Uitputting maakt ongetwijfeld deel uit van het ouderschap, maar het is belangrijk om te weten wanneer wat je voelt niet alleen moe is.
In de weken voorafgaand aan de geboorte van mijn zoon, toen ik meerdere keren per nacht wakker werd om te plassen, kwam ik langs het luier verschoonstation dat we buiten onze slaapkamer hadden neergezet op weg naar de badkamer.
Op die donkere, stille momenten herinner ik me dat ik eraan dacht dat we binnenkort een groot deel van de nacht wakker zouden zijn, elke nacht - en vervuld zouden raken met een gevoel van angst.
Ondanks het feit dat Eli (voor pasgeborenen) vanaf het begin een goede slaper was, kregen mijn man en ik in het begin nooit meer dan een paar uur slaap achter elkaar. Het was lichamelijk uitputtend, maar de emotionele gevolgen waren erger.
Ik was constant angstig en had moeite om een band met mijn zoon te krijgen. Ik was radeloos omdat ik het gevoel had dat mijn leven van mij was afgenomen en dat ik het nooit, nooit meer terug zou krijgen.
Ik huilde elke dag, maar kon zelden uitleggen waarom.
Destijds suggereerde niemand dat de toestand van mijn geestelijke gezondheid veroorzaakt zou kunnen zijn door een gebrek aan slaap. Het kwam ook niet bij me op. Immers, intense slaapgebrek is iets waar elke nieuwe ouder mee te maken heeft.
Er zijn genoeg moeders en vaders met vage ogen die nog steeds perfect gelukkig zijn, toch?
Maar hier is wat ik niet wist: slaap en stemming zijn nauw met elkaar verbonden, en steeds meer bewijs suggereert dat hoe minder Zzz's je krijgt, hoe groter de kans dat je een stemmingsstoornis hebt.
Mensen met slapeloosheid hebben zelfs significant meer kans op een depressie dan degenen die voldoende slapen.
Gezien het feit dat slechts 10 procent van de nieuwe ouders meldt dat ze de aanbevolen 7 of meer uren shuteye hebben geregistreerd, lijkt het erop dat de meesten van ons baby-krijgende mensen het risico lopen een groot probleem aan onze handen te hebben. En het wordt tijd dat we erover beginnen te praten.
Ouderschap verandert de manier waarop u slaapt
Iedereen weet dat je met een baby op de sluimerafdeling veel minder uren opbouwt.
Vanaf het moment dat mensen erachter komen dat er een kleintje komt, voelen velen de behoefte om dingen te zeggen als: "Rust terwijl je kunt!" of "Je slaapt niet meer als de baby komt!"
Ja. Super goed. Super behulpzaam.
Baby's zijn om voor de hand liggende redenen slaapstrijders. Vroeger hadden ze geen gevoel voor dag versus nacht. Ze moeten om de paar uur eten, de klok rond.
Ze houden er niet van om alleen in slaap te vallen en willen liever knuffelen of stuiteren of schommelen of honderd keer rond het blok in hun kinderwagen lopen.
Maar het is niet alleen de baby die je wakker houdt. Zelfs als je uitgeput bent, kan de intense druk om waar mogelijk in slaap te sluipen het moeilijker maken om in slaap te vallen.
"Het kan zijn dat je erover nadenkt of je wel in slaap kunt vallen. Je zou kunnen denken: 'Dit is mijn tijd, dit is de 3 uur die ik heb, ik moet nu slapen.' Dat werkt voor niemand '', legt Catherine Monk, PhD, hoogleraar medische psychologie aan de afdelingen Psychiatrie en Verloskunde en Gynaecologie aan de Columbia University.
En zelfs als je geest niet opgewonden raakt van het proberen in slaap te vallen, als je echt die stille tijd hebt waarin je niet voor je kleine mens zorgt, alle dingen waar je niet aan kon denken voordat je plotseling begon uw hersenen overspoelen - van grote vragen, zoals hoe het leven eruit zal zien nadat uw ouderschapsverlof is afgelopen, tot alledaagse vragen, zoals wat er morgen wordt gegeten.
