De geschiedenis van hartziekten

Overzicht van hartaandoeningen

Hartaandoeningen zijn tegenwoordig de belangrijkste moordenaar van mannen en vrouwen in de Verenigde Staten.

De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) schatten dat hartaandoeningen elk jaar ongeveer 1 op de 4 sterfgevallen veroorzaken in de Verenigde Staten. Dat zijn 610.000 mensen per jaar. Elk jaar krijgen ongeveer 735.000 mensen in de Verenigde Staten een hartaanval.

Hartziekte wordt beschouwd als een van de belangrijkste vermijdbare doodsoorzaken in de Verenigde Staten. Sommige genetische factoren kunnen bijdragen, maar de ziekte wordt grotendeels toegeschreven aan slechte leefgewoonten.

Voorbeelden hiervan zijn slechte voeding, gebrek aan regelmatige lichaamsbeweging, roken van tabak, alcohol- of drugsmisbruik en hoge stress. Dit zijn problemen die nog steeds voorkomen in de Amerikaanse cultuur, dus het is geen wonder dat hartaandoeningen een grote zorg zijn.

Heeft deze ziekte de mensheid altijd geteisterd of is onze moderne levensstijl de schuldige? Een terugblik op de geschiedenis van hartaandoeningen zal u misschien verbazen.

Zelfs Egyptische farao's hadden atherosclerose

Tijdens de bijeenkomst van de American Heart Association in Florida in 2009 presenteerden onderzoekers studieresultaten waaruit bleek dat Egyptische mummies, zo'n 3.500 jaar oud, aanwijzingen hadden voor hart- en vaatziekten - met name atherosclerose (die de slagaders vernauwt) in verschillende slagaders van het lichaam.

Farao Merenptah, die stierf in het jaar 1203 vGT, werd geplaagd door atherosclerose. Van de andere onderzochte mummies hadden 9 van de 16 ook waarschijnlijk tot definitief bewijs van de ziekte.

Hoe is dit mogelijk? Onderzoekers theoretiseerden dat voeding een rol zou kunnen spelen. Egyptenaren met een hoge status hebben misschien veel vet vlees van runderen, eenden en ganzen gegeten.

Afgezien daarvan bracht het onderzoek enkele interessante vragen naar voren en heeft het wetenschappers ertoe aangezet hun werk voort te zetten om de toestand volledig te begrijpen.

"De bevindingen suggereren dat we misschien verder moeten kijken dan moderne risicofactoren om de ziekte volledig te begrijpen", zei co-hoofdonderzoeker van de studie, klinisch professor in de cardiologie Dr. Gregory Thomas.

Vroege ontdekkingen van coronaire hartziekte

Om precies te zeggen wanneer de beschaving zich voor het eerst bewust werd van coronaire hartziekte (arteriële vernauwing), is moeilijk. Het is echter bekend dat Leonardo da Vinci (1452-1519) kransslagaders onderzocht.

William Harvey (1578–1657), arts van koning Charles I, wordt gecrediteerd met de ontdekking dat bloed vanuit het hart circulerend door het lichaam beweegt.

Friedrich Hoffmann (1660–1742), hoofdprofessor in de geneeskunde aan de Universiteit van Halle, merkte later op dat coronaire hartziekte begon in de "verminderde doorgang van het bloed in de kransslagaders", aldus het boek "Drug Discovery: praktijken, processen en perspectieven.”

Het probleem van angina pectoris in verwarring brengen

Angina - beklemming op de borst die vaak een indicator is van ischemische hartziekte - bracht veel artsen in de 18e en 19e eeuw voor een raadsel.

Voor het eerst beschreven in 1768 door William Heberden, geloofde velen dat het iets te maken had met bloed dat in de kransslagaders circuleert, hoewel anderen dachten dat het een onschadelijke aandoening was, volgens de Canadian Journal of Cardiology.

William Osler (1849–1919), hoofdarts en hoogleraar klinische geneeskunde aan het Johns Hopkins Hospital, werkte uitgebreid aan angina pectoris en was een van de eersten die aangaf dat het een syndroom was in plaats van een ziekte op zich.

Later, in 1912, concludeerde de Amerikaanse cardioloog James B. Herrick (1861–1954) dat de langzame, geleidelijke vernauwing van de kransslagaders een oorzaak van angina pectoris zou kunnen zijn, aldus de Universiteit van Minnesota.

Hart-en vaatziekten leren opsporen

De jaren 1900 markeren een periode van toegenomen interesse, studie en begrip van hartaandoeningen. In 1915 vormde een groep artsen en maatschappelijk werkers een organisatie genaamd de Association for the Prevention and Relief of Heart Disease in New York City.

