Wat zijn communicatiestoornissen
Communicatiestoornissen kunnen van invloed zijn op hoe een persoon concepten ontvangt, verzendt, verwerkt en begrijpt. Ze kunnen ook de spraak- en taalvaardigheid verzwakken of het vermogen om berichten te horen en te begrijpen verminderen. Er zijn veel soorten communicatiestoornissen.
Soorten communicatiestoornissen
Communicatiestoornissen zijn op verschillende manieren gegroepeerd. Expressieve taalstoornissen bemoeilijken het spreken. Gemengde receptief-expressieve taalstoornissen bemoeilijken zowel het begrijpen van taal als spreken.
Spraakstoornissen hebben invloed op uw stem. Ze bevatten:
- articulatiestoornis: woorden veranderen of vervangen zodat berichten moeilijker te begrijpen zijn
- vloeiendheidsstoornis: spreken met een onregelmatige snelheid of ritme van spraak
- stemstoornis: met een abnormale toonhoogte, volume of spraaklengte
Taalstoornissen hebben invloed op hoe u spraak of schrijven gebruikt. Ze bevatten:
- taalvormstoornissen, die van invloed zijn op:
- fonologie (geluiden waaruit taalsystemen bestaan)
- morfologie (structuur en constructie van woorden)
- syntaxis (hoe zinnen worden gevormd)
- taalinhoudelijke stoornissen, die de semantiek beïnvloeden (betekenissen van woorden en zinnen)
- taalfunctiestoornissen, die de pragmatiek beïnvloeden (gebruik van sociaal passende berichten)
Gehoorstoornissen verminderen het vermogen om spraak en / of taal te gebruiken. Een persoon met een gehoorstoornis kan worden omschreven als doof of slechthorend. Dove mensen kunnen niet vertrouwen op het gehoor als belangrijkste communicatiebron. Slechthorenden kunnen bij het communiceren slechts beperkt gebruik maken van het gehoor.
Centrale verwerkingsstoornissen beïnvloeden hoe een persoon gegevens analyseert en gebruikt in auditieve signalen.
Wat veroorzaakt communicatiestoornissen?
In veel gevallen zijn de oorzaken van communicatiestoornissen niet bekend.
Communicatiestoornissen kunnen ontwikkelingsstoornissen of verworven aandoeningen zijn. Oorzaken zijn onder meer:
- abnormale ontwikkeling van de hersenen
- blootstelling aan middelenmisbruik of toxines vóór de geboorte
- gespleten lip of gehemelte
- genetische factoren
- traumatisch hersenletsel
- neurologische aandoeningen
- beroertes
- tumoren in het gebied dat wordt gebruikt voor communicatie
Wie loopt er risico op communicatiestoornissen?
Communicatiestoornissen komen vaak voor bij kinderen. Volgens het National Institute on Deafness and other Communication Diseases (NIDCD) heeft 8 tot 9 procent van de jonge kinderen een spraakstoornis. Dit percentage daalt tot 5 procent voor kinderen in de eerste klas (NIDCD).
Communicatiestoornissen komen ook vaak voor bij volwassenen. In de Verenigde Staten hebben ongeveer 7,5 miljoen mensen problemen met het gebruik van hun stem. Bovendien lijden tussen de 6 en 8 miljoen mensen aan een of andere taalaandoening (NIDCD).
Patiënten met hersenletsel hebben een grotere kans om deze aandoeningen te krijgen. Veel aandoeningen treden echter spontaan op. Dit kan het begin van afasie omvatten, wat het onvermogen is om taal te gebruiken of te begrijpen. Tot 1 miljoen mensen in de Verenigde Staten hebben deze aandoening (NIDCD).
Wat zijn de symptomen van communicatiestoornissen?
Symptomen zijn afhankelijk van het type en de oorzaak van de aandoening. Ze kunnen zijn:
- repetitieve geluiden
- misbruik van woorden
- onvermogen om op een begrijpelijke manier te communiceren
- onvermogen om berichten te begrijpen
Diagnose van communicatiestoornissen
Voor een nauwkeurige diagnose kan de inbreng van meerdere specialisten nodig zijn. Huisartsen, neurologen en logopedisten kunnen tests afnemen. Veel voorkomende tests zijn onder meer:
- een volledig lichamelijk onderzoek
- psychometrische toetsing van redeneer- en denkvaardigheden
- spraak- en taaltesten
- magnetische resonantie beeldvorming (MRI)
- computertomografie (CT) -scan
- psychiatrische evaluatie
Communicatiestoornissen behandelen
De meeste mensen met communicatiestoornissen hebben baat bij logopedie. De behandeling hangt af van het type en de ernst van de aandoening. Onderliggende oorzaken, zoals infecties, kunnen als eerste worden behandeld.
Voor kinderen is het het beste om zo vroeg mogelijk met de behandeling te beginnen. Een logopedist kan patiënten helpen bestaande sterke punten op te bouwen. De behandeling kan remediërende technieken omvatten om zwakke vaardigheden te verbeteren. Alternatieve vormen van communicatie zoals gebarentaal kunnen ook worden geleerd.
Met groepstherapie kunnen patiënten hun vaardigheden testen in een veilige omgeving. Gezinsparticipatie wordt doorgaans aangemoedigd.
Prognose
Er zijn verschillende factoren die kunnen beperken hoeveel verandering mogelijk is, waaronder de oorzaak en de ernst van de aandoening. Voor kinderen kan de gecombineerde steun van ouders, leerkrachten en spraak- en taalprofessionals nuttig zijn. Voor volwassenen kan zelfmotivatie belangrijk zijn.
Preventie
Er zijn geen specifieke manieren om communicatiestoornissen te voorkomen. Het vermijden van bekende risicofactoren, zoals alles dat hersenletsel kan veroorzaken, kan helpen, evenals het verlagen van het risico op een beroerte door een gezonde levensstijl te leiden.
Veel communicatiestoornissen treden op zonder bekende oorzaak.
Wanneer bij kinderen communicatiestoornissen worden vermoed, moeten deze zo snel mogelijk worden geïdentificeerd (CHOP).
.jpg)