De slaapsituatie kan nog erger worden als u onlangs bent bevallen.
De sterke daling van hormonen zoals oestrogeen en progesteron die direct na de geboorte van uw baby optreedt, kan delen van uw hersenen aantasten die verantwoordelijk zijn voor het helpen slapen, wat kan leiden tot grote slaapstoringen.
Het resultaat is niet alleen minder totale slaapuren. Het is slaap van mindere kwaliteit die niet synchroon loopt met het natuurlijke circadiane ritme van je lichaam.
Dommelen in fragmenten van 1 of 2 uur berooft u van de REM-slaap, die een belangrijke rol speelt bij emotionele gezondheid, leren en geheugen.
Missen betekent dat je slaapt Doen erin slagen om binnen te sluipen is minder herstellend. Dat kan je zenuwen laten schieten en je humeur regelrecht naar de hel sturen.
Als je slecht slaapt, voel je je slecht, en dan slaap je nog erger
Een nacht of twee slecht slapen betekent dat je misschien in een sombere bui bent. Maar het kan serieus worden als de slaapsituatie weken of maanden naar het zuiden gaat - en dat is precies wat er gebeurt als je voor een pasgeborene zorgt.
Slaapgebrek zorgt ervoor dat uw stresshormonen omhoogschieten en vermindert uw vermogen om helder te denken en uw emoties te reguleren.
Voor sommige mensen kan dat betekenen dat ze wat minder energie of enthousiasme hebben, of wat gemakkelijker pissig worden. Maar voor veel anderen kan het een omslagpunt zijn in de richting van een ernstige depressie of een angststoornis.
En omdat we de neiging hebben om slechter te slapen als onze emoties op een slechte plek zijn, kun je uiteindelijk in een vicieuze cirkel van slechte slaap terechtkomen, je slecht voelen omdat je slaapgebrek hebt en dan niet kunnen slapen omdat je je slecht voelt , en de volgende dag nog erger voelen.
Deze slaap-depressie-cyclus is mogelijk voor iedereen die niet genoeg shuteye logt.
Maar steeds meer toont het bewijs aan dat slaapgebrek en een lagere slaapkwaliteit een rol spelen bij de ontwikkeling van postpartum psychiatrische stoornissen - en hoe slechter de slaap van een nieuwe moeder is, hoe groter haar risico kan zijn.
Vanaf daar kan de situatie gemakkelijk blijven sneeuwballen.
Vrouwen met postpartumdepressie (PPD) slapen ongeveer 80 minuten per nacht minder dan vrouwen zonder PPD. En baby's van depressieve moeders hebben de neiging om zelf slechter te slapen, waardoor het voor ouders nog moeilijker wordt om de slaap te krijgen die ze zo hard nodig hebben.
Maar u hoeft niet te bevallen om een verhoogd risico te lopen op ernstige stemmingsproblemen als u een pasgeboren baby heeft.
Studies tonen aan dat nieuwe vaders net zoveel slaapstoornissen en vermoeidheid rapporteren als nieuwe moeders. En aangezien vaders of partners die niet bevallen vaak de neiging hebben om eerder weer aan het werk te gaan, komt elke kans om overdag stiekem een dutje te doen uit het raam.
Je een beetje eraf voelen is normaal, maar er komt een moment dat het teveel wordt
Niemand voelt zich direct na het krijgen van een baby zichzelf. Sommige mensen voelen zich al maanden en maanden niet meer zichzelf. Dat komt deels doordat je je heel erg moe voelt, maar het komt ook gewoon door het navigeren door een grote levensverandering.
Maar er is een punt waarop het typische niet-jezelf-voelen dat hoort bij het krijgen van een baby, verandert in iets serieuzers.
De beste manier om de kans dat dat gebeurt te verkleinen, is door proactief te zijn.
"Het zou fantastisch zijn als je bedenkt hoe je zou kunnen reageren op slaapgebrek als onderdeel van de voorbereiding op een kind, door een slaapinventarisatie te maken en te kijken wat voor je baseline werkt", zegt Monk.
