Subklinische hypothyreoïdie is een vroege, milde vorm van hypothyreoïdie, een aandoening waarbij het lichaam niet genoeg schildklierhormonen aanmaakt.
Het wordt subklinisch genoemd omdat alleen het serumniveau van schildklierstimulerend hormoon vanaf de voorkant van de hypofyse iets boven normaal is. De schildklierhormonen die door de schildklier worden aangemaakt, vallen nog binnen het normale bereik van het laboratorium.
Deze hormonen helpen bij het ondersteunen van hart-, hersen- en metabolische functies. Als schildklierhormonen niet goed werken, heeft dit invloed op het lichaam.
Volgens gepubliceerd onderzoek heeft 3 tot 8 procent van de mensen subklinische hypothyreoïdie. Deze aandoening kan overgaan tot volledige hypothyreoïdie.
In één onderzoek ontwikkelde 26,8 procent van degenen met subklinische hypothyreoïdie binnen 6 jaar na hun eerste diagnose een volledige hypothyreoïdie.
Wat veroorzaakt dit?
De hypofyse, gelegen aan de basis van de hersenen, scheidt meerdere hormonen af, waaronder een stof die schildklierstimulerend hormoon (TSH) wordt genoemd.
TSH triggert de schildklier, een vlindervormige klier aan de voorkant van de nek, om de hormonen T3 en T4 te maken. Subklinische hypothyreoïdie treedt op wanneer TSH-spiegels enigszins verhoogd zijn, maar T3 en T4 zijn normaal.
Subklinische hypothyreoïdie en volwaardige hypothyreoïdie hebben dezelfde oorzaken. Waaronder:
- een familiegeschiedenis van auto-immuunziekte van de schildklier, zoals Hashimoto's thyroïditis (een auto-immuunziekte die de schildkliercellen beschadigt)
- schade aan de schildklier (bijvoorbeeld het verwijderen van abnormaal schildklierweefsel tijdens hoofd- en nekoperaties)
- het gebruik van radioactieve jodiumtherapie, een behandeling voor hyperthyreoïdie (een aandoening waarbij te veel schildklierhormoon wordt geproduceerd)
- medicijnen nemen die lithium of jodium bevatten
Wie loopt er risico?
Een verscheidenheid aan dingen, waarvan de meeste buiten uw controle liggen, verhoogt de kans op het ontwikkelen van subklinische hypothyreoïdie. Waaronder:
- Geslacht. Een studie gepubliceerd in het tijdschrift Endocrinology and Metabolism toonde aan dat vrouwen meer kans hebben op het ontwikkelen van subklinische hypothyreoïdie dan mannen. De redenen zijn niet helemaal duidelijk, maar onderzoekers vermoeden dat het vrouwelijke hormoon oestrogeen een rol kan spelen.
- Leeftijd. TSH heeft de neiging om te stijgen naarmate u ouder wordt, waardoor subklinische hypothyreoïdie vaker voorkomt bij oudere volwassenen.
- Inname van jodium. Subklinische hypothyreoïdie komt vaker voor bij populaties die voldoende of overmatig jodium consumeren, een sporenmineraal dat essentieel is voor een goede werking van de schildklier. Het kan helpen om bekend te zijn met de tekenen en symptomen van een jodiumtekort.
Veel voorkomende symptomen
Subklinische hypothyreoïdie heeft meestal geen symptomen. Dit geldt vooral wanneer de TSH-waarden slechts licht verhoogd zijn. Wanneer er zich symptomen voordoen, zijn ze meestal vaag en algemeen en omvatten ze:
- depressie
- constipatie
- vermoeidheid
- struma (dit verschijnt als zwelling aan de voorkant van de nek als gevolg van een vergrote schildklier)
- gewichtstoename
- haaruitval
- intolerantie voor kou
Het is belangrijk op te merken dat deze symptomen niet-specifiek zijn, wat betekent dat ze aanwezig kunnen zijn bij personen met een normale schildklierfunctie en niet gerelateerd zijn aan subklinische hypothyreoïdie.
Hoe het wordt gediagnosticeerd
Subklinische hypothyreoïdie wordt gediagnosticeerd met een bloedtest.
Een persoon met een normaal functionerende schildklier moet een bloed-TSH-waarde hebben binnen het normale referentiebereik, die gewoonlijk oploopt tot 4,5 milli-internationale eenheden per liter (mIU / L) of 5,0 mIU / L.
Er is echter een discussie gaande in de medische gemeenschap over het verlagen van de hoogste normale drempel.
Mensen met een TSH-niveau boven het normale bereik, die normale schildklierhormoonspiegels hebben, worden geacht subklinische hypothyreoïdie te hebben.
Omdat hoeveelheden TSH in het bloed kunnen fluctueren, moet de test mogelijk na een paar maanden worden herhaald om te zien of het TSH-niveau is genormaliseerd.
Hoe het wordt behandeld
Er is veel discussie over hoe - en zelfs of - mensen met subklinische hypothyreoïdie moeten worden behandeld. Dit geldt vooral als TSH-niveaus lager zijn dan 10 mIU / L.
