In augustus, in een tijd waarin veel leraren zich meestal voorbereiden op het nieuwe schooljaar, vraagt Julia Carr zich nog steeds af of zij of haar drie kinderen voet aan wal zullen zetten op een school.
Carr, die samen met haar man in Ohio Engels op de middelbare school geeft, probeert uit te zoeken wat het veiligst is voor hun 6-jarige Micah, die diabetes type 1 (T1D) heeft. Bij uitbreiding proberen ze ook te beslissen wat het beste is voor hun andere twee kinderen vanwege de COVID-19-pandemie.
Het probleem is dat er voor niemand duidelijke antwoorden zijn.
Carr zei dat ze enkele uren per dag nieuws leest om het virusrisico voor kinderen met T1D te bepalen, maar ze vindt de wetenschappelijke gegevens tegenstrijdig.
Ten eerste hoort ze dat mensen met T1D geen hoger risico lopen dan de algemene populatie om COVID-19 te krijgen, en ze denkt dat veiligheidsprotocollen kunnen werken om Micah veilig te houden.
Vervolgens hoort ze dat een wankele bloedsuikerspiegel kinderen kwetsbaarder kan maken voor de effecten van COVID-19 - en ze maakt zich zorgen. Micah is nieuw bij T1D en het is moeilijk om te voorkomen dat zijn bloedsuikerspiegel schommelt.
"Wat ik me afvraag, is dat als hij een week slechte suikers heeft en hij het coronavirus omzeilt, het er gewoon in springt en hem te pakken krijgt", zei ze.
Zelfs als Micah's ouders denken dat het relatief veilig voor hem is om naar school te gaan, vragen ze zich af wat zijn bloedsuikerspiegel op school is.
Carr zou niet willen dat hij bij de verpleegster rondhangt om de bloedsuikerspiegel te controleren als de verpleegster zieke kinderen behandelt, en ze hoopt dat er iemand anders is die kan helpen. Dat zou echter een ander personeelslid in een moeilijke positie kunnen brengen, zei ze.
'Die persoon zou echt leren tijdens zijn werk. Soms is [Micah] eekhoorns over het stoppen in het midden van de lunch en zeggen dat ik vol zit, en dan zou die persoon beslissingen moeten nemen over [hoeveel insuline] hij hem moet geven, ”zei Carr.
Zij en haar man maken zich ook zorgen over het feit dat ze in nauw contact staat met menigten middelbare schoolkinderen en hoe ze Micah en de andere kinderen kunnen beschermen tegen mogelijke blootstelling daardoor.
'Het worstcasescenario is ... Ik vraag om verlof en blijf het hele jaar thuis met alle drie mijn kinderen om ze les te geven, en mijn man sekwestreert in een ander deel van het huis. We sturen hem maaltijden door een raam, 'zei ze.
Net als Carr overwegen tientallen ouders van kinderen met T1D in de Verenigde Staten of het veilig is om hun kinderen in de herfst terug te laten keren naar de klas, mochten hun lokale scholen opengaan voor persoonlijke instructie.
Er zijn ook een aantal leraren met T1D die zich afvragen of ze terugkeren voor het schooljaar, toestemming vragen om op afstand les te geven of weglopen van hun baan uit bezorgdheid over hun gezondheid.
Ze worstelen met veel factoren die hun besluitvormingsproces bemoeilijken - inclusief tegenstrijdige medische informatie over COVID-19, druk om weer aan het werk te gaan in een gehavende economie en berichten van sommige staats- en nationale functionarissen die de dreiging van het virus onderbouwen.
Wat volgt is een gids met informatie om ouders van kinderen met T1D en leerkrachten met T1D te helpen bij het nemen van de beslissing om tijdens de COVID-19-uitbraak al dan niet naar school terug te keren. Deze gids bevat perspectieven van velen in de T1D-gemeenschap die ook over deze beslissing nadenken.
