Dit verhaal maakt deel uit van onze Ethical Cannabis-serie, die morele dilemma's in de cannabiswereld onderzoekt en lezers in staat stelt bewuste consumenten te worden. Heeft u een probleem om uit te pakken? E-mail [email protected].
In de afgelopen twee decennia is cannabis uitgegroeid van een taboesubstantie die alleen op de zwarte markt verkrijgbaar is tot een zeer winstgevend product dat verkrijgbaar is in strakke, bovengrondse dispensaria.
Voor velen is de bloeiende cannabisindustrie een zegen geweest.
Alleen al in 2019 heeft de industrie meer dan 33.000 nieuwe banen gecreëerd, volgens Leafly's jaarlijkse Cannabis Jobs Report. En die banen hebben een gemiddeld salaris dat 10,7 procent hoger is dan het nationale gemiddelde, volgens een Glassdoor-rapport uit 2019.
Maar gekleurde mensen - met name zwarte mensen - die onevenredig het doelwit zijn van wetshandhavers voor het bezitten, consumeren of verkopen van cannabis, worden uitgesloten van de industrie.
Dit heeft geleid tot steeds luidere roep om meer sociale rechtvaardigheid binnen het cannabislandschap.
Maar wat houdt dat eigenlijk in? De definitie van sociale rechtvaardigheid kan variëren, afhankelijk van de context, maar komt over het algemeen neer op rechtvaardigheid en billijkheid in het openbaar beleid.
Als het gaat om de cannabisindustrie, draait sociale rechtvaardigheid om de inclusie van gekleurde gemeenschappen in elk aspect, van teelt tot advies.
Terwijl sommige steden (verre van perfecte) wetten inzake sociale rechtvaardigheid creëren in de hoop een rechtvaardiger zakelijk landschap te creëren, neemt een groeiend aantal mensen het heft in eigen handen.
Hier volgt een overzicht van enkele merken, apotheken en organisaties die de weg banen naar een meer rechtvaardige branche.
Een snelle inleiding over de War on Drugs
Het is onmogelijk om over cannabis en sociale rechtvaardigheid te praten zonder de ‘War on Drugs’ en de aanhoudende effecten ervan te erkennen.
De vorming van het Federal Narcotics Bureau
De Verenigde Staten hebben een lange geschiedenis van pogingen om het gebruik van psychoactieve stoffen te verbieden (of zwaar te controleren) - het verbod op alcohol in de jaren twintig is hiervan een van de bekendste voorbeelden.
Hoewel het verbod in 1933 werd ingetrokken, bevond cannabis zich slechts 4 jaar later in de hot seat dankzij Harry Anslinger, hoofd van het Federal Narcotics Bureau (opgericht in 1930).
Anslinger gebruikte zijn positie om zich agressief op cannabis te richten, en wel om twee redenen. Ten eerste zou het meer interesse en financiering voor zijn nieuwe afdeling genereren door hem een alomtegenwoordige vijand te geven om te bestrijden.
Maar het zou hem ook een vergunning geven om naar zijn racistische opvattingen te handelen en zwarte mensen op te sluiten, van wie hij beweerde dat ze de meerderheid van de cannabisgebruikers vormden, naast 'Hispanics, Filippino's en entertainers'. Dat laatste was gericht op jazzmuzikanten, die hij verafschuwde omdat ze 'satanische voodoo'-muziek maakten.
Het Nixon-tijdperk
President Richard Nixon (ook bekend om zijn racistische opvattingen) brachten de zaken naar een nieuw niveau op 17 juni 1971, toen hij drugsmisbruik verklaarde als 'publieke vijand nummer één', waarmee hij officieel de zogenaamde 'oorlog tegen drugs' begon
Velen - waaronder Nixons eigen binnenlandse beleidsadviseur - beweren dat deze stap werd ingegeven door de wens om zich te richten op anti-oorlogsactivisten en een systematische oorlog te voeren tegen zwarte Amerikanen die strijden voor burgerrechten.
