Echtscheiding is moeilijk voor iedereen. Of je nu 32 jaar oud bent of pas 2, of je nu de helft bent van het ooit gelukkig getrouwde stel of het product bent van die gelukkige verbintenis, echtscheiding is niet iets dat je normaal gesproken verwacht of van plan bent. En toch gaan honderdduizenden paren elk jaar uit elkaar in de Verenigde Staten.
En als u kinderen heeft, is hun welzijn waarschijnlijk een van uw belangrijkste zorgen. Is er een bepaalde leeftijd waarop echtscheiding het meest traumatisch is voor kinderen? Moet je proberen het te laten werken "voor de kinderen" totdat ze oud genoeg zijn om het te begrijpen?
Het korte antwoord is dat echtscheiding kinderen van alle leeftijden treft. Het is waarschijnlijk het moeilijkst voor kinderen van elementaire leeftijd, om redenen die we hieronder zullen bespreken. Maar als jij en je partner hebben vastgesteld dat het niet gaat lukken, is het misschien het beste om je eigen weg te gaan, wetende dat kinderen veerkrachtig zijn en dat er strategieën zijn die je kunt gebruiken om de bijbehorende (moeilijke) emoties te verzachten.
Onder de 3 jaar
"Maak je geen zorgen. Ze zullen het zich niet herinneren. "
Er is een populaire misvatting dat het geheugen begint bij 3. Onderzoekers hebben echter ontdekt dat het geheugen waarschijnlijk eerder begint, maar totdat we ouder zijn, lijkt het meer op een video die voortdurend wordt opgenomen.
In een oogverblindend onderzoek uit 2011 werd aan kinderen vanaf 4 jaar gevraagd om hun eerste drie herinneringen op te roepen. Ze werd vervolgens twee jaar later gevraagd hetzelfde te doen en werd ook gevraagd naar de eerste herinneringen die ze in het eerste interview naar voren hadden gebracht.
Onderzoekers ontdekten dat kinderen zich dingen van vrij vroeg in hun leven konden herinneren, maar deze herinneringen bleven niet bij de jongsten. In plaats daarvan herinnerden ze zich in het tweede interview herinneringen van maanden later en zouden ze zelfs kunnen ontkennen dat ze hadden meegemaakt wat ze in het eerste interview naar voren brachten.
Met andere woorden, je 3-jarige herinnert zich misschien dat mama en papa ruzie hadden toen ze twee waren. Het kan hen van streek maken als ze zich dergelijke incidenten herinneren. Maar tegen de tijd dat ze wat ouder zijn, kunnen ze zich deze gevechten misschien niet meer herinneren.
Betekent dit dat baby's en peuters geen last hebben van echtscheiding? Helaas niet. Trauma dat plaatsvindt voordat we de voorschoolse leeftijd bereiken, kan zeker zijn sporen achterlaten. Baby's of peuters die maanden of jaren bij twee liefhebbende en oplettende ouders hebben geleefd, kunnen op een scheiding reageren door:
- kieskeuriger of ontroostbaar worden als een van de ouders er plotseling niet meer is
- aanhankelijker of onzekerder worden rond de ouder met wie ze samenwonen of rond nieuwe mensen
- ontbrekende ontwikkelingsmijlpalen of achteruitgang naar eerdere mijlpalen (bijv. een 3-jarige die een jaar geen fopspeen heeft gebruikt, kan ernaar terugkeren)
En afgezien van het geheugen, omdat deze vroege jaren zo vormend zijn, kunnen deze problemen latere problemen veroorzaken.
Maar er zijn manieren om de effecten op uw baby of peuter te verzachten.
U moet bijvoorbeeld zoveel mogelijk een consistente routine instellen en onderhouden. Het is algemeen bekend dat deze leeftijd gedijt op routine, dus als je kleintje bij ouder 1 woont en ouder 2 elk weekend ziet, probeer dat dan vol te houden met zo min mogelijk verstoring.
Als u vóór de scheiding bepaalde routines had, praat dan met uw partner (als u kunt) over het bijhouden van deze routines in beide huishoudens.
