Hoe we zien dat de wereld vorm geeft aan wie we willen zijn - en het delen van boeiende ervaringen kan de manier waarop we elkaar behandelen, ten goede kaderen. Dit is een krachtig perspectief.
"Je bent toe aan een kinkhoestbooster. Wil je nu voor die opname zorgen? " vraagt de dokter me terloops tijdens een routine lichamelijk in 2018.
Een schot.
Alleen al de vermelding ervan was genoeg om me door mijn papieren japon te laten zweten - net als in 2009, toen ik de beslissing nam om me met alle vaccins bezig te houden.
Zie je, ik ben opgevoed met de overtuiging dat vaccins gevaarlijk waren. Deze manier van denken was het gevolg van het feit dat mijn jongere broer, toen hij ongeveer een jaar oud was, leed aan gevaarlijk hoge koorts en epileptische aanvallen kort nadat hij het BMR-vaccin had gekregen. Hij zou uiteindelijk de diagnose autisme, epilepsie en ernstige ontwikkelingsstoornissen krijgen.
'Vaccins zijn belangrijk voor jou en de mensen om je heen', zei ik tegen mezelf, terwijl ik probeerde meer als een rationele gezondheidsjournalist te denken dan als iemand die door de mensen die ik het meest vertrouwde te horen kreeg dat vaccins schadelijk waren.
Mijn ouders, verwoest door de levensveranderende prognose van hun zoontje, gingen op zoek naar antwoorden.
Ze vonden ze uiteindelijk in een - nu ontkracht en zeer bekritiseerd - onderzoek dat het BMR-vaccin in verband bracht met autisme. Ze besloten om op kudde-immuniteit te vertrouwen om al hun kinderen te beschermen tegen door vaccinatie te voorkomen ziekten.
Gelukkig voor mij werkte het, hoewel andere niet-gevaccineerde mensen niet zo gelukkig waren.
Dus ik dacht niet veel na over vaccinaties tot mijn twintigste, toen ik een studiebeurs verdiende om in India in het buitenland te studeren. Terwijl polio al lang verdwenen was in de Verenigde Staten, besmetten deze te voorkomen ziekte en anderen nog steeds (in 2009) mensen daar.
Dat verontrustte me.
Dus ik begon alles te lezen wat ik kon vinden over immunisaties.
Mijn onderzoek concludeerde dat deze vaccins veilig zijn, belangrijk voor de gezondheid en niet verantwoordelijk zijn voor de handicaps van mijn broer. Hoewel ik nog steeds nerveus was, bracht ik de volgende zes maanden door met het maken van schot na schot.
Die kriebels, zo lijkt het, zouden een decennium later terugkeren in het kantoor van mijn dokter. Ik aarzelde voor wat leek op een uur, in een poging de moed te verzamelen om die kinkhoestbooster te krijgen.
"Je hebt dit eerder meegemaakt. Vaccins zijn belangrijk voor jou en de mensen om je heen, ”zei ik tegen mezelf.
Uiteindelijk heb ik mezelf ervan kunnen overtuigen ermee door te gaan.
Maar door deze ervaring vroeg ik me af: hebben alle volwassen kinderen van families die aarzelen om vaccinatie, een aanhoudende angst als en wanneer ze hun prik krijgen? En hoe beïnvloedt hun ervaring als kinderen hun ervaringen als volwassenen?
Ik besloot een paar anderen op te sporen met soortgelijke ervaringen als de mijne om meer te weten te komen. Dit is wat ze zeiden:
Ingewortelde angst kan bij je blijven en anderen beïnvloeden
Er is veel uitstekend onderzoek dat rationele besluitvorming over vaccins ondersteunt. Maar als je bent opgevoed met angst voor vaccins, kunnen de emoties rond schoten immunisaties nog steeds een enge ervaring maken.
“Niets is 100 procent veilig of effectief in de geneeskunde. Er is altijd een risico-batenanalyse die moet worden uitgevoerd, zelfs met vaccins '', legt dr. Matthew Daley uit, een kinderarts en senior onderzoeker bij Kaiser Permanente's Institute for Health Research, die de veiligheid en aarzeling van vaccins heeft bestudeerd.
"Hoewel het daardoor klinkt als een redelijk rationele en analytische beslissing, is het ook een emotionele beslissing: mensen zijn echt bang voor de slechte dingen waarover ze hebben gehoord", zegt hij.