In 1924 werden meerdere hartverenigingen de American Heart Association. Deze doktoren maakten zich zorgen over de ziekte omdat ze er weinig van wisten. De patiënten die ze er doorgaans mee zagen, hadden weinig hoop op behandeling of een bevredigend leven.

Slechts een paar jaar later begonnen artsen te experimenteren met het onderzoeken van de kransslagaders met katheters. Dit zou later een katheterisatie van het linkerhart worden (met coronair angiogram).

Tegenwoordig worden deze procedures vaak gebruikt om de aanwezigheid van coronaire hartziekte te evalueren of te bevestigen en om de noodzaak van verdere behandeling te bepalen.

Zowel de Portugese arts Egas Moniz (1874-1955) als de Duitse arts Werner Forssmann (1904-1979) worden beschouwd als pioniers op dit gebied, volgens de American Journal of Cardiology.

In 1958 ontwikkelde F. Mason Sones (1918–1985), een kindercardioloog aan de Cleveland Clinic, de techniek voor het maken van hoogwaardige diagnostische beelden van de kransslagaders. De nieuwe test maakte voor het eerst een nauwkeurige diagnose van coronaire hartziekte mogelijk.

Het begin van het letten op onze diëten

In 1948 startten onderzoekers onder leiding van het National Heart Institute (nu het National Heart, Lung and Blood Institute genaamd) de Framingham Heart Study, de eerste grote studie om ons te helpen hart-en vaatziekten te begrijpen, volgens een artikel in de Lancet logboek.

In 1949 werd de term “arteriosclerose” (tegenwoordig bekend als “atherosclerose”) toegevoegd aan de Internationale Classificatie van Ziekten (een diagnostisch hulpmiddel), wat een sterke toename veroorzaakte van het aantal gerapporteerde sterfgevallen door hartaandoeningen.

In het begin van de jaren vijftig identificeerden University of California-onderzoeker John Gofman (1918-2007) en zijn medewerkers de twee bekende cholesteroltypen van vandaag: lipoproteïne met lage dichtheid (LDL) en lipoproteïne met hoge dichtheid (HDL), volgens de Universiteit van Minnesota . Hij ontdekte dat mannen die atherosclerose ontwikkelden, vaak verhoogde niveaus van LDL en lage niveaus van HDL hadden.

Eveneens in de jaren vijftig ontdekte de Amerikaanse wetenschapper Ancel Keys (1904-2004) tijdens zijn reizen dat hartaandoeningen zeldzaam waren in sommige mediterrane bevolkingsgroepen waar mensen een vetarm dieet volgden. Hij merkte ook op dat de Japanners vetarme diëten hadden en ook weinig hartaandoeningen, waardoor hij ging theoretiseren dat verzadigd vet een oorzaak was van hartaandoeningen.

Deze en andere ontwikkelingen, waaronder de resultaten van de Framingham Heart Study, leidden tot de eerste pogingen om Amerikanen aan te sporen hun dieet te veranderen voor een betere gezondheid van het hart.

De toekomst van hartaandoeningen

Het was in de jaren zestig en zeventig dat behandelingen zoals bypass-chirurgie en percutane ballonangioplastiek voor het eerst werden gebruikt om hartaandoeningen te behandelen, volgens de Society for Cardiovascular Angiography and Interventions.

In de jaren tachtig kwam het gebruik van stents om een ​​vernauwde slagader te openen in het spel. Als gevolg van deze vooruitgang in de behandeling is de diagnose hartziekte tegenwoordig niet noodzakelijk een doodvonnis.

Ook rapporteerde het Scripps Research Institute in 2014 een nieuwe bloedtest die mogelijk kan voorspellen wie een hoog risico loopt op het optreden van een hartaanval.

Artsen proberen ook enkele misvattingen over vetarme diëten te veranderen. Het verband tussen verzadigde vetten, transvetten en hartaandoeningen blijft controversieel; we weten nu echter dat wat vet eigenlijk goed is voor je hart.

Onverzadigde vetten helpen het ongewenste cholesterolgehalte te verlagen en bevorderen de algehele gezondheid van het hart. Zoek naar enkelvoudig onverzadigde of meervoudig onverzadigde vetten en bronnen van omega-3 vetzuren. Goede bronnen van enkelvoudig onverzadigd vet zijn onder meer olijfolie, sesamolie en pindaolie. Goede bronnen van meervoudig onverzadigde vetten en omega-3-vetzuren zijn onder meer vis, walnoten en paranoten.

Tegenwoordig weten we meer over de behandeling van coronaire hartziekte (atherosclerotische, vernauwde kransslagaders) om de kwaliteit van leven te verlengen en te verbeteren. We weten ook meer over hoe we in de eerste plaats ons risico op hartaandoeningen kunnen verminderen.

We weten het nog niet allemaal. En we zijn nog ver verwijderd van het volledig uitwissen van hartziekten uit de menselijke geschiedenis.