Naar therapie gaan als je supervrouw bent (verondersteld te zijn)

Dat stereotype van de "Sterke Zwarte Vrouw" doet ons geen dienst als het erom gaat toe te geven dat we hulp nodig hebben.

Klinkt een van deze uitspraken bekend?

"Ik ben altijd de‘ supervrouw ’in mijn familie geweest. Ik ben degene die problemen oplost, dingen voor elkaar krijgt en eerder aan mijn kinderen en de behoeften van anderen denkt dan de mijne. "

"Hoe kan ik van therapie maken een prioriteit maken als ik supervrouw zou moeten zijn? Ik ben een Afro-Amerikaan en zit in mijn gemeenschap, professionele hulp nodig hebben kan worden gezien als ‘gek’ of ‘zwak’. ''

"Ik ben het zo zat om de Sterke Zwarte Vrouw te zijn. Maar hoe kan ik hulp krijgen wetende dat het mijn familie zou kunnen schaden om hun supervrouw als ‘gek’ te zien? "

Als deze u bekend voorkomen, bent u op de juiste plek.

Snelle vraag: als ik je zou laten zien dat ik de kracht had om te vliegen, zou je dan onder de indruk zijn? Je zou waarschijnlijk denken dat het best gaaf was, toch?

Nu, wat als ik u dan vertel dat ik met depressie, angst en PTSS leef? Zou je zeggen: "Oh, laat maar - ik dacht dat het cool was om een ​​vrouw te zien vliegen als een menselijk straalvliegtuig, maar het blijkt dat Maisha gewoon gek is"?

Ja ... ik dacht van niet.

Natuurlijk kan ik niet met zekerheid zeggen hoe uw familie en gemeenschap zouden reageren op uw zoektocht naar therapie. Maar aangezien we professionele hulp nodig hebben zou niet moeten wegnemen van de goede dingen die onze dierbaren in ons zien.

Onlangs sprak zangeres, songwriter en actrice Janelle Monáe met Essence magazine over dit onderwerp.

Ze heeft de afgelopen jaren enorm veel succes gehad, en als ik haar in actie zie aan het werk, zoals haar Dirty Computer-muziekvideo, ben ik er bijna van overtuigd dat ze ook superkrachten heeft.

Maar weet je wat Janelle Monáe deed zodra ze het geld had om het te betalen? Ze ging naar therapie.

“Toen ik voor het eerst een cheque kreeg, ging ik naar therapie. Therapie is belangrijk ”, zei ze tegen Essence. Als zwarte vrouw legde ze uit dat dit niet iets was dat in haar gemeenschap werd gepusht. In plaats daarvan baden mensen erover.

"Ik geloof ook dat die hogere macht jullie mensen op aarde geeft om jullie door een aantal van jullie donkerste tijden te leiden en jullie te helpen het hoofd te bieden en ermee om te gaan," ging ze verder.

Ik deel dit zodat je weet dat je niet de enige bent, maar ook om je wat hoop te geven dat er dingen veranderen.

Ik weet dat het moeilijk kan zijn om een ​​stigma te doorbreken als je wordt beschouwd als de 'sterke' in je familie, zoals zoveel zwarte vrouwen. Dat stereotype van de sterke zwarte vrouw doet ons geen dienst als het erom gaat toe te geven dat we hulp nodig hebben.

En zo velen van ons hebben geleerd om psychische aandoeningen als een bron van schaamte te beschouwen, dus het is natuurlijk niet gemakkelijk om toe te geven dat je het moeilijk hebt.

Onze gemeenschappen schamen zich te lang voor therapie, maar terwijl beroemdheden, pleitbezorgers van de geestelijke gezondheid en gewone mensen zoals jij en ik erover spreken, helpen we de ervaring van het leven met een psychische aandoening te normaliseren - en beginnen we een nieuwe toekomst te creëren dat omvat ook hulp zonder schaamte.

Voor mij betekent supervrouw zijn niet dat je nooit worstelt.

Denk bijvoorbeeld aan uw geestelijke gezondheid en hoe u ervoor kunt zorgen - ondanks de risico's die het stigma met zich meebrengt - ongelooflijk dapper, en dat is wat maakt jou een supervrouw in mijn ogen.

Dus als uw gezin weet dat u van tijd tot tijd worstelt, hebben zij een completer, realistischer beeld van wie u werkelijk bent. Dat kan op de lange termijn zelfs helpen, omdat ze zullen weten dat ze niet zomaar kunnen nemen wat je ze geeft zonder in ruil daarvoor ondersteuning te bieden. Ze zullen weten dat je heel veel van ze moet houden om voor ze op te komen zoals je doet, zelfs als je het moeilijk hebt.

Ze zullen weten dat je een mens bent. En elk mens op deze aarde heeft wel eens problemen.

Maar ik weet dat kwetsbaar zijn in de buurt van mensen die jou als supervrouw beschouwen, veel gevraagd is. Dus hier zijn een paar tips die u kunnen helpen bij het navigeren naar therapie, stap voor stap.

• Vertel uw familie alleen wat u ze wilt vertellen. U bent niet verplicht om alles te delen als u er niet klaar voor bent. Als naar therapie gaan te persoonlijk aanvoelt, mag je het een tijdje voor jezelf houden.
• Stel grenzen met mensen die niet ondersteunend zijn. Als je weet dat je tante alleen maar gaat roddelen over je geestelijke gezondheid, en je zus je er alleen voor zal veroordelen, dan hoef je daar nu niet bovenop te komen. Als u het iemand moet vertellen, vertel het dan alleen aan degenen die u kunt vertrouwen.
• Vertel uw therapeut wat er aan de hand is. Het hele punt van professionele hulp zoeken is dat u uw problemen niet alleen onder ogen hoeft te zien! Als u eenmaal met de therapie bent begonnen, kunt u uw therapeut vertellen dat u zich zorgen maakt over uw gezin, en zij kunnen u helpen bij het maken van een spelplan.
• Kijk naar steungroepen en andere mensen die zich kunnen verhouden. Misschien kun je een groep andere zwarte mensen, een online community of een andere bron vinden voor mensen die zich kunnen verhouden tot wat je doormaakt. Het zal je misschien verbazen hoeveel verschil het kan maken om te onthouden dat je niet de enige bent.

Hoewel het misschien een compliment lijkt als andere mensen ons als eindeloos 'sterk' zien, is het uiteindelijk gezonder voor ons om als mens te worden geaccepteerd - wat ook de mogelijkheid inhoudt om met een psychische aandoening om te gaan.

Ik weet dat het niet gemakkelijk is om plotseling over te schakelen naar het zorgen voor je eigen behoeften als je zo gewend bent om de rest op de eerste plaats te stellen. En dat is precies waarom u het verdient om iemand te zoeken die u kan helpen.

Ga je gang en zet die superkrachten een tijdje uit en wees gewoon jezelf, kwetsbaarheden en zo.

Maisha

Maisha Z. Johnson is een schrijver en pleitbezorger voor overlevenden van geweld, mensen van kleur en LGBTQ + -gemeenschappen. Ze leeft met een chronische ziekte en gelooft in het eren van ieders unieke pad naar genezing. Zoek Maisha op haar website, Facebook, en Twitter.