Deze maand zou een pauze moeten zijn van de strijd om zwart te zijn in een racistische wereld.
Februari is Black History Month. Het wordt meestal besteed aan het erkennen en vieren van de prestaties van zwarte mensen.
Van de beroemde leider van de burgerrechten Dr. Martin Luther King Jr. tot Simone Biles, de meest gedecoreerde Amerikaanse turnster die de wereld constant onder de indruk is, vieren we onze leiders, atleten en artiesten.
We vieren Blackness zelf.
Maar naast feest is Black History Month een tijd voor genezing. Het trauma dat racisme veroorzaakt, moet worden erkend en gerepareerd. We kunnen niet verder komen in het vieren van Zwartheid, tenzij we onze wonden aanpakken.
Racisme is niet beperkt tot geïsoleerde incidenten. Zwarte mensen hebben altijd te maken met racisme, zelfs als het onzichtbaar is. Er kunnen langdurige en cumulatieve effecten zijn. Ze gaan niet zomaar weg.
Er moet een gezamenlijke inspanning worden geleverd om genezing te realiseren. We kunnen het niet zomaar onder het tapijt vegen en een blij gezicht opzetten voor Black History Month.
Hoe kan Black History Month ons helpen genezen?
Black History Month kan dienen als een herinnering aan het voortdurende werk om racisme te ontmantelen en het welzijn en de gelijkheid van zwarte mensen te verbeteren.
Door Black-ervaringen voor het voetlicht te brengen, kunnen we het momentum gebruiken om veranderingen aan te brengen die het hele jaar en daarna duren.
Ervaringen van racisme valideren
Het identificeren en benoemen van racistische ervaringen is van cruciaal belang voor het genezingsproces. De eerste stap naar genezing is niet alleen de schade erkennen, maar ook het systeem dat het mogelijk maakt.
Veel mensen in de zwarte gemeenschap onderwijzen jongeren actief over racisme en helpen hen hun ervaringen in een context te plaatsen. Dit dient als bevestiging van wat ze inherent weten en voelen wanneer ze met racisme worden geconfronteerd, maar kan worden ontmoedigd om de juiste naam te geven vanwege het ongemak van andere mensen.
Validatie is belangrijk, en het is een van de manieren waarop zwarte mensen elkaar ondersteunen en helpen de collectieve last op onze geestelijke gezondheid te dragen.
Black History Month helpt het zeer reële, traumatische, cumulatieve effect van racisme op zwarte mensen te benadrukken en het onder de aandacht van het grote publiek te brengen.
We zijn in staat om onze Blackness te vieren terwijl we mensen eraan herinneren dat overleven onder deze omstandigheden een prestatie is.
Blackness vieren
Naast het praten met jonge zwarte mensen over racisme, is Black History Month tijd om zwarte jongeren te leren van zichzelf en van elkaar te houden. We vullen onze feeds op sociale media met werk van zwarte artiesten die zwarte mensen belichten en eren.
Belangrijk is dat er een speciale liefde is voor kunst die mensen met een donkere huidskleur, mensen met grotere lichamen, homoseksuelen en mensen met een handicap afbeeldt. Door afbeeldingen van zwarte diversiteit te delen, leren we onze verschillen te accepteren en de verschillen in anderen te respecteren. Dit modelleert wat we eisen van niet-zwarte mensen.
De opzettelijke focus op het genieten van Black Beauty doorbreekt het verkeerde idee dat zwart niet mooi is. Dit helpt mensen van alle generaties onze eigen schoonheid zonder vergelijking te herkennen. Het wekt een vertrouwen op dat niet zal worden overschaduwd door racistische schoonheidsnormen.
Door afbeeldingen van zwarte diversiteit te delen, leren we onze verschillen te accepteren en de verschillen in anderen te respecteren. Dit modelleert wat we eisen van niet-zwarte mensen.
De bron confronteren
Het onder ogen zien van de oorsprong van raciaal trauma is altijd een praktijk geweest in activisme en, meer specifiek, directe actie. Tegenwoordig is het nog steeds een integraal onderdeel van het werk van raciale gerechtigheid.
De bron is niet alleen racistische mensen, maar het systeem dat racistisch gedrag de kans geeft zich te verspreiden.
Individuele politieagenten worden geconfronteerd met juridische stappen, zoals in de zaak na de moord op George Floyd en de onrechtmatige doodstraf die is aangespannen door de moeder van Breonna Taylor, Tamika Palmer.
Politie-afdelingen worden geconfronteerd met massale protesten waarin wordt opgeroepen om hen te ontbinden, en belangrijke besluitvormers worden opgeroepen om hun standpunt over politie, geweld en racisme duidelijk te maken.
