Hoe artsen lymfoom diagnosticeren

Het lymfestelsel is een belangrijk onderdeel van het immuunsysteem van uw lichaam. Het omvat uw lymfeklieren, beenmerg, milt en thymus.

Lymfoom treedt op als zich kanker vormt in het lymfestelsel. De twee belangrijkste soorten zijn:

• Hodgkin-lymfoom. Mensen met Hodgkin-lymfoom hebben grote kankercellen die Reed-Sternberg (RS) -cellen worden genoemd.
• Non-Hodgkin-lymfoom. Bij non-Hodgkin-lymfoom zijn geen RS-cellen aanwezig. Dit type komt vaker voor.

Tussen deze twee categorieën zijn er meer dan 70 subtypen. Ze variëren van langzaam groeiende kankers tot agressieve, snelgroeiende vormen.

De meeste gevallen van lymfoom worden meestal als behandelbaar beschouwd. Maar het is nog steeds een ernstige aandoening die medische aandacht vereist.

Bovendien zijn uw algemene vooruitzichten afhankelijk van een vroege diagnose. Hoe eerder u wordt gecontroleerd, hoe beter uw resultaat zal zijn.

Als u lymfoomsymptomen heeft, ga dan onmiddellijk naar een arts. Ze kunnen een diagnose stellen met behulp van tests zoals bloedpanelen, biopsieën en meer.

Diagnose van lymfoom

Een arts zal meerdere procedures gebruiken om lymfoom te diagnosticeren. De exacte combinatie van tests hangt af van uw symptomen en algehele gezondheid. Het kan zijn:

Fysiek examen

Wanneer u de dokter voor het eerst bezoekt, zal hij een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Hierdoor kunnen ze uw symptomen analyseren, wat een basis vormt voor uw diagnose.

Tijdens een lichamelijk onderzoek zal een arts:

• zoek naar gezwollen lymfeklieren in de nek, lies en oksels
• controleer op zwelling in de milt en lever
• vraag naar uw medische geschiedenis
• onderzoek eventuele andere lichamelijke symptomen

Bloed paneel

Na het lichamelijk onderzoek zal de arts waarschijnlijk een bloedtest bestellen. Dit zoekt naar specifieke markers in uw bloed die op lymfoom kunnen duiden. Het helpt uw ​​arts ook om andere mogelijke oorzaken van uw symptomen uit te sluiten.

Een typisch bloedpaneel omvat:

Volledig bloedbeeld (CBC)

CBC meet bepaalde delen van uw bloed, waaronder:

• Rode bloedcellen, die zuurstof door het lichaam transporteren. Als lymfoom de productie van rode bloedcellen in het beenmerg verstoort, kunt u een laag aantal rode bloedcellen of bloedarmoede hebben.
• Witte bloedcellen, die infecties bestrijden. Een laag aantal witte bloedcellen kan optreden als gevolg van lymfoom of andere aandoeningen, zoals een auto-immuunziekte.
• Bloedplaatjes, dit zijn cellen die het bloed stollen. Lymfoom in het beenmerg kan leiden tot een laag aantal bloedplaatjes.

Lever- en nierfunctie

Uw arts wil mogelijk ook controleren hoe goed uw lever en nieren werken.

Een leverfunctietest voor albumine kan helpen bij het diagnosticeren van vergevorderd lymfoom. De aandoening kan de hoeveelheid albumine, een eiwit dat door de lever wordt geproduceerd, verlagen.

Melkzuurdehydrogenase (LDH)

Uw bloedpanel kan LDH bevatten, een enzym dat normaal in de meeste van uw weefsels wordt aangetroffen. Sommige vormen van lymfoom verhogen de LDH-productie.

Aangezien hoge niveaus echter kunnen optreden als gevolg van andere ziekten, heeft u nog steeds andere tests nodig om de diagnose te helpen.

C-reactief proteïne (CRP)

Tijdens de ontstekingsreactie maakt het lichaam C-reactief proteïne aan. Hoge concentraties in het bloed kunnen een teken zijn van kanker, waaronder lymfoom, maar kunnen ook te wijten zijn aan andere ontstekingsbronnen.

