Een drugstest met monduitstrijkje is een screeningstest die wordt gebruikt om middelengebruik te detecteren. Het wordt ook wel een drugstest voor speeksel of een drugstest voor orale vloeistoffen genoemd.
Speekseltesten worden steeds vaker gebruikt als alternatief voor drugstests via urine. Ze zijn gemakkelijker te beheren. Aan de monsters, die worden verzameld in het volle zicht van de persoon die de test uitvoert, kan bijna niet worden geknoeid.
Ze worden voor alles gebruikt, van screening vóór indiensttreding en willekeurige of periodetests tot tests na een ongeval. Sommige politiediensten gebruiken ook drugstests met speeksel voor drugstests langs de weg wanneer ze vermoeden dat iemand rijdt onder invloed van marihuana of andere stoffen.
Hoe worden ze gedaan?
De drugstest voor het monduitstrijkje is de minst ingrijpende methode voor het testen van medicijnen. Geen naaldprikken of plassen in een beker vereist.
Alle drugstests voor monduitstrijkjes worden uitgevoerd met dezelfde basisstappen:
- Een opvangstokje met een spons of een absorberend kussentje aan het ene uiteinde wordt gebruikt om de binnenkant van de wang schoon te vegen.
- Het monster wordt ter plaatse of in een laboratorium geanalyseerd op sporen van stoffen.
Ze hebben ook niet veel voorbereiding nodig, hoewel je meestal 10 minuten voor de test wordt verteld om niets te eten of te drinken.
Wat kan het detecteren?
De stoffen die een speekseltest kan detecteren, zijn afhankelijk van de gebruikte test. Ze kunnen worden gebruikt om op elk van deze stoffen afzonderlijk of in combinatie te testen bij gebruik van een drugstest met meerdere panelen:
- amfetaminen
- methamfetamine
- barbituraten
- benzodiazepinen
- opioïden
- cannabis (THC)
- fencyclidine (PCP)
- alcohol
Hoe ver terug kan het dingen detecteren?
Het hangt van een aantal factoren af, waaronder de gevoeligheid van de gebruikte test, het type stof dat wordt getest en hoeveel er is gebruikt.
Sommige apparaten zijn gevoeliger dan andere. Sommige stoffen zijn langer detecteerbaar dan andere.
Hoe lang iemand de stof al gebruikt, kan ook van invloed zijn op de detectietijd. Uit onderzoek blijkt dat stoffen langdurig aantoonbaar zijn bij mensen die een middel veel gebruiken.
Stoffen zijn typisch detecteerbaar in orale vloeistof binnen ongeveer 30 minuten na inname. Dit is veel sneller dan andere tests. Door het korte tijdsbestek zijn ze bijzonder effectief voor screening na een ongeval of in redelijke verdenkingssituaties.
Het algemene detectievenster in orale vloeistoffen is 5 tot 48 uur, maar nogmaals, dat venster kan langer zijn voor mensen die een middel vaak of gedurende een lange periode gebruiken.
Hoe lang duren de resultaten?
Hoe lang de resultaten duren, hangt af van het feit of de monsters naar een laboratorium worden gestuurd of ter plaatse worden getest.
Labresultaten duren meestal 24 uur. Testkits voor thuisgebruik en testapparatuur op locatie, inclusief die welke worden gebruikt voor tests langs de weg, leveren binnen enkele minuten resultaten op.
Hoe nauwkeurig is het?
Als ze correct worden uitgevoerd, is de nauwkeurigheid van de meeste monduitstrijktests bijna 98 procent.
Er zijn echter een paar dingen die de nauwkeurigheid kunnen beïnvloeden, waaronder:
- het type test dat wordt gebruikt
- het medicijntype en de concentratie
- de vaardigheid en capaciteiten van de persoon die de test afneemt en de testfaciliteit
- de testtijd die binnen het detectievenster voor het specifieke medicijn valt
- de kwaliteit van het testapparaat
De nauwkeurigheid varieert ook tussen laboratoriumtests en directe tests. Meestal zijn kits en apparaten voor het testen van orale vloeistoffen niet zo nauwkeurig als laboratoriumtests.
Urine- en bloedonderzoeken zijn meestal nauwkeuriger.
het komt neer op
Medicijntesten voor monduitstrijkjes zijn een populair alternatief geworden voor drugstests via urine, omdat ze gemakkelijk te gebruiken en kosteneffectief zijn en omdat het veel moeilijker is om met de monsters te knoeien.
Stoffen blijven niet lang in orale vloeistof, dus testen binnen het korte detectievenster is belangrijk voor een nauwkeurig resultaat. Dat gezegd hebbende, kunnen drugstests met mondzwabbers stoffen sneller na inname detecteren dan andere tests.
Adrienne Santos-Longhurst is een freelanceschrijver en auteur die al meer dan een decennium uitgebreid heeft geschreven over alles wat met gezondheid en levensstijl te maken heeft.Als ze zich niet verschuilt in haar schrijfschuur om een artikel te onderzoeken of gezondheidswerkers te interviewen, kan ze ronddartelen in haar strandstadje met man en honden op sleeptouw of spetteren over het meer om het stand-up paddleboard onder de knie te krijgen.
