Als we iets verliezen waar we van houden, rouwen we. Dat maakt deel uit van onze aard.
Maar wat als schuld de randen van uw verdriet tintelt? Misschien fluistert dat stemmetje van binnen dat je niet moet rouwen om het verlies van je baan terwijl jij en je gezin nog steeds in goede gezondheid verkeren.
Misschien vraag je je af of je "te verdrietig" bent over het verlies van je huisdier, misschien wanneer iemand onbezonnen zegt: "Het is niet alsof je een kind hebt verloren."
Het maakt niet uit wat voor soort verlies je hebt meegemaakt, je verdriet is geldig.
Toch erkent de samenleving sommige soorten verdriet vaak niet, waardoor het een uitdaging wordt om je verdriet te uiten of door het genezingsproces te navigeren.
Rechteloos verdriet, ook bekend als verborgen verdriet of verdriet, verwijst naar elk verdriet dat niet wordt erkend of niet gevalideerd door sociale normen.Dit soort verdriet wordt vaak geminimaliseerd of niet begrepen door anderen, waardoor het bijzonder moeilijk te verwerken en te verwerken is.
Hier is een inleiding over hoe rechteloos verdriet naar voren komt en enkele tips voor het verwerken van een moeilijk verlies.
Hoe het eruit zou kunnen zien
Rechteloos verdriet komt vaak op vijf manieren naar voren (hoewel het niet noodzakelijk beperkt is tot deze voorbeelden).
Niet-herkende relaties
Als je de behoefte voelde om je relatie om welke reden dan ook privé te houden, weet je misschien niet hoe je je verdriet moet uiten als je partner overlijdt. Mensen kunnen ook moeite hebben om het te begrijpen als je rouwt om iemand die je nooit hebt gekend.
Dit kan zijn:
- LGBTQ + -mensen die er niet uit zijn en zich onveilig voelen als ze rouwen om het verlies van een partner
- polyamoreuze mensen die een niet-primaire partner verliezen, vooral als niemand wist van hun betrokkenheid
- het overlijden van een losse partner, vriend met uitkering of ex-partner, vooral als u in de buurt bleef
- de dood van een online vriend of penvriend
- de dood van iemand die je nooit hebt gekend, zoals een onbekende broer of zus of afwezige ouder
Verlies dat als ‘minder significant’ wordt beschouwd
Veel mensen zien uiteenvallen of vervreemding niet als een aanzienlijk verlies, hoewel je iemand permanent kunt verliezen, zelfs als ze nog in leven zijn. Dit soort verlies kan nog steeds diepe, blijvende leed veroorzaken.
Sommige soorten niet-doodsverlies zijn onder meer:
- adoptie die niet doorgaat
- dementie of de ziekte van Alzheimer
- verlies van bezittingen
- verlies van uw thuisland
- verlies van veiligheid, onafhankelijkheid of jaren van uw leven door misbruik of verwaarlozing
- verlies van mobiliteit of gezondheid
De samenleving heeft ook de neiging om het verdriet dat verband houdt met bepaalde verliezen, zoals de dood van:
- een mentor, leraar of student
- een patiënt of therapiecliënt
- een huisdier
- een collega
- een ‘erelid’, zoals het kind van een vriend
Verlies omgeven door stigma
Als de omstandigheden van uw verlies ertoe leiden dat anderen u veroordelen of bekritiseren, krijgt u misschien de boodschap dat u alleen zou moeten treuren.
Helaas trekken sommige verliezen meer stigma aan dan medeleven. Door de reacties van anderen voel je je misschien beschaamd of beschaamd in plaats van getroost.
Sommige mensen die sympathie en steun willen bieden, weten misschien niet hoe ze moeten reageren op verdriet dat verband houdt met iets dat niet vaak wordt besproken, zoals:
- onvruchtbaarheid
- overlijden door zelfmoord of overdosis
- abortus
- miskraam of doodgeboren kind
- vervreemding met een geliefde die verslaafd is, verlies van cognitieve functie of ernstige psychische problemen heeft
- verlies van een geliefde die veroordeeld is voor een misdrijf en in de gevangenis zit
Verdriet na een abortus kan een bijzonder complex voorbeeld zijn van rechteloos verdriet. Hoewel de samenleving dit verdriet misschien negeert, kan de persoon die het ervaart ook zijn eigen verdriet ongeldig maken omdat het het gevolg is van een beslissing die ze hebben genomen.
