Een vegetatieve toestand, of onbewuste en niet-reagerende toestand, is een specifieke neurologische diagnose waarbij een persoon een functionerende hersenstam heeft maar geen bewustzijn of cognitieve functie.
Personen die zich niet bewust zijn en niet reageren, wisselen af tussen slaap en waakzaamheid. Maar zelfs als ze wakker zijn, zijn ze niet in staat om met andere mensen of hun omgeving om te gaan.
Lees verder terwijl we de oorzaken van deze neurologische toestand onderzoeken, hoe deze verschilt van coma of hersendood, en hoe deze wordt gediagnosticeerd en behandeld.
Taal is belangrijkAls u een geliefde heeft die zich niet bewust is en niet reageert, kunnen artsen dit een 'vegetatieve' toestand noemen.
Maar variaties op deze term zijn gebruikt om anderen te beledigen of te kwetsen. Vanwege de verwarring en pijn die dierbaren kunnen veroorzaken, zoeken neurologen naar een betere term voor deze bewustzijnsstaat.
Een van die termen is "onbewuste en niet-reagerende toestand", die we in dit artikel zullen gebruiken.
Wat zijn de symptomen?
Een persoon die zich niet bewust is en niet reageert, heeft schade aan de hersenen opgelopen. Ze hebben geen cognitieve functie of vermogen om te denken. Maar aangezien hun hersenstam nog steeds functioneert, kan de persoon:
- reguleren ademhaling en hartslag zonder hulp
- open hun ogen
- een slaap-waakcyclus hebben
- hebben basisreflexen
- hun ogen bewegen, knipperen of tranen
- kreunen, grommen of lijken te glimlachen
Ze kunnen niet:
- volg objecten met hun ogen
- reageren op stemmen of verbale bevelen
- spreken of communiceren door te knipperen of gebaren
- beweeg met een doel
- interactie met hun omgeving
- tekenen van emotie vertonen
- tekenen van bewustzijn vertonen
Deze staat van onbewust en niet-reagerend verschilt van deze vergelijkbare omstandigheden:
- Minimaal bewuste toestand. De persoon wisselt af tussen bewustzijn en gebrek aan bewustzijn.
- Coma. De persoon is niet wakker of bewust.
- Hersendood. Schade aan de hersenen en hersenstam zijn categorisch onomkeerbaar.
- Locked-in-syndroom. De persoon is bij bewustzijn en volledig bewust, maar volledig verlamd en niet in staat om te spreken.
Hoe wordt deze toestand gediagnosticeerd?
Voor de diagnose van een onbewuste en niet-reagerende toestand is het volgende vereist:
- aanwezigheid van een slaap-waakcyclus
- geen taaluitdrukking of begrip
- geen bewijs van aanhoudende, reproduceerbare, doelgerichte of vrijwillige reactie op stimulatie van zicht, geluid, geur of aanraking
- een functionerende hersenstam
Een deel van deze informatie is afkomstig van directe observatie door een neuroloog.
Een neuroloog kan ook diagnostische tests gebruiken om de diagnose te bevestigen. Deze tests kunnen zijn:
- EEG (elektro-encefalogram) om elektrische activiteit in de hersenen te evalueren
- CT- of MRI-scan om schade aan de hersenen en hersenstam te beoordelen
- PET-scan om de hersenfunctie te helpen beoordelen
feitEen toestand die niet op de hoogte is en niet reageert, volgt meestal op een coma.
Wat kan deze toestand veroorzaken?
Acute hersenschade als gevolg van ziekte of letsel veroorzaakt een onbewuste en niet-reagerende toestand.
Niet-traumatisch hersenletsel
Dit type hersenletsel kan optreden wanneer de hersenen geen zuurstof meer hebben of wanneer hersenweefsel beschadigd is. Enkele redenen hiervoor zijn:
- overdosis drugs
- encefalitis
- hartaanval
- meningitis
- bijna verdrinken
- vergiftiging
- gescheurd aneurysma
- rook inademen
- beroerte
Traumatisch hersenletsel (TBI)
Dit type hersenletsel is het gevolg van letsel dat u kunt krijgen door een krachtige klap op het hoofd als gevolg van een:
- auto ongeluk
- vallen van grote hoogte
- arbeidsongeval of atletisch ongeval
- aanval
Progressieve hersenschade
Dit hersenletsel kan te wijten zijn aan aandoeningen zoals:
- Ziekte van Alzheimer
- hersentumor
- Ziekte van Parkinson
feitIn levensbedreigende omstandigheden hebben artsen de mogelijkheid om een coma op te wekken. Dit is om de hersenen te beschermen en het tijd te geven om te genezen. Het niet-reagerende en onbewuste is echter niet medisch geïnduceerd.
Is er een behandeling?
Er is geen echte behandeling. De focus ligt eerder op ondersteunende zorg, zodat de hersenen kunnen genezen. De persoon wordt zorgvuldig gecontroleerd op veranderingen of tekenen van verbetering.
