Dit is Crazy Talk: een adviesrubriek voor eerlijke, onbeschaamde gesprekken over geestelijke gezondheid met advocaat Sam Dylan Finch. Hoewel hij geen gediplomeerd therapeut is, heeft hij wel een leven lang ervaring met het leven met een obsessief-compulsieve stoornis (OCS). Vragen? Neem contact op en misschien wordt u uitgelicht: [email protected]
Hallo Sam, ik heb het grootste deel van mijn leven met een of andere vorm van angst geworsteld. Op verschillende punten werd bij mij de diagnose obsessief-compulsieve stoornis (OCS) en gegeneraliseerde angststoornis (GAS) gesteld. Ik begrijp het verschil echter niet echt. Hoe verschillen ze en is het mogelijk om beide te hebben?
Deze vraag is (zoals de jeugd zegt) "buitengewoon mijn sh * t."
Als iemand die meerdere keren een verkeerde diagnose had gekregen voordat ik vol vertrouwen kon zeggen: 'Ik leef met OCS', ben ik maar al te goed bekend met het proberen om de nuances van een obsessief-compulsieve stoornis te ontleden.
Hoewel het beide angststoornissen zijn, zijn gegeneraliseerde angst (GAS) en OCS op een aantal behoorlijk belangrijke manieren verschillend. Ze lopen namelijk uiteen op deze drie gebieden:
- de inhoud van uw angst
- de "plakkerigheid" van je gedachten
- of er al dan niet rituelen en dwanghandelingen bij betrokken zijn
Laten we beginnen met het belangrijkste verschil: specifiek wat u angstig maakt
Bij OCS zijn onze angsten grotendeels irrationeel. De meeste angst is dat, maar bij OCS is het in vergelijking zeker iets meer "daarbuiten".
We zijn geobsedeerd door onwaarschijnlijke, vrij specifieke en zelfs bizarre dingen. Krijg ik een zeldzame ziekte door deze aan te raken? Wat als deze gewelddadige gedachte betekent dat ik iemand vermoord? Wat als ik verliefd word op mijn psychiater?
Ik sprak met Tom Corboy, een erkende psychotherapeut en uitvoerend directeur van het OCD Center van Los Angeles - dus eigenlijk de go-to-expert over dit onderwerp - die benadrukte dat voor iemand met OCS 'dit niet zomaar voorbijgaande gedachten zijn, maar eerder herhaalde gedachten die veel leed [veroorzaken] juist omdat de gedachten in tegenspraak zijn met het ware zelf van de lijder. "
En dat is een cruciaal onderdeel. Bij OCS zijn de angsten niet in overeenstemming met hoe iemand over zichzelf denkt.
Beschouw OCS meer als een complottheoreticus: waar de uitkomst of conclusie die het biedt bijna onmogelijk of behoorlijk bizar is. Als pleitbezorger voor de geestelijke gezondheid heb ik bijvoorbeeld obsessies gehad over het 'verzinnen' van mijn psychische aandoeningen, uit angst dat ik mijn carrière heb opgebouwd op een uitgebreide leugen waarvan ik niet wist dat ik het zelfs maar vertelde.
ik wist logisch dat dit nergens op sloeg. Maar mijn brein greep het nog steeds vast, waardoor ik in een staat van paniek raakte die mijn leven verstoorde.
OCD houdt vaak vast aan enkele van onze diepste angsten. In mijn geval was het liegen tegen mensen om wie ik geef (mijn lezers) en ze manipuleren zonder dat ik dat bedoel.
Deze dissonantie (veroorzaakt door opdringerige gedachten, die ik in een eerdere Crazy Talk-column besprak) is een groot deel van wat deze aandoening zo erg pijnlijk maakt. In veel opzichten is het echt een nachtmerrie.
Gegeneraliseerde angst daarentegen, gaat meestal over zorgen uit de echte wereld. Zal ik deze test niet halen? Zal ik deze baan krijgen? Is mijn vriend boos op mij?
GAD neemt de dingen in je leven over en herinnert je graag aan het slechtst mogelijke scenario van hoe het zou kunnen verlopen, waardoor buitensporige en slopende zorgen ontstaan.
Het is de originele smaak van angst, agressief gehyped.
Anekdotisch merken veel mensen dat een ander verschil tussen GAS en OCS is hoe 'plakkerig' hun angst is.
Mensen met GAS hebben de neiging om de hele dag van de ene angst naar de andere te springen (of hebben een algemeen gevoel overweldigd te zijn), terwijl iemand met OCS eerder geobsedeerd is door een bepaalde angst (of een paar daarvan) en buitensporig veel aandacht besteedt aan het.
Ik zou me er niet druk over maken iets - in ieder geval niet op een disfunctionele manier. Maar ik kan uren gefixeerd raken op een mentale fidget-spinner, er geobsedeerd door op een manier die voor iedereen willekeurig of belachelijk klinkt.
Met andere woorden: GAD kan meer hectisch aanvoelen, terwijl OCS kan aanvoelen als spiraalsgewijs en door de afvoer wordt gezogen.
