Soms is het moeilijkste deel te proberen je begrepen te voelen door het stigma en misverstand van paniekaanvallen.
Gezondheid en welzijn raken ons allemaal anders. Dit is het verhaal van één persoon.
De eerste keer dat ik een paniekaanval kreeg, was ik 19 en liep ik terug van de eetzaal naar mijn studentenhuis.
Ik kon niet vaststellen waar het mee begon, wat de aanleiding was voor de stroom van kleur in mijn gezicht, de kortademigheid, het snelle begin van intense angst. Maar ik begon te snikken, sloeg mijn armen om mijn lichaam en haastte me terug naar de kamer waar ik net was ingetrokken - een driepersoonskamer met twee andere studenten.
Ik kon nergens heen - ik kon mijn schaamte voor deze intense en onverklaarbare emotie nergens verbergen - dus krulde ik me op in bed en keek naar de muur.
Wat gebeurde er met mij? Waarom gebeurde het? En hoe kon ik het laten stoppen?
Het kostte jaren van therapie, opleiding en begrip van het stigma rond psychische aandoeningen om volledig te begrijpen wat er aan de hand was.
Ik begreep uiteindelijk dat de intense stroom van angst en verdriet die ik op dat moment vaak had meegemaakt een paniekaanval werd genoemd.
Er zijn veel misvattingen over hoe paniekaanvallen eruit zien en aanvoelen. Een deel van het verminderen van het stigma rond deze ervaringen is het onderzoeken van hoe paniekaanvallen eruit zien en het scheiden van feit en fictie.
Mythe: alle paniekaanvallen hebben dezelfde symptomen
Realiteit: Paniekaanvallen kunnen voor iedereen anders aanvoelen en zijn grotendeels afhankelijk van uw persoonlijke ervaring.
Veel voorkomende symptomen zijn:
- kortademigheid
- een kloppend hart
- een verlies van controle of veiligheid voelen
- pijn op de borst
- misselijkheid
- duizeligheid
Er zijn veel verschillende symptomen en het is mogelijk dat u enkele van de symptomen voelt, en niet allemaal.
Voor mij beginnen paniekaanvallen vaak met een golf van hitte en een rood gezicht, intense angst, verhoogde hartslag en huilen zonder significante triggers.
Ik vroeg me lange tijd af of ik wat ik had meegemaakt een paniekaanval kon noemen, en worstelde om mijn recht op zorg en bezorgdheid te 'claimen', ervan uitgaande dat ik gewoon dramatisch deed.
In werkelijkheid kan paniek op veel verschillende dingen lijken, en ongeacht het etiket dat u erop plakt, verdient u steun.
Mythe: Paniekaanvallen zijn een overdreven reactie en opzettelijk dramatisch
Realiteit: in tegenstelling tot stigmatiserende overtuigingen, zijn paniekaanvallen niet iets dat mensen kunnen beheersen. We weten niet precies wat paniekaanvallen veroorzaakt, maar we weten wel dat ze vaak kunnen worden veroorzaakt door stressvolle gebeurtenissen, psychische aandoeningen of niet-gespecificeerde stimuli of veranderingen in de omgeving.
Paniekaanvallen zijn ongemakkelijk, onvrijwillig en komen vaak zonder waarschuwing voor.
In plaats van aandacht te zoeken, hebben de meeste mensen die last hebben van paniekaanvallen veel geïnternaliseerd stigma en schaamte, en hebben ze een hekel aan paniekaanvallen in het openbaar of in de buurt van anderen.
In het verleden, toen ik bijna een paniekaanval voelde, verliet ik snel een situatie of ging ik zo snel mogelijk naar huis om me niet in het openbaar in verlegenheid te brengen.
Vaak zeiden mensen dingen tegen me als "Er is niets om je zelfs maar zorgen over te maken!" of "Kun je niet gewoon kalmeren?" Deze dingen maakten me meestal meer van streek en maakten het nog moeilijker om mezelf te kalmeren.
Het beste wat je kunt doen als iemand een paniekaanval krijgt, is hem direct vragen wat hij nodig heeft en hoe je hem / haar het beste kunt ondersteunen.
Als je een vriend of geliefde kent die vaak paniekaanvallen ervaart, vraag hem dan op een rustig moment wat hij of zij van jou of de mensen om hen heen zou willen, als er een zou gebeuren.