Het argument om scholen te openen
Toen in het voorjaar van 2020 scholen in de Verenigde Staten werden gesloten, was er weinig onenigheid over de noodzaak om persoonlijk onderwijs te onderbreken. De verhuizing werd noodzakelijk geacht om tijd te winnen om de snel uitgezaaide pandemie onder controle te krijgen.
Toen ontstonden er meningsverschillen over wanneer de school weer moest worden geopend.
President Donald Trump en enkele staatsfunctionarissen waren voorstander van een agressiever tijdschema om bedrijven te heropenen. Hiervoor was echter betrouwbare kinderopvang nodig die het openbare schoolsysteem voor veel werknemers in de Verenigde Staten biedt.
COVID-19 leek ook een grotere bedreiging voor de gezondheid van oudere Amerikanen, waardoor sommigen dachten dat kinderen veilig zouden zijn in een schoolomgeving.
Bovendien maakten sommige nationale volksgezondheidsfunctionarissen zich publiekelijk zorgen over de schadelijke gevolgen van het niet krijgen van kinderen op school. Op 9 juli zei Robert Redfield, directeur van de Centers for Disease Control and Prevention (CDC): "Ik denk dat mensen de gevolgen voor de volksgezondheid van het sluiten van de scholen voor de kinderen echt onderschatten."
Er is ook een groeiende bezorgdheid dat schoolsluitingen een onevenredige impact kunnen hebben op de meest kwetsbare kinderen.
Een aanzienlijk aantal kinderen is afhankelijk van het openbare onderwijssysteem voor essentiële diensten die buiten school vaak niet beschikbaar zijn. Schooldiensten kunnen onder meer helpen bij het bestrijden van voedselonzekerheid, het bieden van screening en behandeling van de geestelijke gezondheid en het bieden van stabiliteit aan dakloze kinderen.
Mary Bourque, directeur overheidszaken bij de Massachusetts Association of School Superintendents, werkte 37 jaar op openbare scholen in Chelsea, Massachusetts, waar gezinnen worden geholpen die met economische tegenspoed te kampen hebben.
Massachusetts was een vroege hotspot van de COVID-19-pandemie, maar zag het aantal COVID-19-gevallen in de zomermaanden afnemen.
Bourque, wiens echtgenoot T1D heeft, begrijpt de ongerustheid die gezinnen voelen om terug te keren naar school en erkent de mogelijkheid dat Massachusetts dit jaar misschien weer scholen moet sluiten.
Ze zei echter dat het belangrijk is om in ieder geval een aantal kinderen terug naar de klas te halen om te zien welke diensten ze nodig hebben.
"Onze studenten hebben zeker geleden, onze gezinnen hebben geleden, er zijn veel psychische problemen, veel depressies", zei ze. "Hoewel alles goed gaat, laten we kinderen binnenhalen, laten we kinderen in de gaten houden."
Er zijn echter veel redenen om bezorgd te zijn over het te vroeg heropenen van scholen.
Het argument om scholen gesloten te houden
Omdat het aantal COVID-19-gevallen in andere delen van de wereld is gedaald, hebben volgens een rapport in Science sinds juni meer dan 20 landen ervoor gekozen om scholen te heropenen.
Gegevens over de volksgezondheid van deze heropeningen zijn frustrerend schaars. Sommige scholen hebben het beter gedaan dan andere bij de heropening zonder een heropleving van COVID-19, maar als ze fout gaan, gaan ze spectaculair mis en kunnen ze internationale krantenkoppen halen.
Israëlische gezondheidsfunctionarissen hebben bijvoorbeeld alarm geslagen dat de verhuizing om scholen op 17 mei te heropenen een belangrijke boosdoener was in een massale heropleving van COVID-19-gevallen daar.
Het Israëlische ministerie van Onderwijs meldde half juni dat 2.026 studenten, docenten en personeel COVID-19 hadden gecontracteerd, en dat 28.147 in quarantaine zijn vanwege mogelijke blootstelling, volgens een rapport van Daily Beast.
