Cory Lee moest een vlucht halen van Atlanta naar Johannesburg. En zoals de meeste reizigers bracht hij de dag door voordat hij zich klaarmaakte voor de grote reis - niet alleen zijn koffers inpakken, maar ook afzien van eten en drinken. Het is de enige manier waarop hij de reis van 17 uur kan doorstaan.
"Ik gebruik de badkamer in het vliegtuig gewoon niet - het is het ergste van vliegen voor mij en elke andere rolstoelgebruiker", zegt Lee, die spinale spieratrofie heeft, en blogt over zijn ervaringen met het rondreizen in een elektrische rolstoel bij Curb. Gratis bij Cory Lee.
"Ik zou een stoel in het gangpad kunnen gebruiken om van de vliegtuigstoel naar de badkamer over te stappen, maar ik had een metgezel nodig in de badkamer om me te helpen en het zou voor ons onmogelijk zijn om allebei in de badkamer te passen. Tegen de tijd dat ik in Zuid-Afrika aankwam, was ik klaar om een liter water te drinken. "
Uitzoeken wat te doen als de natuur tijdens de vlucht belt (of die oproep helemaal voorkomen) is nog maar het begin van waar reizigers met een handicap aan moeten denken.
Het grootste deel van deze planeet is niet ontworpen met de behoeften van verschillende soorten lichaam of vaardigheid in gedachten, en het omzeilen ervan kan reizigers in gevaarlijke en vernederende situaties achterlaten.
Maar de reismicrobe kan bijna iedereen bijten - en jet-setting rolstoelgebruikers gaan een zee van logistieke uitdagingen aan om hun verlangen om de wereld te zien te vervullen, terwijl ze onderweg regelmatig vliegreizen en paspoortzegels verzamelen.
Dit is hoe het is om te reizen als je een handicap hebt.
Zware reizen
"Het is niet de bestemming, het is de reis", is een favoriete mantra onder reizigers. Maar deze quote kan ook van toepassing zijn op het moeilijkste deel van reizen met een handicap.
Vooral vliegen kan emotionele en fysieke stress veroorzaken als u een rolstoel gebruikt.
"Ik probeer minstens drie uur voor een internationale vlucht aan te komen", zegt Lee. “Het duurt even om door de beveiliging te komen. Ik moet altijd een privé-schouderklopje krijgen en ze moeten mijn rolstoel schoonvegen voor stoffen. "
In het vliegtuig stappen is ook geen sinecure. Reizigers werken met luchthavenpersoneel om van hun eigen rolstoel over te stappen op een transferstoel voordat ze aan boord gaan.
"Ze hebben speciale veiligheidsgordels [om je veilig in de gangstoel te houden]", zegt Marcela Maranon, die vanaf haar middel verlamd raakte en haar linkerbeen boven de knie geamputeerd werd na een auto-ongeluk. Ze promoot nu toegankelijk reizen op haar Instagram @TheJourneyofaBraveWoman.
'Het personeel zal helpen. Sommige van deze mensen zijn zeer goed opgeleid, maar anderen zijn nog aan het leren en weten niet waar de banden naar toe gaan. Je moet echt geduld hebben ”, voegt ze eraan toe.
Reizigers moeten dan van de transferstoel naar hun vliegtuigstoel gaan. Als ze het niet alleen kunnen, moeten ze misschien iemand van het vliegtuigpersoneel vragen om hen te helpen op de stoel te gaan zitten.
"Normaal voel ik me als klant niet ongezien of ongewaardeerd, maar als ik vlieg, voel ik me vaak als een stuk bagage, vastgebonden in dingen en opzij geduwd", zegt Brook McCall, grassroots advocacy manager bij de United Spinal Association, die verlamd werd na een val van een balkon.
"Ik weet nooit wie er zal zijn om me van en naar de stoel te tillen, en normaal plaatsen ze me niet goed. Ik voel me elke keer onveilig. "
Behalve dat ze zich zorgen maken over hun fysieke veiligheid, vrezen reizigers met een handicap ook dat hun rolstoelen en scooters (die bij de gate gecontroleerd moeten worden) beschadigd zullen worden door cockpitpersoneel.