Vaak hebben mensen een paniekaanval of crisisplannen die ze kunnen delen, wat hen helpt te kalmeren en terug te keren naar de basislijn.
Mythe: mensen die paniekaanvallen ervaren, hebben hulp of medische aandacht nodig
Realiteit: het kan eng zijn om te zien hoe iemand een paniekaanval ervaart. Maar het is belangrijk om te onthouden dat ze niet in direct gevaar verkeren. Het beste wat je kunt doen, is kalm blijven.
Hoewel het belangrijk is om iemand te kunnen helpen onderscheid te maken tussen een paniekaanval en een hartaanval, kunnen mensen met een paniekaanval meestal het verschil zien.
Als je in de buurt bent van iemand die een paniekaanval heeft en je hebt al gevraagd of ze ondersteuning nodig hebben, kun je het beste respecteren wat hun antwoord ook is, en ze geloven als ze zeggen dat ze er zelf voor kunnen zorgen.
Veel mensen worden bedreven in het ontwikkelen van vaardigheden en trucs om paniekaanvallen te stoppen en hebben een standaard actieplan als dergelijke situaties zich voordoen.
Ik weet precies wat ik moet doen om voor mezelf te zorgen in dergelijke situaties, en heb vaak gewoon wat tijd nodig om de dingen te doen waarvan ik weet dat ze me zullen helpen - zonder me zorgen te maken over het oordeel van degenen om me heen.
Als je iemand met een paniekaanval hebt gevraagd of ze hulp nodig hebben, kun je het beste hun antwoord respecteren, zelfs als ze zeggen dat ze het alleen aankunnen.
Mythe: alleen mensen bij wie een psychische aandoening is vastgesteld, krijgen paniekaanvallen
Realiteit: Iedereen kan een paniekaanval ervaren, zelfs zonder de diagnose van een psychische aandoening.
Dat gezegd hebbende, sommige mensen lopen meer risico om gedurende hun hele leven meerdere paniekaanvallen te ervaren, inclusief mensen met een familiegeschiedenis van paniekaanvallen of een geschiedenis van kindermishandeling of -trauma. Iemand heeft ook een hoger risico als hij de diagnose heeft van:
- paniekstoornis
- gegeneraliseerde angststoornis (GAS)
- posttraumatische stressstoornis (PTSD)
Mensen die niet aan die criteria voldoen, lopen nog steeds risico, vooral als ze een traumatische gebeurtenis meemaken, zich in een stressvolle werk- of schoolomgeving bevinden of niet genoeg slaap, voedsel of water hebben gehad.
Daarom is het voor iedereen een goed idee om een algemeen idee te hebben van hoe een paniekaanval voelt en wat ze het beste kunnen doen om weer kalm te worden.
Door paniekaanvallen te begrijpen en te leren hoe je jezelf en anderen het beste kunt ondersteunen, kun je het stigma rond psychische aandoeningen verminderen. Het kan een van de moeilijkste onderdelen van paniekaanvallen verminderen: uitleggen wat er is gebeurd of wat er gebeurt met de mensen om je heen.
Het stigma van psychische aandoeningen is vaak het moeilijkste deel om mee om te gaan in situaties waarin iemand het al moeilijk heeft.
Om deze reden kan het leren scheiden van mythe en realiteit het verschil maken, zowel voor mensen die paniekaanvallen ervaren als voor degenen die willen begrijpen hoe ze de mensen van wie ze houden kunnen ondersteunen.
Ik ben altijd onder de indruk geweest van de manier waarop mijn vrienden die over angst- en paniekaanvallen hebben gehoord, reageren als ik het moeilijk heb.
De steun die ik heb gekregen, is ongelooflijk. Van gewoon rustig bij me zitten terwijl ik van streek ben tot het helpen verdedigen van mijn behoeften wanneer ik problemen heb met spreken, ik ben enorm dankbaar voor vrienden en bondgenoten die me helpen bij het navigeren door psychische aandoeningen.
Caroline Catlin is een kunstenaar, activist en werker in de geestelijke gezondheidszorg. Ze houdt van katten, zuur snoep en empathie. Je kunt haar vinden op haar website.
-and-cervical-cancer.jpg)
