Alcoholverslaving overwinnen met diabetes type 1

"Helaas zie ik vrij vaak alcohol- en middelenmisbruik bij (de type 1 diabetes) populatie", zegt Kristine Batty, een diabeteszorg- en onderwijsspecialist (DCES) in Maryland.

"Diabetes en depressie komen zo vaak voor, dus er wordt veel aan zelfmedicatie gedaan, meestal met alcohol", legt Batty uit, een veteraan in de gezondheidszorg die zich de afgelopen 15 jaar op diabetes richt, momenteel in het Howard County General Hospital. van het Johns Hopkins-gezondheidszorgsysteem.

Batty voelde zich aangetrokken tot dit werk nadat hij was opgegroeid met een zus die diabetes type 1 heeft en een grootvader met diabetes type 2.

Ze merkt op dat elk alcoholgebruik met diabetes type 1 (T1D) een extra dosis gevaar met zich meebrengt, vooral als het in grote hoeveelheden wordt geconsumeerd.

De invloed van alcohol op de bloedsuikerspiegel

Waarom en hoe beïnvloedt alcohol de bloedsuikerspiegel? Hoewel alcohol vaak wat suiker bevat, komt het risico op een lage bloedsuikerspiegel uren later wanneer de lever bezig is met het verwerken van deze giftige vloeistof uit uw systeem. Terwijl de lever bezig is met het verwerken van de alcohol, vervult hij niet zijn normale rol van het opslaan en vrijgeven van glucose.

Het resultaat kan matige tot ernstige hypoglykemie (lage bloedsuikerspiegel) zijn, waarschijnlijk terwijl u nog steeds dronken bent en mogelijk bewusteloos bent of zich niet bewust bent van uw bloedsuikerspiegel, waardoor u het risico loopt op een aanval en overlijden.

Mensen met T1D die alcohol misbruiken, lopen het risico een ernstig hoge of lage bloedsuikerspiegel te ervaren, wat beide behoorlijk gevaarlijk kan zijn.

Voor degenen die regelmatig alcohol gebruiken - vooral mensen die ondanks een constante consumptie van alcohol de hele dag kunnen functioneren - betekent het effect van de glucoseproductie in hun lever een constante strijd met milde tot matige hypoglykemie.

Problematische hypoglykemie is vaak een veelbetekenend teken bij een persoon die ervan wordt verdacht te leven met een alcoholstoornis, legt Batty uit. "Soms is het een van de symptomen die ze presenteren, waardoor ze op de eerste hulp kunnen belanden."

"Problematische hypoglykemie" wordt gedefinieerd door een frequente en onvoorspelbare lage bloedsuikerspiegel en is een veelvoorkomend kenmerk van een alcoholgebruiksstoornis bij T1D.

Batty herinnert zich dat hij vele jaren geleden met één patiënt werkte, die de hele dag als huisschilder alcohol kon consumeren.

“Veel mensen kunnen de hele dag alcohol drinken en toch functioneren, maar zijn bloedsuikerspiegel was constant 50 mg / dL. Zijn lever was niet in staat glucose op te slaan zoals het zou moeten, omdat hij constant de alcohol aan het verwerken was, '' legt ze uit.

De andere invloed die overmatig alcoholgebruik heeft op uw bloedsuikerspiegels, is de manier waarop het u afleidt van uw essentiële gezondheidszorg.

"Deze mensen zijn meer afgeleid, of kampen ook met depressies, dus nemen ze hun medicijnen niet consequent in. Maar dit kan ook tot ernstige pieken leiden, omdat ze denken: ‘Wel, ik ben laag, dus misschien moet ik mijn volgende insulinedosis niet nemen’ en dan bevinden ze zich in deze vicieuze cirkel van hoogte- en dieptepunten. ”

Batty zegt dat ze ook patiënten heeft gezien die overdag nuchter kunnen blijven, maar bijvoorbeeld veel bier drinken zodra ze naar huis gaan.

"Je valt in slaap op de bank, hebt geen volledig avondmaal gegeten en vergeet je langwerkende insuline in te nemen", wat het risico op ernstige hoge bloedsuikerspiegels en diabetische ketoacidose tegen de ochtend verhoogt, zegt ze.

Alcohol doodt de eetlust, verergert zenuwbeschadiging

Een ander veel voorkomend probleem in verband met alcoholmisbruik is de invloed ervan op uw eetlust voor gezond voedsel.

"Als je zoveel calorieën uit alcohol haalt, wil je niet zoveel echt eten", wat bijdraagt ​​aan frequente lage bloedsuikers, legt Batty uit.