Alice Bailey *, een 27-jarige vrouw in Arizona, zegt dat haar ouders dachten dat het gevaarlijk was "ziektes bij je baby te krijgen". Dus hebben ze ervoor gekozen om geen opnamen voor haar te maken.
"Mijn familie was niet echt een doktersgezin. We hadden geen jaarlijkse controles en we gingen niet naar de dokter, tenzij het een noodgeval was ', zegt ze.
Als gevolg hiervan kreeg Bailey pas als kind een tetanusvaccin.
Maar nadat hij had gelezen over een verder gezonde jongeman die een paar jaar geleden bijna stierf aan de griep, besloot Bailey dat het een goed idee zou zijn om het griepvaccin te krijgen.
“Ik was echt bang voor de naald en de bijwerkingen. Ik deed veel onderzoek en overtuigde mijn twee neven en nichten om met me mee te gaan naar de afspraak - ik wilde niet alleen gaan '', legt ze uit.
Nog steeds nerveus over vaccins, legt Bailey uit dat ze zelfs een moeilijke beslissing moest nemen toen ze eigenaar van een huisdier werd.
"Ik was zo zenuwachtig om mijn hond te vaccineren", zegt Bailey. 'Ik zag haar als deze kleine, kwetsbare baby. Toen ze me vertelden dat ze al deze schoten nodig had, dacht ik: 'Hoe kan haar lijfje dit allemaal aan?' ''
Nadat ze het met de dierenarts had besproken, ging Bailey verder met de immunisaties van haar hond - een beslissing waar ze trots op is.
"Het is interessant hoeveel die diepgewortelde angst in dingen kan spelen, maar ik ben blij dat ik mijn hond zo goed mogelijk heb kunnen beschermen", voegt ze eraan toe.
"Ik volg de instructies van de dokter om mijn kinderen te vaccineren als ik die ooit heb, en ik ben van plan om elk jaar de griepprik te krijgen."
Voor sommigen geeft het een gevoel van empowerment
Aanhoudende angst is echter geen universele ervaring wanneer volwassen kinderen van anti-vax-ouders hun injectie krijgen. Vaccins kunnen sommige mensen zelfs een gevoel van autoriteit over hun lichaam geven.
"Ik aarzelde niet, ik zei dat ze me alles moesten geven wat ik had gemist", zegt Jackson Veigel, een 32-jarige man in Los Angeles, over het verkrijgen van zijn ontbrekende vaccins op 25-jarige leeftijd als een vereiste voor zijn EMT-licentie.
'Ik voelde me een ijzeren man. Het was als, f *** you, tetanus. "
Voor Veigel waren immunisaties verpakt in een grotere poging om afstand te nemen van de "religieuze sekte" -gemeenschap waarin hij opgroeide. Zijn ouders hadden hem afgemeld voor sommige vaccins, omdat ze dachten dat ze schadelijk waren.
"Het was een beetje een rebellie, maar het ging meer om de dingen doen waarvan ik dacht dat ze goed waren", zegt hij. "De vaccins gaven me een gevoel van empowerment."
Avery Gray *, een Alabama-man van begin twintig, koos er ook voor om zijn gezondheid in eigen hand te nemen door het eerste vaccin van zijn leven te krijgen nadat het nieuws bekend was geworden over een recente uitbraak van mazelen.
Onderzoek naar het BMR-vaccin kalmeerde zijn zorgen over de mogelijke bijwerkingen die zijn ouders hem waarschuwden voor opgroeien. Maar hij was nog steeds diep bang voor de pijn van de naald.
"Het vertrouwen opbouwen om het te gaan doen, was het moeilijkste deel van de vaccinatie", zegt Gray. "Dit was geen doktersbezoek, het was een preventieve geneeskunde waar ik me heel goed bij voelde. Ik ben opgewonden om terug te gaan en nu alle vaccins te halen. "
Relaties met gezinsleden kunnen veranderen
Toen ik besloot om mijn vaccinaties te krijgen, steunde mijn vader de beslissing omdat hij wist dat ik tijdens het reizen het risico zou lopen op bepaalde ziekten. Ouders die vaccinaties vermijden, zijn echter niet altijd even begripvol voor hun volwassen kinderen, en de keuze voor vaccinatie kan relaties permanent veranderen.
"Mijn vader en ik spraken een jaar lang niet meer nadat ik hem had verteld dat ik was ingeënt", zegt Roan Wright, een 23-jarige in North Carolina.
