Overzicht
Er zijn verschillende manieren om te testen op voedselallergieën. Artsen gebruiken vaak een combinatie van deze methoden om een nauwkeurige diagnose te garanderen.
Allergieën treden op wanneer uw immuunsysteem overdreven reageert op iets in de omgeving, zoals pollen, schimmels of bepaald voedsel. De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) schatten dat ongeveer 4 tot 6 procent van de kinderen in de Verenigde Staten voedselallergieën heeft. Volwassenen kunnen ze ook hebben.
Hoewel talloze voedingsmiddelen bij sommige mensen allergische reacties kunnen veroorzaken, merkt de CDC op dat slechts acht voedingsmiddelen verantwoordelijk zijn voor 90 procent van de ernstige allergische reacties in de Verenigde Staten.
Waaronder:
- koeienmelk
- eieren
- schaaldieren
- boomnoten, zoals walnoten, amandelen, paranoten en cashewnoten
- pinda's
- tarwe
- soja
- vis
Symptomen van een voedselallergie kunnen kort na inname van het voedsel optreden, of ze kunnen enkele uren worden uitgesteld. Veel voorkomende symptomen van een voedselallergie zijn:
- zwelling van de tong, mond of gezicht
- rode, jeukende bultjes op de huid (netelroos)
- jeuk aan de lippen en mond
- piepende ademhaling
- buikpijn
- misselijkheid, braken of beide
- diarree
- een levensbedreigende reactie die anafylaxie wordt genoemd
Als u of uw kind symptomen van een voedselallergie heeft, overweeg dan om voedselallergie te testen. Lees verder om meer te weten te komen over de verschillende testmethoden, ook die u thuis kunt doen.
Testkits voor thuis
U kunt kits vinden die beweren te testen op voedselallergieën, zowel online als in drogisterijen. Maar hoewel deze kits gemak bieden, zijn ze op zichzelf niet erg betrouwbaar. Ze lijken misschien ook minder duur dan een doktersbezoek, maar houd er rekening mee dat de meeste verzekeringsplannen geen dekking bieden voor thuistestkits.
Bij de meeste kits moet je in je vinger prikken en een bloedmonster naar een laboratorium sturen. Bij andere kits moet u een monster van uw haar opsturen. Na analyse van uw monster, zal het bedrijf u uw testresultaten bezorgen.
Bij het testen van voedselallergieën wordt meestal gekeken of uw bloed immunoglobuline E (IgE) -antistoffen aanmaakt als reactie op bepaalde voedingsmiddelen. Maar sommige thuistests meten alleen immunoglobuline G (IgG) -antistoffen. Er is geen bewijs dat dit kan helpen bij het diagnosticeren van een voedselallergie. Bovendien bevatten haarmonsters geen IgE.
Houd er rekening mee dat voedselallergieën ernstig kunnen zijn. Het is het beste om ervoor te zorgen dat u een nauwkeurige diagnose van een arts krijgt om mogelijk levensbedreigende reacties te voorkomen.
Huidpriktesten
Na het afnemen van een gedetailleerde persoonlijke en familiegeschiedenis, gebruiken zorgverleners meestal eerst een huidpriktest bij het diagnosticeren van een voedselallergie.
Het houdt in dat u een kleine hoeveelheid vloeibare extracten van bepaalde voedingsmiddelen op uw huid plaatst, meestal op uw rug of arm. Vervolgens gebruiken ze een klein hulpmiddel om je huid lichtjes te prikken, zodat een deel van het extract onder je huidoppervlak kan komen.
Ze kunnen ook niet-voedselallergenen bevatten, zoals pollen. Dit komt omdat mensen die allergisch zijn voor pollen, ook last kunnen hebben van een jeukende mond en keel na het eten van bepaalde soorten fruit en groenten, zoals appels of kiwi's.
De reactie vindt plaats omdat de eiwitten die in deze voedingsmiddelen worden aangetroffen, vergelijkbaar zijn met die in pollen, wat het immuunsysteem kan verwarren. Allergologen noemen dit het orale allergiesyndroom of het pollenfruitsyndroom.
Na 15 tot 20 minuten onderzoeken ze het gebied op tekenen van een allergische reactie, zoals bultjes of uitslag.
Hoewel huidpriktesten betrouwbaarder zijn dan thuistestkits, kunnen ze toch vals-positieven opleveren. Dit betekent dat uit de test blijkt dat u mogelijk ergens allergisch voor bent, ook al heeft u geen allergiesymptomen bij blootstelling aan de stof. Toch biedt het nuttige informatie die u en uw arts kan helpen beslissen wat u vervolgens moet doen.
