Wat is de deal met onderdrukte herinneringen?

Belangrijke gebeurtenissen in het leven blijven vaak in uw geheugen hangen. Sommigen wekken misschien geluk op als je je ze herinnert. Anderen kunnen minder prettige emoties met zich meebrengen.

Je zou een bewuste poging kunnen doen om niet aan deze herinneringen te denken. Onderdrukte herinneringen, aan de andere kant, ben jij dat onbewust vergeten. Bij deze herinneringen gaat het meestal om een ​​of ander trauma of een zeer verontrustende gebeurtenis.

Maury Joseph, een klinisch psycholoog in Washington, D.C., legt uit dat wanneer je brein iets te verontrustends registreert, "het de herinnering in een 'onbewuste' zone laat vallen, een gebied van de geest waar je niet aan denkt."

Het klinkt eenvoudig genoeg, maar het concept van geheugenonderdrukking is een controversieel concept waarover experts lang hebben gedebatteerd.

Waar kwam het idee vandaan?

Het idee van geheugenonderdrukking dateert uit de late jaren 1800 van Sigmund Freud. Hij begon de theorie te ontwikkelen nadat zijn leraar, dr. Joseph Breuer, hem had verteld over een patiënt, Anna O.

Ze ervoer veel onverklaarbare symptomen. Tijdens de behandeling van deze symptomen begon ze zich verontrustende gebeurtenissen uit het verleden te herinneren waar ze voorheen geen herinnering aan had. Nadat ze deze herinneringen had herwonnen en erover had gepraat, begonnen haar symptomen te verbeteren.

Freud geloofde dat geheugenonderdrukking diende als een verdedigingsmechanisme tegen traumatische gebeurtenissen. Symptomen die niet konden worden herleid tot een duidelijke oorzaak, concludeerde hij, kwamen voort uit onderdrukte herinneringen. Je kunt je niet herinneren wat er is gebeurd, maar je voelt het toch in je lichaam.

Het concept van geheugenonderdrukking kreeg een heropleving in populariteit in de jaren negentig toen een toenemend aantal volwassenen begon met het melden van herinneringen aan kindermishandeling waarvan ze zich voorheen niet bewust waren.

Waarom is het controversieel?

Sommige professionals in de geestelijke gezondheidszorg geloven in de hersenen kan onderdruk herinneringen en bied therapie aan om mensen te helpen verborgen herinneringen te herstellen. Anderen zijn het erover eens dat repressie theoretisch mogelijk zou kunnen zijn, ook al is er geen concreet bewijs.

Maar de meerderheid van de praktiserende psychologen, onderzoekers en andere experts in het veld trekken het hele concept van onderdrukte herinneringen in twijfel. Zelfs Freud ontdekte later dat veel van de dingen die zijn cliënten 'herinnerden' tijdens psychoanalysesessies geen echte herinneringen waren.

Bovenal 'is het geheugen zeer gebrekkig', zegt Joseph. "Het is onderhevig aan onze vooroordelen, hoe we ons op het moment voelen en hoe we ons emotioneel voelden op het moment van een gebeurtenis."

Dat betekent niet dat herinneringen niet nuttig zijn om psychologische problemen te onderzoeken of om over iemands persoonlijkheid te leren. Maar ze moeten niet per se als concrete waarheden worden opgevat.

Ten slotte is er het feit dat we waarschijnlijk nooit veel zullen weten over onderdrukte herinneringen, omdat ze zo moeilijk te bestuderen en te evalueren zijn. Om een ​​objectief onderzoek van hoge kwaliteit uit te voeren, moet u deelnemers blootstellen aan trauma, wat onethisch is.

Wat is onderdrukte geheugentherapie?

Ondanks de controverse rond onderdrukte herinneringen, bieden sommige mensen onderdrukte geheugentherapie aan. Het is ontworpen om onderdrukte herinneringen te openen en te herstellen in een poging om onverklaarbare symptomen te verlichten.

Beoefenaars gebruiken vaak hypnose, geleide beelden of leeftijdsregressietechnieken om mensen te helpen toegang te krijgen tot herinneringen.

Enkele specifieke benaderingen zijn onder meer:

• hersenspotten
• somatische transformatietherapie
• oertherapie
• sensorimotorische psychotherapie
• Neuro Linguistisch Programmeren
• interne familiesysteemtherapie

Wetenschappelijk bewijs ondersteunt over het algemeen de effectiviteit van deze benaderingen niet.

Onderdrukte geheugentherapie kan ook enkele ernstige onbedoelde gevolgen hebben, namelijk valse herinneringen. Dit zijn herinneringen gecreëerd door suggestie en coaching.

Ze kunnen een negatieve invloed hebben op zowel de persoon die ze ervaart als op iedereen die er mogelijk bij betrokken is, zoals een familielid dat wordt verdacht van misbruik op basis van een valse herinnering.

Wat zou het fenomeen nog meer kunnen verklaren?

Dus, wat zit er achter de talloze meldingen van mensen die belangrijke gebeurtenissen vergeten, vooral die op jonge leeftijd? Er zijn een paar theorieën die kunnen verklaren waarom dit gebeurt.

Dissociatie

Mensen gaan vaak om met ernstig trauma door zich te distantiëren van of zich los te maken van wat er gebeurt. Deze onthechting kan de herinnering aan de gebeurtenis vervagen, veranderen of blokkeren.

