Als My Perfectly Imperfect Mom Life me iets heeft geleerd, is het dat je jezelf (of je kind) geen plezier doet als je ze altijd tegen iemand anders meet.
We vergelijken veel als mensen. Het zit gewoon in onze aard - vooral tegenwoordig leven we in zo'n rare, rare wereld met niet veel te doen, maar rondkijken naar hoe andere mensen leven.
En als ouders is het onvermijdelijk om onszelf te vergelijken met de andere ouders in de kamer als we proberen onze eigen kinderen groot te brengen.
En hoewel we diep van binnen weten dat het giftig is om onszelf en onze eigenwaarde af te meten aan andere mensen, doen we het nog steeds. Vaak. Omdat we mensen zijn, en soms kunnen we als mensen onszelf niet helpen.
Maar op dit moment moeten we meer dan ooit de neiging weerstaan om onszelf (en onze kinderen) te vergelijken met de mensen om ons heen, omdat niemand anders ons leven beter kan doen dan wij.
Het is gemakkelijk om erin te vallen
De waarheid is dat we onze kinderen allemaal opzettelijk (en onbedoeld) hebben afgemeten aan hun broers of zussen of de andere kinderen in onze wereld, omdat we altijd nieuwsgierig zijn naar hoe kinderen opgroeien en hoe andere mensen opvoeden.
Vooral als onze kinderen klein zijn, is het normaal om te zien hoe andere kinderen groeien en volwassen worden en vooruitgaan, omdat we er allemaal voor willen zorgen dat onze eigen kinderen bij de roedel blijven.
En ja, op een bepaald niveau zijn we ook een beetje competitief, hoewel weinigen van ons dat hardop willen zeggen.
Te veel ouders van tegenwoordig zijn zo hypergefocust om ervoor te zorgen dat hun kind overal in uitblinkt, dat het vaak lastig is om te weten wanneer ze zich moeten terugtrekken en ze in hun eigen tempo moeten laten groeien en wanneer ze moeten pushen. En dat laat velen van ons in de knoop, omdat niemand wil zien hoe hun kind wordt gepakt door iedereen om hen heen.
Als gevolg hiervan zijn ouders overal hun kinderen aan het micromanagement en leggen ze te veel druk op hen om beter te presteren dan hun leeftijdsgenoten, of de kinderen er nu klaar voor zijn of niet.
Met zoveel verschillende ontwikkelingshokjes om af te vinken, zowel op school als daarbuiten, negeren veel ouders waar hun kinderen zich ontwikkelen en concentreren ze zich in plaats daarvan op waar ze denken dat ze zouden moeten zijn om zich te meten.
Ik bedoel, hoe vaak heb je tegen jezelf gezegd, Waarom is mijn kind de enige die een driftbui gooit bij de kassa bij Whole Foods? Waarom praat mijn dochter niet zo goed als het kind van mijn buurman? Hoe komt het dat mijn zoon de hele nacht niet slaapt als de kinderen van alle anderen afslaan zodra ze op het kussen slaan?
Vertrouw me, ik snap het, want ik ben die moeder geweest, die precies dezelfde gedachten dacht. Het is onmogelijk om het niet te doen.
Maar hoewel die gedachten normaal zijn, wat we absoluut zouden moeten doen nooit onszelf toestaan om te worden is de ouder die ervoor zorgt dat ons kind zich minder voelt dan omdat hij niet zo snel, slim of sterk is als alle andere kinderen. Dat is net als de hoofdzonde van ouderschap. En dat is wat ik hier ben om je eraan te herinneren.
Zodra we ons kind in de mix hebben gezet met een hele reeks andere kinderen, begint die natuurlijke neiging om te vergelijken. Dus doe jezelf een plezier en wees niet te bang als je het doet, want we doen het allemaal tot op zekere hoogte. Controleer uzelf voordat u die vergelijkingen doorgeeft aan uw kind.
Omdat bewust zijn van en afgestemd zijn op de ontwikkeling van uw kind, is gewoon goed ouderschap. Het is wat we zouden moeten doen. Maar negatief praten over onze kinderen, vooral waar ze bij zijn, is totaal niet Oke.
