Overzicht
Xanax is de merknaam van een medicijn dat alprazolam wordt genoemd. Alprazolam is zeer verslavend en wordt vaak voorgeschreven. Het behoort tot een klasse geneesmiddelen die benzodiazepinen worden genoemd.
Veel mensen nemen het eerst in op advies van hun arts. Het wordt gebruikt om:
- spanning
- gegeneraliseerde angst
- paniekstoornis
Xanax kan echter ook illegaal worden verkregen.
Lees verder om meer te weten te komen over Xanax-verslaving en -herstel.
Wat zijn de bijwerkingen van gebruik?
Op korte termijn ontspant Xanax de spieren en verlicht het rusteloosheid en angst.
Het kan ook 'rebound'-symptomen veroorzaken. Dit gebeurt wanneer de symptomen die u gebruikt om Xanax te behandelen, ernstiger terugkomen als u stopt met het innemen van de medicatie.
Andere vaak voorkomende bijwerkingen zijn:
Humeur:
- ontspanning
- euforie
- stemmingswisselingen of prikkelbaarheid
Gedragsmatig:
- verlies van interesse in seks
Fysiek:
- duizeligheid
- droge mond
- erectiestoornissen
- vermoeidheid
- misselijkheid
- braken
- slechte coördinatie
- aanvallen
- kortademigheid
- onduidelijke spraak
- trillingen
Psychologisch:
- gebrek aan aandacht
- verwarring
- geheugenproblemen
- ongeremdheid
Net als andere benzodiazepinen, tast Xanax de rijvaardigheid aan. Het wordt ook geassocieerd met een verhoogd risico op vallen, botbreuken en verkeersongevallen.
Is afhankelijkheid hetzelfde als verslaving?
Afhankelijkheid en verslaving zijn niet hetzelfde.
Afhankelijkheid verwijst naar een fysieke toestand waarin uw lichaam afhankelijk is van het medicijn. Bij drugsverslaving heb je steeds meer van de stof nodig om hetzelfde effect (tolerantie) te bereiken. U ervaart mentale en fysieke effecten (ontwenningsverschijnselen) als u stopt met het gebruik van het medicijn.
Als u een verslaving heeft, kunt u niet stoppen met het gebruik van een medicijn, ongeacht de eventuele negatieve gevolgen. Verslaving kan optreden met of zonder fysieke afhankelijkheid van het medicijn. Fysieke afhankelijkheid is echter een veelvoorkomend kenmerk van verslaving.
Wat veroorzaakt verslaving?Verslaving heeft veel oorzaken. Sommige zijn gerelateerd aan uw omgeving en levenservaringen, zoals het hebben van vrienden die drugs gebruiken. Anderen zijn genetisch bepaald. Wanneer u een medicijn gebruikt, kunnen bepaalde genetische factoren uw risico op het ontwikkelen van een verslaving vergroten. Regelmatig drugsgebruik verandert de chemie van uw hersenen en heeft invloed op hoe u plezier ervaart. Dit kan het moeilijk maken om gewoon te stoppen met het gebruik van het medicijn als u eenmaal bent begonnen.
Hoe ziet verslaving eruit?
Er zijn enkele veelvoorkomende tekenen van verslaving, ongeacht de gebruikte stof. Algemene waarschuwingssignalen dat u mogelijk een verslaving heeft, zijn onder meer:
- U gebruikt of wilt het medicijn regelmatig gebruiken.
- Er is een drang om te gebruiken die zo intens is dat het moeilijk is om je op iets anders te concentreren.
- U moet meer van het medicijn gebruiken om dezelfde "hoge" (tolerantie) te bereiken.
- U neemt steeds meer van het medicijn of neemt het medicijn voor langere tijd in dan bedoeld.
- U houdt altijd een voorraad van het medicijn bij de hand.
- Er wordt geld uitgegeven om aan het medicijn te komen, zelfs als het geld krap is.
- U ontwikkelt gevaarlijk gedrag om aan de drug te komen, zoals stelen of geweld.
- U vertoont risicovol gedrag terwijl u onder invloed van de drug bent, zoals onbeschermde seks hebben of autorijden.
- U gebruikt het medicijn ondanks de bijbehorende moeilijkheden, risico's en problemen.
- Er wordt veel tijd besteed aan het verkrijgen van het medicijn, het gebruik ervan en het herstellen van de effecten ervan.