In de Verenigde Staten heeft de school grotendeels niet vergaderd. De CDC meldde echter dat een slaapkamp voor kinderen in Georgië het epicentrum werd van een COVID-19-uitbraak, hoewel gezondheidsfunctionarissen erkennen dat het kamp veel dingen goed heeft gedaan om infectie te voorkomen.
In slechts één week waren 260 kampeerders positief getest op het virus - een week nadat ze negatief waren getest voordat het kamp begon.
Dergelijke uitbraken voegen bewijs toe aan de discussie over de vraag of kinderen een belangrijke factor zijn voor de verspreiding van COVID-19. Hoewel wetenschappers aanvankelijk optimistisch waren dat kinderen geen belangrijke virusverspreiders leken te zijn, bieden recente onderzoeken een grimmiger beeld van de risico's.
Halverwege juli bleek uit een groot Zuid-Koreaans onderzoek dat studenten in de leeftijd van 10 tot 19 jaar het virus net zo efficiënt verspreiden als volwassenen. Ook bleek uit een kleine studie die in JAMA Pediatrics werd gepubliceerd dat jonge kinderen met COVID-19 tussen de 10 en 100 keer de virale belasting van volwassenen met COVID-19 droegen.
Zoals altijd moeten dergelijke resultaten worden getemperd met het voorbehoud dat ons begrip van COVID-19 nog steeds in ontwikkeling is.
Bovendien maken sommige ouders en gezondheidsfunctionarissen zich zorgen over de mogelijke gezondheidseffecten op de lange termijn waarmee zelfs mensen met milde of asymptomatische COVID-19 te maken kunnen krijgen.
Ze wijzen op onderzoeken die aantonen dat een aanzienlijk aantal van degenen die milde gevallen van COVID-19 hadden, significante en soms slopende symptomen hebben gemeld die weken of maanden aanhielden.
Ook volgt de CDC een zeldzaam maar ernstig ontstekingssyndroom bij kinderen die tekenen van COVID-19-infectie hebben vertoond. Wetenschappers hebben nog niet vastgesteld of het virus en dit syndroom met elkaar in verband staan.
In een recent Beyond Type 1-artikel zei dr. Anne Peters, directeur van de USC Clinical Diabetes Programs, dat de onbekenden over COVID-19 iedereen een pauze moeten geven.
"Er is een grote zorg dat de ziekte zelf, zelfs als ze asymptomatisch is, een ontsteking in je longen veroorzaakt waarvan je je misschien niet bewust bent, die je kunt zien op röntgenfoto's en echografie", zei ze in het rapport. "En ze denken dat schade, zelfs als je 20, of 15 of 10 bent, ongeacht de leeftijd waarop je COVID krijgt, we niet weten of het over 20 jaar een progressieve longziekte kan veroorzaken."
Het zijn de onbekende effecten van COVID-19-infectie die sommige leerkrachten met hun eigen kinderen met T1D een pauze geven. David (wiens achternaam wordt onthouden uit bezorgdheid over werkzekerheid) heeft ervoor gekozen om zijn zoon met T1D het schooljaar te laten beginnen met afstandsonderwijs in plaats van naar de school te gaan waar hij lesgeeft.
Davids familie is al gescheiden vanwege COVID-19. Zijn vrouw woont in een camper op het terrein omdat ze in een gezondheidskliniek werkt. Hij werkt samen met zijn werkgever, een particuliere school in Nebraska, om een manier te vinden waarop hij thuis kan blijven bij zijn zoon. De beslissing kwam omdat David zich te veel zorgen maakte over de mogelijkheid van een zeldzame kans op hart- en nierbeschadiging.
"We willen niet dat onze zoon, die al een hoog risico loopt op die complicaties vanwege T1D, dit virus krijgt als we het kunnen voorkomen", schreef hij in een e-mail.
