CGM door de jaren heen gebruikt, van de Seven Plus- en G5 Platinum- en G5-modellen tot de meest recente upgrade naar de G6 die eerder dit jaar was goedgekeurd.

Vroeger had hij zijn CGM aangesloten op het stuur, net zoals Charlie Kimball heeft gedaan, maar Ryan vertelt ons nu dat hij dat heeft aangesloten op zijn dashboard, zodat hij gemakkelijk kan kijken tijdens het rijden. Hij heeft ook een waterfles met suikerhoudende drank naast zijn linkerbeen tijdens het rijden, en hij zegt dat het gemakkelijk te beheren is als er tijdens het rijden waarschuwingen voor Laag komen.

"Het is verbazingwekkend om te zien hoe het door de jaren heen is geëvolueerd en om het verschil te zien dat het heeft gemaakt in mijn eigen diabetesmanagement en mijn prestaties in de racewagen", zei Ryan onlangs telefonisch. "Het grootste verschil is dat we hem niet meer op het stuur monteren. We hebben een aluminium beugel gebouwd om daarheen te gaan met mijn andere dashboardmeters. Het is allemaal erg vloeiend en naadloos, dus ik kan mijn bloedsuikers en al het andere scannen als ik naar het dashboard kijk. "

Wanneer hij aan een race begint, zorgt Ryan ervoor dat zijn BG-waarden tussen 120 en 140 mg / dL liggen voordat hij in de auto stapt. Met adrenaline belandt hij tussen de 200 en 220 als de race voorbij is, zegt hij.

Recentelijk zegt Ryan dat hij heeft samengewerkt met Beyond Type 1 om het bewustzijn te vergroten en te helpen bij het verdedigen van grote kwesties, samen met het inspireren van mensen in de D-Community. Ze hebben een deal met nieuwe BT1-shirts, waarbij de helft van de opbrengst van elk shirt naar de groep gaat.

We vroegen Ryan ook hoe hij zijn platform gebruikt om lastige kwesties te bepleiten en erover te praten, met name insulineprijzen in relatie tot Lilly Diabetes en CGM-toegang met Dexcom. Ryan zei dat dit kwesties zijn die vaak worden besproken, en hij heeft gesprekken gehad met mensen uit de industrie die zijn platform gebruiken.

"Elk jaar proberen we meer impact te hebben en onderwerpen te doorbreken en impact te maken die we misschien niet eerder hebben gedaan", zei hij.

Over het algemeen benadrukt Ryan dat zijn grotere boodschap alles gaat over empowerment voor iedereen met diabetes.

"Mijn boodschap is altijd geweest dat dit een leven zonder grenzen is", zegt Ryan. "Dit gaat niet alleen over wat ik doe, het gaat erom wat ze kunnen doen. Ik ben slechts een voorbeeld, net zoals Charlie een voorbeeld voor mij was. Dat is wat ik destijds moest horen ... En nu wil ik u om erop uit te gaan en je dromen na te jagen. Je kunt het!"

Ryan vertelde ook dat hij goede vrienden is met Conor, en ze zien elkaar regelmatig op het racecircuit. Ze proberen ook samen foto's te maken als ze de kans hebben, en ze begonnen de hashtag #TeamDiabetes te gebruiken - eerst als een grap, maar op sociale media wordt het echt geëxplodeerd op sociale media als inspiratie.

"Het geeft echt kracht", zegt Ryan. "Hoe meer mensen opstaan ​​en hun verhaal vertellen, en gewoon een voorstander zijn om u niet te laten stoppen door diabetes, het is aanmoedigend voor anderen. Dat zijn niet alleen autocoureurs of andere atleten en beroemdheden, maar iedereen die zijn verhaal deelt. "

Andere coureurs met diabetes

Conor Daly: Zoals gezegd, een van hen is Conor Daly, die uit de noordkant van Indianapolis komt en ongeveer tien jaar geleden als tiener werd gediagnosticeerd. Conor is toevallig ook een coureur van de tweede generatie, als zoon van profcoureur Derek Daly (die het hoogtepunt van de sport bereikte en meer dan een decennium in de Formule 1 en Indy Cars speelde).

Jaren geleden was Conors vader gastspreker op het Diabetes Youth Foundation of Indiana (DYFI) -kamp waar ik aanwezig was, waar hij het verhaal van zijn zoon deelde - en sindsdien volg ik Conors carrière met interesse.

Conor heeft sinds 2013 af en toe deelgenomen aan de Indy 500, en 2016 was vooral nieuwswaardig omdat Lilly Diabetes dat jaar voor het eerst zijn sponsor werd. Dat duurde echter niet lang en het bedrijf Pharma stopte begin 2018 met die sponsoring.

Dylon Wilson: We zijn ook verheugd over Dylon Wilson, die uit North Carolina komt en deelneemt aan de Whelan All-American Series van NASCAR. Dylon is waarschijnlijk de minst bekende van deze PWD-coureurs, maar heeft de afgelopen maanden meer in het nieuws gebracht met inspanningen om zijn diabetesverhaal te delen en hoe hij de uitdagingen van het racen aanpakt.

Nu in de twintig, werd Dylon in 2009 op zijn 13e verjaardag gediagnosticeerd. Onze vrienden bij Pump Wear hadden eerder dit jaar een geweldige Q&A met hem, en we contacteerden Dylon via e-mail om details te horen over zijn BG-management en wat hem inspireert. . Hij vertelde ons in 2016 dat hij de 530G-insulinepomp van Medtronic en Enlite CGM had gebruikt en tijdens het racen tussen verschillende BG-meters heen en weer slingerde; hij gebruikt ook Glucerna's Carbsteady-drankjes en snacks op de racedag om zijn BG op peil te houden.

“Andere racers die (diabetes) hebben, zijn voor mij inspirerend. Maar de echte inspiratie om te racen komt van de tonnen kinderen die elke dag de diagnose krijgen en door school moeten, en teamsporten die opgroeien en tegelijkertijd de ziekte moeten leren, terwijl ze denken: 'Waarom ik? '

"Als ik in de auto zit en de dingen niet goed gaan, hoef ik alleen maar aan een kleine jongen of meisje te denken die 's nachts niet kan slapen omdat de ziekte niet meewerkt ... dat heb ik meegemaakt en ik weet hoe moeilijk het is, en dat is wat mij drijft, ”schreef Dylon in een e-mail.

We zijn verheugd om PWD's te zien strijden op een hoog raceniveau, samen met de vele andere sportprestaties waarover we horen. Hoewel de meesten van ons de Sammy Hagar-uitgave van I Can't Drive 55 niet hebben, is het best gaaf om te zien dat D-peeps zoals Charlie, Conor, Ryan en Dylon die 200s op de snelheidsmeter raken terwijl ze hun bloedsuikers onder controle houden. het wiel.