Soms wordt de scheiding lelijk of leidt het ertoe dat een van de ouders in wezen het leven van het kind verlaat. Maar weet dat het creëren van een liefdevolle, veilige en ondersteunende omgeving waarin uw kind op emotioneel veilige manieren wordt blootgesteld aan nieuwe mensen en nieuwe situaties, een lange weg zal gaan.
Het kan een tijdje moeilijk zijn. Maar dit is een zeer flexibele leeftijd.
Kleuterschool (3-5)
Tussen de leeftijd van 3 en 5 jaar ontwikkelen kinderen meer begrip van het abstracte. Ze stellen veel vragen en zoeken uit hoe ze passen in de wereld om hen heen.
Dat betekent niet dat ze het concept van echtscheiding begrijpen. Sterker nog, ze zijn waarschijnlijk sterk afhankelijk van de veiligheid en stabiliteit van de aanwezigheid van hun ouders terwijl ze vertakken naar nieuwe en onbekende ervaringen en gevoelens.
Maar als de ouders ruzie hebben, kunnen kinderen van deze leeftijd sterk het gevoel hebben dat hun wereld op enge manieren wordt geschud. Het gevoel dat alles niet in orde is met hun ouders kan ertoe leiden dat je kind reageert met huilen, angst en onschuldig aandringen dat je gewoon stopt met vechten en teruggaat naar de 'manier waarop je was'.
Kleuters kunnen ook het gevoel hebben dat het hun schuld is. Ze hebben misschien moeite met slapen of willen meer controle. Ze hebben waarschijnlijk te maken met zoveel emoties dat ze echt niet weten hoe ze moeten sorteren.
De zaken kunnen zelfs verbeteren na de scheiding zelf, wanneer de stabiliteit terugkeert in de woning (en).
Het trauma van de gebeurtenissen vóór de scheiding kan blijvende herinneringen en verwarrende emoties achterlaten. Maar als een routine eenmaal is vastgesteld, kan je kleintje weer het gevoel krijgen de controle te hebben - zelfs als het enige waar ze een tijdje over praten, is dat jij en hun andere ouder weer bij elkaar komen.
Om de negatieve impact op deze leeftijd te verzachten, moet u proberen de zaken met de andere ouder van uw kind zo beleefd mogelijk te houden, in ieder geval in het bijzijn van uw kind.
Beperk luid vechten tot een minimum, en voorkom dat je elkaar belachelijk maakt en je kleintje het gevoel geeft dat hij een kant moet kiezen. (Er kan inderdaad een ouder zijn die meer schuld heeft, maar uw kleuter hoeft dat op dit moment niet te weten.)
Volgens onderzoek kan bemiddeling ook nuttig zijn als het gaat om echtscheiding en co-ouderschap van uw kleuter.
Basisschoolleeftijd (6-12)
Dit is misschien wel de moeilijkste leeftijd voor kinderen om met de scheiding of scheiding van hun ouders om te gaan.
Dat komt omdat ze oud genoeg zijn om zich de goede tijden (of goede gevoelens) te herinneren van toen jullie een verenigd gezin waren. Ze zijn ook oud genoeg om complexere gevoelens rond conflicten en fouten te begrijpen, maar niet volledig.
U kunt vragen horen als:
- Als je van me houdt, waarom blijf je dan niet bij elkaar?
- Wat heb ik gedaan?
- Is dit omdat ik niet altijd doe wat mij wordt opgedragen?
- Ik beloof je dat ik een brave jongen zal zijn.
- Houdt papa / mama niet meer van me? Is dat waarom ze weg willen?
Let op het patroon: deze vragen draaien allemaal om het kind zelf. Ze vragen zich af wat hun rol bij de scheiding is en hebben de neiging om het meer over hen te maken dan over wat er tussen twee volwassenen zou kunnen gebeuren.
Deze gevoelens kunnen leiden tot depressie bij uw kind - op korte of lange termijn. En de effecten van wat er tijdens deze jaren gebeurt, kunnen van invloed zijn op het toekomstige emotionele welzijn. Uw kind kan teruggetrokken, niet-communicatief en angstig worden.
Als alternatief kunnen ze uit woede naar jou of hun andere ouder uithalen of de een van jullie uit elkaar halen. Hier kun je stereotiepe zinnen horen als 'Ik wil bij papa wonen!' of "Mam laat me [de blanco invullen] doen!" De leerkrachten van uw kind kunnen opmerkingen maken over de relaties van uw kind met leeftijdsgenoten of volwassenen.
