Misschien heb je de term "Stockholmsyndroom" al eerder gehoord. Het is wanneer een persoon een positieve band ontwikkelt met zijn ontvoerder of misbruiker.
Wist je dat er een tegenovergestelde is van het Stockholm-syndroom? Het heet het Lima-syndroom. Bij het Lima-syndroom vormt een ontvoerder of misbruiker een positieve band met zijn slachtoffer.
Blijf lezen terwijl we onderzoeken wat het Lima-syndroom precies is, de geschiedenis ervan en meer.
Wat is de definitie van het Lima-syndroom?
Het Lima-syndroom is een psychologische reactie waarbij een ontvoerder of misbruiker een positieve band met een slachtoffer ontwikkelt. Wanneer dit gebeurt, kunnen ze empathisch worden voor de omstandigheden of toestand van het individu.
Over het algemeen is er niet veel informatie beschikbaar over het Lima-syndroom. Hoewel er enkele mogelijke voorbeelden van zijn in het nieuws en in de populaire cultuur, blijven wetenschappelijk onderzoek en casestudy's schaars.
Wat is de geschiedenis achter het Lima-syndroom?
Het Lima-syndroom dankt zijn naam aan een gijzelingscrisis die eind 1996 begon in Lima, Peru. Tijdens deze crisis werden enkele honderden gasten op een feest van de Japanse ambassadeur gevangengenomen en gegijzeld.
Veel van de gevangenen waren diplomaten en regeringsfunctionarissen op hoog niveau. Hun ontvoerders waren leden van de Tupac Amaru Revolutionary Movement (MTRA), wiens belangrijkste eis de vrijlating van MTRA-leden uit de gevangenis was.
In de eerste maand van de crisis werd een groot aantal gijzelaars vrijgelaten. Veel van deze gijzelaars waren van groot belang, waardoor hun vrijlating contra-intuïtief leek in de context van de situatie.
Wat is hier gebeurd?
In plaats van dat de gijzelaars een positieve band met hun ontvoerders vormden, zoals gebeurt bij het Stockholm-syndroom, lijkt het omgekeerde zich te hebben voorgedaan - veel van de ontvoerders begonnen sympathie te voelen voor hun gevangenen.
Dit antwoord werd het Lima-syndroom genoemd. De effecten van het Lima-syndroom verkleinden de kans dat de gevangenen letsel zouden oplopen, terwijl de kans groter werd dat ze zouden worden vrijgelaten of toegestaan om te ontsnappen.
De gijzelaarscrisis eindigde uiteindelijk in het voorjaar van 1997 toen de overgebleven gijzelaars werden vrijgelaten tijdens een operatie van de speciale strijdkrachten.
Wat zijn de symptomen van het Lima-syndroom?
Over het algemeen kan een persoon het Lima-syndroom hebben als hij:
- bevinden zich in de positie van ontvoerder of misbruiker
- vormen een positieve verbinding met hun slachtoffer
Het is belangrijk op te merken dat de term 'positieve connectie' erg breed is en veel soorten gevoelens kan omvatten. Enkele voorbeelden kunnen mogelijk een of een combinatie van de volgende zijn:
- empathie voelen voor de situatie van een gevangene
- meer aandacht krijgen voor de behoeften of wensen van een gevangene
- beginnen zich te identificeren met een gevangene
- het ontwikkelen van gevoelens van gehechtheid, genegenheid of zelfs genegenheid voor een gevangene
Wat zijn de oorzaken van het Lima-syndroom?
Het syndroom van Lima wordt nog steeds slecht begrepen en er is heel weinig onderzoek gedaan naar de oorzaak ervan. Veel van wat we wel weten, komt van de gijzelingscrisis waaraan het syndroom van Lima zijn naam te danken heeft.
Na de crisis werden de betrokkenen geëvalueerd door een medisch team, dat ontdekte dat veel MTRA-leden gehechtheid aan hun gevangenen ontwikkelden. Sommigen zeiden zelfs dat ze in de toekomst in Japan naar school wilden.
De volgende kenmerken werden ook waargenomen:
- Jeugd: Veel van de MTRA-leden die bij de gijzelingcrisis betrokken waren, waren tieners of jongvolwassenen.