- U probeert en faalt om te stoppen met het gebruik van het medicijn.
- U ervaart ontwenningsverschijnselen zodra u stopt met het gebruik van het medicijn.
Hoe verslaving bij anderen te herkennen
Je geliefde zou kunnen proberen hun verslaving voor jou te verbergen. Je vraagt je misschien af of het drugs zijn of iets anders, zoals een veeleisende baan of een stressvolle levensverandering.
De volgende zijn veel voorkomende tekenen van verslaving:
- Stemmingswisselingen. Uw geliefde kan prikkelbaar lijken of een depressie of angst ervaren.
- Veranderingen in gedrag. Ze kunnen geheimzinnig of agressief zijn.
- Veranderingen in uiterlijk. Uw geliefde is mogelijk recentelijk afgevallen of aangekomen.
- Gezondheidsproblemen. Uw geliefde kan veel slapen, traag lijken of last hebben van misselijkheid, braken of hoofdpijn.
- Sociale veranderingen. Ze kunnen zich terugtrekken uit hun gebruikelijke sociale activiteiten en relatieproblemen hebben.
- Slechte cijfers of werkprestaties. Het kan zijn dat uw geliefde een gebrek aan interesse of aanwezigheid op school of werk heeft en slechte cijfers of beoordelingen krijgt.
- Geldproblemen. Ze kunnen problemen hebben met het betalen van rekeningen of andere geldkwesties, vaak zonder een logische reden.
Wat u moet doen als u denkt dat een dierbare verslaafd is
De eerste stap is om eventuele misvattingen over verslaving te identificeren. Onthoud dat chronisch drugsgebruik de hersenen verandert. Dit kan het steeds moeilijker maken om te stoppen met het gebruik van het medicijn.
Lees meer over de risico's en bijwerkingen van stoornissen in het gebruik van middelen, inclusief de tekenen van intoxicatie en overdosering. Bekijk de behandelingsopties die u uw geliefde kunt voorstellen.
Denk goed na over hoe u uw zorgen het beste kunt delen. Als u overweegt een interventie uit te voeren, onthoud dan dat dit misschien niet tot een positief resultaat zal leiden.
Hoewel een ingreep uw geliefde kan aanmoedigen om een behandeling te zoeken, kan het ook het tegenovergestelde effect hebben. Interventies in confrontatiestijl kunnen leiden tot schaamte, woede of sociale terugtrekking. In sommige gevallen is een niet-bedreigend gesprek een betere optie.
Wees voorbereid op elk mogelijk resultaat. Het kan zijn dat uw geliefde weigert toe te geven dat hij of zij drugs gebruikt, of weigert een behandeling te ondergaan. Als dat gebeurt, kan het nuttig zijn om meer bronnen te zoeken of een steungroep te zoeken voor familieleden of vrienden van mensen met een verslaving.
Waar u moet beginnen als u of uw geliefde hulp nodig heeft
Hulp vragen is een belangrijke eerste stap. Als u - of uw geliefde - klaar bent voor een behandeling, kan het nuttig zijn om contact op te nemen met een vriend of familielid die u steunt.
U kunt ook beginnen met het maken van een doktersafspraak. Uw arts kan uw algehele gezondheid beoordelen door een lichamelijk onderzoek uit te voeren. Ze kunnen ook al uw vragen over het gebruik van Xanax beantwoorden en u indien nodig doorverwijzen naar een behandelcentrum.
Hoe u een behandelcentrum kunt vinden
Vraag uw arts of een andere gezondheidswerker om advies. U kunt ook zoeken naar een behandelcentrum in de buurt van uw woonplaats met de Behavioral Health Treatment Services Locator. Het is een gratis online tool van de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA).
Wat te verwachten van detox
Symptomen van ontwenning van Xanax zijn ernstiger dan die van andere benzodiazepinen. Intrekking kan optreden na inname van het medicijn gedurende slechts een week.