Door trauma bij de bron aan te pakken, krijgen gemeenschappen ook de kans om samen te werken, zowel persoonlijk als op sociale media. Het is noodzakelijk om degenen bekend te maken die niet reageren op de oproep tot transformatie en het beëindigen van racisme.
Het wordt vaak 'cultuur annuleren' genoemd, maar dit is simpelweg verantwoording. Dit is de bron confronteren en er de aandacht op vestigen.
Financiering van antiracisme
Door deze informatie openbaar te maken, kan iedereen weloverwogen beslissingen nemen over wie ze steunen en hoe ze hun geld uitgeven.
Dit leidt er vaak toe dat middelen worden omgeleid naar bedrijven en organisaties die eigendom zijn van het zwart en die zich inzetten voor raciale gelijkheid en rechtvaardigheid.
Dit helpt zwarte mensen om sterker te worden in de wetenschap dat we de systemen en mensen die ons willen vermoorden niet hoeven te financieren, en geeft bondgenoten de informatie die ze nodig hebben om gelijkheid te ondersteunen.
Over herstelbetalingen gesproken
Tijdens Black History Month zoeken zwarte mensen herstel.
Mensen en organisaties worden niet alleen opgeroepen om hun fouten te erkennen, maar om ze te herstellen. Herstelbetalingen voor slavernij is een groot, genuanceerd, voortdurend gesprek waarvan velen denken dat het over geld gaat.
In werkelijkheid is het veel breder dan dat.
Herstelbetalingen zijn gericht op de materiële omstandigheden van de afstammelingen van tot slaaf gemaakte mensen die verder gaan dan de financiën. Het omvat bijvoorbeeld gezondheidszorg als reactie op de chronische ziekten die een direct gevolg zijn van de slavernij en de nasleep ervan.
Tijdens Black History Month wordt het herstelgesprek uitgebreid om recentere problemen aan te pakken die kleinere groepen mensen treffen.
Het is belangrijk om vragen te stellen zoals:
- Hoe zien herstelbetalingen eruit voor mensen die werken bij organisaties die de raciale loonkloof bestendigen?
- Hoe zien herstelbetalingen eruit voor de families van mensen die door de politie zijn vermoord?
- Hoe kunnen herstelbetalingen de grootste impact hebben op het grootste aantal mensen dat schade heeft geleden?
- Wie is verantwoordelijk voor het uitvoeren van herstelbetalingen?
- Hoe kan duidelijk worden gemaakt dat herstelbetalingen geen geschenk of onverdiende uitkering zijn, noch dat ze de veroorzaakte schade uitwissen?
Zwarte geestelijke gezondheid
Als een fout wordt erkend, moet deze worden gerepareerd. Omdat alle mensen zich meer bewust worden van raciaal onrecht, zijn zwarte mensen beter in staat hen verantwoordelijk te houden.
Naast training op het gebied van diversiteit en inclusie, hebben zwarte mensen psychosociale ondersteuning nodig bij het verwerken van trauma's. De professionele begeleiding van zwarte beoefenaars van de geestelijke gezondheidszorg is belangrijk en soms essentieel voor genezing.
Dat geldt ook voor de ruimte om dagelijks voor onze geestelijke gezondheid te zorgen. We vragen veel van onszelf. We kunnen elkaar ondersteunen door de zorg voor onze individuele en collectieve geestelijke gezondheid te normaliseren.
Benadrukking van rust
Een van de belangrijkste praktijken die steeds populairder wordt in de zwarte gemeenschap, is rust.
Het is een onderdeel van zelfzorg, maar ook een cruciaal onderdeel van gemeenschapszorg. We associëren rust en ontspanning automatisch met vakanties en observatiedagen, dus februari is een tijd om op de resetknop te drukken en de verwachtingen van onszelf en elkaar te herzien.
Het ervaren en confronteren van racisme en het eisen van herstelbetalingen is werk, en het gebeurt zowel binnen als buiten het onderwijs en de werkgelegenheid. Activisme kan gemakkelijk de plaats innemen van hobby's en vrije tijd, dus rust moet een opzettelijke praktijk worden.
Hoewel zwarte mensen gemeenschappen vormen en veiligere ruimtes voor elkaar creëren, moeten we ons fysieke en mentale welzijn behouden. Deze maand stromen de verzoeken binnen voor zwarte mensen om meer werk te doen.
Het is verleidelijk, want het is belangrijk om gezien en gehoord te worden. Het is moeilijk om de kans af te slaan om bij te dragen aan de transformatie die we nodig hebben om rassengelijkheid en rechtvaardigheid te creëren.
