Komt dit vaak voor?
Overloopincontinentie treedt op als uw blaas niet helemaal leegloopt tijdens het urineren. Kleine hoeveelheden van de resterende urine lekken later weg omdat uw blaas te vol raakt.
U kunt al dan niet de behoefte voelen om te plassen voordat er lekkages optreden. Dit type urine-incontinentie wordt soms dribbelen genoemd.
Naast urineverlies kunt u ook last krijgen van:
- problemen bij het beginnen met plassen en een zwakke stroom zodra het begint
- 's nachts regelmatig opstaan om te plassen
- frequente urineweginfecties
Urine-incontinentie komt het meest voor bij oudere volwassenen. Bijna de helft van de Amerikanen van 65 jaar en ouder heeft het meegemaakt.
Urine-incontinentie komt in het algemeen twee keer zo vaak voor bij vrouwen als bij mannen, maar mannen hebben meer kans op overloopincontinentie dan vrouwen.
Blijf lezen voor meer informatie over oorzaken, risicofactoren, behandeling en meer.
Wat veroorzaakt dit en wie loopt er risico?
De belangrijkste oorzaak van overloopincontinentie is chronische urineretentie, wat betekent dat u uw blaas niet kunt ledigen. Mogelijk moet u vaak plassen, maar heeft u moeite om te beginnen met plassen en uw blaas volledig te ledigen.
Chronische urineretentie komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Bij mannen wordt het vaak veroorzaakt door goedaardige prostaathyperplasie, wat betekent dat de prostaat vergroot is maar niet kankerachtig.
De prostaat bevindt zich aan de basis van de urethra, een buis die urine uit het lichaam van een persoon transporteert.
Wanneer de prostaat vergroot wordt, wordt de urinebuis onder druk gezet, waardoor het moeilijker wordt om te plassen. De blaas kan ook overactief worden, waardoor een man met een vergrote blaas vaak de drang voelt om te plassen.
Na verloop van tijd kan dit de blaasspier verzwakken, waardoor het moeilijker wordt om de blaas volledig te ledigen. De urine die in de blaas achterblijft, zorgt ervoor dat deze te vaak vol raakt en urine weglekt.
Andere oorzaken van overloopincontinentie bij mannen en vrouwen zijn:
- blaasstenen of tumoren
- aandoeningen die de zenuwen aantasten, zoals multiple sclerose (MS), diabetes of hersenletsel
- eerdere bekkenoperatie
- bepaalde medicijnen
- ernstige verzakking van de baarmoeder of blaas van een vrouw
Hoe het zich verhoudt tot andere soorten incontinentie
Overloopincontinentie is een van de vele soorten urine-incontinentie. Elk heeft verschillende oorzaken en kenmerken:
Stressincontinentie: dit gebeurt wanneer fysieke activiteit, zoals springen, lachen of hoesten, ervoor zorgt dat urine lekt.
Mogelijke oorzaken zijn verzwakte of beschadigde bekkenbodemspieren, urethrale sluitspier of beide. Meestal heeft u niet de behoefte om te plassen voordat er lekkages optreden.
Vrouwen die vaginaal een baby hebben gekregen, lopen mogelijk risico op dit soort incontinentie omdat bekkenbodemspieren en zenuwen tijdens de bevalling kunnen worden beschadigd.
Urge-incontinentie (of overactieve blaas): dit veroorzaakt een sterke, plotselinge behoefte om te plassen, zelfs als uw blaas niet vol is. Misschien kom je niet op tijd bij de badkamer.
De oorzaak is vaak onbekend, maar het gebeurt meestal bij oudere volwassenen. In sommige gevallen is het een bijwerking van infecties of bepaalde aandoeningen, zoals de ziekte van Parkinson of MS.
Gemengde incontinentie: dit betekent dat u zowel stress- als aandrangincontinentie heeft.
Vrouwen met incontinentie hebben meestal dit type. Het komt ook voor bij mannen bij wie de prostaat is verwijderd of die een operatie hebben ondergaan voor een vergrote prostaat.
Reflex-incontinentie: dit wordt veroorzaakt door beschadigde zenuwen die uw hersenen niet kunnen waarschuwen wanneer uw blaas vol is. Het gebeurt meestal bij mensen met ernstige neurologische schade door:
- ruggenmergletsel
- MEVROUW
- chirurgie
- bestraling
Functionele incontinentie: dit gebeurt wanneer een probleem dat geen verband houdt met de urinewegen, ervoor zorgt dat u ongelukken krijgt.
In het bijzonder weet u niet dat u moet plassen, kunt u niet communiceren dat u moet gaan, of bent u fysiek niet in staat om op tijd bij de badkamer te komen.
Functionele incontinentie kan een bijwerking zijn van:
- Dementie
- Ziekte van Alzheimer
- geestesziekte
- fysieke handicap
- bepaalde medicijnen
Diagnose van overloopincontinentie
Het kan zijn dat uw arts u vraagt een week of zo een blaasdagboek bij te houden voorafgaand aan uw afspraak. Een blaasdagboek kan u helpen patronen en mogelijke oorzaken van uw incontinentie te vinden. Neem een paar dagen op:
- hoeveel je drinkt
- als je plast
- de hoeveelheid urine die u produceert
- of u aandrang had om te plassen
- het aantal lekken dat u had
Na het bespreken van uw symptomen, kan uw arts diagnostische tests uitvoeren om erachter te komen welk type incontinentie u heeft:
- Een hoesttest (of stresstest) omvat hoesten terwijl uw arts controleert of er urine lekt.
- Een urinetest zoekt naar bloed of tekenen van infectie in uw urine.
- Een prostaatonderzoek controleert op een vergrote prostaat bij mannen.
