Kanker opende de deur voor mij om te groeien, zodat ik de beste moeder voor mijn zoon kon zijn.
Ik heb er altijd van gedroomd om een ouder te zijn, maar ik had nooit gedacht dat ik een ouder zou worden na kanker.
Toen ik op 27-jarige leeftijd de diagnose borstkanker kreeg, was de toekomst voor mij als moeder onzeker.
Na 3 jaar hormoonblokkerende therapie en 2 zwangerschapsverliezen, heb ik mijn zoon op deze wereld gebracht.
Op dat moment had kanker mijn leven al op miljoenen manieren veranderd. Een die ik me nooit had kunnen voorstellen, was welke invloed het zou hebben op de manier waarop ik me als moeder gedraag en mijn benadering van het ouderschap.
Nadat je zoiets traumatisch als kanker hebt meegemaakt, verbleekt al het andere in vergelijking. Je hebt uit de eerste hand dat worstcasescenario meegemaakt waar velen alleen maar van dromen.
Dus als het op ouderschap aankwam, had mijn nieuwe lens waarmee ik de wereld zag, invloed op mijn angst als nieuwe moeder en hoe ik prioriteit geef aan mijn eigen genezing en zelfzorg.
Ik maakte me minder zorgen als nieuwe moeder
Het moederschap is gevuld met onbekenden en angsten. Slaapt uw kind voldoende? Zijn ze ziek? Eten ze genoeg? Ademen ze? Zijn ze gewond? De lijst gaat verder.
We voelen dat het onze persoonlijke verantwoordelijkheid is om ons voor te bereiden op mogelijke gevaren en tegenslagen en deze te voorkomen.
Nadat ik door mijn eigen kankerervaring was gelopen, verschoof mijn lens. Ik geloofde niet langer dat ongeluk voorkomen kon worden door goede daden.
Begrijp me niet verkeerd - ik bedoel niet dat dit somber is. In plaats daarvan bedoel ik dat het bevrijdend is.
Op jonge leeftijd onverklaarbare kanker krijgen toen ik in de beste vorm van mijn leven was en alle 'juiste' dingen voor mijn gezondheid deed, gaf me de vrijheid om dat te accepteren shit gebeurt gewoon.
Deze mentaliteit was bevrijdend als ouder. Het verloste me van de neiging om me 24/7 zorgen te maken over mijn zoon.
Er is niets abnormaals aan die zorgen, en soms voelde ik me daar schuldig over niet verontrustend, maar kanker gaf me dat kleine geschenk om de zorgen los te laten en te weten dat ik hem alleen maar kan liefhebben en steunen en dat is genoeg.
Het niet kunnen geven van borstvoeding werd een geschenk voor mijn lichaam en geest
Toen ik voor het eerst werd gediagnosticeerd, betreurde ik het verlies van mijn vermogen om borstvoeding te geven. Het was nog een andere keuze die kanker van me had afgenomen.
Toen mijn bezorgdag naderde, vond ik echter vrijheid in het gebrek aan keuze. De druk op de meeste moeders om borstvoeding te geven was er een die ik moest overslaan.
Kanker nam die keuze van mij, en hoewel ik borstvoeding nog steeds zie als een mooie band tussen moeder en kind, gaf kanker me onverwachte vrijheid.
Omdat ik mijn zoon fysiek niet kon voeden, opende het de deur voor mijn man om een gelijke en magische band te hebben met het voeden van onze zoon.
Het nam ook de druk weg van mij om altijd thuis te zijn of verantwoordelijk voor zijn voedingen, en gaf me een broodnodig gevoel van vrijheid en genezing als nieuwe moeder. Deze ruimte was essentieel voor mijn eigen fysieke en mentale zelfzorg.
Het heeft me geleerd om voorrang te geven aan mezelf als individu
Ik had er altijd van gedroomd moeder te zijn, en zo lang werd mijn leven alleen bepaald door mijn vermogen om ouder te zijn.
Omdat ik het ouderschap jarenlang moest uitstellen vanwege mijn kankerbehandeling, moest ik andere wegen naar voldoening in mijn leven zoeken.
Ik bouwde een bedrijf op dat erop was gericht andere vrouwen te inspireren om door tegenspoed te gedijen, ik breidde mijn werk in gezondheidsbevordering uit, ik ontwikkelde nieuwe vriendschappen en ik begon meer te schrijven.
Door die ervaring te hebben meegemaakt, moest ik mijn doel en leven verruimen. Ouderschap werd een deel van mijn leven, maar ik weigerde het alles te laten worden.
Nadat mijn zoon was geboren, hielpen deze ervaringen me ruimte te houden voor mezelf als vriend, ondernemer, advocaat en echtgenote - terwijl ik tegelijkertijd mijn nieuwe rol van moeder vierde en omarmde.
Kanker leerde me ongevraagd ouderschapsadvies af te schudden
Net als wanneer je met kanker leeft, heeft iedereen een mening over hoe je je kind moet opvoeden.
Kanker was mijn praktijk om mijn huid harder te maken en dat ongevraagde advies van me af te laten rollen en mijn vertrouwen in mijn beslissingen of mijn opvoedingsvermogen niet te schokken.
Ik weet dat ik de beste mama voor mijn zoon ben en geen enkele opmerking kan dat afschudden.
Kanker kan u helpen een betere ouder te worden
Hoewel mijn ervaringen met ouderschap na kanker uniek voor mij zijn, denk ik dat iedereen die door of na kanker oud wordt, ten goede zal veranderen.
Ziekte heeft invloed op de manier waarop u de wereld ziet, en uw ervaringen kunnen niet anders dan uw besluitvorming veranderen.
Naar mijn mening opende kanker de deur voor mij om uit te groeien tot de vrouw die ik moest zijn om de beste moeder voor mijn zoon te zijn.
Anna Crollman is een stijlliefhebber, lifestyleblogger en bloederige borstkanker. Ze deelt haar verhaal en een boodschap van eigenliefde en welzijn via haar blog en sociale media, inspirerend voor vrouwen over de hele wereld om te gedijen in tijden van tegenspoed met kracht, zelfvertrouwen en stijl.