Lange termijn effecten
De oorlog tegen drugs, later versterkt door wetgeving zoals de Violent Crime Control and Law Enforcement Act van 1994, heeft mensen van kleur onderworpen aan tientallen jaren arrestaties en veroordelingen met lange gevangenisstraffen.
Het aantal opsluitingen is zo schrikbarend dat hoogleraar rechten en auteur van 'The New Jim Crow', Michelle Alexander in 2011 zei: 'Er zitten meer Afro-Amerikaanse mannen in de gevangenis of gevangenis, op proef of voorwaardelijk vrij dan in 1850, vóór de burgeroorlog, tot slaaf werden gemaakt. begon. "
En de oorlog woedt voort, ondanks toegenomen legalisatie en veranderende attitudes ten opzichte van cannabis.
Volgens een rapport uit 2020 van de ACLU lopen zwarte mensen 3,64 keer meer kans om gearresteerd te worden voor het bezit van cannabis dan blanken, ook al is het aantal arrestaties als geheel licht gedaald.
Voor zwarte mensen en andere mensen van kleur die het slachtoffer zijn geworden - en nog steeds worden - van politici en wetshandhavers, is dit een uitstekende tijd om een aantal ernstige fouten recht te zetten.
Zwarte merken die het werk doen
Volgens een rapport uit 2019 van Marijuana Business Daily is slechts 1 op de 5 cannabisbedrijven eigendom van minderheden.
Dezelfde website die verantwoordelijk was voor die statistiek, hield ook een enquête uit 2017 over minderheidseigendom. Van de 567 zelfbenoemde eigenaren, leidinggevenden en oprichters in de branche, identificeerde slechts 17 procent zich als minderheid.
Het goede nieuws? Cannabismerken in zwarte handen groeien in aantal en aanzien, en sommigen maken zelfs sociale rechtvaardigheid onderdeel van hun bedrijfsplan.
Altviool
Viola, opgericht in Los Angeles door voormalig NBA-speler Al Harrington, gebruikt cannabis om opnieuw te investeren in gemarginaliseerde gemeenschappen.
In 2020 kondigde het bedrijf de oprichting aan van Viola Cares, het social equity-initiatief van het bedrijf. Een van de eerste acties van het initiatief is een partnerschap met Root & Rebound, een organisatie die zich inzet om mensen te helpen de samenleving weer binnen te komen na opsluiting.
Samen werken de twee organisaties aan een toolkit om degenen die vastzitten wegens aan cannabis gerelateerde aanklachten te helpen hun gegevens te schrappen en hun plaats in de industrie te vinden.
Gewoon puur
Simply Pure uit Denver is eigendom van en wordt gerund door militaire veteranen Wanda James en Scott Durrah.
De twee openden een van de eerste apotheken in Colorado en de eerste in handen van Black in de staat. Omdat Durrah een hoog aangeschreven chef-kok en restauranthouder was, begonnen ze Simply Pure als een manier om consumenten in de hele staat veilige, gezonde eetwaren te bieden.
Tegenwoordig heeft Simply Pure een populaire apotheek in het LoHi-gebied van Denver en verkoopt het hun eigen lijn CBD-producten online.
Blunts + Moore
Blunts + Moore is de eerste apotheek die voortkomt uit Oakland, het Californische programma voor sociale gelijkheid, dat vereist dat de helft van alle apotheekvergunningen gaat naar degenen die het meest zijn geschaad door de oorlog tegen drugs.
De apotheek bevindt zich in dezelfde postcode als waar Alphonso "Tucky" Blunt Jr., een van de oprichters, in 2004 werd gearresteerd voor het verkopen van cannabis.
DC Holistische wellness
DC Holistic Wellness, ook wel bekend als Cannabliss, is de eerste apotheek in eigendom van de hoofdstad.
Het werd in augustus 2019 geopend door Norbert Pickett, een voormalige professionele basketbalspeler die zich tot cannabis wendde om chronische pijn als gevolg van een auto-ongeluk te beheersen.