- Ideologie: Veel van de ontvoerders hadden weinig kennis van de feitelijke politieke kwesties achter de operatie en leken meer betrokken te zijn voor geldelijk gewin.
Uit deze informatie blijkt dat personen die het Lima-syndroom ontwikkelen mogelijk jonger of onervaren zijn of geen sterke overtuigingen hebben.
Naast deze eigenschappen kunnen nog andere factoren een rol spelen:
- Rapport: het opbouwen van een vriendschappelijke band met een ontvoerder kan bijdragen aan een positieve band. Bedenk dat veel van de gevangenen in de crisis in Lima diplomaten waren die ervaring zouden hebben gehad met communicatie en onderhandeling.
- Tijd: door een langere periode met een persoon door te brengen, kan de groei van een verbinding worden bevorderd. Het is echter onwaarschijnlijk dat dit een grote rol heeft gespeeld in de crisis in Lima, aangezien veel gijzelaars al vroeg werden vrijgelaten.
Wat zijn enkele voorbeelden van het Lima-syndroom?
Naast de gijzelaarscrisis in Lima, vraagt u zich misschien af naar andere voorbeelden van het Lima-syndroom. Laten we hieronder enkele voorbeelden bekijken.
Schoonheid en het beest
In het klassieke sprookje 'Belle en het Beest' wordt het personage Belle gevangengenomen door het Beest uit wraak voor de overtreding van haar vader. (De details verschillen per versie, maar dit is een centraal plotpunt.)
Aanvankelijk is het Beest wreed tegen haar en sluit het haar op in een kamer in het kasteel. In tegenstelling tot iemand die het Stockholm-syndroom ervaart, heeft Belle negatieve, wrokkige gevoelens jegens het Beest.
Na verloop van tijd worden de gevoelens van het Beest voor Belle zachter. Hij identificeert zich met haar benarde situatie als gevangene en laat haar vrijheid op het kasteelterrein. Belle wil nog steeds haar gevangenschap verlaten en merkt deze veranderingen in het Beest behoedzaam op.
Maar wanneer Belle's vader ziek wordt, vraagt Belle het Beest om haar te laten vertrekken, zodat ze voor haar zieke vader kan zorgen. Het beest, dat empathie voor haar voelt, stelt haar in staat het kasteel te verlaten om naar huis terug te keren.
Opgemerkt moet worden dat wanneer Belle vertrekt, ze geen plannen heeft om terug te keren naar het kasteel van het Beest. Uiteindelijk doet ze dit om te voorkomen dat het hervormde Beest wordt gedood door de stadsmensen, die zijn uitgelokt om hem te vermoorden door een antagonist genaamd Gaston.
Een echt geval van het Lima-syndroom
Een voorbeeld van het Lima-syndroom in het echte leven wordt gedocumenteerd in een Vice-artikel over de positieve band die ontstond tussen een man in Uttar Pradesh, India, en zijn ontvoerders.
Het is eigenlijk een goed voorbeeld van zowel het syndroom van Lima als het syndroom van Stockholm op het werk, toen de ontvoerde man zich begon te verhouden tot de waarden van zijn ontvoerders, en de ontvoerders hem vriendelijk begonnen te behandelen en hem uiteindelijk terug naar zijn dorp lieten.
Hoe kun je omgaan met het syndroom van Lima?
Momenteel hebben we niet veel informatie of rapporten uit de eerste hand over het Lima-syndroom en hoe dit van invloed kan zijn op degenen die het ontwikkelen.
De band tussen ontvoerders en hun gevangenen en wat het beïnvloedt, is een onderwerp dat meer onderzoek vereist.
Op het eerste gezicht is het verleidelijk om het Lima-syndroom in een positief daglicht te zien. Dit komt omdat het wordt geassocieerd met een ontvoerder of misbruiker die een positieve band of empathie ontwikkelt met zijn slachtoffer.
Maar het is belangrijk om in gedachten te houden dat deze verbinding plaatsvindt binnen een ongelijke machtsdynamiek en vaak onder traumatische omstandigheden.
