We nemen producten op waarvan we denken dat ze nuttig zijn voor onze lezers. Als u via links op deze pagina koopt, kunnen we een kleine commissie verdienen. Hier is ons proces.
Wat is alopecia areata?
Alopecia areata is een aandoening waarbij het haar in kleine stukjes uitvalt, wat onmerkbaar kan zijn. Deze patches kunnen echter verbinding maken en dan merkbaar worden. De aandoening ontstaat wanneer het immuunsysteem de haarzakjes aanvalt, met haaruitval tot gevolg.
Plotselinge haaruitval kan optreden op de hoofdhuid en in sommige gevallen op de wenkbrauwen, wimpers en gezicht, evenals op andere delen van het lichaam. Het kan zich ook langzaam ontwikkelen en na jaren tussen twee instanties terugkeren.
De aandoening kan leiden tot totaal haarverlies, alopecia universalis genaamd, en kan voorkomen dat haar teruggroeit. Wanneer haar teruggroeit, is het mogelijk dat het haar weer uitvalt. De mate van haarverlies en hergroei varieert van persoon tot persoon.
Er is momenteel geen remedie voor alopecia areata. Er zijn echter behandelingen die het haar kunnen helpen sneller terug te groeien en die toekomstige haaruitval kunnen voorkomen, evenals unieke manieren om het haarverlies te verdoezelen. Er zijn ook middelen beschikbaar om mensen te helpen omgaan met stress die verband houdt met haarverlies.
Behandeling
Er is geen remedie bekend voor alopecia areata, maar er zijn behandelingen die u kunt proberen en die toekomstige haaruitval kunnen vertragen of het haar sneller kunnen laten teruggroeien.
De toestand is moeilijk te voorspellen, wat betekent dat er veel vallen en opstaan nodig is totdat u iets vindt dat voor u werkt. Bij sommige mensen kan haaruitval zelfs bij behandeling erger worden.
Medische behandelingen
Actuele middelen
U kunt medicijnen in uw hoofdhuid wrijven om de haargroei te stimuleren. Er is een aantal medicijnen beschikbaar, zowel zonder recept verkrijgbaar (OTC) als op recept:
- Minoxidil (Rogaine) is OTC verkrijgbaar en wordt tweemaal daags aangebracht op de hoofdhuid, wenkbrauwen en baard. Het is relatief veilig, maar het kan een jaar duren voordat je resultaten ziet. Er zijn alleen aanwijzingen dat het nuttig is voor mensen met beperkte alopecia areata.
- Anthralin (Dritho-Scalp) is een medicijn dat de huid irriteert om haargroei te stimuleren.
- Corticosteroïde crèmes zoals clobetasol (Impoyz), schuim, lotions en zalven worden verondersteld te werken door de ontsteking in de haarzakjes te verminderen.
- Topische immunotherapie is een techniek waarbij een chemische stof zoals difencyprone op de huid wordt aangebracht om een allergische uitslag te veroorzaken. De uitslag, die lijkt op eikgif, kan binnen zes maanden nieuwe haargroei veroorzaken, maar u moet de behandeling voortzetten om de hergroei te behouden.
Injecties
Steroïde-injecties zijn een veel voorkomende optie voor milde, fragmentarische alopecia om haar te helpen teruggroeien op kale plekken. Kleine naalden injecteren de steroïde in de blote huid van de aangetaste gebieden.
De behandeling moet elke één tot twee maanden worden herhaald om het haar opnieuw te laten groeien. Het voorkomt niet dat er nieuw haarverlies optreedt.
Orale behandelingen
Cortison-tabletten worden soms gebruikt voor uitgebreide alopecia, maar vanwege de mogelijkheid van bijwerkingen moet u deze optie met een arts bespreken.
Orale immunosuppressiva, zoals methotrexaat en cyclosporine, zijn een andere optie die u kunt proberen. Ze werken door de reactie van het immuunsysteem te blokkeren, maar ze kunnen gedurende lange tijd niet worden gebruikt vanwege het risico op bijwerkingen, zoals hoge bloeddruk, lever- en nierbeschadiging, en een verhoogd risico op ernstige infecties en een type kanker dat lymfoom wordt genoemd.
Lichttherapie
Lichttherapie wordt ook wel fotochemotherapie of fototherapie genoemd. Het is een soort stralingsbehandeling waarbij een combinatie wordt gebruikt van een oraal medicijn genaamd psoraleen en UV-licht.