Biopsie van de lymfeklier

Een lymfeklierbiopsie is de gouden standaard voor het diagnosticeren van lymfoom. Vaak is het de enige test die een officiële diagnose kan stellen.

Tijdens de procedure neemt een specialist een monster van een lymfeklier. Het monster wordt onder een microscoop onderzocht op tekenen van lymfoom.

Het monster kan uw arts ook helpen bij het bepalen van het type lymfoom en hoe snel het groeit.

Soorten lymfeklierbiopsieën zijn onder meer:

• excisiebiopsie, waarbij alle lymfeklieren worden verwijderd
• incisiebiopsie, waarbij een deel van een lymfeklier wordt verwijderd
• kernnaaldbiopsie, waarbij alleen een klein lymfekliermonster wordt verwijderd
• laparoscopische biopsie, waarbij kleine instrumenten worden gebruikt om een ​​monster diep in uw lichaam te verwijderen

De beste optie hangt af van uw algehele gezondheid en waar de aangetaste lymfeklieren zich bevinden.

Beeldvormingstests

Een lymfoomdiagnose omvat vaak beeldvormende tests. Met deze tests kan uw arts:

• lokaliseer vergrote lymfeklieren
• controleer of andere organen zijn aangetast
• zoek naar tumoren

Een arts kan de volgende tests gebruiken:

• Echografie. Tijdens een echografie weerkaatsen geluidsgolven tegen weefsels en organen om een ​​beeld te creëren. Echo's worden gebruikt om gezwollen gebieden te onderzoeken of de beste locatie voor een biopsie te vinden.
• Röntgenfoto. Een röntgenfoto maakt gebruik van straling om gedetailleerde beelden van de binnenkant van je lichaam te maken.
• Computertomografie (CT) -scan. Bij een CT-scan worden smalle röntgenfoto's gebruikt om gedetailleerde 3D-foto's te maken. In vergelijking met röntgenfoto's maken CT-scans duidelijkere beelden van gezwollen lymfeklieren.
• Positronemissietomografie (PET). Voor een PET-scan wordt u ingespoten met een radioactieve vorm van suiker, die wordt opgenomen door kankercellen. Deze cellen verschijnen duidelijk op de scan.
• Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI). Als uw arts denkt dat u een lymfoom van het centrale zenuwstelsel heeft, krijgt u een MRI.

Beenmergbiopsie

Beenmerg is het zachte, sponsachtige weefsel in de meeste van onze botten. Het maakt belangrijke bloedcellen aan, waaronder rode bloedcellen en bloedplaatjes.

Als uw arts denkt dat lymfoom in uw beenmerg is begonnen, heeft u mogelijk een beenmergbiopsie nodig. Bij deze test wordt een klein stukje beenmerg verwijderd en gecontroleerd op lymfoomcellen.

Een beenmergbiopsie is niet vereist voor alle diagnoses van lymfoom. Uw arts zal beslissen of u er een nodig heeft.

Immunofenotypering

Immunofenotypering is een laboratoriumtest die de aangetaste cellen controleert op specifieke markers, clusters van differentiatie (CD) genaamd.

Methoden voor immunofenotypering zijn onder meer:

Immunohistochemie

In deze test worden antilichamen gebruikt om een ​​weefselmonster te controleren op specifieke eiwitten. De antilichamen hechten zich aan de eiwitten, waardoor een enzym of fluorescerende kleurstof wordt geactiveerd. Dit verschijnt onder een microscoop, waardoor een specialist het type lymfoomcellen kan bepalen.

Flowcytometrie

Flowcytometrie maakt gebruik van fluorescerende antilichamen om bloedcellen te kleuren. Het bloed wordt in een flowcytometer geplaatst, die evalueert:

• aantal en percentage cellen
• celgrootte en vorm
• specifieke markeringen op het celoppervlak

Uw arts kan de resultaten gebruiken om lymfoom te diagnosticeren.