De kans is echter groot dat als je dit leest, je al in de greep bent van een babygestuurde slaapstoornis. In dat geval raadt Monk aan om een paar dagen de tijd te nemen om een slaapdagboek bij te houden en bij te houden hoe je shuteye (of het ontbreken daarvan) je emotioneel lijkt te beïnvloeden.
"Je zou bijvoorbeeld kunnen opmerken dat op de dag dat je zus over was en je 4 uur achter elkaar sliep, het een enorm verschil maakte in je humeur", zegt ze.
Als u eenmaal een aantal details heeft verzameld over wat u nodig heeft om u op uw best te voelen, kunt u stappen ondernemen om dit beter haalbaar te maken.
Als u een partner bent, is het zo gelijk mogelijk maken van diensten met de baby de voor de hand liggende eerste stap, dus als dat niet uw huidige realiteit is, zoek dan een manier om het te laten gebeuren.
Als u uitsluitend borstvoeding geeft, streef dan naar meer gelijke diensten dan in feite gelijk.
In het begin moest u vrijwel elke 2 tot 3 uur borstvoeding geven om uw voorraad op peil te houden en op peil te houden, waardoor het voor uw partner moeilijker wordt om de voedingstaken te verdelen. Dit kan tergend moeilijk zijn.
Maar uw partner kan u helpen ervoor te zorgen dat u zo snel mogelijk weer in slaap kunt vallen na de borstvoeding.
Misschien kunnen ze de baby in bed brengen, zodat je liggend borstvoeding kunt geven en toezicht kunt houden voor het geval je in slaap valt, en de baby dan terug in hun wieg of wieg leggen, stelt Monk voor.
Buiten dat, kan een familielid of vriend misschien elke week op vaste dagen langskomen, zodat u een blok beschermde slaap kunt krijgen. (Soms gewoon weten die blokkade kan je een boost geven.) Als dat niet lukt, is het misschien de moeite waard om een oppas of nachtverpleegkundige in je budget te rekenen. Zelfs een dag in de week kan helpen.
Wees ook open over je gevoelens, zowel met je partner en vrienden of familieleden, of met andere nieuwe ouders die je misschien ontmoet in een plaatselijke steungroep.
Onderzoek toont aan dat je je soms een beetje beter voelt als je alleen maar praat over de uitdagingen van slaapgebrek met een nieuwe baby.
Idealiter onderneemt u deze stappen voordat de zaken een niveau bereiken waarop u de behoefte voelt om met een professional in de geestelijke gezondheidszorg te praten.
Maar als uw slaapgebrek op enig moment uw interesse in de dingen die u normaal gesproken leuk vindt, het voor u moeilijk maakt om een band met de baby te krijgen, waardoor u uw eetlust verliest of u het gevoel heeft dat u dat niet bent. in staat om een goede ouder te zijn, neem dan contact op met uw zorgverlener om met een therapeut te praten.
Je zult je echt niet voor altijd zo voelen. Werkelijk.
Het ding over in een emotionele put vallen als een versleten nieuwe ouder is dat het soms moeilijk kan zijn om het licht aan het einde van de gekke, zeer vermoeiende tunnel te zien.
Mijn eigen mentale toestand verbeterde zeker met horten en stoten nadat Eli was geboren, en het duurde bijna een jaar voordat ik het gevoel kreeg dat de dingen een nieuw normaal hadden bereikt.
Maar de eerste stap om zich beter te voelen kwam zeker toen hij 's nachts minder begon te eten en uiteindelijk rechtdoor sliep.
Hoewel je het je nu misschien niet meer kunt voorstellen, zal je kleintje na verloop van tijd beter slapen - en je meer rust gunnen.
"Er kan paniek ontstaan dat dit is hoe het nu is, maar er komt een einde aan", zegt Monk. 'Je kunt even stilstaan en onthouden dat je een jaar geleden misschien niet eens zwanger was, en kijk nu hoe je leven is veranderd. Tijd, ontwikkeling en rijping gebeuren. "
Marygrace Taylor is een schrijver over gezondheid en ouderschap, voormalig redacteur van KIWI-tijdschriften en moeder van Eli. Bezoek haar op marygracetaylor.com.