De winkel is gehuisvest in een voormalige slijterij in Ward 7, een historisch lage inkomenswijk met een overwegend zwarte bevolking. Picket hoopt de winkel te gebruiken om de gemeenschap te helpen genezen van het trauma van de oorlog tegen drugs.
Naast het inhuren van voornamelijk lokale bewoners, heeft Pickett plannen voor een lounge voor 'veilig gebruik' die is gereserveerd voor bewoners van sectie 8-woningen, die kunnen worden uitgezet wegens het gebruik van cannabis in hun huis. Hij is ook bezig met het verkrijgen van goedkeuring om naast de deur een hoognodige spoedeisende zorgkliniek te openen.
Groepen die het gesprek voortstuwen
Zwart eigendom is een belangrijk onderdeel van het creëren van een rechtvaardige cannabisindustrie, maar het werk stopt daar niet (en mag ook niet).
Deze groepen doen hun best om ervoor te zorgen dat de toekomst van cannabis eerlijk en rechtvaardig is:
Cannaclusief
Cannaclusive is nadrukkelijk in het leven geroepen om de kwestie aan te pakken van hoe gemarginaliseerde consumenten van cannabis worden afgebeeld in advertenties en verpakkingen door merken in de industrie.
Naast het aanbieden van diversiteits- en inclusieconsultaties voor merken, houdt de groep een database bij van cannabisbedrijven die eigendom zijn van leden van gemarginaliseerde gemeenschappen, evenals een opslagplaats van inclusieve stockfoto's.
Meer recentelijk hebben ze The Accountability List opgesteld, die cannabis- en hennepbedrijven wil helpen bij het nakomen van verplichtingen rond raciale rechtvaardigheid en diversiteit in de industrie.
Denk groot
Think BIG is opgericht door een trio van zwarte ondernemers, waaronder CJ Wallace, zoon van wijlen hiphopicoon Christopher "The Notorious B.I.G." Wallace.
De groep zet zich in voor een 3-punts platform van:
- binnenlandse en internationale legalisatie van cannabis
- hervorming van politie en justitie
- herinvestering in gemeenschappen die het meest worden geschaad door het verbod op cannabis
The Last Prisoner Project
Naarmate de legalisering van cannabis in het hele land groeit, zitten volgens The Last Prisoner Project nog steeds 40.000 mensen vast voor cannabisgerelateerde aanklachten.
De non-profitorganisatie zet zich in om elk van die gevangenen te helpen vrijheid te krijgen, de samenleving weer binnen te gaan en werk te vinden in de legale cannabisindustrie. Met een diverse adviesraad en juridisch team strijden ze ook voor een totale hervorming van de wetgeving en bieden ze educatieve workshops aan.
Als je mee wilt doen aan hun werk, kun je op hun website een scala aan mogelijkheden vinden, van het schrijven van brieven tot het ondertekenen van petities.
De weg voor ons
Naarmate de cannabisindustrie in omvang toeneemt, is het van vitaal belang dat het grote publiek er voortdurend aan wordt herinnerd hoe eerdere wetten en beleidsmaatregelen, onder het mom van 'drugshervorming', de gemarginaliseerde gemeenschappen in de Verenigde Staten hebben geschaad.
Sociale rechtvaardigheid moet een duidelijk kenmerk van de bedrijfstak zijn vanuit morele en maatschappelijke principes.
Met deze groepen en merken is er misschien een solide basis om dat te laten plaatsvinden, wat echt het welzijn zou onderstrepen dat cannabis moet bevorderen.
Christopher A. Smith is een freelanceschrijver die eerder in film en tv werkte voordat hij zich wendde tot het beroep waarin hij altijd al wilde werken. Zijn werk is verschenen in de Huffington Post en andere publicaties. Hij komt uit de wijk Queens, New York en geniet ervan om ondergedompeld te worden in het vele culturele aanbod dat de stad te bieden heeft. Hij is ook een fervent reiziger en geniet van het rustige comfort van lezen.