Ontwenningsverschijnselen van Xanax kunnen zijn:
- pijntjes en kwaaltjes
- agressie
- ongerustheid
- wazig zicht
- duizeligheid
- hoofdpijn
- overgevoeligheid voor licht en geluid
- slapeloosheid
- prikkelbaarheid en stemmingswisselingen
- misselijkheid
- braken
- gevoelloosheid en tintelingen in de handen, voeten of gezicht
- trillingen
- gespannen spieren
- nachtmerries
- depressie
- paranoia
- zelfmoordgedachten
- ademhalingsmoeilijkheden
Ontgifting (detox) is een proces dat is bedoeld om u te helpen veilig te stoppen met het gebruik van Xanax, terwijl u uw ontwenningsverschijnselen minimaliseert en beheert. Detox wordt meestal gedaan in een ziekenhuis of revalidatiecentrum onder medisch toezicht.
In veel gevallen wordt het gebruik van Xanax na verloop van tijd stopgezet. Het kan worden geruild voor een andere langerwerkende benzodiazepine. In beide gevallen neemt u steeds minder van het medicijn totdat het uit uw systeem is. Dit proces wordt tapering genoemd en kan tot zes weken duren. In sommige gevallen kan het langer duren. Uw arts kan ook andere medicijnen voorschrijven om uw ontwenningsverschijnselen te verlichten.
Wat u van een behandeling kunt verwachten
Het doel van de behandeling is om het gebruik van Xanax op de lange termijn te vermijden. De behandeling kan ook betrekking hebben op andere onderliggende aandoeningen, zoals angst of depressie.
Er zijn verschillende behandelingsopties beschikbaar voor Xanax-verslaving. Vaak worden er meerdere tegelijk gebruikt. Uw behandelplan kan een of meer van de volgende zaken bevatten:
Behandeling
Cognitieve gedragstherapie (CGT) is de meest voorkomende vorm van therapie voor benzodiazepineverslaving. CGT richt zich op de leerprocessen die ten grondslag liggen aan stoornissen in het gebruik van middelen. Het omvat het werken met een therapeut om een reeks gezonde coping-strategieën te ontwikkelen.
Onderzoek heeft aangetoond dat CGT in combinatie met tapering effectief is bij het verminderen van het benzodiazepinegebruik gedurende een periode van drie maanden.
Andere veel voorkomende gedragstherapieën zijn onder meer:
- zelfbeheersing training
- cue-belichting
- individuele begeleiding
- huwelijks- of gezinsbegeleiding
- onderwijs
- steungroepen
Medicatie
De detoxperiode voor Xanax kan langer zijn dan de detoxperiode voor andere medicijnen. Dit komt doordat de medicatiedosis in de loop van de tijd langzaam moet worden afgebouwd. Als gevolg hiervan overlapt detox vaak met andere vormen van behandeling.
Als u eenmaal bent gestopt met het gebruik van Xanax of andere benzodiazepines, hoeft u geen aanvullende medicatie meer in te nemen. Mogelijk krijgt u andere medicijnen voorgeschreven om depressie, angst of slaapstoornis te behandelen.
Wat zijn de vooruitzichten?
Xanax-verslaving is een behandelbare aandoening. Hoewel de behandelresultaten vergelijkbaar zijn met die van andere chronische aandoeningen, is herstel een continu proces dat tijd kan vergen.
Geduld, vriendelijkheid en vergeving zijn cruciaal. Wees niet bang om hulp te zoeken als u die nodig heeft. Uw arts kan u helpen bij het vinden van ondersteuningsbronnen in uw omgeving.
Hoe u het risico op terugval kunt verkleinen
Terugval maakt deel uit van het herstelproces. Het beoefenen van terugvalpreventie en -beheer kan uw herstelvooruitzichten op de lange termijn verbeteren.
Het volgende kan u helpen het risico op terugval na verloop van tijd te verlagen:
- Identificeer en vermijd drugstriggers, zoals plaatsen, mensen of objecten.
- Bouw een ondersteunend netwerk op van familieleden, vrienden en zorgverleners.
- Neem deel aan vervullende activiteiten of werk.
- Neem gezonde gewoonten aan, waaronder regelmatige lichaamsbeweging, een uitgebalanceerd dieet en goede slaapgewoonten.
- Stel zelfzorg op de eerste plaats, vooral als het gaat om uw geestelijke gezondheid.
- Verander de manier waarop u denkt.
- Ontwikkel een gezond zelfbeeld.
- Plan voor de toekomst.
Afhankelijk van uw situatie kan het verminderen van uw risico op terugval ook zijn:
- behandeling voor andere gezondheidsproblemen
- het regelmatig bezoeken van een vertrouwenspersoon
- mindfulness-technieken toepassen, zoals meditatie
.jpg)
