Het is vandaag Onafhankelijkheidsdag - de feestdag die de goedkeuring van de Onafhankelijkheidsverklaring herdenkt waaaay terug in 1776. Het is een nationale feestdag en een nationaal feest. Er zullen toespraken, optochten en vuurwerk zijn. The History Chanel zal waarschijnlijk een soort programmering uitvoeren om het allemaal in perspectief te plaatsen en ons eraan te herinneren wat een gewaagd moment het was in de menselijke geschiedenis.
Maar de dag bracht ons ook hier om Diabetes Mijn na te denken over de diepere betekenis van onafhankelijkheid, en hoeveel onafhankelijkheid het mogelijk is om specifiek te zijn als u insulineafhankelijk bent.
Laten we beginnen met het stof van ons woordenboek te blazen en het woord op te zoeken onafhankelijkheid.
Onafhankelijkheid definiëren
[in-di-pen-duh-NS]
zelfstandig naamwoord
- de staat of kwaliteit van onafhankelijk zijn
- vrijheid van de controle, invloed, steun, hulp en dergelijke van anderen
Nou, onzin.
Met diabetes type 1 kunnen we nooit loskomen van de controle over onze medicijnen, uitrusting of doktoren. Tenzij we de vrijheid van het graf willen. We worden sterk beïnvloed door anderen: degenen die de (nu buitensporige) prijs van levensondersteunende insuline bepalen, het gezondheidsbeleid van onze regering, de formules van onze verzekeringsplannen. Zo zeker, deze entiteiten en vele anderen kunnen ons soms van elk gevoel van onafhankelijkheid beroven, zoals tirannieke heersers die mensen gevangen houden in plaats van ons toe te staan onze eigen beslissingen te nemen of ons leven te leiden zoals we dat willen.
Dus is onafhankelijkheid met insulineafhankelijke diabetes een illusie? Zijn we voor altijd in slavernij aan onze chronische toestand?
Het is een ontnuchterende en deprimerende gedachte. Niet één die een parade waardig is, laat staan vuurwerk.
Maar omdat we optimisten zijn (toegegeven - de afgematte soort), weigeren we het idee te accepteren om als gevangenen te leven in wat werd gecreëerd als een vrij land van de mensen, voor de mensen.
13 vrijheden van mensen met diabetes
Daarom, in de geest van de feestdag en die oorspronkelijke 13 kolonies, is hier een lijst met manieren waarop we onafhankelijk zijn met diabetes als thema, ook al hangt ons leven af van toegang tot insuline:
Een: We hebben de vrijheid om te kiezen wat we eten. Natuurlijk, er zijn consequenties aan het kiezen van koolhydraatrijke voedingsmiddelen en dranken, maar niets op tafel is volledig verboden. Dat zou het tenminste niet moeten zijn. We kunnen kiezen, ondanks wat sommige hardere folk geloven. Dat is onafhankelijkheid.
Twee: We hebben de vrijheid om onze therapie te kiezen, althans in algemene termen. We willen misschien Novolog-insuline terwijl onze verzekering alleen Humalog dekt, maar de meesten van ons hebben de vrijheid om een spuit, pen of pomp te kiezen. Dat is onafhankelijkheid (ervan uitgaande dat men het zich kan veroorloven).
Drie: We hebben de vrijheid om onze toestand voor de wereld te verbergen, als we dat willen. In tegenstelling tot bijvoorbeeld zuurstofafhankelijkheid of rolstoelafhankelijkheid, zijn er geen uiterlijke tekenen die erop wijzen dat we diabetes type 1 hebben. Dat is onafhankelijkheid.
Vier: We hebben de vrijheid om met onze diabetes om te gaan met zo veel of zo weinig hulp van onze medische teams als we willen. Dat diabetes grotendeels in eigen beheer is, werkt bevrijdend. Bevrijding is vrijheid, en vrijheid is onafhankelijkheid.
Vijf: Evenzo hebben we de vrijheid om te kiezen hoeveel hulp we van onze familie en vrienden willen. Velen van ons vinden diabetes gemakkelijker met de hulp en steun van anderen. Maar als u volledige onafhankelijkheid van alle anderen wenst, is het mogelijk om de diabetesshow zelf te organiseren. Dat is bijna totale onafhankelijkheid.