Natuurlijke behandeling
Sommige mensen met alopecia areata kiezen voor alternatieve therapieën om de aandoening te behandelen. Deze kunnen zijn:
- aromatherapie
- acupunctuur
- microneedling
- probiotica
- lasertherapie op laag niveau (LLLT)
- vitamines, zoals zink en biotine
- aloë vera-drankjes en actuele gels
- uiensap op de hoofdhuid gewreven
- etherische oliën zoals theeboom, rozemarijn, lavendel en pepermunt
- andere oliën, zoals kokosnoot, castor, olijfolie en jojoba
- een 'ontstekingsremmend' dieet, ook wel bekend als het 'auto-immuunprotocol', een restrictief dieet dat voornamelijk bestaat uit vlees en groenten
- hoofdhuid massage
- kruidensupplementen, zoals ginseng, groene thee, Chinese hibiscus en saw palmetto
De meeste alternatieve therapieën zijn niet getest in klinische onderzoeken, dus hun effectiviteit bij de behandeling van haarverlies is niet bekend.
Bovendien vereist de Food and Drug Administration (FDA) geen supplementfabrikanten om te bewijzen dat hun producten veilig zijn. Soms zijn de claims op de supplementlabels onnauwkeurig of misleidend. Praat altijd met een arts voordat u een kruiden- of vitaminesupplement probeert.
De effectiviteit van elke behandeling zal van persoon tot persoon verschillen. Sommige mensen hebben geen behandeling nodig omdat hun haar vanzelf weer aangroeit. In andere gevallen zien mensen echter geen verbetering, ondanks dat ze elke behandelingsoptie hebben geprobeerd.
Mogelijk moet u meer dan één behandeling proberen om een verschil te zien. Houd er rekening mee dat haargroei mogelijk slechts tijdelijk is. Het is mogelijk dat het haar teruggroeit en dan weer uitvalt.
Oorzaken van alopecia areata
Alopecia areata is een auto-immuunziekte. Een auto-immuunziekte ontstaat wanneer het immuunsysteem gezonde cellen aanziet voor lichaamsvreemde stoffen. Normaal gesproken verdedigt het immuunsysteem uw lichaam tegen vreemde indringers, zoals virussen en bacteriën.
Als u echter alopecia areata heeft, valt uw immuunsysteem per ongeluk uw haarzakjes aan. Haarzakjes zijn de structuren waaruit haren groeien. De follikels worden kleiner en produceren geen haar, wat tot haaruitval leidt.
Onderzoekers weten de exacte oorzaak van deze aandoening niet.
Het komt echter het vaakst voor bij mensen met een familiegeschiedenis van andere auto-immuunziekten, zoals diabetes type 1 of reumatoïde artritis. Dit is de reden waarom sommige wetenschappers vermoeden dat genetica kan bijdragen aan de ontwikkeling van alopecia areata.
Ze zijn ook van mening dat bepaalde factoren in de omgeving nodig zijn om alopecia areata te veroorzaken bij mensen die er genetisch vatbaar voor zijn.
Symptomen van alopecia areata
Het belangrijkste symptoom van alopecia areata is haaruitval. Haar valt meestal uit in kleine plekken op de hoofdhuid. Deze patches zijn vaak enkele centimeters of minder.
Haarverlies kan ook optreden op andere delen van het gezicht, zoals de wenkbrauwen, wimpers en baard, maar ook op andere delen van het lichaam. Sommige mensen verliezen op een paar plaatsen haar. Anderen verliezen het op veel plekken.
U kunt eerst bosjes haar op uw kussen of onder de douche opmerken. Als de vlekken zich op de achterkant van uw hoofd bevinden, kan iemand dit onder uw aandacht brengen. Andere gezondheidsproblemen kunnen er echter ook voor zorgen dat het haar in een soortgelijk patroon uitvalt. Haarverlies alleen wordt niet gebruikt om alopecia areata te diagnosticeren.
In zeldzame gevallen kunnen sommige mensen meer haarverlies ervaren. Dit is meestal een aanwijzing voor een ander type alopecia, zoals:
- alopecia totalis, wat het verlies van al het haar op de hoofdhuid is
- alopecia universalis, wat het verlies van al het haar op het hele lichaam is
Artsen zouden de termen "totalis" en "universalis" misschien vermijden, omdat sommige mensen iets tussen de twee kunnen ervaren. Het is mogelijk om al het haar op de armen, benen en hoofdhuid te verliezen, maar bijvoorbeeld niet op de borst.
Het haarverlies dat gepaard gaat met alopecia areata is onvoorspelbaar en lijkt, voor zover artsen en onderzoekers kunnen nagaan, spontaan te zijn. Het haar kan op elk moment teruggroeien en kan dan weer uitvallen. De mate van haarverlies en hergroei varieert sterk van persoon tot persoon.
Afbeeldingen
Alopecia areata bij mannen
Alopecia areata komt voor bij zowel mannen als vrouwen, maar het haarverlies is waarschijnlijk groter bij mannen. Mannen hebben ook meer kans op een familiegeschiedenis van haaruitval.