Reizigers nemen vaak extra voorzorgsmaatregelen om het risico van schade aan hun stoelen te minimaliseren, ze in kleinere delen op te splitsen, delicate stukken luchtbellen in te pakken en gedetailleerde instructies toe te voegen om bemanningsleden te helpen hun rolstoelen veilig te verplaatsen en op te slaan.
Maar dat is niet altijd voldoende.
In zijn allereerste rapport over het verkeerd gebruik van mobiliteitshulpmiddelen, ontdekte het Amerikaanse ministerie van Transport dat in 2018 van 4 tot 31 december 701 rolstoelen en scooters beschadigd of zoek raakten - een gemiddelde van 25 per dag.
Sylvia Longmire, een toegankelijke reisadviseur die met multiple sclerose (MS) leeft en schrijft over reizen in een rolstoel bij Spin the Globe, keek met afgrijzen toe vanuit het vliegtuig terwijl haar scooter werd beschadigd door bemanningen die probeerden hem te laden op een vlucht van Frankfurt naar Slovenië.
'Ze duwden hem samen met de remmen erop en de voorband kwam van de velg voordat ze hem laadden. Ik maakte me de hele tijd zorgen. Het was de ergste vliegreis ”, zegt ze.
"Het breken van mijn rolstoel is als het breken van mijn been."
- Brook McCall
De Air Carrier Access Act vereist dat luchtvaartmaatschappijen de kosten dekken van het vervangen of repareren van een verloren, beschadigde of vernielde rolstoel. Van luchtvaartmaatschappijen wordt ook verwacht dat ze leenstoelen verstrekken die reizigers in de tussentijd kunnen gebruiken.
Maar aangezien veel rolstoelgebruikers afhankelijk zijn van aangepaste apparatuur, kan hun mobiliteit ernstig worden beperkt terwijl hun rolstoel wordt gerepareerd, wat mogelijk een vakantie verpest.
“Een luchtvaartmaatschappij brak ooit mijn wiel onherstelbaar en ik heb veel met hen moeten vechten om gecompenseerd te worden. Het kostte ze twee weken om een leenstoel te krijgen, die niet in de sloten van mijn auto paste en in plaats daarvan moest worden vastgemaakt. Het kostte [een] hele maand om het stuur te bemachtigen ”, zegt McCall.
“Gelukkig gebeurde het toen ik thuis was, niet op de bestemming. Maar er is zoveel ruimte voor verbetering. Het breken van mijn rolstoel is als het breken van mijn been, ”zei ze.
Planning tot in het kleinste detail
Reizen in een opwelling is meestal geen optie voor mensen met een handicap - er zijn gewoon te veel variabelen om rekening mee te houden. Veel rolstoelgebruikers zeggen dat ze 6 tot 12 maanden nodig hebben om een reis te plannen.
“Planning is een ongelooflijk gedetailleerd, nauwgezet proces. Het kost uren en uren en uren '', zegt Longmire, die 44 landen heeft bezocht sinds ze fulltime een rolstoel ging gebruiken. "Het eerste dat ik doe als ik ergens heen wil, is op zoek gaan naar een toegankelijke reisorganisatie die daar actief is, maar die zijn soms moeilijk te vinden."
Als ze een toegankelijke reisorganisatie kan vinden, zal Longmire samenwerken met het personeel om regelingen te treffen voor rolstoelvriendelijke accommodatie en vervoer en activiteiten op de bestemming.
"Hoewel ik iets voor mezelf kan regelen, is het soms leuk om mijn geld te geven aan een bedrijf dat voor alles zorgt, en ik kom gewoon opdagen en heb het naar mijn zin", legt Longmire uit.
Reizigers met een handicap die zelf de reisplanning verzorgen, hebben hun werk uit handen. Een van de grootste zorgpunten is de huisvesting. De term 'toegankelijk' kan verschillende betekenissen hebben van hotel tot hotel en van land tot land.
“Toen ik begon te reizen, belde ik een hotel in Duitsland om te vragen of ze rolstoeltoegankelijk waren. Ze zeiden dat ze een lift hadden, maar dat was het enige: geen toegankelijke kamers of badkamers, ook al zei de website dat het hotel volledig toegankelijk was ”, zegt Lee.