Sommige deskundigen zijn van mening dat kinderen die misbruik of ander trauma ervaren, mogelijk niet op de gebruikelijke manier herinneringen kunnen creëren of openen. Ze hebben de herinneringen aan de gebeurtenis, maar ze herinneren ze zich misschien pas als ze ouder zijn en beter uitgerust om met het leed om te gaan.

Ontkenning

Als je een gebeurtenis ontkent, zegt Joseph, zal het misschien nooit in je bewustzijn worden geregistreerd.

"Ontkenning kan optreden als iets zo traumatisch is en je geest van streek maakt, waardoor er geen beeld ontstaat", voegt hij eraan toe.

Maury geeft het voorbeeld van een kind dat getuige is van huiselijk geweld tussen hun ouders. Ze kunnen tijdelijk mentaal uitchecken. Als gevolg hiervan hebben ze misschien geen "foto" van wat er is gebeurd in hun geheugen. Toch worden ze gespannen als ze naar een vechtscène in een film kijken.

Vergeten

Misschien herinner je je een gebeurtenis pas als iets later in je leven je herinnering oproept.

Maar het is niet echt mogelijk om te weten of je brein de herinnering onbewust heeft onderdrukt of dat je het bewust hebt begraven, of het gewoon bent vergeten.

Nieuwe informatie

Joseph suggereert dat oude herinneringen waarvan je je al bewust bent, andere betekenissen kunnen krijgen en later in het leven zinvoller kunnen zijn. Deze nieuwe betekenissen kunnen tijdens de therapie naar voren komen of gewoon naarmate u ouder wordt en levenservaring opdoet.

Als je je realiseert wat de betekenis is van een herinnering die je niet eerder als traumatisch beschouwde, zou je er erg door van streek kunnen raken.

Wat als ik het gevoel heb dat ik een soort van onderdrukte herinnering heb?

Zowel geheugen als trauma zijn gecompliceerde onderwerpen die onderzoekers nog steeds proberen te begrijpen. Vooraanstaande experts op beide gebieden blijven verbanden tussen de twee onderzoeken.

Als je het gevoel hebt dat je moeite hebt met het herinneren van een vroege herinnering, of als je je een traumatische gebeurtenis niet kunt herinneren waar mensen je over hebben verteld, overweeg dan om contact op te nemen met een erkende therapeut.

De American Psychological Association (APA) raadt aan om iemand te zoeken die is opgeleid om specifieke symptomen te behandelen, zoals:

• ongerustheid
• somatische (lichamelijke) symptomen
• depressie

Een goede therapeut helpt je herinneringen en gevoelens te ontdekken zonder je in een bepaalde richting te leiden.

Zeg het maar

Zorg ervoor dat u tijdens uw eerste ontmoetingen al het ongewone vermeldt dat u ervaart, zowel fysiek als mentaal. Hoewel sommige symptomen van trauma gemakkelijk te herkennen zijn, kunnen andere subtieler zijn.

Enkele van deze minder bekende symptomen zijn:

• slaapproblemen, waaronder slapeloosheid, vermoeidheid of nachtmerries
• gevoelens van onheil
• een laag zelfbeeld
• stemmingssymptomen, zoals woede, angst en depressie
• verwarring of problemen met concentratie en geheugen
• lichamelijke symptomen, zoals gespannen of pijnlijke spieren, onverklaarbare pijn of maagklachten

Onthoud dat een therapeut je nooit moet coachen bij het onthouden van herinneringen. Ze zouden niet moeten suggereren dat je misbruik hebt gemaakt of je naar 'onderdrukte' herinneringen moeten leiden op basis van hun opvattingen over wat er is gebeurd.

Ze moeten ook onbevooroordeeld zijn. Een ethisch therapeut zal niet onmiddellijk suggereren dat uw symptomen het gevolg zijn van misbruik, maar ze zullen de mogelijkheid ook niet volledig afschrijven zonder de tijd te nemen om er in de therapie over na te denken.

het komt neer op

In theorie zou geheugenonderdrukking kunnen optreden, hoewel andere verklaringen voor verloren herinneringen waarschijnlijker zijn.

De APA suggereert dat terwijl herinneringen aan trauma mei worden onderdrukt en later hersteld, lijkt dit uiterst zeldzaam.

De APA wijst er ook op dat experts nog niet genoeg weten over hoe geheugen werkt om een ​​echt hersteld geheugen te onderscheiden van een vals geheugen, tenzij ander bewijs het herstelde geheugen ondersteunt.

Het is belangrijk voor professionals in de geestelijke gezondheidszorg om een ​​onbevooroordeelde en objectieve benadering van de behandeling te volgen, gebaseerd op uw huidige ervaring.

Trauma kan zeer reële effecten hebben op uw hersenen en lichaam, maar het behandelen van deze symptomen kan meer voordelen hebben dan het zoeken naar herinneringen die misschien niet echt bestaan.

Crystal Raypole werkte eerder als schrijver en redacteur voor GoodTherapy. Haar interessegebieden omvatten Aziatische talen en literatuur, Japanse vertalingen, koken, natuurwetenschappen, seksuele positiviteit en geestelijke gezondheid. Ze zet zich in het bijzonder in om het stigma rond psychische problemen te helpen verminderen.