"Ik hoor steeds deze uitdrukking‘ vaccins veroorzaken volwassenen ’, en het voelt erg afwijzend. Hoe meer je mensen ervan beschuldigt anderen pijn te doen en ze het gevoel te geven dat ze de slechterik zijn wanneer ze proberen de juiste beslissing te nemen, hoe meer ze terug zullen duwen. "
"Het veranderde in een hele discussie over mijn autonomie, en of het zelfs mijn oproep was om ongedaan te maken wat hij dacht dat het beste voor mij was", zegt Wright.
De ruzie met hun vader deed Wright zich afvragen of ze de juiste beslissing hadden genomen.
"Mijn vaders overtuiging dat vaccins gevaarlijk zijn, is mij als volwassene zeker bijgebleven. Maar toen ik struikelde over onderzoek dat [die mythen] ontkrachtte, realiseerde ik me dat mijn ouders uit onwetendheid kwamen toen ze besloten me niet te vaccineren, ”leggen ze uit. "Die informatie en second opinion van vrienden versterkten mijn beslissing en het recht dat ik als volwassene had om mijn lichaam te beschermen."
Toen Wright en hun vader het uiteindelijk goed maakten, waren ze verrast om zijn nieuwe mening over vaccins te horen.
“In die periode onderzocht hij meer diepgaande artikelen en de rechtvaardigingen die hij had gebruikt om mij niet te vaccineren, en hij realiseerde zich dat hij ongelijk had. Hij deed een complete 180. Het was op zijn zachtst gezegd onverwacht, ”zegt Wright.
Haat tegen vaccinaties kan nog steeds negatieve emoties oproepen
Als u de meeste van uw injecties op volwassen leeftijd krijgt, ziet u vaccins anders.
Je realiseert je dat hoewel de misleide overtuigingen van je ouders in strijd waren met medisch advies, hun keuzes hoogstwaarschijnlijk voortkwamen uit een plaats van diepe liefde voor hun kinderen. En daarom kan het moeilijk zijn om langs harde berichten te scrollen die mensen die aarzelen om vaccineren op sociale media te demoniseren.
"Het doet pijn als ik online anti-vax-haat zie", zegt Gray.
"Ik hoor steeds deze zin‘ vaccins veroorzaken volwassenen ’, en het voelt erg afwijzend. Hoe meer je mensen ervan beschuldigt anderen pijn te doen en ze het gevoel te geven dat ze de slechterik zijn wanneer ze de juiste beslissing proberen te nemen, hoe meer ze terug zullen duwen, ”voegt hij eraan toe.
Hoewel Wright overtuigd is van de veiligheid en het belang van vaccins, gelooft Wright dat er aan beide kanten verkeerde informatie is, vooral als het gaat om aannames over wie deze personen zijn die ervoor kiezen hun kinderen niet te vaccineren.
"Het is een klassieke veronderstelling dat ouders van degenen die ervoor kiezen om niet te vaccineren, ongeschoold of dom zijn - dat is gewoon onjuist. Dat medische jargon [over de gevaren van vaccins] werd destijds gepresenteerd als een wetenschappelijke doorbraak, en zowel geschoolde als ongeschoolde mensen zijn voor de gek gehouden ”, zegt Wright.
Uiteindelijk gaat het om een medelevende en empathische dialoog
Uiteindelijk komt het neer op de behoefte aan medelevende gesprekken die de emotionele angsten van mensen rond vaccins aanpakken. Iets waarvan de meeste mensen met wie ik voor dit artikel sprak, denken dat het de algehele vaccinatiegraad kan helpen verhogen.
"Als we hierover zouden praten, niet met angstaanjagende tactieken, maar op een echt eerlijke manier die gericht was op onderwijs in plaats van schaamte, zouden we een heel ander gesprek hebben", zegt Bailey.
* Deze namen zijn gewijzigd op verzoek van de geïnterviewden.
Joni Sweet is een freelanceschrijver die gespecialiseerd is in reizen, gezondheid en welzijn. Haar werk is gepubliceerd door National Geographic, Forbes, de Christian Science Monitor, Lonely Planet, Prevention, HealthyWay, Thrillist en meer. Blijf op de hoogte op Instagram en bekijk haar portfolio.
-levels-and-miscarriage-what-you-need-to-know.jpg)