Veel belangenorganisaties voor onderwijs waarschuwen ook dat het openstellen van scholen voor persoonlijk leren het onderwijzend personeel in gevaar kan brengen, waaronder veel leraren met onderliggende gezondheidsproblemen zoals T1D.
Twee van de grootste lerarenvakbonden in Massachusetts, bijvoorbeeld, dringen aan op alleen leren op afstand in de herfst, daarbij verwijzend naar wetenschappelijk bewijs van het potentieel van virale verspreiding in slecht geventileerde en overvolle kamers.
Kristen Lewis, die T1D heeft, zegt dat ze zich ernstig zorgen maakt over het terugkeren naar haar baan als docent, tenzij haar schoolsysteem een plan ontwikkelt voor persoonlijk leren dat veilig is voor zowel studenten als personeel. Ze zei dat leraren wordt gevraagd om hun leven onnodig op het spel te zetten als afstandsonderwijs een haalbare optie is.
“Toen ik leraar werd, was ik volledig voorbereid om mijn leven te geven in een actieve schietersituatie. Dat gebeurt in dit land. Zoals het er nu uitziet, is dat mogelijk en onvermijdelijk '', schreef ze in een Instagram-bericht. “Dit is dat niet. Ik heb me niet aangemeld als offerlam als er een veilig alternatief is. "
COVID-19 en diabetes
Sinds de uitbraak is begonnen, bestaat er bezorgdheid dat mensen met T1D mogelijk gevoeliger zijn voor het virus dan de algemene bevolking. Maar onderzoekers zijn het erover eens dat er geen overtuigend bewijs is dat dit het geval is.
Er is echter minder overeenstemming over de gezondheidsresultaten voor mensen met T1D die COVID-19 krijgen.
Volgens de American Diabetes Association (ADA) wezen vroege gegevens uit China op het feit dat mensen met diabetes meer complicaties en sterfte hadden dan mensen zonder diabetes.
Die vroege gegevens van COVID-19-uitkomsten konden vaak geen onderscheid maken tussen het type diabetes dat de patiënt heeft, en bevatten geen belangrijke gegevens zoals jaren sinds de diagnose, recente A1C en andere belangrijke gezondheidsindicatoren.
Wetenschappers geloven dat mensen met onderliggende gezondheidsproblemen die het hart, de nieren en de longen kunnen aantasten, het slechter zullen doen met COVID-19. Dat geldt niet voor iedereen met T1D. In de chaos van COVID-19 is het soms moeilijk om precies te zijn over de medische geschiedenis van opgenomen patiënten in het verleden.
“Zoveel van de dubbelzinnigheid en onduidelijkheid komt hierop neer: alle gegevens die we hebben zijn gebaseerd op (medische) codering, en codering is niet precies. Naarmate de tijd verstreek, is het er eigenlijk niet beter op geworden ”, zei dr. Jacqueline Lonier, endocrinoloog en assistent-professor in de geneeskunde aan het Columbia University Medical Center, in een recent DiabetesMine-rapport.
Er lijkt een sterke overeenstemming te zijn tussen diabeteszorgverleners dat degenen met T1D die hun bloedsuikerspiegel op peil houden, hun kansen op een minder ernstige aanval van COVID-19 vergroten, mochten ze het krijgen.
Volgens Crystal C. Woodward, directeur van ADA's Safe at School-campagne, is dat in een pandemie vol met zoveel variabelen een factor die mensen zouden kunnen beïnvloeden.
Ondertussen zijn er duidelijk geen garanties als het gaat om de COVID-19-pandemie en moeten mensen de best mogelijke keuzes maken op basis van de beschikbare informatie.
Hoewel nationale publicaties veel informatie kunnen bieden over het traject van de ziekte in het hele land, is het belangrijk om ook lokale informatiebronnen over COVID-19 te volgen, aldus dr.Christa-Marie Singleton, senior medisch adviseur bij de CDC.