Hierdoor is het mogelijk dat mensen met het Lima-syndroom tegenstrijdige of verwarrende gedachten en gevoelens ervaren.
Als u betrokken bent geweest bij een situatie waarin u denkt dat u het Lima-syndroom heeft ontwikkeld, zoek dan psychologische hulp om u te helpen de gevoelens die u ervaart beter te begrijpen en ermee om te gaan.
Hoe verhoudt het syndroom van Lima zich tot het syndroom van Stockholm?
Bij het Stockholm-syndroom ontwikkelt een persoon positieve gevoelens ten opzichte van zijn ontvoerder of misbruiker. Het is het tegenovergestelde van het Lima-syndroom.
Er wordt aangenomen dat het Stockholm-syndroom een coping-mechanisme kan zijn om iemand te helpen zijn situatie te verwerken en te accepteren tijdens een periode van trauma.
Hoewel het syndroom van Lima slecht gedefinieerd is, zijn er vier kenmerken die vaak worden geassocieerd met de ontwikkeling van het Stockholm-syndroom. Dit zijn wanneer een persoon:
- gelooft dat er een bedreiging voor hun leven is die zal worden uitgevoerd
- ziet waarde in kleine daden van vriendelijkheid van hun ontvoerder of misbruiker
- geïsoleerd is van andere opvattingen of perspectieven dan die van de ontvoerder of misbruiker
- gelooft niet dat ze uit hun situatie kunnen ontsnappen
Er is meer onderzoek naar het Stockholm-syndroom dan het Lima-syndroom, hoewel het vaak beperkt is tot kleine onderzoeken.
Naast ontvoerings- en gijzelingssituaties, wijst onderzoek uit dat het Stockholmsyndroom kan optreden in de volgende situaties:
- Beledigende relaties: dit kan elke vorm van fysiek, emotioneel of seksueel misbruik omvatten. In een paper uit 2007 wordt opgemerkt dat het mogelijk is dat degenen die het slachtoffer zijn van misbruik, zich hechten aan of samenwerken met hun misbruiker.
- Sekshandel: uit een onderzoek uit 2018 waarin interviews met vrouwelijke sekswerkers werden geanalyseerd, bleek dat veel van hun persoonlijke verhalen over hun ervaringen consistent waren met aspecten van het Stockholm-syndroom.
- Kindermishandeling: in een artikel uit 2005 wordt opgemerkt dat de emotionele band die kan ontstaan tussen een kind en zijn misbruiker, de misbruiker in staat kan stellen, maar ook kan beschermen lang nadat het misbruik is gestopt.
- Sport: in een paper uit 2018 werd de relatiedynamiek onderzocht tussen atleten en coaches die beledigende coachingmethoden gebruiken en hoe dit een voorbeeld kan zijn van het Stockholmsyndroom.
Het is ook belangrijk om te onthouden dat elk individu anders reageert op stress en trauma. Als zodanig zullen niet alle mensen het Stockholm-syndroom ontwikkelen wanneer ze in een van de bovenstaande situaties worden geplaatst.
Hoewel het Lima-syndroom is waargenomen in scenario's voor ontvoering en gijzeling, is het momenteel niet bekend of het zich kan ontwikkelen binnen de vier aanvullende scenario's die hierboven zijn besproken.
De afhaalmaaltijd
Het Lima-syndroom is een psychologische reactie waarbij een ontvoerder of misbruiker een positieve band met een slachtoffer vormt. Het is het tegenovergestelde van het Stockholm-syndroom en werd voor het eerst beschreven na een gijzelingcrisis in Lima, Peru in de jaren negentig.
Rapporten naar aanleiding van de gijzelingcrisis in Lima geven aan dat de jeugd, onervarenheid en ideologie van de ontvoerders mogelijk een rol hebben gespeeld bij de ontwikkeling van het Lima-syndroom. Een goede verstandhouding met hun gevangenen kan ook hebben bijgedragen.
Over het algemeen is er momenteel weinig informatie beschikbaar over het syndroom van Lima of hoe en wanneer het moet worden behandeld. Deelname aan psychologische counseling kan mensen helpen omgaan met de gevoelens die verband houden met het Lima-syndroom.
