Het is ter ere van Seven Bridges, een jonge jongen die stierf door zelfmoord.
"Je bent een engerd!"
"Wat is er mis met je?"
"Je bent niet normaal."
Dit zijn allemaal dingen die kinderen met een handicap op school en op de speelplaats kunnen horen. Volgens onderzoek hadden kinderen met een handicap twee tot drie keer meer kans om gepest te worden dan hun niet-gehandicapte leeftijdsgenoten.
Toen ik op de lagere school zat, werd ik dagelijks gepest vanwege mijn lichamelijke en leerproblemen. Ik had moeite met het op en af lopen van de trap, het vastgrijpen van keukengerei of potloden en ernstige problemen met evenwicht en coördinatie.
Het pesten was zo erg dat ik in de tweede klas mijn scoliose-resultaten vervalste
Ik wilde geen rugbrace dragen en werd nog slechter behandeld door mijn klasgenoten, dus ging ik rechter staan dan mijn natuurlijke houding en heb ik mijn ouders nooit verteld dat de arts had aanbevolen om het in de gaten te houden.
Net als ik was Seven Bridges, een 10-jarige jongen uit Kentucky, een van de vele kinderen die vanwege zijn handicap slecht werden behandeld. Zeven hadden een chronische darmaandoening en een colostoma. Hij werd herhaaldelijk gepest. Zijn moeder zegt dat hij in de bus werd gepest vanwege de geur van zijn darmaandoening.
Op 19 januari stierf Seven door zelfmoord.
Volgens het beperkte onderzoek dat er over het onderwerp is, is het zelfmoordcijfer onder mensen met bepaalde soorten handicaps aanzienlijk hoger dan onder niet-gehandicapten. Mensen met een handicap die door zelfmoord om het leven komen, zullen dat eerder doen vanwege de sociale berichten die we van de samenleving ontvangen over het hebben van een handicap.
Er is ook een sterk verband tussen gepest worden en suïcidaal voelen, evenals andere psychische problemen.
Kort na de dood van Seven begon een Instagram-gebruiker genaamd Stephanie (die @lapetitechronie heet) de hashtag #bagsoutforSeven. Stephanie heeft de ziekte van Crohn en een permanente ileostoma, waar ze een foto van deelde op Instagram.
Een stoma is een opening in de buik, die permanent of tijdelijk kan zijn (en in het geval van Seven was het tijdelijk).De stoma wordt vastgemaakt aan een stoma, het uiteinde van de darm dat aan de stoma wordt vastgenaaid om afvalstoffen het lichaam te laten verlaten, met een opvangzakje dat wordt vastgemaakt om afval op te vangen.
Stephanie deelde de hare omdat ze zich de schaamte en angst kon herinneren waarmee ze leefde toen ze op 14-jarige leeftijd haar colostoma kreeg. Op dat moment kende ze niemand anders met de ziekte van Crohn of een stoma. Ze was doodsbang dat andere mensen erachter zouden komen en haar zouden pesten of uitsluiten omdat ze anders was.
Dit is de realiteit waar veel kinderen en tieners met een handicap mee leven
We worden gezien als buitenstaanders en vervolgens meedogenloos en geïsoleerd bespot door onze collega's. Net als Stephanie kende ik niemand buiten mijn familie met een handicap totdat ik in de derde klas zat, toen ik in een klas voor speciaal onderwijs werd geplaatst.
Destijds gebruikte ik niet eens een mobiliteitshulpmiddel, en ik kan me alleen maar voorstellen dat ik me meer geïsoleerd zou voelen als ik een stok gebruikte toen ik jonger was, zoals ik nu doe. Er was niemand die een mobiliteitshulpmiddel gebruikte voor een permanente toestand in mijn basis-, midden- of middelbare scholen.
Sinds Stephanie met de hashtag is begonnen, hebben andere mensen met stoma's hun eigen foto's gedeeld. En als iemand met een handicap, geeft het zien van advocaten die zich openstellen en de weg wijzen voor jongeren, de hoop dat meer gehandicapte jongeren zich gesteund kunnen voelen - en dat kinderen zoals Seven niet in een isolement hoeven te worstelen.
Deel uitmaken van een gemeenschap die begrijpt waar je doorheen gaat, kan een ongelooflijk krachtige verschuiving zijn
Voor mensen met een handicap en chronische ziekten is het een verschuiving van schaamte naar trots op handicap.
Voor mij was het #DisabledAndCute van Keah Brown die me hielp bij het herformuleren van mijn denken. Ik verstopte mijn stok altijd op plaatjes; nu ben ik er trots op ervoor te zorgen dat het wordt gezien.
Ik maakte deel uit van de gehandicaptengemeenschap vóór de hashtag, maar hoe meer ik heb geleerd over de gemeenschap, de cultuur en de trots van mensen met een handicap - en hoe een verscheidenheid aan gehandicapte mensen uit alle lagen van de bevolking hun ervaringen met vreugde deelde - hoe meer ik ' Ik heb mijn gehandicapte identiteit kunnen zien als een feest, net als mijn vreemde identiteit.
Een hashtag als #bagsoutforSeven heeft de kracht om andere kinderen zoals Seven Bridges te bereiken en hen te laten zien dat ze niet alleen zijn, dat hun leven de moeite waard is en dat een handicap niet iets is om je voor te schamen.
Het kan zelfs een bron van vreugde, trots en verbondenheid zijn.
Alaina Leary is een redacteur, social media manager en schrijver uit Boston, Massachusetts. Ze is momenteel de assistent-redacteur van Equally Wed Magazine en een social media-redacteur voor de non-profitorganisatie We Need Diverse Books.