“Zoals we al zeiden, alle politiek is lokaal. Alle ziekten zijn meestal lokaal, dus de eerste plaats die we u aanraden te kijken, is uw staats- of plaatselijke gezondheidsafdeling ”, zei Singleton in een recent webinar over COVID-19 en diabetes.
Bovendien vinden degenen die op zoek zijn naar één juist antwoord over de vraag of een kind of leerkracht met T1D naar school moet, er misschien geen. Wat voor het ene huishouden misschien de beste keuze is, is volgens dr. Francine Kaufman, pediatrisch endocrinoloog en chief medical officer bij Senseonics, misschien niet de beste keuze voor een ander.
"Uiteindelijk wordt dit een individuele beslissing tussen u, uw echtgenoot en uw kind, als zij daarmee kunnen instemmen of instemmen, en misschien uw zorgverlener," zei Kaufman in hetzelfde webinar.
Volgens Bourque mogen ouders zich ook niet onder druk gezet voelen om hun kinderen naar school te laten gaan als ze zich zorgen maken over de risico's van blootstelling aan COVID-19.
"Het is geen oordeel over ouderschap als ze ervoor kiezen om hun kind buiten te houden," zei ze.
Persoonlijk versus online school voor T1D-studenten
Vanaf half augustus zijn sommige scholen volledig heropend, andere gaan volledig op afstand en velen bieden hybride modellen aan die deels op school en deels online leermogelijkheden bieden.
Welke school aanbiedt die niet altijd overeenkomt met het aantal COVID-19-gevallen in de staat, echter. In Georgië, een huidige COVID-19-hotspot, worden bijvoorbeeld veel schooldistricten geopend voor volledig persoonlijk leren, terwijl sommige scholen in de omgeving van Massachusetts ondanks lage virusinfecties kiezen voor leren op afstand.
Onder de schooldistricten die ervoor kiezen om te heropenen, is er een gebrek aan uniformiteit over de stappen om het risico op COVID-19-blootstelling te verminderen.
Scholen kunnen ervoor kiezen om de klas te verkleinen, maskers of gelaatsschermen nodig te hebben, sociale afstand af te dwingen, warme lunchdiensten stop te zetten, de duur van de schooldag te verkorten, dagelijkse temperatuurcontroles thuis of bij de ingang van de school te vereisen, of studenten te groeperen binnen een enkele groep met een leraar.
Mocht een student met een hoger risico, zoals iemand met T1D, ervoor kiezen om thuis te blijven voor afstandsonderwijs, zelfs wanneer anderen weer naar school gaan, dan is het doel dat ze dezelfde educatieve ervaring opdoen als degenen die persoonlijk aanwezig zijn, zei Singleton.
In de praktijk zal dit echter moeilijk te beheren zijn. Sommige studenten worden indien mogelijk uitgenodigd voor webevenementen en krijgen werk dat op afstand kan worden gedaan - wat voor jongere kinderen waarschijnlijk veel hulp van ouders zal vereisen.
Veel oudere studenten kunnen mogelijk grotendeels zelfstandig door dergelijk afstandsonderwijs navigeren, maar de schooldag kan waarschijnlijk nog steeds veel op thuisonderwijs lijken.
Woodward herinnert mensen eraan dat de rechten van studenten met diabetes niet verdwijnen tijdens een wereldwijde pandemie - zelfs niet in een online leeromgeving.
Studenten met T1D hebben recht op een 504-plan, een geschreven plan dat is ontwikkeld om ervoor te zorgen dat elk kind met een door de wet erkende handicap de nodige aanpassingen krijgt om hun academisch succes en toegang tot de leeromgeving te garanderen. (Volgens de wet wordt T1D als een handicap beschouwd, maar Woodward benadrukt dat dit een "juridische term van kunst" is.)
Mocht de leerling met T1D ook een geïdentificeerde leerstoornis hebben, al dan niet gerelateerd aan diabetes, dan hebben ze recht op een geïndividualiseerd onderwijsplan (IEP). Beide plannen zouden speciale accommodatie moeten bieden voor wanneer het onderwijs in strijd is met het dagelijkse bloedsuikermanagement of met doktersafspraken.
