Ariana, type 1 uit New York, schrijft: Ik ben benieuwd, kent u enig onderzoek met betrekking tot de veiligheid van Bluetooth-compatibele pompen, sensoren en ontvangers tijdens de zwangerschap? Bijna elke vrouw met diabetes type 1 die ik ken, heeft de Dexcom tijdens de zwangerschap gebruikt, maar het is niet echt goedgekeurd voor zwangerschap. Evenzo, met pompen die meer draadloze technologie gebruiken, vraag ik me gewoon af wat voor effect dit heeft op de ontwikkeling van de hersenen van de baby. Enig inzicht?
Wil @ Ask D’Mine antwoordt: je hebt gelijk dat de huidige Dexcom G6 niet is goedgekeurd voor zwangere vrouwen. Het is alleen goedgekeurd voor 'personen van twee jaar en ouder'. Zijn voorganger was ook niet goedgekeurd, en de veiligheidsinformatie van het bedrijf voor dat systeem is onthullend. Het zei dat de G5 "niet werd geëvalueerd, noch goedgekeurd voor" zwangere vrouwen. Dexcom heeft dus niet eens geprobeerd het goedgekeurd te krijgen. Maar dat is aan het veranderen. Dexcom heeft nu een post op ClinicalTrials.gov voor een onderzoek "om de prestaties en veiligheid van de Dexcom G6 vast te stellen" bij zwangere vrouwen met diabetes.
En het Sansum Diabetes Research Institute, die tijdens haar zwangerschap beroemd waren voor D-peep en ex-Miss America Nicole Johnson, rekruteert momenteel vrouwen voor een onderzoek dat zal helpen bij het maken van algoritmen voor zwangerschaps-kunstmatige pancreasystemen.
Ondertussen, zoals u zegt, dragen bijna alle zwangere type 1-vrouwen CGM's, dus hoewel het niet door de FDA is goedgekeurd, is het zeker de standaard van zorg geworden. Niet voor niets: er is geen gebrek aan wetenschap die aantoont dat CGM een goed effect heeft op de gezondheid van zowel mama als baby. In feite publiceerde de JDRF onlangs de resultaten van een door hen gesponsorde studie die werd afgesloten met de vetgedrukte (maar op bewijzen gebaseerde) verklaring: worden toegeschreven aan verminderde blootstelling aan maternale hyperglycemie. "
Zou er toch een verborgen risico kunnen zijn van al die draadloze signalen die de opgroeiende baby bombarderen? Eerlijk gezegd weet niemand het. Er is veel pure bull op het gebied van straling van wifi en bluetooth, die wordt gevoed door slangenolie-achtige verkopers die beschermende apparaten en kleding verkopen, maar niet veel goede wetenschap. Er is een kleine, maar vocale groep artsen en advocaten die zichzelf The Baby Safe Project noemen en die veel lawaai maken over het onderwerp en in de tussentijd aandringen op meer studie en meer voorzichtigheid. Er is ook ten minste één dierstudie die een verband suggereert tussen gsm-energie en veranderde biologie: een studie van babymuizen die werden gebombardeerd met gsm-achtige energie en geheugenproblemen en hyperactiviteit ontwikkelden, maar tegenstanders stellen problemen met de onderzoeksopzet.
Dus, wat moeten we hiervan denken?
Welnu, een ding om te overwegen is dat hoewel het aantal mobiele telefoonabonnementen de afgelopen twee decennia enorm is gestegen, het percentage hersenkankers opmerkelijk vlak is gebleven, op hetzelfde niveau sinds de jaren zeventig. Als de straling van deze apparaten die iedereen op hun oren heeft geplakt gevaarlijk was, denk je dan niet dat we een toename van kanker zouden zien?
Opgroeiende baby's zijn natuurlijk zeer gevoelig voor de omgeving en straling kan een baby schaden. Sommige soorten kunnen dat tenminste. Volgens de CDC is een menselijke foetus 'gevoelig' voor ioniserende straling, en blootstelling waaraan (bij voldoende hoge niveaus) kan leiden tot 'groeibeperking, misvormingen, verminderde hersenfunctie en kanker'. Yipes! Oké, wat is ioniserende straling? Het is straling die krachtig genoeg is om elektronen van atomen af te slaan - wat betekent dat het weefsel kan beschadigen, en zelfs apen met DNA. Denk aan gele driehoeken en nucleaire meltdowns ...
Maar laten we duidelijk zijn: geen van onze diabetesgadgets zendt überhaupt ioniserende straling uit, ongeacht de sterkte van het signaal. In plaats daarvan gebruiken ze verschillende smaken old-school radiogolven, niet zo heel anders dan het AM-station waar je als kind naar luisterde. Zelfs X-Rock 80 had niet de kracht om elektronen van atomen te laten rocken. Bluetooth gebruikt in feite een soort kortgolvige radiogolven in het ultrahoge frequentiebereik (UHF) - hetzelfde type golven dat wordt gebruikt voor mobiele telefoons, draadloze computernetwerken en tv-uitzendingen, naast andere toepassingen.
Dus ook al is er nog geen wetenschappelijke onderbouwing om het te ondersteunen, is het dan nog steeds mogelijk dat onze D-apparaten een zich ontwikkelende baby in de baarmoeder pijn kunnen doen? Natuurlijk is alles mogelijk. Maar hoewel dat een mysterie blijft, is het geen mysterie hoe verwoestend hoge bloedsuikerspiegels bij de moeder dezelfde baby zijn. Dus totdat we meer weten, zijn Bluetooth-diabetesapparaten verreweg het minste kwaad.
Wil Dubois heeft diabetes type 1 en is de auteur van vijf boeken over de ziekte, waaronder 'Taming The Tiger' en 'Beyond Fingersticks'. Hij bracht vele jaren door met het helpen van patiënten in een landelijk medisch centrum in New Mexico. Wil, een luchtvaartliefhebber, woont in Las Vegas, NM, met zijn vrouw en zoon en een te veel katten.