Mannen kunnen haarverlies ervaren in hun gezichtshaar, evenals in hun hoofdhuid, borst- en rughaar. Vergeleken met kaalheid bij mannen, wat een geleidelijk dunner worden van haar overal is, veroorzaakt haaruitval door deze aandoening fragmentarisch haarverlies.
Alopecia areata bij vrouwen
Vrouwtjes hebben meer kans om alopecia areata te ontwikkelen dan mannen, maar het is niet duidelijk waarom. Het haarverlies kan optreden op de hoofdhuid, maar ook op de wenkbrauwen en wimpers.
In tegenstelling tot haarverlies bij vrouwen, wat een geleidelijk dunner worden van haar is dat een groot gebied beslaat, kan alopecia areata beperkt blijven tot een klein gebied. Het haarverlies kan ook allemaal tegelijk optreden. Het gebied kan geleidelijk uitzetten, wat resulteert in meer haarverlies.
Alopecia areata bij kinderen
Kinderen kunnen alopecia areata ontwikkelen. In feite zullen de meeste mensen met de aandoening hun eerste haarverlies ervaren vóór de leeftijd van 30 jaar.
Hoewel er een erfelijke component is aan alopecia areata, geven ouders met de aandoening het niet altijd door aan een kind. Evenzo hebben kinderen met dit soort haarverlies mogelijk geen ouder die het heeft.
Naast het haarverlies kunnen kinderen nageldefecten krijgen, zoals putjes of laesies. Volwassenen kunnen dit extra symptoom ook ervaren, maar het komt vaker voor bij kinderen.
Volgens de National Alopecia Areata Foundation ondervinden kinderen jonger dan 5 jaar doorgaans niet veel emotionele impact van alopecia. Na de leeftijd van 5 jaar kan haaruitval echter traumatiserend zijn voor jonge kinderen, omdat ze merken dat ze anders zijn dan anderen.
Als uw kind gestrest of depressief lijkt, vraag dan een kinderarts om een hulpverlener aan te bevelen die ervaring heeft met kinderen.
Soorten
Er zijn verschillende soorten alopecia areata. Elk type wordt gekenmerkt door de mate van haaruitval en andere symptomen die u mogelijk ervaart. Elk type kan ook een iets andere behandeling en prognose hebben.
Alopecia areata (fragmentarisch)
Het belangrijkste kenmerk van dit type alopecia areata zijn een of meer stukjes haarverlies ter grootte van een munt op de huid of het lichaam. Als deze aandoening zich uitbreidt, kan het alopecia totalis of alopecia universalis worden.
Alopecia totalis
Alopecia totalis treedt op als u haaruitval heeft over de hele hoofdhuid.
Alopecia universalis
Naast het verliezen van haar op de hoofdhuid, verliezen mensen met dit type alopecia areata ook al het haar op het gezicht - wenkbrauwen en wimpers. Het is ook mogelijk om ander lichaamshaar te verliezen, waaronder borst-, rug- en schaamhaar.
Diffuse alopecia areata
Diffuse alopecia areata kan veel lijken op haarverlies bij vrouwen of mannen. Het resulteert in plotseling en onverwacht dunner worden van haar over de hele hoofdhuid, niet in slechts één gebied of pleister.
Ophiasis alopecia
Haarverlies dat een band langs de zijkanten en onderrug van de hoofdhuid volgt, wordt ophiasis alopecia genoemd.
Alopecia areata prognose
De prognose voor alopecia areata is voor elke persoon anders. Het is ook onvoorspelbaar.
Zodra u deze auto-immuunziekte ontwikkelt, kunt u de rest van uw leven met haaruitval en andere gerelateerde symptomen leven. Sommige mensen krijgen echter maar één keer last van haaruitval.
Dezelfde variatie is van toepassing op herstel: sommige mensen zullen een volledige hergroei van haar ervaren. Anderen misschien niet. Ze kunnen zelfs extra haarverlies ervaren.
Bij mensen met alopecia areata worden slechte resultaten geassocieerd met verschillende factoren:
- vroege beginleeftijd
- uitgebreide haaruitval
- nagelveranderingen
- familiegeschiedenis
- met meerdere auto-immuunziekten
Hoe om te gaan met alopecia areata
Alopecia areata kan emotioneel uitdagend zijn, vooral wanneer haaruitval de hele hoofdhuid beïnvloedt. Mensen met de aandoening kunnen zich geïsoleerd voelen of depressief worden.