Zelfs als dergelijke plannen al bestaan, moeten ze worden bijgewerkt met taal die specifiek is voor COVID-19, waarin wordt beschreven hoe de school de gezondheid van de student met T1D zal beschermen.
Zelfs als je een goede band hebt met de school en ze proactief zijn geweest tijdens de pandemie, mogen ouders er nooit van uitgaan dat iedereen op dezelfde lijn zit zonder schriftelijke afspraken.
504-planaccommodaties voor afstandsonderwijs kunnen betekenen dat studenten meer tijd krijgen om opdrachten uit te voeren, of dat ze geen online les hoeven bij te wonen als ze bijvoorbeeld problemen ondervinden met het beheer van de bloedsuikerspiegel. In theorie betekent het ook dat ze toegang moeten hebben tot gezondheidsfunctionarissen op school als ze advies willen hebben over het beheer van de bloedsuikerspiegel tijdens de schooldag.
"Met zoveel onbekenden en zo veel dingen die in sommige districten in zeer korte tijd moeten worden uitgezocht, maak ik me zorgen of de planning voor diabetesmanagement en zorg voor kinderen met diabetes in de war zou kunnen raken", aldus Diana Isaacs, woordvoerder van de Association of Diabetes Care & Education Specialists.
Voor degenen die zich zorgen maken over een schoolverpleegkundige die toezicht houdt op zowel mogelijke COVID-19-gevallen als T1D-zorg, kan het al dan niet mogelijk zijn om diabeteszorg te delegeren aan een ander schoolpersoneel.
Volgens Joyce Boudoin, een ouder van een kind met T1D en een voorstander van ADA, hebben individuele staten verschillende wetten over de vraag of anderen gezondheidszorgtaken kunnen opnemen.
"Het is altijd raadzaam om altijd accommodatie te plaatsen. Ik zeg altijd: ‘Als het niet op schrift is, is het nooit gezegd,’ zei Woodward.
Singleton zei: “Een van de dingen waar we bij de CDC voor hebben gepleit ... is ervoor te zorgen dat kinderen toegang hebben tot een leeromgeving. Dat als ze om welke reden dan ook school missen, ze in staat zijn om zonder boete werk in te halen, zodat ze kunnen blijven leren. Als het niet in de klas gebeurt, dan is dat maar zo. "
Dat gezegd hebbende, heeft een epidemie de schoolervaring voor velen verstoord, en zal dit waarschijnlijk nog een tijdje doen. Woodward waarschuwt dat er soms flexibel denken nodig is om de educatieve ervaring te laten werken.
"Ik moedig iedereen echt aan om ruimdenkend te zijn," zei ze. “Er zijn zoveel onbekenden. We keren allemaal terug naar een nieuw normaal, dus we moeten redelijk zijn in onze verwachtingen. "
Een moeilijke keuze voor T1D-docenten
Marilynn (een pseudoniem om haar werkzekerheid te beschermen) is een schoolbeheerder met T1D die academische ondersteuning biedt aan studenten die huisvesting nodig hebben. De privéschool in het Midwesten waar ze werkt, heeft ervoor gekozen om dit najaar volledig te openen, en ze is bang dat ze haar niet op afstand zal laten werken.
"Ik denk nu al dat als dit meer dan een jaar duurt, ik niet weet of mijn waarde van verre hetzelfde zal zijn", zei ze. "Een paar weken geleden zei mijn baas heel terloops: 'Heb je genoeg te doen?' ''
Ze wil niet wegblijven van de school, maar haar zorgteam heeft haar aangeraden om tijdens de schooldag niet regelmatig naar haar kantoor te gaan.
Eerst zei ze dat de school meegaand was, maar nu heeft de directeur haar gevraagd voor het eerst een doktersverklaring over haar T1D in te dienen. Naast de druk is er nog een medewerker met T1D die van plan is les te geven in de klas.