Na verloop van tijd ontwikkelen veel zware drinkers met diabetes ook insulineresistentie door gewichtstoename, maar Batty benadrukt dat de impact op hun gezondheid veel meer 'globaal' dan specifiek is.

"Ja, het zal je leverfunctie aantasten, en ik heb veel leverfalen gezien bij patiënten die worstelden met alcoholmisbruik - maar vooral, je ziet een slechte algehele gezondheid, door hun hele lichaam."

Neuropathie is een minder bekende maar veel voorkomende complicatie van zwaar alcoholgebruik bij diabetes vanwege de impact die alcohol heeft op uw zenuwen. In een populatie die al een hoog risico loopt op zenuwbeschadiging en neuropathie, kan alcohol de schade versnellen en aanzienlijk verergeren.

Om het nog erger te maken, is vitamine B-tekort een veel voorkomende bijwerking van zwaar alcoholgebruik en kan het bijdragen aan verdere zenuwbeschadiging.

Als je besluit nuchter te worden

Batty zegt dat praten met uw zorgteam een ​​must is als u overweegt nuchter te worden.

Dat komt omdat "diabetes zijn eigen geest heeft", zegt ze.

"Als u uw insuline niet had ingenomen zoals u zou moeten, of als u doses overslaat of doses vergeet, en u begint het plotseling weer regelmatig in te nemen, dan krijgt u mogelijk meer of minder insuline dan u momenteel nodig heeft."

"Wees niet bang om uw arts te bellen", zegt Batty. "Mensen bellen hun diabetesleverancier niet genoeg, en je kunt jezelf in de problemen brengen. Wees niet bang om toe te geven dat u heeft gedronken - we zijn er om u te helpen. Uitreiken!"

Het is ook van cruciaal belang om uw bloedsuikerspiegel regelmatig te controleren in die eerste weken van nuchterheid om er zeker van te zijn dat uw insulinedoses nauwkeurig en veilig zijn.

"Je wilt jezelf geen pijn doen als je jezelf probeert te helpen", zegt Batty.

Persoonlijke verhalen over strijd en succes

Hieronder volgen drie persoonlijke verhalen over strijd en succes van drie mensen die met T1D leven. Hoewel er geen eenduidige benadering is om te gedijen met diabetes, is er ook geen eenduidige benadering op het pad naar nuchterheid. Maar één ding dat al deze verhalen delen, is de bekrachtigende herinnering dat iedereen die met verslaving worstelt, nuchter kan worden.

Alix Braun: ‘Ik zou nog steeds plezier kunnen hebben in nuchterheid’

"Het begon rond de tijd dat ik de diagnose type 1 kreeg", zegt Alix Braun, die op 14-jarige leeftijd T1D ontwikkelde.

“Ik maakte kennis met alcohol en wiet en wilde me altijd high voelen wanneer ik maar kon. Ik wilde niet nadenken over naalden en koolhydraten tellen. Ik voelde me heel anders dan mijn leeftijdsgenoten en in die tijd voelde ik me erg beschaamd. "

Braun, nu 31, zegt dat ze als tiener het 'verdovende' effect van alcohol en marihuana zocht wanneer ze maar kon; ze rookte regelmatig buiten school en buiten de deur van haar ouders. Bevriend zijn met andere kinderen die regelmatig drugs gebruikten en alcohol dronken, moedigde de keuzes die ze maakte aan.

Maar de impact op haar bloedsuikers was onvermijdelijk.

"Ik zou vergeten mijn Lantus in te nemen of [per ongeluk] twee doses nemen", zegt Braun, en ze "werd gewoonlijk flauwgevallen" wanneer ze dronk. Gezien het feit dat haar Lantus-dosis 's nachts moest worden ingenomen, was het risico om te vergeten het in te nemen groot.

"Toen ik op de middelbare school zat, gaf ik er niet om insuline te geven of mijn bloedsuikerspiegel te controleren, dus mijn A1C was op een gegeven moment 11 procent", voegt Braun eraan toe, die zegt dat ze wel moeite heeft gedaan om koolhydraatarme bronnen van alcohol te drinken.

"En als ik wiet dronk en rookte, kreeg ik een enorme honger en had ik de meeste avonden eetbuien."

Het was de harde liefde van haar vader die Braun ertoe aanzette nuchter te worden.

"Mijn vader was al jaren nuchter, en toen ik naar een dure universiteit ging en het niet goed ging", legt ze uit. Nadat ze ooit in de top 10 procent van haar middelbare schoolklas had gezeten, had Braun moeite om op de universiteit Bs en C's te krijgen - en haar vader was het daar niet mee eens.

