De optie van virtuele zorg was vroeger een droom om met mijn chronische ziekte om te gaan. Er was een pandemie voor nodig voordat die droom uitkwam.
Toen ik de diagnose reumatoïde artritis (RA) kreeg, vond ik het ongelooflijk uitdagend om heen en weer te gaan naar zoveel afspraken, vooral de verlengingen van het recept van 10 minuten.
Ik was een 29-jarige alleenstaande moeder die probeerde een balans te vinden tussen een chronische ziekte, een fulltime baan en een peuter. Een enkele afspraak kan me dagenlang wegvagen, iets wat ik me niet kon (en nog steeds niet) kon veroorloven.
Er was een tijd dat ik veel gemiste afspraken had omdat ik me gewoon niet goed genoeg voelde om mijn appartement te verlaten. Ik zou alles hebben gegeven om mijn doktoren te kunnen zien en mijn toestand te beheersen zonder van huis te gaan.
Toen de pandemie de wereld veranderde, was er plotseling een groep mensen met een hoog risico voor COVID-19 die frequente en spoedeisende zorg nodig hadden.
Gelukkig werd virtuele zorg in deze ongekende tijd breder toegankelijk. Hoewel virtuele zorg niet perfect is en niet iedereen toegang heeft gehad tot ononderbroken zorg, kan ik me niet voorstellen hoe mijn leven er nu zonder zou zijn.
Dit is hoe toegang tot virtuele zorg mijn RA-beheer heeft beïnvloed en waarom ik denk dat het een optie moet blijven, zelfs nadat de maskers zijn losgelaten.
Afspraken belasten mijn middelen minder
Als iemand met chronische vermoeidheid moet ik elke dag zorgvuldig mijn evenwicht bewaren om het niet te overdrijven. De optie van virtuele zorg heeft mij waardevolle energie bespaard. Dit is een game-wisselaar als het gaat om mijn behandeltraject.
Ik ben ook in staat om de kosten van heen en weer reizen, babysitters, ritten, parkeren en meer te vermijden die gepaard gaan met het hebben van zoveel afspraken.
Een handicap betaalt niet veel, dus elke mogelijkheid om geld te besparen verbetert mijn kwaliteit van leven, en die van mijn zoon.
Behalve een reumatoloog, heeft de behandeling van RA een team nodig. Ik heb ook een chiropractor, fysiotherapeut, acupuncturist, massagetherapeut, acupressurist, klinisch maatschappelijk werker, huisarts en een natuurgeneeskundig arts.
Sommige van deze afspraken die virtueel of aan de telefoon plaatsvonden, waren ongelooflijk, terwijl andere gewoon niet lukken. De mogelijkheid om een aantal hiervan te hebben, bespaart me virtueel tijd om me op andere gebieden van zelfzorg te concentreren.
Ik ben minder blootgesteld in wachtkamers
Ik heb al meer dan een jaar geen luchtweginfectie of verkoudheid gehad. Dit was een primeur voor mij sinds mijn RA-diagnose. Het is ook belangrijk omdat ik wordt beschouwd als een hoog risico op een luchtweginfectie, niet alleen op COVID-19.
In wachtkamers kunnen veel ziektekiemen rondzweven, net als in contact komen met al die andere zieke mensen.
Het afgelopen jaar kon mijn reumatoloog me bellen tijdens een noodgeval met mijn gezondheid, terwijl ze thuis was na een COVID-19-blootstelling, waardoor ik veilig kon blijven. Dit zou nooit een optie zijn geweest zonder uitgebreide toegang tot virtuele zorg.
Het is een game-wisselaar voor mensen in afgelegen gebieden
Niet alleen zijn de afspraken van mijn arts virtueel geworden, maar ook de medische conferenties die ik bijwoon als pleitbezorger van patiënten en partner in onderzoek naar artritis.
Tijdens de wetenschappelijke bijeenkomst van de Canadian Rheumatology Association in 2021 kon ik sessies bijwonen over hoe virtuele zorg niet alleen mijn zorg heeft veranderd, maar ook die van miljoenen andere Canadezen en hun beoefenaars.
Hier zijn enkele van de afhaalrestaurants:
- Artsen melden minder no-shows voor afspraken.
- Virtuele zorg is geweldig voor mensen in een stabiele toestand die niet persoonlijk of vaak gezien hoeven te worden.
- De behandelaar bespaart tijd om zich te concentreren op de zorg voor anderen.
- Degenen op het platteland, in reservaten of uit verschillende culturen kunnen veel gemakkelijker contact maken met zorgprofessionals en hebben een keuze in hun zorg.
Sommige mensen op het platteland van British Columbia, zoals de Yukon, reizen maximaal 2 dagen alleen om een reumatoloog te zien, omdat er geen reumatoloog in die gemeenschap woont.
Andere mensen hebben alleen toegang tot een reizende arts.
Canada is een enorm uitgestrekt en open land, maar het maakt chronische ziekten niet uit waar je woont.
Virtuele gezondheidszorg verandert het leven van deze patiënten als het gaat om toegang tot de zorg die ze nodig hebben. Om nog maar te zwijgen, zowel arts als patiënt kunnen tijdens de strenge Canadese winters veilig blijven voor reizen terwijl ze nog steeds zorg ontvangen.
De nadelen van virtuele zorg
Niets is natuurlijk perfect. Hoewel virtuele zorg mij en zoveel anderen heeft geholpen om onze gezondheid tijdens de pandemie te beheren, zijn er verschillende nadelen:
- Virtuele zorg is niet de beste als het om spoedeisende zorg of spoedeisende zorg gaat.
- De waarde van het zien van de gewrichten of een lichamelijk onderzoek is niet hetzelfde, dus het kan voor clinici moeilijker zijn om een goed onderzoek te krijgen.
- Niet alle patiënten hebben internettoegang of betrouwbare internettoegang, vooral in meer afgelegen gebieden.
- Niet alle patiënten hebben de technische knowhow, vooral senioren, om virtuele of telezorgdiensten te gebruiken.
- Beoefenaars kunnen veel vertellen van iemands lichaamstaal, die ontbreekt bij deze afspraken.
- Sommigen vinden het niet prettig dat virtuele zorg evenveel kost als persoonlijke zorg.
- Het huis uit en persoonlijk contact kan echt helpen bij de eenzaamheid die gepaard gaat met chronische ziekten.
Na de pandemie
Ik heb veel gehoord over hoe de wereld zou moeten veranderen als we eindelijk de pandemie onder controle hebben, en ik geloof dat het behouden van virtuele zorg als een optie - en het verder uitbreiden ervan - een permanente verandering moet zijn.
Hoewel de optie nooit persoonlijke zorg zal vervangen, zijn de voordelen van virtuele zorg enorm.
Eileen Davidson is een voorstander van een reumatoïde artritispatiënt uit Vancouver, British Columbia, Canada. Ze is een ambassadeur van de Arthritis Society, een Arthritis Research Canada-lid van de adviesraad voor artritispatiënten, een lid van de Doctors of BC Shared Care Chronic Pain Advisory Committee en een onderzoeksambassadeur voor patiëntenbetrokkenheid voor de Canadian Institutes of Health Research - Institute for Musculoskeletal Health en artritis. Ze levert regelmatig bijdragen aan Creaky Joints en beheert haar persoonlijke blog, Chronic Eileen. Als ze niet pleit voor of bezig is om een alleenstaande moeder te zijn voor haar jonge zoon, Jacob, kan ze worden aangetroffen tijdens het sporten, schilderen of koken.
.jpg)
.jpg)