"Dit brengt me in de positie die me de voorzichtige doet lijken," zei ze.
Ze is niet de enige die zich zorgen maakt. Sommige leerkrachten maken zich zorgen omdat ze T1D hebben, terwijl anderen zich zorgen maken over het mogelijk blootstellen van familieleden aan T1D.
Veel docenten die voor dit verhaal werden geïnterviewd, waren bezorgd over het feit dat ze op het kruispunt van studentenpopulaties worden geplaatst. Anita Nicole Brown, een actrice en model die stijldansen geeft in de omgeving van Chicago, merkt op dat ze vorig jaar les gaf op zes verschillende scholen.
Daniel O. Phelan is CEO van de Type 1 Action Foundation, die juridische richtlijnen geeft over de rechten van mensen met diabetes type 1. Phelan zei dat leraren met T1D of degenen die voor iemand met de aandoening zorgen, het wettelijke recht hebben om op afstand les te geven.
Als de lessen persoonlijk zijn, moeten die docenten vragen om een assistent van de docent in de klas te plaatsen, zodat de docent met T1D op afstand les kan geven.
Alle verzoeken om accommodatie moeten formeel in schriftelijke correspondentie worden gedaan, zei hij. Er zijn sterke redenen voor een dergelijke accommodatie omdat bijna iedereen in het voorjaar op afstand lesgaf en naar school ging, zei hij.
Als een leraar deze accommodatie niet krijgt, raadt hij aan dat hij / zij zo snel mogelijk een aanklacht wegens discriminatie moet indienen bij de Equal Employment Opportunity Commission (EEOC) van de Verenigde Staten, aangezien ze vanaf de datum slechts 180 kalenderdagen hebben om een aanklacht in te dienen voor discriminatie op het werk. van de discriminerende handeling. Hoewel de situatie gespannen kan worden, is het belangrijk om redelijk en niet-confronterend mogelijk te zijn met uw werkgever, zei hij.
"Het is beter om een arbeidsdiscriminatieclaim in te dienen terwijl je nog voor je werkgever werkt, en het EEOC te laten optreden als bemiddelaar om de situatie op te lossen, dan dat je op zoek moet naar een nieuwe baan", zei hij in een e-mailinterview. "Dit is nog belangrijker nu zo'n aanzienlijk aantal mensen werkloos is vanwege COVID-19 en de arbeidsmarkten ongelooflijk competitief zijn geworden."
Leraren die lid zijn van een vakbond, moeten met vakbondsvertegenwoordigers praten om erachter te komen welke veiligheidsmaatregelen zijn getroffen en welke voorzorgsmaatregelen nog worden besproken, zei Sarah Fech-Baughman, directeur geschillen bij de ADA, tegen DiabetesMine.
Leraren kunnen mogelijk ook advies inwinnen bij hun vakbond over hoe ze een redelijke aanpassing kunnen aanvragen en welke specifieke aanpassingen door de administratie van hun school als redelijk kunnen worden beschouwd.
Geen gemakkelijke antwoorden
De beslissing om tijdens de COVID-19-pandemie al dan niet terug naar school te gaan, kan een ingewikkelde beslissing zijn, waarbij voor elk huishouden veel factoren zijn betrokken. Bovendien veranderen de omstandigheden van de pandemie snel en leren we nieuwe dingen over hoe het virus zich elke dag verspreidt.
Deskundigen zijn het erover eens dat het goed is om voorzichtig te zijn en de beslissing te bespreken met uw zorgteam, waaronder een diabetespecialist. Het is ook oké om de beslissing opnieuw te bekijken als de omstandigheden veranderen.
Middelen
- ADA Veilig op school COVID-19 Bronnen en informatie
- JDRF - Terug naar school en COVID-19
- Beyond Type 1: Hoe ziet Back to School eruit tijdens COVID-19?
- College Diabetes Network: Back to School: T1D en COVID-19