“Hij stelde me een ultimatum dat ik ofwel naar een community college in Miami, waar ik vandaan kom, ofwel naar een afkickkliniek in Arizona kon gaan”, zegt Braun. "Ik heb met veel mensen over de beslissing gesproken en uiteindelijk heb ik besloten om naar de afkickkliniek te gaan."

Ondanks dat ze zich er niet klaar voor voelde om daar te zijn, werkte Braun mee en begon haar weg naar nuchterheid door een rehabprogramma op 19-jarige leeftijd.

"Maar toen ik ontdekte dat ik nog steeds nuchter plezier kon hebben met de mensen om me heen en met kinderen van mijn leeftijd, besefte ik dat ik dit kon."

Nuchter blijven kwam neer op een bijzonder cruciale beslissing voor Braun: ze wilde nooit meer terug naar waar ze opgroeide - waar haar verslaving begon. Ze wist dat de emotionele worstelingen die ze als jonge tiener voelde nog steeds aanwezig waren, en dat ze overal waar ze woonde hulp nodig zou hebben.

De meest waardevolle vorm van ondersteuning kwam van het 12 jaar bijwonen van regelmatige bijeenkomsten van de Anonieme Alcoholisten (AA), in het begin elke avond, zegt ze.

"Ik heb een ondersteuningssysteem ontwikkeld dat me door de vroege nuchterheid heen heeft geholpen", legt Braun uit, die nu als gediplomeerd therapeut in Californië werkt met een focus op eetstoornissen.

“Wat vandaag helpt, is leven bij mijn geweldige verloofde die zelden drinkt. Ik heb al mijn emotionele onrust doorstaan ​​sinds ik nuchter ben geworden en ben zelf therapeut geworden. Mijn emoties leren reguleren was waarschijnlijk de beste manier om nuchter te blijven. "

Tegenwoordig deelt Braun met trots dat ze, na de laatste 12 jaar van haar nuchterheid een A1C van 7,0 procent te hebben gehandhaafd, onlangs een 6 procent behaalde dankzij 'looping' - een zelfgemaakt systeem waarmee een insulinepomp kan communiceren met een continue glucose monitor (CGM).

"Ik had nooit gedacht dat ik dat zou kunnen bereiken", zegt Braun. "Ik ben erg trots op mezelf."

Liz Donehue: ‘Ik heb vandaag niet gedronken’

"Mijn relatie met drugs en alcohol begon op de middelbare school", herinnert Liz Donehue zich, die bij T1D woont sinds ze 22 jaar oud was. 'Maar kort nadat ik was begonnen, dronk ik zo goed als ik kon veel. Ik schreef het op als een middelbare scholier en dat het maar een fase was, maar het werd iedereen om me heen duidelijk dat ik ernstige verslavingsproblemen had. "

Ondanks haar diagnose ging de strijd van Donehue met alcohol door met T1D voor de rit.

"Ik dacht dat zolang ik voor mijn diabetes zorgde, het goed met me ging", zegt Donehue. "Ik zou ervoor zorgen dat ik wat alcohol met suiker erin zou drinken of samen met mijn drinken zou eten. Tijdens mijn katers werd ik constant laag en moest ik mijn insulinegehalte in de loop van de dag aanpassen, en omdat ik zoveel dronk, ging ongeveer de helft van mijn tijd eraan. "

Zowel haar mentale als fysieke gezondheid brokkelde af, voegde Donehue eraan toe.

"Ik was ofwel dronken, of had een kater en had pijn - geen tussendoortje."

Donehue herinnert zich dat ze alles in haar leven had aangepast om haar alcoholverslaving te ondersteunen. En onvermijdelijk had het ook een impact op bijna elk deel van haar leven.

"Ik nam banen aan waar ik thuis zou kunnen werken, zodat niemand me dronken of een kater zou zien", vertelt Donehue aan DiabetesMine. 'Ik loog tegen doktoren om medicijnen op recept te krijgen. Ik zou onderzoek doen naar aankomende evenementen om te zien of ik van tevoren moest drinken of dat er drank beschikbaar was. Gedurende deze tijd heb ik vaak tegen mezelf toegegeven dat ik een drankprobleem had, maar ik heb het nooit echt geaccepteerd. "

Hoewel Donehue vaak in haar eentje had geprobeerd nuchter te worden, aarzelde ze om hulp te vragen.

"Ik was ervan overtuigd dat ik het alleen zou moeten doen", herinnert ze zich. "Ik vond dat toegeven dat ik hulp nodig had een bekentenis was van mislukking of schaamte, en dat weerhield me ervan om veel eerder om hulp te vragen dan ik in werkelijkheid deed."

