Het leek erop dat de hele wereld me vertelde hoeveel moeilijker het zou zijn. Maar in veel opzichten is het gemakkelijker geweest.
Ik heb nooit problemen gehad met ouder worden, en ik was zelfs niet zo druk bezig met mijn leeftijd als iets meer dan het aantal jaren dat ik in de wereld was geweest, totdat ik op 38-jarige leeftijd begon te proberen zwanger te worden. plotseling was ik officieel oudOf tenminste, mijn eieren waren.
Ik werd geconfronteerd met een feit in de biologie waar ik geen controle over had: naarmate vrouwen ouder worden, nemen de eieren van nature in aantal en in kwaliteit af. Volgens het American College of Obstetricians and Gynecologists begint de vruchtbaarheid het sterkst te dalen rond de leeftijd van 32 jaar, en neemt vervolgens een verdere daling rond de leeftijd van 37.
We probeerden het ongeveer 6 maanden, begonnen toen vruchtbaarheidstests en ontdekten dat ik een "lage ovariële reserve had voor mijn leeftijd". Dus ik had niet alleen minder eieren alleen omdat ik 40 was, ik had zelfs nog minder eieren dan van mij verwacht zou zijn op 40. In de komende maanden hadden we meer tests, we begonnen serieus na te denken over IVF, en ik vroeg het mijn dokter, "Wat kan ik anders doen?"
"Probeer niet te stressen", zei hij. "Berg dat notitieboekje met vragen op, stop met het onthouden van statistieken en neem een pauze van Dr. Google."
Dus ik deed. En we werden zwanger - zonder IVF of iets anders. Het kostte 12 maanden plassen op ovulatiestokken en veel goed getimede seks, maar het gebeurde.
Het duurde gewoon, nou ja, 12 maanden langer dan toen ik 29 en 31 was.
Meer jaren achter je betekent niet altijd dat er meer problemen in het verschiet liggen
Afgezien van een aanzienlijk langere wachttijd om twee blauwe lijnen op een zwangerschapstest te zien, kan ik eerlijk zeggen dat mijn zwangerschap van meer dan 40 jaar niet anders was dan mijn eerdere. Ik was officieel een vrouw met AMA (gevorderde moedersleeftijd) - ze gebruiken de term 'geriatrische moeder' tenminste niet meer - maar ik werd zeker niet anders behandeld door de vroedvrouwen die voor me zorgden.
Mijn enige gezondheidsprobleem was depressie, wat ook een probleem was tijdens mijn laatste zwangerschap en zeker niet gerelateerd is aan leeftijd. Ik denk zelfs dat mijn geestelijke gezondheid beter was tijdens mijn meest recente zwangerschap. Ik heb veel meer jaren ervaring (met zowel goede als slechte geestelijke gezondheid) en ben veel opener over mijn ziekte dan toen. Ik heb veel minder kans om een dapper gezicht op te zetten of mijn hoofd in het zand te steken.
Afgezien van mijn geestelijke gezondheid, ben ik ook op andere manieren beter in vorm. Toen ik op 29-jarige leeftijd zwanger werd, was ik een feestmeisje dat te veel dronk en het overleefde met afhalen en kant-en-klaarmaaltijden. Toen ik op 31-jarige leeftijd zwanger werd, was ik maar een parttime feestmeisje en at ik veel meer groenten, maar ik had een energieke peuter om voor te zorgen.
Aan de andere kant, toen ik op 39-jarige leeftijd zwanger werd, was ik geheelonthouder, at ik de juiste dingen, oefende ik regelmatig en had ik schoolgaande kinderen, wat betekende dat ik die kostbare zwangerschapsdutjes overdag kon krijgen.
Leeftijd doet belangrijk als het gaat om het krijgen van een baby. Behalve dat het in de eerste plaats langer duurt voordat ze zwanger raken, hebben oudere moeders meer kans op een miskraam of doodgeboorte, en er zijn ook verhoogde gezondheidsrisico's voor zowel moeder als baby.
Het horen en lezen van al die dingen kan wat al het potentieel heeft om een behoorlijk stressvolle ervaring te worden, nog zenuwslopend maken. Maar ik ben het bewijs dat het krijgen van een baby op 40 niet echt heel anders is dan op 30.
Mijn eerste bevalling was een vaginale bevalling, maar mijn tweede en derde waren geplande C-secties met een tussenpoos van 8 jaar, dus ik kan er opmerkingen over vergelijken. Ik had geluk: beide herstelacties waren leerboek. Maar ook, niets was moeilijker of duurde de tweede keer langer, alleen omdat ik in de tussentijd een aantal jaren ouder was geworden.
Mijn jongste dochter is nu 11 maanden oud. Ze is hard aan het werk. Maar alle baby's zijn - of je nu 25, 35 of 45 bent. Zal ik me ouder voelen dan de 25-jarige moeders aan de schoolpoort als ik haar aflever voor haar eerste dag? Natuurlijk zal ik dat doen, want dat zal ik zijn. Ik word 45. Maar ik zal het niet als iets negatiefs zien.
Als we negeren wat de massamedia ons vertellen over ouder worden - en vrouwen die ouder worden in het bijzonder - is het allemaal maar een spel van cijfers. Als vrouw en als moeder ben ik zoveel meer dan de datum op mijn geboorteakte.
Voor mij was het grote verschil tussen bevallen op 30-jarige leeftijd en bevallen op 40-jarige leeftijd positief. Op mijn dertigste gaf ik nog steeds te veel om wat andere mensen - en de samenleving als geheel - van me dachten. Op mijn veertigste kon ik er echt niks om geven.
Alle drie mijn zwangerschappen waren enorme zegeningen, maar mijn derde zelfs nog meer omdat ik wist dat de tijd niet aan mijn kant stond, puur in termen van biologie. Toen ik eindelijk zwanger werd, omhelsde ik elk moment ervan. En ik ben van plan alle momenten die nog komen te omarmen, zonder er ook maar een seconde van te verspillen met zorgen over mijn leeftijd.
Claire Gillespie is een freelanceschrijver met naamregels over Health, SELF, Refinery29, Glamour, The Washington Post en nog veel meer. Ze woont in Schotland met haar man en zes kinderen, waar ze elk (zeldzaam) vrij moment gebruikt om aan haar roman te werken. Volg haar hier.
