Van "Je bent klein!" naar "Je bent enorm!" en alles daartussenin, het is gewoon niet nodig.
Wat is het over zwanger zijn dat mensen doet denken dat ons lichaam acceptabel is om commentaar op te geven en vragen te stellen?
Van vreemden die me bezorgd vertelden hoe klein ik was tijdens het grootste deel van mijn tweede trimester, tot iemand die ik enorm bewonder die me vertelde dat ik alarmerend 'enorm' was in het derde trimester, tot de oudere heer die ik pas elke ochtend passeer die onlangs waarschuwde: erg ongemakkelijk snel! " opmerkingen over onze veranderende lichamen kunnen uit alle richtingen en bronnen komen.
Zwangerschap is een tijd van grote kwetsbaarheid. Het zijn niet alleen onze buiken die groeien, maar ook ons hart, dus het is jammer dat we dit ook het doelwit worden van de angsten van andere mensen.
Eerst dacht ik dat ik bijzonder gevoelig was. Ik heb een voorgeschiedenis van een eetstoornis en we leden een zwangerschapsverlies bij onze eerste zwangerschap, dus elke bezorgde opmerking over mijn lichaam riep zorgen op.
Toen ik echter met anderen sprak die zwanger waren, begon ik me te realiseren dat maar heel weinig van ons immuun zijn voor het effect van deze ondoordachte opmerkingen. Ze zijn niet alleen kwetsend, maar wekken ook angst op, omdat ze vaak verband houden met het welzijn van onze baby's.
Toen mijn man en ik voor de tweede keer zwanger werden, hing de schaduw van het verlies van onze eerste zwangerschap over me heen. We hadden tijdens onze eerste zwangerschap last van een "gemiste miskraam", waarbij het lichaam symptomen blijft produceren, zelfs nadat de baby zich niet meer ontwikkelt.
Dit betekende dat ik tijdens mijn tweede zwangerschap niet langer kon vertrouwen op zwangerschapssymptomen om een gezonde groei aan te geven. In plaats daarvan wachtte ik elke minuut van elke dag op het duidelijkste teken van de ontwikkeling van onze baby: mijn buik.
Ik had geen idee dat je misschien pas ver in je tweede trimester (of derde zoals het bij mij gebeurde) met je eerste kind zou komen opdagen, dus toen maanden 4, 5 en 6 voorbijgingen en ik er nog steeds opgeblazen uitzag, was het vooral waardoor mensen er publiekelijk op wijzen 'hoe klein ik was'. Ik merkte dat ik mensen moest overtuigen: “De baby meet prima. Ik ging gewoon naar de dokter ”- en toch stelde ik het intern in twijfel.
Woorden hebben kracht en ook al heb je het wetenschappelijke bewijs van een echo-opname op je bureau, als iemand uiterst bezorgd vraagt of het goed met je baby gaat, vraag je je af.
Een vriendin droeg ook klein tijdens een recente zwangerschap, maar in tegenstelling tot ik deed haar baby het niet goed. Het was een heel angstaanjagende tijd voor haar familie, dus als mensen haar bleven wijzen op haar grootte of zich afvroegen of ze zo ver was als ze was, wakkerde dat alleen maar haar bezorgdheid aan.
Hier is wat je zou kunnen zeggen
Als de vrienden, familie en publiek in deze scenario's, als je je zorgen maakt over de gezondheid van iemands baby op basis van de grootte van hun buik, in plaats van ze verder te alarmeren, neem dan contact op met de moeder en vraag meer in het algemeen hoe ze ' opnieuw voelen. Als ze ervoor kiezen om te delen, luister dan. Maar het is niet nodig om op iemands grootte te wijzen.
Zwangere mensen zijn zich meer dan bewust van de vorm van hun buik en er zijn veel verschillende redenen waarom we onze manier van dragen dragen. In mijn geval ben ik lang. In het geval van mijn vriend liep de baby echt gevaar. Gelukkig is haar baby nu gezond en perfect - en is dat niet belangrijker dan haar buikomvang?
Ergens in de zevende maand groeide mijn buik exponentieel en hoewel ik nog steeds dacht dat ik klein was in vergelijking met andere zwangere vrouwen in dezelfde week, was de nieuwe favoriete opmerking van sommigen hoe "enorm" ik was. Ik had de hele zwangerschap al een buik gewenst, dus je zou denken dat ik er blij mee zou zijn, maar in plaats daarvan werd mijn geschiedenis van eetstoornissen onmiddellijk geactiveerd.
Waar gaat het over het woord "enorm" dat zo kwetsend is? Ik merkte dat ik met vreemden ruzie had dat ik een goede maand of twee verwijderd was van de bevalling. Toch stonden ze erop dat ik elk moment kon bevallen.
Als je met andere ouders praat, komt het vaak voor dat vreemden denken dat ze je uitgerekende datum beter kennen dan jij, of dat ze ervan overtuigd zijn dat je een tweeling hebt, alsof zij degene waren bij alle afspraken van je arts.
Als je een zwangere vriend of familielid hebt die behoorlijk is gegroeid sinds je hem voor het laatst hebt gezien, in plaats van hem een slecht gevoel te geven door woorden als 'enorm' of 'groot' te gebruiken, kun je hem complimenteren met de geweldige prestatie van het laten groeien van een mens wezen. Dat is tenslotte wat er gebeurt in die bult die je zo verrassend vindt. Er zit daar een klein persoon in!
Of, eerlijk gezegd, de beste regel kan zijn dat, tenzij je een zwangere persoon gaat vertellen hoe mooi ze zijn, je misschien helemaal niets zegt.
Sarah Ezrin is een motivator, schrijver, yogaleraar en yogaleraar-trainer. Sarah is gevestigd in San Francisco, waar ze met haar man en hun hond woont, en verandert de wereld door één persoon tegelijk zelfliefde bij te brengen. Bezoek haar website voor meer informatie over Sarah, www.sarahezrinyoga.com.