Pas toen ze op een ochtend gekneusd en bloederig wakker werd, was ze klaar om haar leven weer op te eisen.

"Ik werd mishandeld toen ik een black-out kreeg", zegt Donehue over de laatste keer dat ze alcohol dronk.

“Ik werd onder het bloed wakker en kreeg ontwenningsverschijnselen, waarvan ik aanvankelijk dacht dat mijn bloedglucosespiegel laag was. Ik ging uiteindelijk naar de Eerste Hulp om mijn verwondingen te laten beoordelen. Ik had twee zwarte ogen, blauwe plekken in mijn rug en borst, bloed in mijn haar en een beet in mijn hand. Ik realiseer me dat dronken zijn geen excuus was voor iemand om me dit aan te doen, maar als ik nuchter was, had ik kunnen vermijden dat ik in deze situatie verkeerde. "

Tijdens haar herstel op de eerste hulp belde Donehue haar moeder, klaar om hulp te vragen. De volgende dag gingen Donehue en haar moeder op zoek naar behandelcentra.

Donehue viert momenteel bijna 6 jaar nuchterheid op 32-jarige leeftijd en werkt voor IBM vanuit Tsjechië. Haar nuchterheid bewaren is een bron van trots en iets waar ze zich duidelijk dagelijks aan wijdt.

"Tegenwoordig heb ik niet per se een strikt regime dat ik volg, maar ik vermijd bepaalde plaatsen en mensen als ik het kan helpen", legt Donehue uit over wat haar helpt haar nuchterheid te behouden. Ze krijgt nu ook steun van een online community in Reddit van anderen die voor nuchterheid hebben gekozen.

“Tsjechië is berucht om zijn goedkope bier en ik heb ervoor gezorgd dat ik op een solide plek zat in mijn nuchterheid toen ik hier drie jaar geleden verhuisde. Ik heb een goede kring van nuchtere mensen met wie ik regelmatig contact heb. En ik kijk ernaar uit om aan het eind van de dag te zeggen: ‘Ik heb vandaag niet gedronken’.

Victoria Burns: ‘Ik laat eindelijk de schaamte los’

"Alcoholisme zit diep aan beide kanten van mijn familie", vertelt Victoria Burns aan DiabetesMine. “Vanaf mijn eerste drankje op de middelbare school wist ik dat ik anders dronk dan mijn leeftijdsgenoten. Ik had verschillende bijna-doodervaringen, allemaal gerelateerd aan drinken. Die kennis hield me niet tegen. Ik hield van het effect van alcohol. Ik heb 15 jaar van mijn leven besteed aan het proberen erachter te komen hoe ik mijn favoriete medicijn veilig onder controle kan houden en ervan kan genieten. "

Burns werd op 30-jarige leeftijd gediagnosticeerd met T1D en legt uit dat haar relatie met alcohol echt een probleem werd rond de leeftijd van 18 jaar, dat escaleerde toen ze naar de universiteit ging.

"Binge drinken is niet alleen genormaliseerd, maar ook verheerlijkt op universiteitscampussen", zegt Burns. Ik heb een studiebeurs gewonnen om in Frankrijk in het buitenland te studeren. Dat jaar in Frankrijk nam het drinken en romantiseren van de fles echt een vlucht. "

Ondanks dat ze regelmatig zwaar dronk, zegt Burns dat ze het goed kon verbergen en nooit werk of andere verantwoordelijkheden zou missen tijdens de meer sobere of katerige uren van de dag.

"Maar zodra ik iets te drinken pakte, wist ik niet hoe de avond zou eindigen", zegt Burns. “Ik kreeg mijn eerste ultimatum om te stoppen met drinken van een vriend toen ik 19 was. Ik negeerde het. Ik liet het vriendje vallen en bleef drinken. "

Met haar T1D-diagnose in 2011, zegt Burns dat ze hoopte dat dit het 'tegengif' zou zijn voor haar alcoholisme en haar zou motiveren om te stoppen met drinken.

"Ik kreeg tenslotte van mijn endocrinoloog te horen dat mijn lichaam mijn gebruikelijke hoeveelheden alcohol niet langer kon verdragen, dat ik eraan zou sterven", herinnert ze zich van die vroege afspraken. "Helaas werkt verslaving niet op die manier. Het tart alle logica. Ik heb alles geprobeerd om mijn alcoholgebruik te beheersen, maar niets werkte. "

Burns maakte haar relatie met alcohol nog ingewikkelder en werd slechts drie maanden voor haar diabetesdiagnose seksueel misbruikt door een vreemde. Het trauma van haar aanval heeft haar onvermijdelijk aangewakkerd om verder te drinken, alcohol te gebruiken in een poging haar emotionele pijn te behandelen.