Het is belangrijk om in gedachten te houden dat meer dan 5 miljoen mensen in de Verenigde Staten alopecia areata hebben. Je bent niet de enige. Er zijn veranderingen in levensstijl die u kunt aanbrengen om met de aandoening om te gaan.
Als u hulp zoekt met pruiken, wimperextensions of wenkbrauwsjablonen, heeft de National Alopecia Areata Foundation een online winkel met haaraccessoires en producten. Pruikenbedrijven zoals Godiva's Secret Wigs hebben ook online video's en tutorials voor hulp bij styling en verzorging.
Actieve tieners en jonge volwassenen met volledig kale hoofden kunnen zuignappen aan pruiken en haarstukken bevestigen, zodat de pruik er niet af valt tijdens het sporten.
Nieuwe pruiktechnologieën, zoals de vacuümpruik, die is gemaakt van siliconen en een zuignap, zorgen ervoor dat mensen met alopecia zelfs kunnen zwemmen met hun pruik nog op hun plaats. Vacuümpruiken zijn echter doorgaans duurder.
Als haaruitval de wenkbrauwen aantast, zijn een wenkbrauwpotlood, microblading en wenkbrauwtatoeages een paar opties om te overwegen.
- Microblading is een semipermanente tatoeage-techniek die de wenkbrauwen opvult met haarachtige streken. Het ziet er natuurlijker uit dan traditionele wenkbrauwtatoeages en gaat een tot drie jaar mee.
- YouTube staat vol met make-uptutorials over het invullen en stylen van je wenkbrauwen. Zowel vrouwen als mannen die hun wenkbrauwen verliezen, kunnen oefenen met het invullen ervan met real-life videozelfstudies, zoals deze.
- Wimperextensions zijn moeilijk aan te brengen als je geen oppervlak hebt om aan vast te houden, maar je kunt online een paar tutorials vinden over het aanbrengen van wimperextensions als je zelf geen wimpers hebt. Hier is een voorbeeld.
Hoe wordt de diagnose alopecia areata gesteld?
Een arts kan alopecia areata diagnosticeren door simpelweg te kijken naar de omvang van uw haarverlies en door enkele haarmonsters onder een microscoop te onderzoeken.
Uw arts kan ook een hoofdhuidbiopsie uitvoeren om andere aandoeningen uit te sluiten die haarverlies veroorzaken, waaronder schimmelinfecties zoals tinea-capitis. Tijdens een hoofdhuidbiopsie zal uw arts een klein stukje huid van uw hoofdhuid verwijderen voor analyse.
Bloedonderzoek kan worden gedaan als andere auto-immuunziekten worden vermoed.
De specifieke bloedtest die wordt uitgevoerd, hangt af van de specifieke aandoening die de arts vermoedt. Een arts zal echter waarschijnlijk testen op de aanwezigheid van een of meer abnormale antilichamen. Als deze antilichamen in uw bloed worden aangetroffen, betekent dit meestal dat u een auto-immuunziekte heeft.
Andere bloedtesten die kunnen helpen andere aandoeningen uit te sluiten, zijn onder meer:
- C-reactief proteïne en bezinkingssnelheid van erytrocyten
- ijzer niveaus
- antinucleaire antilichaamtest
- schildklierhormonen
- gratis en totaal testosteron
- follikel stimulerend en luteïniserend hormoon
Eetpatroon
Voedsel met suiker, bewerkte snacks en alcohol kan ontstekingen en irritatie in het lichaam verhogen.
Sommige mensen met een gediagnosticeerde auto-immuunziekte kunnen overwegen om een 'ontstekingsremmend' dieet te volgen. Dit type eetplan is bedoeld om de auto-immuunrespons in het lichaam te helpen verminderen en de kans op een nieuwe episode van haaruitval of verder haarverlies te verkleinen.
Om dat te doen, eet je voedingsmiddelen waarvan bekend is dat ze het ontstekingsproces verlichten. Het basisvoedsel van dit dieet, ook wel bekend als het auto-immuunprotocol, zijn groenten en fruit zoals bosbessen, noten, zaden, broccoli, bieten en mager vlees zoals in het wild gevangen zalm.
Het eten van een uitgebalanceerd dieet - een dieet met volle granen, fruit, groenten en mager vlees - is om vele redenen gunstig voor uw algehele gezondheid, niet alleen om ontstekingen te verminderen.
Preventie
Alopecia areata kan niet worden voorkomen omdat de oorzaak onbekend is.
Deze auto-immuunziekte kan het resultaat zijn van verschillende factoren. Die omvatten een familiegeschiedenis, andere auto-immuunziekten en zelfs andere huidaandoeningen. Maar niet iedereen met een van deze factoren zal de haarconditie ontwikkelen. Daarom is het voorkomen ervan nog niet mogelijk.
.jpg)
