Wat is een slokdarmdivertikel?
Een slokdarmdivertikel is een uitstekend zakje in de bekleding van de slokdarm. Het vormt zich in een zwak deel van de slokdarm. Het zakje kan 1 tot 4 inch lang zijn.
Er zijn drie soorten slokdarmdivertikels (meervoud van divertikel), gebaseerd op waar ze zich bevinden:
- Zenker's divertikel. Dit type ontwikkelt zich nabij de bovenkant van de slokdarm.
- Midthoracaal divertikel. Dit type komt voor in het middelste deel van de slokdarm.
- Epifreen divertikel. Dit type bevindt zich in het onderste deel van de slokdarm.
Lees verder voor meer informatie over deze zeldzame aandoening.
Wat zijn de symptomen?
Slokdarm divertikels veroorzaken niet altijd problemen. Wanneer ze dat doen, neigen de symptomen langzaam op te treden naarmate de buidel groeit.
Veel voorkomende symptomen van een slokdarmdivertikel zijn onder meer:
- Moeite met slikken
- het gevoel dat voedsel in de keel wordt gevangen
- voedsel uitspugen bij het bukken, liggen of opstaan
- pijn bij het slikken
- chronische hoest
- slechte adem
- pijn op de borst
- nek pijn
- gewichtsverlies
- vocale veranderingen
- Boyce's teken, dat een gorgelend geluid is wanneer lucht door het divertikel stroomt
Wat veroorzaakt het?
Deskundigen zijn niet zeker over de exacte oorzaken van slokdarmdivertikels. Sommige mensen worden ermee geboren, terwijl anderen het later in hun leven ontwikkelen.
Bij volwassenen wordt het vaak geassocieerd met verhoogde druk in de slokdarm. Door deze druk steekt de voering uit in een verzwakt gebied. Mogelijke oorzaken van deze verhoogde druk zijn onder meer:
- storing van de sluitspieren aan beide uiteinden van de slokdarm
- ontsteking van buiten de slokdarm
- voedsel beweegt niet goed door de slokdarm
- slecht functioneren van het slikmechanisme
Het kan ook een complicatie zijn van een chirurgische ingreep nabij de nek, of aandoeningen die collageen aantasten, zoals het Ehler-Danlos-syndroom.
Zijn er risicofactoren?
Hoewel een slokdarmdivertikel op elke leeftijd kan voorkomen, komt het het meest voor bij mensen van in de 70 en 80. Bovendien hebben mensen met slikstoornissen meer kans om het te ontwikkelen.
Hoe wordt het gediagnosticeerd?
Er zijn verschillende methoden die uw arts kan gebruiken om een slokdarmdivertikel te diagnosticeren, waaronder:
- Barium slikken. U wordt gevraagd om een oplossing met barium in te slikken, die wordt weergegeven op een röntgenfoto of CT-scan. Hierdoor kan uw arts de beweging van vloeistof door uw slokdarm volgen.
- Gastro-intestinale endoscopie. Voor deze procedure brengt uw arts een dunne, flexibele buis met een camera aan het uiteinde door uw mond en in uw keel om uw slokdarm te kunnen zien.
- Slokdarmmanometrie. Deze techniek meet de timing en kracht van de samentrekkingen van uw slokdarm.
- 24-uurs pH-test. Deze test meet de pH in uw slokdarm gedurende een periode van 24 uur om te controleren op tekenen van maagzuur of gal in uw slokdarm.
Hoe wordt het behandeld?
Er zijn verschillende behandelingsopties voor een slokdarmdivertikel, afhankelijk van de grootte en ernst.
Niet-chirurgische behandeling
Milde slokdarmdivertikels kunnen meestal worden beheerd door veranderingen in levensstijl, zoals:
- je eten grondig kauwen
- een neutraal dieet eten
- veel water drinken na het eten om de spijsvertering te helpen.
Vrij verkrijgbare maagzuurremmers kunnen ook helpen bij milde symptomen.
Chirurgische behandeling
Ernstigere gevallen kunnen een operatie vereisen om het zakje te verwijderen en verzwakt weefsel in de slokdarm te herstellen.
Chirurgische procedures om dit te doen zijn onder meer:
- Cricofaryngeale myotomie. Dit omvat het maken van kleine sneden in de bovenste sluitspier van de slokdarm om deze te verwijden, zodat voedsel gemakkelijker door uw slokdarm kan gaan.
- Diverticulopexie met cricofaryngeale myotomie. Dit omvat het verwijderen van een groter divertikel door het ondersteboven te draaien en aan de wand van de slokdarm te bevestigen.
- Diverticulectomie en cricofaryngeale myotomie. Dit omvat het verwijderen van het divertikel tijdens het uitvoeren van een cricofaryngeale myotomie. Het is een combinatie die vaak wordt gebruikt om de divertikels van Zenker te behandelen.
- Endoscopische diverticulotomie. Dit is een minimaal invasieve procedure die het weefsel verdeelt tussen het divertikel en de slokdarm, waardoor voedsel uit het divertikel kan wegvloeien.
Zijn er complicaties?
Na verloop van tijd kan een slokdarmdivertikel leiden tot enkele gezondheidscomplicaties.
- Aspiratie-longontsteking. Als een slokdarmdivertikel regurgitatie veroorzaakt, kan dit leiden tot aspiratiepneumonie. Dit is een longinfectie die wordt veroorzaakt door het inademen van dingen, zoals voedsel en speeksel, die gewoonlijk door uw slokdarm stromen.
- Obstructie. Een obstructie in de buurt van het divertikel kan het moeilijk, zo niet onmogelijk maken om te slikken. Hierdoor kan het zakje ook scheuren en bloeden.
- Plaveiselcelcarcinoom. In zeer zeldzame gevallen kan aanhoudende irritatie van het zakje leiden tot plaveiselcelcarcinoom.
Wat zijn de vooruitzichten?
Een slokdarmdivertikel is een vrij zeldzame aandoening die meestal voorkomt bij oudere volwassenen. Hoewel sommige mensen nooit symptomen hebben, ervaren anderen een reeks problemen, waaronder slikproblemen en regurgitatie. De meeste gevallen reageren goed op veranderingen in levensstijl, operaties of een combinatie van beide.
.jpg)
