Trouwen was altijd iets waarop ik had gehoopt. Toen ik echter op 22-jarige leeftijd werd gediagnosticeerd met lupus en reumatoïde artritis, voelde het huwelijk alsof het misschien nooit haalbaar zou zijn.
Wie zou willens en wetens deel willen uitmaken van een leven gecompliceerd door meerdere chronische ziekten? Wie zou willen beloven "in ziekte en gezondheid" als het meer is dan alleen een hypothetisch idee? Gelukkig, hoewel ik pas in de dertig was, vond ik die persoon voor mij.
Zelfs als u niet chronisch ziek bent, kan het plannen van een bruiloft een stressvolle ervaring zijn. Er zijn de angsten die alle bruiden hebben over hun trouwdag.
Vind ik de perfecte jurk en past deze nog op de dag van de bruiloft? Zal het weer goed zijn? Zullen onze gasten genieten van het eten? Zullen ze alle persoonlijke details waarderen die we hebben opgenomen in onze ietwat niet-traditionele bruiloft?
En dan zijn er de angsten die een bruid met reumatoïde artritis heeft op hun trouwdag.
Zal ik me redelijk goed voelen en pijnloos door het gangpad kunnen lopen? Zal ik genoeg energie hebben voor de eerste dans en om al onze gasten te begroeten? Zal de stress van de dag me in de war sturen?
Door de ervaring zelf te hebben beleefd, heb ik een idee gekregen van enkele van de uitdagingen, valkuilen en nuttige acties die mensen met chronische ziekten kunnen ondernemen. Hier zijn 10 dingen om te onthouden.
1. Het gaat over jou en je partner
Je krijgt veel ongevraagd advies, maar je moet doen wat voor jou werkt. We hadden 65 mensen op onze bruiloft. We hebben gedaan wat voor ons werkte.
Er waren momenten dat ik me afvroeg of we gewoon moesten weglopen vanwege al het lawaai van anderen. De mensen die van je houden en je steunen zullen er zijn, wat er ook gebeurt, dus als mensen gaan klagen, laat ze dan maar. Je zult niet iedereen tevreden kunnen stellen, maar het gaat toch niet om hen.
2. Overweeg om een planner in te huren, als je kunt
We hebben bijna alles zelf gedaan, van het uitzoeken en versturen van de uitnodigingen tot het voorbereiden van de locatie. Ik ben ‘Type A’, dus dat is gedeeltelijk hoe ik het wilde, maar het was veel werk. We hadden een coördinator voor de dag, die er letterlijk was om ons door het gangpad te loodsen, en dat was het zo'n beetje.
3. Wees niet bang om hulp te vragen
Mijn moeder en een paar van mijn goede vrienden hielpen ons de avond voor onze bruiloft bij het opzetten van de locatie. Het was een geweldige manier om een band te krijgen en samen tijd door te brengen, maar het betekende ook dat ik mensen had op wie ik kon vertrouwen om mijn visie uit te voeren zonder dat ik alles zelf hoefde te doen - en zonder iemand ervoor te betalen.
4. Houd jezelf in bedwang
Je wilt niet zo uitgeput raken door alle planning dat je niet kunt genieten van de daadwerkelijke bruiloft. Ik was erg georganiseerd en probeerde ruim van tevoren dingen van de lijst af te vinken, zodat er tot het laatste moment niets belangrijks meer overbleef.
5. Maak er niet de hele dag een zaak van
Ik was afgelopen zomer op twee bruiloften. Vanaf het moment dat ik me begon voor te bereiden tot het moment dat het evenement voorbij was, waren er ruim 16 uur verstreken.
Voor mijn bruiloft begonnen we ons om 8 uur 's ochtends klaar te maken, de ceremonie was om 12 uur' s middags, en rond 15 uur begon alles af te lopen. Tegen de tijd dat het opruimen plaatsvond, werd ik afgeluisterd.
6. Plan niet een heleboel doktersafspraken
Foto door Leslie Rott Welsbacher
Ook al heb je misschien vrije tijd, plan dan niet een heleboel doktersafspraken in de week van je bruiloft. Ik dacht dat ik slim was door afspraken in te plannen als ik vrij was van mijn werk, maar het was gewoon niet nodig.
Er is zoveel dat u moet doen voor uw bruiloft. Tenzij u een reden heeft om uw arts of doktoren te zien, mag u niet onder druk staan. Een groot deel van het chronisch zieke leven is al gevuld met afspraken.
7. K.I.S.S.
Hoewel er op je trouwdag genoeg knuffels zouden moeten zijn, is dat niet wat ik bedoel. Eerder: "Houd het simpel, dom!"
Naast een kleine bruiloft hadden we ook een klein huwelijksfeest. Mijn zus was mijn Eerste bruidsmeisje en de broer van mijn bruidegom was de getuige. Dat was het.
Het betekende dat we niet tonnen mensen hoefden te organiseren, we hadden geen repetitiediner en het maakte de dingen gewoon gemakkelijker. We hadden ook de ceremonie en receptie op dezelfde plaats, dus we hoefden nergens heen te reizen.
8. Draag comfortabele schoenen
Ik had twee paar schoenen voor de grote dag. De eerste was een paar mooie hakken die ik droeg om door het gangpad te lopen en waarvan ik wist dat ik die meteen na de ceremonie zou moeten opstijgen. De andere was een casual paar schattige roze sneakers die ik de rest van de tijd droeg, ook tijdens onze eerste dans.
9. Zweet niet over de kleine dingen
Iedereen wil dat hun huwelijk perfect is, maar als er één ding is dat iemand met een chronische ziekte weet, gaan de dingen niet altijd zoals gepland.
Uw trouwdag is geen uitzondering, hoeveel u ook plant. We hadden een probleem met het geluidssysteem op onze locatie. Het had verwoestend kunnen zijn, maar ik denk niet echt dat iemand het heeft opgemerkt.
10. De trouwdag is maar een klein deel van je leven samen
Het is gemakkelijk om meegesleept te worden in het idee van trouwen en alles wat met de trouwdag komt, vooral als je bang bent dat het misschien nooit voor jou zal gebeuren. Maar de realiteit is dat de bruiloft zelf maar een paar uur uit de rest van je leven samen is.
De afhaalmaaltijd
Als je je op je eigen behoeften concentreert en vooruit plant, zal je trouwdag uiteindelijk die dag blijken te zijn waar je van droomde - een dag die je nooit zult vergeten. Voor mij was het zalig. Natuurlijk was ik tegen het einde nog steeds uitgeput, maar het was het waard.
Leslie Rott Welsbacher werd in 2008 op 22-jarige leeftijd gediagnosticeerd met lupus en reumatoïde artritis, tijdens haar eerste jaar van de graduate school. Nadat de diagnose was gesteld, behaalde Leslie een doctoraat in de sociologie aan de Universiteit van Michigan en een masterdiploma in gezondheidsbevordering aan het Sarah Lawrence College. Ze schrijft de blog Getting Closer to Myself, waar ze openhartig en met humor haar ervaringen deelt met het omgaan met en leven met meerdere chronische ziekten. Ze is een professionele pleitbezorger van patiënten die in Michigan woont.