Zes: We hebben de vrijheid om met anderen van onze soort om te gaan die begrijpen wat we ervaren, waar we bang voor zijn, waar we naar hunkeren. Of u kunt ervoor kiezen om het niet te doen. Dat is onafhankelijkheid.
Zeven: We hebben de vrijheid om onze diabetes vrijwel overal in onze dagen in te passen. Er moeten duizend manieren zijn om onze medicijnen te timen en om de bloedsuikerspiegel te controleren. Kiezen hoe u uw dag wilt indelen? Dat is onafhankelijkheid.
Acht: We hebben de vrijheid om te lopen, rennen of zwemmen. Het kan zijn dat we onze insuline moeten aanpassen, maar we zijn vrij om door het land te reizen. En de wereld. Dat is onafhankelijkheid.
Negen: We hebben de vrijheid om iedereen te kussen die we willen. Diabetes is niet besmettelijk. In vergelijking met sommige andere 'ziekten', en zoals sommige boekentitels suggereren, zijn we op dat vlak niet beperkt. Dat is onafhankelijkheid.
Tien: We hebben de vrijheid om onze beroepen te kiezen, ondanks onze diabetes. Er zijn maar weinig carrièrepaden voor ons in de traditionele zin, zelfs als we ons misschien beperkt voelen door de noodzaak om een ziektekostenverzekering af te sluiten om onze diabetesmedicijnen en -benodigdheden te betalen. Voor het grootste deel uw weg in het leven kiezen? Dat is onafhankelijkheid.
Elf: We hebben de vrijheid van zelfredzaamheid. Diabetes, met zijn onverbiddelijke 24-7-365-aard, dwingt ons om zelfredzaam te zijn, zelfs als we de hulp van anderen nodig hebben. Voor jezelf kunnen zorgen? Dat is onafhankelijkheid.
Twaalf: We hebben de vrijheid van kracht. Als er één ding is met diabetes, is het dat het ons sterk maakt. Kracht is een vorm van vrijheid. En sterk zijn is in feite onafhankelijkheid.
Dertien: Ten slotte maakt diabetes ons moedig. Dus wie kan er beter leven in het land van de vrijen en het huis van de dapperen dan wij semi-onafhankelijke insuline-afhankelijke patriotten?
Dus daar heb je het. Minstens dertien vrijheden… onafhankelijkheid… van onze insuline-afhankelijke diabetes.
Onafhankelijkheid van insuline?
En er is nog iets: recent onderzoek dat in juni 2019 werd onthuld, toont aan dat medische innovatie zorgt voor onafhankelijkheid van insuline, in die zin dat sommige mensen met diabetes type 1 al 10 jaar insuline hebben gebruikt als gevolg van transplantaties van eilandjes! Dat is ongelooflijk! Met dank aan het Diabetes Research Institute in Florida, en al diegenen in de wetenschappelijke gemeenschap die zich inzetten om levens te verbeteren en mogelijk diabetes te 'genezen', in ieder geval gedurende vele jaren.
Natuurlijk erkennen we dat de uitdagingen van het leven met diabetes uniek zijn voor ieder van ons (d.w.z. uw mening kan variëren) - vooral omdat het betrekking heeft op toegang en betaalbaarheid, waardoor het concept van "vrijheid" vaak onbereikbaar lijkt. Maar filosofisch gezien proberen we hier zoveel mogelijk naar het positieve te kijken.
U denkt misschien dat we nooit helemaal vrij zullen zijn van de noodzaak om voor onze diabetes te zorgen. En dat we altijd sterk zullen worden beïnvloed door het nationale gezondheidsbeleid en de beperkingen van onze verzekeringsplannen. De meesten van ons kunnen ook niet gedijen zonder de steun en hulp van onze dierbaren. Tenminste, niet voordat de wetenschap onze eigen onafhankelijkheidsverklaring opstelt.
In de vorm van genezing.
Maar tot dan, ook al zijn we insulineafhankelijk, worden we niet van alle vrijheden beroofd. We nemen vandaag om de bewegingsruimte die we hebben te vieren.