De impact van zowel alcohol als een sigarettenverslaving maakte haar bloedsuikers verre van beheersbaar. Terwijl ze zag hoe haar lichaam snel veranderde door de combinatie van haar trauma en het starten van insuline, begon Burns haar insuline achterwege te laten in een levensbedreigende en ondoelmatige poging om af te vallen.

Diabulimia, officieel ED-DMT1 genoemd, is een eetstoornis bij mensen met T1D die wordt gekenmerkt door het opzettelijk onthouden van insuline, resulterend in ernstig hoge bloedsuikerspiegels en een enorm risico op coma en overlijden.

Burns zegt dat ze ook het bloedsuikerverlagende effect van alcohol in haar voordeel heeft gebruikt.

“Ik ben wijn gaan gebruiken als insuline. De black-outs en de hersteltijd tussen eetbuien werden erger. "

Op 32-jarige leeftijd zegt Burns dat ze een dubbelleven leidde in een poging haar verslaving te verbergen.

“Overdag was ik echtgenote, promovendus aan een topuniversiteit, verantwoordelijke huiseigenaar, hondenmoeder, schrijver en instructeur. 'S Nachts was ik een razende, onbeheerste dronkaard. "

Burns herinnerde zich een verjaardagsuitje, bedoeld als een eenvoudige avond met een paar biertjes met haar man en vrienden. In plaats daarvan veranderde het in een stroomuitval van 16 uur en een reis naar de eerste hulp.

"Ik kon niet begrijpen hoe dit weer gebeurde", zegt Burns. 'Vol schaamte, wroeging en zelfhaat wist ik dat ik niet langer op deze manier kon leven. Ik was emotioneel, fysiek en spiritueel bankroet. Een holle schaal. Ik wist op dat moment dat ik totaal machteloos was over alcohol en dat er iets moest veranderen, anders zou ik doodgaan. "

Vandaag, op 38-jarige leeftijd, heeft Burns haar nuchterheid bijna 7 jaar gehandhaafd. Ze voltooide haar doctoraat en verhuisde het land door voor een fulltime tenure track als hoogleraar maatschappelijk werk.

“Toen ik erachter kwam dat alcohol de oplossing was voor mijn pijn, niet mijn probleem, begon mijn herstel echt. Door mijn onderliggende trauma te genezen, laat ik eindelijk de schaamte los ... waardoor ik eerlijk kan zeggen dat ik dankbaar ben dat ik nuchter ben. "

Na een bijna tien jaar durende strijd met diabulimia, zocht Burns in 2019 hulp door contact op te nemen met haar endocrinoloog en een heel jaar vrij te nemen van haar werk om zich te concentreren op herstel.

Sindsdien is het leven met de eisen van T1D minder beklemmend geworden, zegt ze.

“Over het algemeen heeft het wegnemen van drank en roken de zaken veel beter beheersbaar gemaakt. Ik ben gewoon heel dankbaar dat ik 7 jaar nuchter van alcohol ben, 6 jaar sigaretvrij en een jaar herstel van diabulimia. Een jaar geleden stond mijn A1C in de dubbele cijfers en mijn laatste A1C was 7,3 procent. Fantastisch wonder. "

Burns geeft ook enorm veel lof voor het feit dat ze haar heeft geholpen haar nuchterheid te handhaven tegenover haar man - die volgens haar een constante bron van steun is geweest.

'Hij is mijn rots. Ik werk ook aan een streng programma van Anonieme Alcoholisten, waar ik vergaderingen bijwoon en een sponsor heb. " Burns zegt dat ze nu een sponsor is van anderen die streven naar het bereiken en behouden van hun eigen nuchterheid. “Peer support is de sleutel. Ik heb ook een traumatherapeut die ik regelmatig zie. "

Ze voegde eraan toe dat dagelijkse lichaamsbeweging, intuïtief eten en meditatie allemaal een belangrijke rol spelen in haar dagelijkse gezondheid en voortdurende nuchterheid.

"Er is veel stigma rond verslaving", besluit ze. “Dat moet veranderen. Als je het moeilijk hebt, weet dan dat je niet de enige bent. "

Enkele bronnen

Als u of een geliefde het risico loopt op alcoholmisbruik met T1D, zijn enkele hulpmiddelen voor de eerste stap:

• De nationale hulplijn van de Substance Abuse and Mental Health Administration (SAMHSA): 800-662-HELP
• Dit downloadbare boekje over alcohol en diabetes van het Australian National Diabetes Services Scheme
• Vertava Health (voorheen Verslavingscampussen) met hoofdkantoor in Nashville, Tennessee