Wat is een retrovirus?

Virussen zijn kleine microben die cellen kunnen infecteren. Eenmaal in een cel gebruiken ze cellulaire componenten om te repliceren.

Ze kunnen worden ingedeeld op basis van verschillende factoren, waaronder:

• het type genetisch materiaal dat ze gebruiken (DNA of RNA)

• de methode die ze gebruiken om binnen de cel te repliceren

• hun vorm of structurele kenmerken

Retrovirussen zijn een type virus dat in de virale familie wordt genoemd Retroviridae​Ze gebruiken RNA als hun genetisch materiaal en zijn genoemd naar een speciaal enzym dat een essentieel onderdeel is van hun levenscyclus: reverse transcriptase.

Hoe verhouden ze zich tot andere virussen?

Er zijn veel technische verschillen tussen virussen en retrovirussen. Maar over het algemeen is het belangrijkste verschil tussen de twee hoe ze repliceren binnen een gastheercel.

Hier volgt een overzicht van de stappen in de levenscyclus van het humaan immunodeficiëntievirus (HIV) om te illustreren hoe retrovirussen repliceren:

1. Hechting. Het virus bindt zich aan een receptor op het oppervlak van de gastheercel. In het geval van hiv wordt deze receptor aangetroffen op het oppervlak van immuuncellen, CD4 T-cellen genaamd.
2. Binnenkomst. De envelop rond het hiv-deeltje versmelt met het membraan van de gastheercel, waardoor het virus de cel kan binnendringen.
3. Omgekeerde transcriptie. HIV gebruikt zijn reverse transcriptase-enzym om zijn RNA-genetisch materiaal in DNA te veranderen. Dit maakt het compatibel met het genetisch materiaal van de gastheercel, dat essentieel is voor de volgende stap in de levenscyclus.
4. Genoomintegratie. Het nieuw gesynthetiseerde virale DNA reist naar het controlecentrum van de cel, de kern. Hier wordt een speciaal viraal enzym genaamd integrase gebruikt om het virale DNA in het DNA van de gastheercel in te brengen.
5. Replicatie. Zodra het DNA is ingebracht in het genoom van de gastheercel, gebruikt het virus de machinerie van de gastheercel om nieuwe virale componenten te produceren, zoals viraal RNA en virale eiwitten.
6. Bijeenkomst. De nieuw gemaakte virale componenten combineren zich dicht bij het celoppervlak en beginnen nieuwe HIV-deeltjes te vormen.
7. Vrijlating. De nieuwe hiv-deeltjes duwen uit het oppervlak van de gastheercel en vormen een volwassen hiv-deeltje met behulp van een ander viraal enzym dat protease wordt genoemd. Eenmaal buiten de gastheercel kunnen deze nieuwe HIV-deeltjes doorgaan met het infecteren van andere CD4 T-cellen.

De belangrijkste stappen die retrovirussen van virussen onderscheiden, zijn reverse transcriptie en genoomintegratie.

Welke retrovirussen kunnen mensen treffen?

Er zijn drie retrovirussen die mensen kunnen treffen:

HIV

HIV wordt overgedragen via lichaamsvloeistoffen en het delen van naalden. Bovendien kunnen moeders het virus via de bevalling of borstvoeding op kinderen overdragen.

Omdat HIV CD4 T-cellen aanvalt en vernietigt, die erg belangrijk zijn om het lichaam te helpen infecties te bestrijden, wordt het immuunsysteem steeds zwakker en zwakker.

Als een hiv-infectie niet met medicatie wordt behandeld, kan een persoon het verworven immunodeficiëntiesyndroom (aids) ontwikkelen. AIDS is het laatste stadium van de HIV-infectie en kan leiden tot de ontwikkeling van opportunistische infecties en tumoren, die levensbedreigend kunnen zijn.

Humaan T-cellymfotroop virus (HTLV) type 1 en 2

HTLV1 en 2 zijn nauw verwante retrovirussen.

HTLV1 komt voornamelijk voor in Japan, het Caribisch gebied en delen van Afrika. Het wordt overgedragen via seksueel contact, bloedtransfusies en het delen van naalden. Moeders kunnen het virus ook door middel van borstvoeding op hun kind overdragen.

HTLV1 wordt in verband gebracht met de ontwikkeling van acute T-celleukemieën. Het is ook geassocieerd met een neurologische aandoening die het ruggenmerg aantast, genaamd HTLV1-geassocieerde myelopathie / tropische spastische paraparese.

Er is minder bekend over HTLV2, dat vooral voorkomt in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika. Het wordt op dezelfde manier overgedragen als HLTV1 en is waarschijnlijk gekoppeld aan neurodegeneratieve aandoeningen en de ontwikkeling van bepaalde vormen van bloedkanker.

Hoe worden retrovirale infecties behandeld?

Momenteel is er geen remedie voor retrovirale infecties. Maar een verscheidenheid aan behandelingen kan helpen om ze onder controle te houden.

HIV-behandeling

Specifieke antivirale medicijnen, antiretrovirale therapie (ART) genaamd, zijn beschikbaar voor de behandeling van hiv.

ART kan helpen om de viral load bij een persoon met hiv te verminderen. Virale belasting verwijst naar de hoeveelheid hiv die detecteerbaar is in het bloed van een persoon.

Mensen die ART ondergaan, nemen een combinatie van medicijnen. Elk van deze medicijnen is op verschillende manieren gericht op het virus. Dit is belangrijk omdat het virus gemakkelijk muteert, waardoor het resistent kan worden tegen bepaalde medicijnen.

ART werkt om een ​​retrovirus aan te pakken door hun replicatieproces te verstoren.

Omdat er momenteel geen genezing is voor hiv, zullen mensen die ART ondergaan dit hun hele leven moeten doen. Hoewel ART HIV niet volledig kan elimineren, kan het de virale lading terugbrengen tot niet-detecteerbare niveaus.

HTLV1- en HTLV2-behandeling

Het beheersen van acute T-celleukemie als gevolg van HTLV1 omvat vaak chemotherapie of hematopoëtische stamceltransplantaties.

Een combinatie van de geneesmiddelen interferon en zidovudine kan ook worden gebruikt. Beide medicijnen helpen voorkomen dat retrovirussen nieuwe cellen aanvallen en zich vermenigvuldigen.

het komt neer op

Retrovirussen zijn een type virus dat een speciaal enzym, reverse transcriptase genaamd, gebruikt om zijn genetische informatie in DNA te vertalen. Dat DNA kan vervolgens worden geïntegreerd in het DNA van de gastheercel.

Eenmaal geïntegreerd, kan het virus de componenten van de gastheercel gebruiken om extra virusdeeltjes te maken.