Dus wat helpt? Net als bij jongere kinderen, is het belangrijk dat jij en je toekomstige ex proberen vriendelijk te zijn tegenover je kind van de basisschool. Probeer conflicten te minimaliseren en details over echtscheiding of scheiding achter gesloten deuren of met de hulp van een bemiddelaar of scheidingsadviseur uit te werken.
Het beste scenario is natuurlijk dat beide ouders actief betrokken blijven bij het leven van het kind als liefdevolle ondersteuners. Dit is echter niet altijd mogelijk of wordt geadviseerd. Als u zich in een situatie van mishandeling of huiselijk geweld bevindt, is de afwezigheid van één ouder wellicht het beste voor uw kind.
Kinderen van deze leeftijd zullen vaak achteraf zelfs een traumatische scheiding accepteren als ze volwassen worden. Hen counseling geven via een professionele therapeut en emotionele steun via familie en vrienden kan een enorme hulp zijn tijdens en na de scheiding.
Uw kinderarts kan van onschatbare waarde zijn als het gaat om het vinden van opties.
Er zijn ook boeken speciaal voor kinderen van gescheiden ouders. Lees voor de leeftijd geschikte boeken aan uw jongere kind of bied boeken aan uw onafhankelijke lezer aan en vraag of ze willen praten over wat ze lezen.
Tieners
Tegen de tijd dat uw kinderen tieners zijn, is de kans veel groter dat ze de onderliggende gevoelens begrijpen die tot echtscheiding of scheiding leiden.
Als het gezinsleven in rep en roer is, kunnen ze de laatste splitsing zelfs als een opluchting zien en een gevoel van oplossing krijgen. Ze hebben ook minder het gevoel dat ze de schuld hebben van de scheiding of dat saamhorigheid koste wat het kost het beste is.
Tieners zijn vaak egocentrisch, maar in tegenstelling tot kinderen in de elementaire leeftijd, draait hun wereld meer om hun leven buitenshuis. Ze twijfelen dus niet zozeer aan de liefde van hun ouders voor hen, maar willen gewoon doorgaan met hun leven.
Ze maken zich misschien zorgen over de gevolgen van de scheiding voor hun sociale situatie (bijvoorbeeld of ze bij hun vrienden weg moeten gaan) en idealiseren het verleden misschien. Maar ze kunnen erkennen dat echtscheiding het potentieel heeft om dingen beter te maken.
Over het algemeen komt acceptatie gemakkelijker. Maar vergeet niet dat uw tiener - vooral uw jongere tiener - nog steeds een kind is dat nog niet volledig volwassen is geworden in hun denken. Zorg ervoor dat u over de tools beschikt om hen te helpen omgaan met een nieuwe realiteit. Misschien wilt u hun docenten op de hoogte stellen van de overgang.
Praat eerlijk met uw tiener over hun gedachten en gevoelens. Luister. Vraag hen of ze met een vertrouwenspersoon willen praten.
De afhaalmaaltijd
Echtscheiding is niet gemakkelijk voor mensen van elke leeftijd, en het kan blijvende gevolgen hebben voor uw kinderen - en voor u.
Vergeet niet dat uw kinderen u bij dit alles nodig hebben, dus u moet voor uzelf zorgen. Ga naar een therapeut met echtscheidingservaring, steun op vrienden en familie en word lid van online of persoonlijke steungroepen.Zelfzorg is vooral belangrijk.
En hoewel ouderlijke scheiding trauma kan veroorzaken, kan dit ook onrust thuis veroorzaken. Als je je afvraagt of je het moet uitstellen tot je kind 18 is, vraag jezelf dan af wat de thuisomgeving is:
- Is het gezond voor jou en je kinderen?
- Is verzoening mogelijk?
- Staan u en uw partner open voor huwelijkstherapie?
Als het antwoord "nee" is op deze vragen, onthoud dan dat kinderen veerkrachtig zijn, en soms is de beste oplossing om uit elkaar te gaan en een co-ouderschap routine te volgen die de harmonie zoveel mogelijk herstelt.