Omdat een hoger TSH-gehalte nadelige effecten op het lichaam kan gaan veroorzaken, worden mensen met een TSH-gehalte van meer dan 10 mIU / L over het algemeen behandeld.
Volgens onderzoek uit 2009 is het bewijs meestal niet doorslaggevend dat mensen met TSH-waarden tussen 5,1 en 10 mIU / L baat zullen hebben bij behandeling.
Bij de beslissing om u al dan niet te behandelen, zal uw arts rekening houden met zaken als:
- uw TSH-niveau
- of u al dan niet antithyroid-antilichamen in uw bloed heeft en een struma (beide zijn indicaties dat de aandoening zich kan ontwikkelen tot hypothyreoïdie)
- uw symptomen en hoeveel ze van invloed zijn op uw leven
- je leeftijd
- uw medische geschiedenis
Bij gebruik van een behandeling wordt vaak levothyroxine (Levoxyl, Synthroid), een synthetisch schildklierhormoon dat oraal wordt ingenomen, vaak aanbevolen en wordt het over het algemeen goed verdragen.
Zijn er complicaties?
Hartziekte
Het verband tussen subklinische hypothyreoïdie en hart- en vaatziekten wordt nog steeds besproken. Sommige onderzoeken suggereren dat verhoogde TSH-waarden, wanneer ze niet worden behandeld, kunnen bijdragen aan het ontwikkelen van het volgende:
- hoge bloeddruk
- hoge cholesterol
In een onderzoek uit 2005 naar oudere mannen en vrouwen, liepen degenen met een TSH-bloedspiegel van 7 mIU / L en hoger tweemaal zoveel of meer risico op congestief hartfalen in vergelijking met degenen met een normaal TSH-gehalte. Maar sommige andere onderzoeken hebben deze bevinding niet bevestigd.
Verlies van zwangerschap
Tijdens de zwangerschap wordt een TSH-bloedspiegel als verhoogd beschouwd wanneer deze hoger is dan 2,5 mIU / L in het eerste trimester en 3,0 mIU / L in het tweede en derde trimester. Juiste schildklierhormoonspiegels zijn nodig voor de ontwikkeling van de foetale hersenen en het zenuwstelsel.
Uit onderzoek gepubliceerd in The BMJ bleek dat zwangere vrouwen met een TSH-niveau tussen 4,1 en 10 mIU / L die vervolgens werden behandeld, minder kans hadden op een miskraam dan hun tegenhangers die niet werden behandeld.
Interessant is echter dat vrouwen met een TSH-niveau tussen 2,5 en 4 mIU / L geen verminderd risico op zwangerschapsverlies zagen tussen degenen die werden behandeld en degenen die niet werden behandeld als ze negatieve schildklierantistoffen hadden.
Het beoordelen van de status van antithyroid-antilichamen is belangrijk.
Volgens een studie uit 2014 hebben vrouwen met subklinische hypothyreoïdie en positieve antithyroïde peroxidase (TPO) -antistoffen het grootste risico op ongunstige zwangerschapsuitkomsten en treden ongunstige uitkomsten op bij een lager TSH-niveau dan bij vrouwen zonder TPO-antistoffen.
Een systematische review uit 2017 wees uit dat het risico op zwangerschapscomplicaties duidelijk was bij TPO-positieve vrouwen met een TSH-spiegel van meer dan 2,5 mU / L. Dit risico was niet consequent duidelijk bij TPO-negatieve vrouwen totdat hun TSH-niveau hoger was dan 5 tot 10 mU / L.
Het beste dieet om te volgen
Er is geen goed wetenschappelijk bewijs dat het wel of niet eten van bepaalde voedingsmiddelen zeker zal helpen om subklinische hypothyreoïdie te voorkomen of te behandelen als de diagnose al bij u is gesteld. Het is echter belangrijk om een optimale hoeveelheid jodium in uw dieet te krijgen.
Te weinig jodium kan leiden tot hypothyreoïdie. Aan de andere kant kan te veel leiden tot hypothyreoïdie of hyperthyreoïdie. Goede bronnen van jodium zijn onder meer gejodeerd keukenzout, zeevis, zuivelproducten en eieren.
De National Institutes of Health beveelt 150 microgram per dag aan voor de meeste volwassenen en tieners. Een kwart theelepel gejodeerd zout of 1 kopje magere yoghurt levert ongeveer 50 procent van uw dagelijkse jodiumbehoefte.
Al met al is het beste wat u voor uw schildklierfunctie kunt doen, het eten van een uitgebalanceerd, voedzaam dieet.
Wat zijn de vooruitzichten?
Vanwege tegenstrijdige onderzoeken is er nog veel discussie over hoe en of subklinische hypothyreoïdie moet worden behandeld. De beste benadering is een individuele benadering.
Praat met uw arts over eventuele symptomen, uw medische geschiedenis en wat uw bloedtesten laten zien. Deze handige discussiegids kan u op weg helpen. Bestudeer uw opties en bepaal samen wat de beste manier van handelen is.
-and-cervical-cancer.jpg)