Bovendien zullen artsen stappen ondernemen om mogelijke complicaties te voorkomen, zoals:
- infectie
- longontsteking
- ademhalingsfalen
Ondersteunende zorg kan betrekking hebben op:
- een voedingssonde om voedingsstoffen te leveren
- regelmatig van houding wisselen om decubitus te voorkomen
- fysiotherapie om de gewrichten voorzichtig te oefenen
- huidverzorging
- mondverzorging
- beheer van darm- en blaasfuncties
Verschillende specialisten kunnen familieleden betrekken bij het prikkelen van de zintuigen en het oproepen van een reactie door:
- met hen praten over dingen waarmee ze vertrouwd zijn
- muziek, tv of favoriete films afspelen
- familiefoto's laten zien
- bloemen, favoriete parfums of andere geuren aan de kamer toevoegen
- hun hand of arm vasthouden of strelen
De behandeling begint in een ziekenhuis voor acute zorg. In sommige gevallen kan de persoon worden overgebracht naar een verpleeghuis of een andere instelling voor langdurige zorg.
Wat als dit gebeurt tijdens de zwangerschap?
Een hersenletsel dat resulteert in een onbewuste en niet-reagerende toestand kan iedereen overkomen. Als het tijdens de zwangerschap optreedt, is een zorgvuldige evaluatie van zowel moeder als baby vereist.
In één gedocumenteerd geval kwam een zwangere vrouw deze toestand binnen na 14 weken zwangerschap. Ze kreeg ondersteunende zorg en had een keizersnede na 34 weken. De baby was gezond. De moeder bleef nog een maand in een onbewuste en niet-reagerende toestand voordat ze stierf.
In een ander geval was een vrouw ongeveer 4 weken zwanger toen ze in een onbewuste en niet-reagerende toestand terechtkwam. Met zorg kon ze de foetus nog 29 weken dragen.
Na een vroegtijdige bevalling is ze bevallen van een gezonde baby. De moeder bleef in dezelfde neurologische toestand.
Beslissingen voor gezinsleden
Een persoon in deze neurologische toestand kan tientallen jaren overleven, maar de meeste mensen zullen slechts enkele jaren overleven. Als gezinslid moet u mogelijk veel belangrijke beslissingen nemen over hun zorg, zoals:
- het vinden van het juiste verpleeghuis of zorgcentrum
- het verzorgen van de financiële aspecten van langdurige zorg
- het nemen van levensondersteunende beslissingen met beademingsapparatuur, voedingssondes en andere maatregelen om een persoon in leven te houden
- kiezen of u een niet-reanimatie (DNR) wilt ondertekenen, zodat er geen levensreddende maatregelen worden genomen als de persoon stopt met ademen
Dit zijn complexe beslissingen die een diepgaande discussie met de betrokken artsen vereisen.
Als de persoon geen wilsverklaring of medische volmacht heeft, kan het nuttig zijn om een advocaat te raadplegen over uw rechten en plichten.
Wat zijn de vooruitzichten voor individuen in deze staat?
Mensen in een onbewuste en niet-reagerende staat kunnen overgaan naar een minimaal bewuste staat.
Sommigen zullen geleidelijk weer bij bewustzijn komen. Sommigen zullen alle hersenfuncties verliezen. Er is geen manier om nauwkeurig te voorspellen wie zal herstellen. Herstel is afhankelijk van:
- het type en de ernst van de verwonding
- de leeftijd van de persoon
- hoe lang de persoon in de staat was
Wanneer een onbewuste en niet-reagerende neurologische toestand meer dan 4 weken duurt, wordt dit een persisterende vegetatieve toestand (PVS) genoemd.
Van de mensen met TBI die gedurende een maand in een onbewuste en niet-reagerende neurologische toestand blijven, komt ongeveer 50 procent weer bij bewustzijn. Sommigen kunnen achterblijven met chronische handicaps. Herstel kan moeilijker zijn voor mensen die ziekte of niet-traumatisch hersenletsel hebben gehad.
Het wordt als PVS beschouwd als het:
- veroorzaakt door niet-traumatisch hersenletsel en heeft langer dan 6 maanden geduurd
- door TBI en heeft langer dan 12 maanden geduurd
Herstel kan nog steeds plaatsvinden, maar het is hoogst onwaarschijnlijk. Degenen die na een langere periode weer bij bewustzijn komen, kunnen ernstige handicaps hebben als gevolg van hersenbeschadiging.
Wat je daarna kunt verwachten
De eerste tekenen van herstel zijn misschien het volgen van een eenvoudige richting, zoals 'Knijp in mijn hand'. De persoon kan proberen te communiceren door te knikken, naar iets te reiken of te gebaren.
Ze kunnen zich aanvankelijk in een minimaal bewuste toestand bevinden, dus de voortgang kan afnemen en geleidelijk weer verbeteren.
Herstel verschilt van persoon tot persoon. Na een grondige evaluatie kan de arts meer informatie geven over hun algemene kijk en wat u kunt doen om te helpen.
het komt neer op
Een onbewuste en niet-reagerende neurologische toestand is niet hetzelfde als hersendood.
Je hersenstam functioneert nog steeds en je beweegt door een slaap-waakcyclus. Maar je bent je niet bewust van en kunt geen interactie hebben met je omgeving. Deze neurologische toestand volgt meestal op een coma.
De behandeling omvat voornamelijk ondersteunende zorg. Herstel hangt grotendeels af van de mate van hersenletsel. Elk geval is uniek.
De behandelende arts kan u helpen meer te begrijpen en te begrijpen wat u kunt verwachten.