Reizigers hebben verschillende niveaus van onafhankelijkheid en specifieke behoeften van een hotelkamer, en als zodanig is alleen het zien van een kamer met het label 'toegankelijk' op de website van een hotel niet voldoende om te garanderen dat deze aan hun exacte behoeften voldoet.
Individuen moeten het hotel vaak van tevoren bellen om exacte specificaties te vragen, zoals de breedte van de deuropeningen, de hoogte van bedden en of er een inrijdbare douche is. Zelfs dan kunnen ze nog steeds compromissen moeten sluiten.
McCall gebruikt een Hoyer-lift wanneer ze reist - een grote tilbandlift die haar helpt om van de rolstoel naar het bed te gaan.
“Hij schuift onder het bed, maar veel hotelbedden hebben een platform eronder, wat het erg moeilijk maakt. Mijn assistent en ik doen deze rare manoeuvre [om het te laten werken], maar het is een groot gedoe, vooral als het bed te hoog is, ”zegt ze.
Al deze kleine ongemakken - van kamers zonder toegankelijke douches tot bedden die te hoog zijn - kunnen vaak worden verholpen, maar kunnen ook leiden tot een algehele frustrerende, vermoeiende ervaring. Reizigers met een handicap zeggen dat het de extra moeite waard is om van tevoren te bellen om stress te minimaliseren zodra ze inchecken.
Een ander ding dat rolstoelgebruikers overwegen voordat ze op reis gaan, is vervoer over de grond. De vraag "Hoe kom ik van het vliegveld naar het hotel?" vereist vaak een zorgvuldige planning weken voor aankomst.
“Ik vind het altijd een beetje een zorg om me door de stad te verplaatsen. Ik probeer zoveel mogelijk onderzoek te doen en toegankelijke reisorganisaties in de omgeving op te zoeken. Maar als je daar aankomt en je probeert een toegankelijke taxi te bellen, vraag je je altijd af of die echt beschikbaar zal zijn wanneer je hem nodig hebt en hoe snel hij bij je zal zijn ', zegt Lee.
Het doel van reizen
Met zoveel obstakels voor het maken van een reis, is het logisch om je af te vragen: waarom zou je zelfs de moeite nemen om te reizen?
Het is duidelijk dat het zien van 's werelds beroemdste locaties (waarvan er vele relatief toegankelijk zijn voor rolstoelgebruikers) veel mensen inspireert om op een langeafstandsvlucht te springen.
Maar voor deze reizigers gaat het doel van wereldreizigers veel verder dan sightseeing - het stelt hen in staat om op een diepere manier in contact te komen met mensen uit andere culturen, vaak bevorderd door de rolstoel zelf. Voorbeeld: een groep studenten benaderde Longmire tijdens een recent bezoek aan Suzhou, China, om via een vertaler enthousiast te zijn over haar leerstoel.
“Ik heb een hele stoere stoel en ze vonden hem geweldig. Een meisje vertelde me dat ik haar held was. We hebben samen een grote groepsfoto gemaakt en nu heb ik vijf nieuwe vrienden uit China op WeChat, de nationale versie van WhatsApp '', zegt ze.
“Al deze positieve interactie was geweldig en zo onverwacht. Het maakte van mij een object van fascinatie en bewondering, in tegenstelling tot mensen die naar me keken als een gehandicapt persoon die geminacht en beschaamd zou moeten worden, ”voegt Longmire toe.
En bovenal geeft het succesvol door de wereld navigeren in een rolstoel sommige reizigers met een handicap een gevoel van prestatie en onafhankelijkheid die ze nergens anders kunnen krijgen.
"Door reizen heb ik meer over mezelf geleerd", zegt Maranon. “Zelfs als ik met een handicap leef, kan ik eropuit gaan en van de wereld genieten en voor mezelf zorgen. Het heeft me sterk gemaakt. "
Joni Sweet is een freelanceschrijver die gespecialiseerd is in reizen, gezondheid en welzijn. Haar werk is gepubliceerd door National Geographic, Forbes, de Christian Science Monitor, Lonely Planet, Prevention, HealthyWay, Thrillist en meer. Blijf op de hoogte op Instagram en bekijk haar portfolio.
