Dit werk is niet mooi of comfortabel. Het kan je breken als je het toelaat.
Met de recente golf van politiegeweld tegen mijn zwarte gemeenschap heb ik niet goed geslapen. Mijn geest raast elke minuut van elke dag met angstige en actiegerichte gedachten:
Hoe ga ik dit bestrijden?
Als ik protesteer, wat zijn dan de mogelijke gevolgen voor mij als donkere zwarte vrouw?
Welke juridische bescherming heb ik?
Heb ik genoeg gedoneerd?
Heb ik gereageerd op alle incheckberichten van mijn vrienden?
Heb ik artikellinks gestuurd naar niet-zwarte vrienden die anti-zwartheid willen uitschakelen?
Heb ik vandaag gegeten?
Het is geen verrassing dat ik elke dag van de opstand wakker word met hoofdpijn.
Ik heb het nauwelijks volgehouden tijdens een pandemie die het leven zoals we dat nu kennen heeft ontwricht. Het virus heeft mijn gemeenschap in onverbiddelijke snelheden vermoord, en mijn eigen vader herstelt van COVID-19.
Na de recente onmenselijke moordpartijen op nog meer ongewapende en onschuldige zwarte mensen, na generaties van protesten tegen het binnenlandse terrorisme tegen zwarten, lijkt de wereld open te staan voor de mogelijkheid dat zwarte levens waarde hebben.
Wat een tijd om te leven.
Ook al heb ik er mijn professionele en persoonlijke missie van gemaakt om te vechten voor de gelijkheid en empowerment van zwarte mensen en andere gemeenschappen van kleur, ik heb moeite om mezelf te temperen en balans te vinden. Hoewel ik weet dat ik het niet zou moeten doen, vraag ik mezelf constant af of ik wel genoeg doe.
Tegelijkertijd heb ik soms gemengde gevoelens over mijn werk.
Strategisch antiracisme op lange termijn kan egoïstisch en bevoorrecht aanvoelen als ik zie dat zwarte mensen elke dag worden vermoord.
De geschiedenis leert me dat pogingen tot solidariteit van zelfbenoemde 'bondgenoten' een cyclus zullen zijn van hun persoonlijk ongeloof, verontwaardiging, lege posts op sociale media, eenmalige donaties aan zwarte organisaties en fragiele uitputting.
Toch weet ik dat het ontwortelen van anti-zwartheid en andere vormen van racisme ons allemaal vereist. Ik worstel daarmee terwijl ik voor mijn geestelijke gezondheid probeer te zorgen. Hoewel ik wou dat ik kon zeggen dat ik er feilloos in slaag mijn energie in deze strijd te beschermen, weet ik dat ik dat niet ben.
Strategieën om sterk te blijven
Op mijn betere momenten heb ik de volgende strategieën enorm nuttig gevonden. Ik bied ze aan iedereen aan die zich echt wil inzetten voor het ontmantelen van racisme voor de rest van zijn leven.
Bouw uw strategie
Om anti-zwartheid en andere vormen van racisme te ontmantelen, betekent dat je opzettelijk alle problematische berichten die je hebt ontvangen uit films, boeken, onderwijs en informele gesprekken met vrienden, familie en partners, opzettelijk uitdaagt en afleert.
Het betekent dat je kritisch nadenkt over wat je bent gaan geloven over je eigen ras en de rassen van anderen door te getuigen wie macht heeft in onze instellingen en wie niet.
Dit werk is niet mooi of comfortabel. Het kan je breken als je het toelaat.
Neem de tijd om na te denken over uw sterke punten en hoe deze passen in uw korte- of langetermijnstrategie. Organisatoren, activisten, opvoeders en filantropen hebben allemaal hun rol te spelen. Als uw kracht financieel is, automatiseer dan uw donaties aan organisaties die antiracistisch zijn.
Als je een activist bent, denk dan eens aan ruimtes om regelmatig anti-zwart racisme aan te vechten, of dat nu op sociale media is, op je werk of bij de ouder-lerarenvereniging. Blijf de ongemakkelijke problemen uiten.
Plan tijd om op te laden
Dit is waarschijnlijk een van de moeilijkste verplichtingen bij antiracisme, maar het is absoluut noodzakelijk.
Accepteer allereerst dat je geen gevecht kunt voeren op een lege plek. Het is een slechte dienst voor jou en anderen. Het is ook een verliezende strategie.