Uitsluiting van rouw
Als u een geliefde verliest die geen romantische partner was of geen deel uitmaakte van uw naaste familie, kan het zijn dat u de indruk krijgt dat u minder het recht heeft om om hen te rouwen.
In werkelijkheid is het volkomen normaal om te rouwen om het verlies van iedereen u had een betekenisvolle relatie met onder meer:
- een beste vriend
- uitgebreide familie
- een klasgenoot
- een ex
Mensen gaan er soms ook van uit dat bepaalde groepen niet in staat zijn om te rouwen, waaronder:
- kinderen
- mensen met cognitieve stoornissen of functieverlies
- mensen met ontwikkelingsstoornissen
- mensen met ernstige psychische aandoeningen
Verdriet dat niet in overeenstemming is met sociale normen
De meeste samenlevingen hebben onofficiële "regels" over verdriet, waaronder verwachtingen over hoe mensen rouwen om hun verlies.
Als u onlangs een verlies heeft geleden, kunnen mensen van u verwachten dat u:
- huilen en visueel verdriet tonen op andere manieren
- terugtrekken uit sociale evenementen
- verlies uw eetlust
- slaap veel
Als u uw verdriet op een andere manier uit, kunnen mensen in de war lijken of u daarvan beschuldigen niet rouwen om je verlies. Enkele veel voorkomende maar minder gevalideerde manieren om verdriet te tonen zijn:
- woede
- gebrek aan emotie
- meer drukte, zoals jezelf op je werk storten
- middelen of alcohol gebruiken om ermee om te gaan
Mensen uiten emoties op verschillende manieren, dus de aanname dat iedereen op dezelfde manier op verlies zal reageren, dient alleen om de ervaringen van velen ongeldig te maken.
Hoe het voelt om een verlies te hebben afgewezen door anderen
Verdriet verloopt doorgaans door verschillende stadia. Als je echter niet openlijk kunt rouwen, is het moeilijk om deze fasen op een productieve manier te doorlopen.
Naast typische gevoelens die samenhangen met verdriet, zoals verdriet, woede, schuldgevoelens en emotionele gevoelloosheid, kan rechteloos verdriet bijdragen aan:
- slapeloosheid
- drugmisbruik
- ongerustheid
- depressie
- lichamelijke symptomen, zoals spierspanning, onverklaarbare pijn of maagklachten
- verminderde eigenwaarde
- schaamte
Andere ervaringen die verband houden met rechteloos verdriet zijn onder meer:
- relatieproblemen
- moeite met focussen
- emotionele overweldiging
- stemmingswisselingen
Het behoeft geen betoog dat mensen die niet verwachten dat u rouwt, waarschijnlijk uw behoefte aan ondersteuning niet zullen begrijpen terwijl u het verlies verwerkt. Dit kan het moeilijk maken om de benodigde tijd weg te nemen van werk of school.
Wanneer anderen uw verdriet negeren of suggereren dat u zich niet zou moeten voelen "dat verdrietig '', begin je je misschien zelfs af te vragen of ze gelijk hebben. Door deze berichten te internaliseren, ontheft u effectief uw eigen verdriet, wat kan leiden tot:
- twijfel en schuldgevoel rond uw "ongepaste" reactie
- verhoogde moeilijkheid om door nood te werken
- moeite om met toekomstige verliezen om te gaan
Omgaan met tips
Rouwen is een rommelig, complex proces. Er is niet één goede manier om er doorheen te navigeren.
Als u het moeilijk heeft, overweeg dan het volgende.
Zoek steun bij degenen die het begrijpen
Sommige mensen in uw leven valideren uw gevoelens misschien niet of bieden niet veel steun. Dit kan u wat verdriet bezorgen, maar probeer moed te geven aan het feit dat anderen in uw leven zullen begrijpen en willen helpen hoe ze ook kunnen.
Neem contact op met vrienden en familie die:
- wist van uw relatie met de persoon of het huisdier dat u verloor
- leed een vergelijkbaar, aanzienlijk verlies
- luister empathisch zonder uw gevoelens te bagatelliseren of te ontkennen
- valideer uw ervaring
Anonieme ondersteuning helpt ook veel mensen die door verlies heen werken. Lokale steungroepen in uw omgeving, of zelfs online gemeenschappen, kunnen u in contact brengen met mensen die ook proberen om te gaan met de gecompliceerde gevoelens van rechteloos verdriet.