Negatieve vergelijkingen geven uw kind een heel duidelijke boodschap dat het niet oké is dat ze zich ontwikkelen met een snelheid die voor hen comfortabel is. En dat schopt hen gewoon direct in de roos van hun zelfrespect door hen te vertellen dat ze het gewoon niet doen.
Bedenk wat u meet
Kijk, we willen allemaal het beste voor onze kinderen. Duidelijk. We willen dat ze slagen, gedijen en excelleren, maar dat gaan ze niet doen volgens het tempo van iemand anders. Ze doen het alleen wanneer zij zijn klaar.
En om oneerlijke verwachtingen te wekken op basis van hoe andere kinderen aan het ontwikkelen zijn is gewoon onrealistisch en schept een verschrikkelijk precedent. Dat is precies waarom we onze kinderen moeten omhelzen precies waar zij zijn.
We moeten ze onze steun en ons geduld laten voelen, want als ze weten dat ze dat hebben, dan beginnen ze te bloeien.
De keerzijde is natuurlijk dat wanneer ze denken dat ze onze steun en acceptatie niet hebben, dat is wanneer ze verwelken. Pas wanneer ze teveel aandacht gaan schenken aan wat iedereen om hen heen doet, komt het grote minderwaardigheidscomplex meestal aan de oppervlakte. En als je het al doet, dan zullen ze je zeker kopiëren.
Dus het komt er op neer dat het niet zo is dat ouder. Weet je, degene die eraan vasthoudt dat je kind die ontwikkelingsmijlpalen beter of sneller bereikt dan hun leeftijdsgenoten. Want als je dat hebt gedaan, is dit het moment om te stoppen.
De realiteit is dat sommige kinderen meteen beginnen te lopen en nooit kruipen. Sommige kinderen slapen de hele nacht door, andere niet. Sommige kinderen reageren op hun naam, andere niet.
Maar ze komen in hun eigen tijd waar ze bedoeld zijn. En aangezien het tempo dat ze daar halen al vanaf de eerste dag in hun DNA is ingeprent, moeten we stoppen met vergelijken en beginnen met omarmen.
Dus, terwijl je de onzekerheid van de val tegemoet gaat, laat jezelf dan een beetje ontspannen. Houd van je kind om wie en waar ze hier en nu zijn, ongeacht wat er om je heen gebeurt.
Afhaaltips
Hier zijn een paar tips om te voorkomen dat u in de vergelijkingsval terechtkomt:
- Richt je aandacht op uw kind en onthoud dat kinderen niet allemaal op dezelfde dag leren zitten, lopen of praten. Elk kind bereikt deze mijlpalen op verschillende tijdstippen en dat is oké.
- Beperk uw tijd op sociale media, want al dat scrollen op de feeds van andere mensen leidt tot giftige vergelijkingen van uzelf en uw kind. Dus doe een gezamenlijke inspanning om uw telefoon neer te leggen en meer aandacht te besteden aan wat er onder uw eigen dak gebeurt.
- Kies wat uw kind doet kan doe en vier die prestaties en mijlpalen.
- Houd uw zelfgesprek bij en vergeet niet om aardig voor uzelf te zijn en uzelf met mededogen en geduld te behandelen. Omdat jij bent genoeg.
Lisa Sugarman is een ouderschapsauteur, columnist en presentatrice van een radioprogramma en woont net ten noorden van Boston met haar man en twee volwassen dochters. Ze schrijft de nationaal gesyndiceerde opiniekolom "Het is wat het is" en is de auteur van 'Hoe perfect imperfecte kinderen grootbrengen en er ok mee zijn', 'Ouderangst ontkoppelen' en 'LIFE: het is wat het is'. Lisa is ook de co-host van de weekendtalkshow LEVEN ONgefilterd op Northshore 104.9FM, een regelmatige bijdrager op GrownAndFlown, Thrive Global, Care.com, Kleine dingen, Nu meer inhoud, en Today.com. Bezoek haar op lisasugarman.com.