U hebt het recht om uw geestelijke gezondheidsdagen, ziektedagen of vakantiedagen te gebruiken om op te laden zoals u dat wilt. Als je die wandeling moet maken die je hebt uitgesteld, Netflix eet, een heerlijke maaltijd kookt of gewoon rouwt, neem dan de tijd.
Omdat u waarschijnlijk niet gewend bent om op deze manier opzettelijk voor uzelf te zorgen, moet u er een normale praktijk van maken. Plan tijd in uw agenda en probeer u er zo goed mogelijk aan vast te houden.
Stel grenzen
Het is van vitaal belang voor u om duidelijk te zijn over wat uw tijd en energie wel en niet waard is, naarmate u zich meer gaat inzetten voor antiracisme. Dat betekent dat je moet oefenen om nee te zeggen tegen mensen, doelen en taken die tijd vergen van antiracismewerk.
Je kunt leren nee te zeggen en diegenen die willen dat je hun recente ontdekkingen van anti-zwart racisme en andere vormen van onderdrukking uitpakt, omleiden. Je kunt leren nee te zeggen tegen trollen op sociale media die je willen verleiden tot een verloren argument.
Mogelijk moet u zelfs uw sociale media-apps helemaal verwijderen, of er in ieder geval voor langere tijd afstand van nemen. Het is oké om een pauze te nemen.
Roep versterkingen in
Een van de vele gevolgen van racisme is dat mensen van kleur de uitputtende rol hebben gekregen om blanken op te voeden.
Wanneer je anti-zwartheid en colorisme aan de mix toevoegt, worden veel zwarte mensen gedwongen in de rol van leraar (temidden van raciaal trauma), terwijl blanken worden geïsoleerd van hun eigen onderzoek, reflectie en actie.
Roep versterkingen in! Als je vrienden, teamgenoten of collega's kent die zichzelf raciale bondgenoten noemen, vraag ze dan om tussenbeide te komen als je de volgende keer dat je in de rol van woordvoerder of onderwijzer bent. Stuur ze de e-mails die u heeft ontvangen door voor aanvullende informatie over antiracisme.
Stuur je bondgenoten uitnodigingen om te dienen in commissies voor raciale gelijkheid die je hebben opgebrand. Geef expliciet aan waarom u mensen omleidt.
Onthoud uw overwinningen
Racisme is zo verweven met het weefsel van het Amerikaanse leven dat elke overwinning ertegen, of het nu gaat om het aannemen van een wet, het verwijderen van Zuidelijke standbeelden of het eindelijk trainen van je bedrijf in het bespreken van racisme, kan aanvoelen als een druppel in de emmer.
Zorg ervoor dat u uw overwinningen bijhoudt bij uw strategische benadering van aanhoudend antiracisme. Geen enkele overwinning is te klein om te benadrukken, en elke overwinning is essentieel voor het opbouwen van uw uithoudingsvermogen.
Uw winsten zijn belangrijk, net als al het werk dat u doet.
Houd vast aan je vreugde
Neem even de tijd om na te denken over de mensen, plaatsen of ervaringen die u het meeste plezier brengen, ongeacht de omstandigheden. Het kan een familielid zijn of een goede vriend, dansen, surfen, koken of in de natuur zijn.
Sluit je ogen en vervoer jezelf naar je meest vreugdevolle herinnering aan die ervaring als je er fysiek niet bij kunt zijn. Blijf daar zolang je geaard moet zijn. Sta je vreugde toe je bij te tanken en zet je in beweging in de richting van aanhoudend antiracisme.
Je eerste prioriteit ben jij
Het is gemakkelijk om uitgeput te raken als we de ene top overwinnen en aan de andere kant een andere op ons wachten. Er is niets mis mee om een pauze te nemen om op te laden en voor onszelf te zorgen. Het is de enige manier waarop we het volgende obstakel kunnen overwinnen met onze volledige kracht en toewijding.
Onthoud dat u niet uit een lege beker kunt schenken en dat u uw best doet wanneer u op uw best bent.
Uzelf de zorg geven die u nodig heeft en verdient, is een revolutionaire daad op zich.
Zahida Sherman is een professional op het gebied van diversiteit en inclusie die schrijft over cultuur, ras, geslacht en volwassenheid. Ze is een geschiedenisnerd en een beginnend surfer. Volg haar Instagram en Twitter.
-and-cervical-cancer.jpg)