Er moet echter een lijn zijn. Er moet ruimte zijn om te rusten en om in gemeenschap te zijn zonder te organiseren. We kunnen niet onophoudelijk werken om een probleem op te lossen dat aan blanken toebehoort.
Rust hoeft niet te worden verdiend of gerechtvaardigd, maar moet worden genomen.
Hoe blanken genezing kunnen ondersteunen
Witte mensen plegen, bestendigen of zijn vaak getuige van racisme zonder tussenkomst. Hoewel onze focus meestal op de eerste twee groepen ligt, heeft de laatste groep de verantwoordelijkheid om zijn eigen passieve racisme te verwerpen en het racisme van anderen te bestraffen.
Herken racisme
Het is belangrijk voor blanke mensen om racisme te herkennen wanneer het plaatsvindt. Dit vereist een basiskennis van racisme en de impact van de kracht van witheid.
Witte mensen kunnen leren om normen in twijfel te trekken door aandacht te schenken aan wat er wordt gezegd wanneer zwarte mensen wel of niet in de kamer zijn, hoe zwarte mensen anders worden behandeld en de impliciete en expliciete verwachtingen en aannames van zwarte mensen.
Deze zijn geïnternaliseerd. Er is bewust, consistent en toegewijd werk voor nodig om racistische ideologie af te leren.
Roep het uit
Als ze hebben geleerd wat racisme is, hoe het eruitziet en het kunnen herkennen wanneer het zich voordoet, zijn blanken verantwoordelijk om het uit te roepen.
Zwarte mensen worden regelmatig geconfronteerd met racisme. Er zijn maar heel weinig interacties met blanken en instellingen waar het niet bestaat. Het is voor zwarte mensen vermoeiend om elk geval van racisme aan te pakken. Witte mensen moeten opstaan.
Door zijn aard verduistert racisme tegelijkertijd de waarheid van zwarte mensen en verheft het de ervaringen en stemmen van blanken. Het is essentieel dat blanke mensen hun voorrecht gebruiken om zich uit te spreken.
Terwijl zwarte mensen vrije tijd terugwinnen, moeten blanken verantwoordelijkheid nemen voor het werk van antiracisme.
Draag de last
Zwarte mensen verdienen een volledig leven, inclusief vrije tijd. We zouden niet constant moeten werken om als waardevol te worden gezien, zowel in economische bijdragen als in de bevestiging van onze menselijkheid en mensenrechten.
Zodra racistische systemen en gedragingen worden erkend en veroordeeld, moeten blanken oproepen tot verdere actie. Het is niet voldoende om te erkennen wat er is gebeurd. Zwarte mensen zouden niet moeten worden belast met het oplossen van problemen als wij niet degenen zijn die racisme hooghouden.
Er moeten oplossingen worden ontwikkeld om een echte impact te hebben op het leven van zwarte mensen. Ze moeten meer zijn dan symbolisch. Ze moeten feitelijk de materiële omstandigheden en geleefde ervaringen van de betrokken mensen verschuiven.
Zwarte mensen doen veel te veel werk om racisme aan te pakken en te beëindigen. Racisme is gecreëerd door blanken en het is hun verantwoordelijkheid om het te ontmantelen.
Zwarte mensen moeten niet worden belast met het oplossen van problemen. Wij zijn niet degenen die racisme hooghouden.
Het belang van zwarte geschiedenis, deze maand en altijd
Black History Month zou een pauze moeten zijn van de strijd die zwart is in een racistische wereld. Het is een tijd om elkaar en onze cultuur te vieren. We verdienen het om daarvoor de tijd te nemen.
Het is een tijd voor blanken die zichzelf als bondgenoten beschouwen, om een plan te maken voor hun bondgenootschap dat de rest van het jaar zal duren.
Hoe blijf je je eigen kinderen zwarte geschiedenis bijbrengen, actief antiracisme beoefenen en een omgeving creëren waarin zwarte mensen veilig kunnen rusten?
We weten allemaal dat een maand niet genoeg is.
Black History Month is gewoon een katalysator. Het werk om racisme te beëindigen en raciale trauma's te genezen, is dagelijks werk. Terwijl zwarte mensen vrije tijd terugwinnen, moeten blanken verantwoordelijkheid nemen voor het werk van antiracisme.
De transformatie die we nodig hebben, hangt ervan af dat iedereen de omslag maakt.
Alicia A. Wallace is een vreemde zwarte feministe, verdediger van de mensenrechten van vrouwen en schrijfster. Ze is gepassioneerd door sociale rechtvaardigheid en gemeenschapsopbouw. Ze houdt van koken, bakken, tuinieren, reizen en praten met iedereen en niemand tegelijk Twitter.