Bloedtesten
In andere gevallen kan uw zorgverlener een bloedtest uitvoeren, vooral als u medicijnen gebruikt die de resultaten van een huidpriktest kunnen verstoren. Ze kunnen dit ook doen als u medicijnen gebruikt die de resultaten van een huidpriktest kunnen verstoren.
Om een bloedtest te doen, neemt uw zorgverlener een klein bloedmonster en stuurt dit naar een laboratorium. Vervolgens wordt het monster blootgesteld aan verschillende soorten voedsel.
Als het veel IgE-antilichamen afgeeft als reactie op een bepaald voedingsmiddel en u symptomen heeft wanneer u dat voedsel eet, bent u er waarschijnlijk allergisch voor.
Het duurt enkele dagen om deze resultaten te krijgen. De test is meestal duurder dan een huidpriktest, hoewel veel ziektekostenverzekeringen dit meestal dekken.
Bloedonderzoek is ook een veiligere optie als uw zorgverlener denkt dat u een grotere kans heeft om ergens ernstig op te reageren.
Toch kunnen bloedonderzoeken, net als bij huidpriktesten, vals-positieven opleveren. Mogelijk moet u in de weken of maanden na de eerste test een aanvullende test uitvoeren.
Orale voedseluitdagingen
Als huidprikken en bloedtesten geen duidelijke resultaten opleveren, kan uw arts u vragen voor een orale voedseluitdaging. Dit gebeurt meestal in hun kantoor onder nauw toezicht, omdat het soms een ernstige allergische reactie kan veroorzaken.
Tijdens een challenge-behandeling met oraal voedsel krijgt u een kleine hoeveelheid voedsel terwijl uw arts controleert op tekenen van een reactie.
Als u geen reactie heeft, zullen ze geleidelijk de hoeveelheid voedsel verhogen. Als u niet reageert op deze grotere hoeveelheid, kunt u een voedselallergie waarschijnlijk uitsluiten.
Een orale voedselproblematiek wordt beschouwd als de meest betrouwbare en definitieve voedselallergie-test omdat het snelle resultaten oplevert die gemakkelijk te identificeren zijn.
Deze test is ook nuttig voor volwassenen die willen weten of ze van kinds af aan nog steeds een voedselallergie hebben. Allergieën voor melk, eieren, tarwe en soja verdwijnen bijvoorbeeld vaak met de leeftijd.
Eliminatiediëten
Eliminatiediëten worden soms gebruikt om specifieke voedingsmiddelen te helpen lokaliseren die symptomen van een allergische reactie kunnen veroorzaken. Ze kunnen ook helpen bij het bevestigen van de resultaten van huidprikken of bloedonderzoeken.
Op zichzelf kunnen ze echter niet worden gebruikt om onderscheid te maken tussen een echte voedselallergie en een intolerantie, die minder ernstig is.
Tijdens een eliminatiedieet vermijd je het eten van bepaalde voedingsmiddelen gedurende enkele weken. Vervolgens voeg je ze langzaam een voor een weer toe. Elke keer dat u een voedingsmiddel opnieuw introduceert, controleert u op symptomen van een allergische reactie, zoals:
- uitslag
- diarree
- braken
- een loop neus
Het is het beste om gedetailleerde aantekeningen in een dagboek bij te houden over wat u elke dag eet en over eventuele symptomen die u heeft. Als u niet reageert op het opnieuw geïntroduceerde voedsel, kunt u ervan uitgaan dat u er niet allergisch of gevoelig voor bent en doorgaan met het opnieuw introduceren van het volgende voedsel.
Als u een eliminatiedieet wilt volgen, is het belangrijk om dit te doen met de hulp van een arts om tekorten aan voedingsstoffen te voorkomen, die hun eigen reeks symptomen kunnen veroorzaken.
Als uw zorgverlener heeft aanbevolen om voedsel te schrappen vanwege een mogelijke allergie, begin het dan niet meer te eten zonder hun toestemming. U riskeert een gevaarlijke allergische reactie.
het komt neer op
Voedselallergieën kunnen mogelijk ernstige reacties veroorzaken, dus het is belangrijk dat u zich goed laat testen als u denkt dat u een voedselallergie heeft. Hoewel thuistestkits verleidelijk gemak bieden, zijn ze niet erg betrouwbaar.
Werk samen met een arts om te bevestigen of u een voedselallergie heeft. Ze kunnen ook helpen andere oorzaken van uw symptomen uit te sluiten, zoals voedselintolerantie, die anders is dan een allergie.