Creëer je eigen rouwritueel
Rituelen kunnen vaak voor enige afsluiting zorgen en mensen helpen een verlies te verwerken.
Als je verdriet niet algemeen bekend of geaccepteerd is, hoef je misschien geen officieel ritueel (zoals een begrafenis of een andere herdenking) te volgen. Dit kan je een verloren gevoel geven en verlangen naar sluiting.
Door je eigen ritueel te creëren, kun je een punt van acceptatie bereiken waardoor je verder kunt gaan.
Enkele voorbeeldrituelen zijn:
- de bezittingen van een ex in dozen doen na een breuk
- een brief schrijven om afscheid te nemen
- een boom planten ter ere van je geliefde
- een collage maken van foto's en aandenkens
- alleen een gedenkteken houden op een plek die betekenis heeft
Wees niet bang om te vragen wat u nodig heeft
Het is mogelijk dat uw dierbaren ondersteuning willen bieden, zelfs als ze uw verdriet niet begrijpen, maar niet zeker weten wat u nodig heeft. Dit gebeurt vaak als het gaat om verliezen door zelfmoord, miskraam en andere omstandigheden die mensen moeilijk kunnen bespreken.
U weet misschien ook niet precies wat u zal helpen. Dat is volkomen normaal. Maar als u iets specifieks nodig heeft, laat het uw dierbaren dan weten. Dit kan hen een concrete manier geven om er voor u te zijn.
Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen:
- "Ik wil niet alleen zijn. Kun je me een tijdje gezelschap houden? "
- "Kun je me helpen een afleidende activiteit te vinden?"
- "Ik zou er graag over willen praten. Vind je het erg om te luisteren? "
Hulp krijgen
Het is niet altijd mogelijk om alleen door verdriet te werken. Met name onvrijwillig verdriet kan bijzonder moeilijk te overwinnen zijn zonder professionele ondersteuning.
Rouwmedewerkers en andere professionals in de geestelijke gezondheidszorg kunnen u helpen uw verlies te erkennen en te accepteren, terwijl u uw pijn valideert.
Als je je verdriet hebt begraven en worstelt met zelfvernietiging, kan een therapeut:
- normaliseer je gevoelens
- u helpen beseffen dat het oké is om te rouwen
- bieden een veilige, beoordelingsvrije ruimte om verdriet te uiten
- middelen verstrekken over ondersteuning door collega's of zelfhulpgroepen
Het verwerken van verdriet is niet bepaald leuk, maar het is wel belangrijk. Onbehandeld verdriet, ook wel gecompliceerd verdriet genoemd, kan bijdragen aan psychische klachten, waaronder depressie. Ondersteuning door een professional wordt aanbevolen als:
- verdriet verbetert niet na verloop van tijd
- u merkt regelmatig stemmingswisselingen of moeite met het omgaan met emoties
- lichamelijke symptomen verbeteren niet
- u heeft zelfmoordgedachten of zelfbeschadiging
Het is ook verstandig om hulp in te roepen als uw verdriet uw verantwoordelijkheden of persoonlijke relaties begint te beïnvloeden, of als u nog steeds geen interesse heeft in de activiteiten die u gewoonlijk leuk vindt.
Als je nu hulp nodig hebt
Als u overweegt zelfmoord te plegen of gedachten heeft over zelfbeschadiging, kunt u de Substance Abuse and Mental Health Services Administration bellen op 800-662-HELP.
De 24/7 hotline brengt u in contact met hulpbronnen voor geestelijke gezondheidszorg in uw omgeving. Opgeleide specialisten kunnen u ook helpen bij het vinden van de middelen van uw staat voor behandeling als u geen ziektekostenverzekering heeft.
het komt neer op
Rouwen kan nog moeilijker worden wanneer anderen uw verdriet verminderen of het volledig negeren. Alle verdriet is geldig. Niemand anders kan je vertellen of je je wel of niet verdrietig moet voelen.
Trek kracht door contact op te nemen met dierbaren die proberen uw last te verlichten, niet om u een slechter gevoel te geven.
Crystal Raypole werkte eerder als schrijver en redacteur voor GoodTherapy. Haar interessegebieden omvatten Aziatische talen en literatuur, Japanse vertalingen, koken, natuurwetenschappen, seksuele positiviteit en geestelijke gezondheid. Ze zet zich in het bijzonder in om het stigma rond psychische problemen te helpen verminderen.