Het grote verschil zit hem echter in het al dan niet aanwezig zijn van dwanghandelingen
Compulsies kunnen zichtbaar of mentaal zijn, maar het belangrijkste is dat ze aanwezig zijn bij OCS - niet bij GAS.
Er zijn net zoveel dwanghandelingen als er mensen met ocs zijn - het belangrijkste kenmerk ervan is dat het gedragingen zijn die, hoewel ze bedoeld zijn om zichzelf te kalmeren en twijfel weg te nemen, in feite de cyclus van obsessie verder voeden.
Voorbeelden van dwanghandelingen
- Zichtbaar: kloppen op hout, handen wassen, de kachel controleren, iets aanraken of niet aanraken
- Mentaal: stappen tellen, gesprekken in je hoofd herhalen, speciale woorden of zinnen herhalen, zelfs proberen om slechte gedachten te neutraliseren met goede gedachten
- De lijst gaat verder! Bekijk de lijst met OCS-tests van het OCD Center of Los Angeles voor meer informatie.
Dit roept de vraag op: als het uiteindelijk beide angststoornissen zijn, doen deze verschillen er dan echt toe?
Wat de behandeling betreft, ja, dat doen ze. Omdat een behandeling die iemand met GAS helpt, misschien niet zo effectief is voor iemand met OCS, en dat maakt het krijgen van een juiste diagnose erg belangrijk.
Stel je bijvoorbeeld voor dat je twee mensen hebt - een met GAS en een met OCS - die beiden bezorgd zijn over hun relaties en of ze al dan niet een goede partner zijn.
Meestal wordt mensen met GAS verteld om zich te concentreren op uitdagende gedachten die angst veroorzaken (Corboy noemt dit cognitieve herstructurering, een vorm van CGT). Dat betekent dat ze eraan zouden werken om hun gedachten uit te dagen om hopelijk te beseffen op welke manieren ze een goede partner zijn, en om aan te pakken hoe ze op die sterke punten kunnen voortbouwen.
Maar als je deze benadering toepast bij iemand met ocs, kan hij dwangmatig beginnen te vragen om herhaaldelijk te bevestigen dat hij of zij een goede partner is. In dit geval kan een cliënt zich dwangmatig concentreren op het worden minder reactief op het idee dat ze misschien geen goede partner zijn en leren leven met de twijfel.
In plaats daarvan hebben mensen met ocs een andere benadering nodig om te helpen bij hun dwanghandelingen.
Corboy legt uit dat de meest effectieve behandeling voor OCS blootstelling en responspreventie (ERP) wordt genoemd. Dit is herhaalde blootstelling aan beangstigende gedachten en situaties in een poging om de cliënt ongevoelig te maken, met als uiteindelijk resultaat verminderde angst en frequentie van de gedachten en dwanghandelingen (of anders gezegd, het 'vervelen' van de obsessie zelf).
Dit is de reden waarom het onderscheid een cruciaal onderdeel wordt om beter te worden. Deze aandoeningen lijken misschien op elkaar, maar genezing vereist een andere aanpak.
Uiteindelijk kan alleen een ervaren arts het onderscheid maken tussen deze aandoeningen
Zoek iemand die bij voorkeur gespecialiseerd is in OCS om te helpen.
In mijn ervaring zijn veel clinici alleen op de hoogte van stereotiepe manifestaties van ocs, en als zodanig wordt het vaak verkeerd gediagnosticeerd. (Het is ook vermeldenswaard dat sommige mensen BEIDE stoornissen hebben, of dat ze de ene hebben maar enkele kenmerken van de andere hebben! In dit geval kan een arts die de ins en outs van OCS kent, helpen om meer nuance in uw behandelplan te brengen. )
In feite kreeg ik zes jaar lang een verkeerde diagnose van een bipolaire stoornis en zelfs een borderline persoonlijkheidsstoornis. De trieste waarheid is dat OCS nog steeds op grote schaal verkeerd wordt begrepen, zelfs in de medische gemeenschap.
Dit is ook de reden waarom ik mensen (voor leesmateriaal en diagnosehulp) zo vaak doorverwijs naar het OCD Center van Los Angeles. Een stoornis die zo lastig is, vereist doordachte middelen die de talloze manieren waarop mensen deze aandoening ervaren, weerspiegelen. (Oh, en koop dit boek. Serieus. Het is de meest definitieve en uitgebreide bron die er is.)
Kortom, hier is mijn beste advies: doe je huiswerk en onderzoek zo grondig mogelijk. En als het voelt alsof OCS een waarschijnlijke diagnose is, zoek dan een professional (indien mogelijk) die een goed begrip heeft van wat deze aandoening is.
Je hebt dit.
Sam
Sam Dylan Finch is een vooraanstaand pleitbezorger op het gebied van LGBTQ + geestelijke gezondheid en heeft internationale erkenning gekregen voor zijn blog, Let's Queer Things Up!, Die voor het eerst viraal ging in 2014. Als journalist en mediastrateeg heeft Sam veel gepubliceerd over onderwerpen als geestelijke gezondheid, transgender identiteit, handicap, politiek en recht, en nog veel meer. Sam brengt zijn gecombineerde expertise in volksgezondheid en digitale media mee en werkt momenteel als social editor bij Healthline.