- Een urodynamische test laat zien hoeveel urine uw blaas kan bevatten en of deze volledig kan worden geleegd.
- Een restmeting na het plassen controleert hoeveel urine er nog in uw blaas zit nadat u heeft geplast. Als er een grote hoeveelheid overblijft, kan dit betekenen dat u een verstopping in uw urinewegen heeft of een probleem met de blaasspier of zenuwen.
Uw arts kan ook aanvullende tests aanbevelen, zoals een bekkenecho of cystoscopie.
Behandelingsopties
Afhankelijk van uw specifieke behoeften, kan uw behandelplan een of meer van de volgende zaken bevatten:
Gedragstraining thuis
Gedragstraining thuis kan u helpen uw blaas te leren lekken onder controle te houden.
- Bij blaastraining wacht u een bepaalde hoeveelheid tijd om te plassen nadat u de drang voelt om te gaan. Begin met 10 minuten te wachten en probeer je weg te werken om slechts om de 2 tot 4 uur te plassen.
- Dubbel urineren betekent dat u na het plassen een paar minuten wacht en opnieuw probeert te gaan. Dit kan helpen om uw blaas volledig te ledigen.
- Probeer geplande badkamerpauzes, waarbij u elke 2 tot 4 uur plast, in plaats van te wachten tot u de drang voelt om te gaan.
- Bekkenbodemspieroefeningen (of Kegel) omvatten het aanspannen van de spieren die u gebruikt om te stoppen met plassen. Draai ze 5 tot 10 seconden vast en ontspan dan even lang. Werk je een weg naar 10 herhalingen, drie keer per dag.
Producten en medische hulpmiddelen
Mogelijk kunt u de volgende producten gebruiken om lekken te helpen stoppen of op te vangen:
Volwassen onderkleding is qua massa vergelijkbaar met normaal ondergoed, maar absorbeert lekken. U kunt ze onder alledaagse kleding dragen. Mannen moeten mogelijk een druppelvanger gebruiken, dit is een absorberende vulling die op zijn plaats wordt gehouden door nauwsluitend ondergoed.
Een katheter is een zachte buis die u meerdere keren per dag in uw urethra steekt om uw blaas te ledigen.
Inserts voor vrouwen kunnen helpen bij verschillende incontinentie-gerelateerde problemen:
- Een pessarium is een stijve vaginale ring die u inbrengt en de hele dag draagt. Als u een verzakte baarmoeder of blaas heeft, helpt de ring uw blaas op zijn plaats te houden om urineverlies te voorkomen.
- Een urethrale insert is een disposable hulpmiddel dat lijkt op een tampon dat u in de urethra inbrengt om lekken te stoppen. U plaatst het in voordat u een fysieke activiteit uitvoert die gewoonlijk incontinentie veroorzaakt en verwijdert het voordat u gaat urineren.
Medicatie
Deze medicijnen worden vaak gebruikt om overloopincontinentie te behandelen.
Alfablokkers ontspannen spiervezels in de prostaat- en blaashalsspieren van een man om de blaas vollediger te ledigen. Veel voorkomende alfablokkers zijn:
- alfuzosine (Uroxatral)
- tamsulosine (Flomax)
- doxazosine (Cardura)
- silodosin (Rapaflo)
- terazosine
5a-reductaseremmers kunnen ook een mogelijke behandelingsoptie zijn voor mannen. Deze medicijnen helpen bij de behandeling van een vergrote prostaat.
Medicijnen voor overloopincontinentie worden voornamelijk bij mannen gebruikt. Zowel mannen als vrouwen kunnen baat hebben bij een operatie of het gebruik van katheters om de blaas naar behoren te ledigen.
Chirurgie
Als andere behandelingen niet werken, kan een operatie een optie zijn, waaronder:
- sling procedures
- ophanging van de blaashals
- verzakkingsoperatie (een veel voorkomende behandelingsoptie voor vrouwen)
- kunstmatige urinaire sluitspier
Behandeling voor andere soorten incontinentie
Anticholinergica worden gebruikt om een overactieve blaas te behandelen door blaasspasmen te voorkomen. Veel voorkomende anticholinergica zijn:
- oxybutynine (Ditropan XL)
- tolterodine (Detrol)
- darifenacin (Enablex)
- solifenacine (Vesicare)
- trospium
- fesoterodine (Toviaz)
Mirabegron (Myrbetriq) ontspant de blaasspier om aandrangincontinentie te behandelen. Het kan uw blaas helpen meer urine vast te houden en vollediger te ledigen.
Pleisters leveren medicijnen via uw huid. Naast tabletvorm wordt oxybutynine (Oxytrol) geleverd als een urine-incontinentiepleister die de spierspasmen van de blaas helpt beheersen.
Een laag gedoseerd lokaal oestrogeen kan in een crème, pleister of vaginale ring voorkomen. Het kan vrouwen helpen om weefsel in de urethra en vaginale gebieden te herstellen en te versterken om te helpen bij sommige incontinentiesymptomen.
Interventionele therapieën
Interventionele therapieën kunnen effectief zijn als andere behandelingen niet hebben geholpen bij uw symptomen.
Er zijn een paar soorten interventionele therapieën voor urine-incontinentie.
Degene die het meest waarschijnlijk zal helpen bij overloopincontinentie, omvat injecties van een synthetisch materiaal, ophopend materiaal genaamd, in het weefsel rond de urethra. Dit helpt uw urethra gesloten te houden, waardoor urineverlies kan worden verminderd.
Outlook
Als u last heeft van overloopincontinentie, overleg dan met uw arts over behandelingsopties.
Mogelijk moet u een paar methoden proberen voordat u er een vindt die voor u werkt, maar het is vaak mogelijk om uw symptomen onder controle te houden en onderbrekingen in uw dagelijkse leven tot een minimum te beperken.