Chromosoomtesten

Chromosomen zijn gemaakt van DNA-strengen. In sommige gevallen kan lymfoom deze chromosomen veranderen.

Om deze afwijkingen te vinden, kan een arts chromosoomtesten aanvragen, waaronder:

• cytogenetische analyse, waarbij met een microscoop wordt gezocht naar chromosoomafwijkingen
• fluorescentie in situ hybridisatie (FISH), die fluorescerende kleurstoffen gebruikt om chromosoomveranderingen te identificeren die niet zichtbaar zijn onder een microscoop
• polymerasekettingreactie (PCR), die specifieke DNA-veranderingen identificeert

Verschilt de diagnose per type lymfoom?

Het proces van het diagnosticeren van lymfoom verschilt doorgaans van persoon tot persoon. De exacte tests die u nodig heeft, zijn afhankelijk van het type lymfoom waarop u wordt getest.

Over het algemeen is de belangrijkste manier om zowel non-Hodgkin-lymfoom als Hodgkin-lymfoom te diagnosticeren een lymfeklierbiopsie. Dit omvat diffuus grootcellig B-cellymfoom, de meest voorkomende vorm van non-Hodgkin-lymfoom.

Sommige subtypes van lymfoom vereisen gespecialiseerde tests:

• Lymfoom van het centrale zenuwstelsel. De diagnose omvat meestal een lumbaalpunctie of 'ruggenprik'. Deze test controleert op lymfoomoproepen in het hersenvocht.
• Primair maaglymfoom (PGL). Om PGL te diagnosticeren, wordt een bovenste endoscopie gebruikt om biopsiemonsters uit uw bovenste spijsverteringskanaal te verzamelen. Het wordt vaak gecombineerd met een endoscopische echografie, die foto's maakt van organen en lymfeklieren diep in het lichaam.
• Folliculair lymfoom. Doorgaans is FISH de meest nauwkeurige test voor het diagnosticeren van folliculair lymfoom.
• Huidlymfoom. Ook wel huidlymfoom genoemd, vereist de diagnose van huidlymfoom een ​​huidbiopsie.
• Beenmerg lymfoom. Als lymfoom begint of zich verspreidt in het beenmerg, heeft u een beenmergbiopsie nodig.

Mogelijk heeft u ook aanvullende tests nodig om het stadium van uw lymfoom te bepalen.

Lymfoom behandelen

Na de diagnose kan uw arts een passend behandelplan opstellen. Dit hangt van veel factoren af, waaronder:

• type en stadium van lymfoom
• uw symptomen
• uw algehele gezondheid
• jouw voorkeuren

Opties zijn onder meer:

• Actieve monitoring. Deze benadering staat ook bekend als "waak en wacht" en omvat regelmatige controles zonder medische behandeling. Dit wordt gebruikt voor langzaam groeiende vormen van lymfoom.
• Chemotherapie. Chemotherapie medicijnen vernietigen kankercellen. Ze kunnen oraal worden ingenomen of in een ader worden geïnjecteerd.
• Bestralingstherapie. Bij bestralingstherapie worden krachtige energiebundels gebruikt om kankercellen te bestrijden.
• Biologische medicamenteuze therapie. Deze behandeling helpt uw ​​immuunsysteem om kankercellen te richten en te doden.
• Beenmerg transplantatie. Als uw beenmerg is aangetast, heeft u mogelijk een beenmergtransplantatie nodig. Dit is een infusie van gezonde beenmergstamcellen uit uw lichaam of een donor.

Afhalen

Over het algemeen vereist een lymfoomdiagnose een lymfeklierbiopsie. Deze test wordt gedaan door een monster van uw lymfeklier te verwijderen en deze te controleren op kankercellen. Mogelijk hebt u ook bloedonderzoeken en beeldvormende onderzoeken nodig.

Hoewel het diagnosticeren van lymfoom tijd kost, is het een heel belangrijk proces. De officiële diagnose stelt uw arts in staat om het beste behandelplan voor uw behoeften op te stellen.