Woede. Frustratie. Hopeloosheid. Wanhoop. Er is geen enkel woord dat robuust genoeg is om mijn gevoelens te beschrijven toen ik hoorde dat onze IVF-cyclus werd geannuleerd.
Het volgende verhaal is van een schrijver die ervoor heeft gekozen anoniem te blijven.
Na maanden wachten waren we klaar om aan de volgende fase van onze vruchtbaarheidsreis te beginnen. Zoals gewoonlijk arriveerde ik die ochtend helder en vroeg in de vruchtbaarheidskliniek voor bloedonderzoek en een date met mijn favoriete transvaginale echografiesonde.
Mijn man zorgde voor zijn monster en ik wachtte met het ophalen van mijn medicijnen. Ergens tussen dit alles nam de vruchtbaarheidskliniek de zeer moeilijke maar noodzakelijke beslissing om alle operaties stop te zetten vanwege COVID-19.
"Het spijt me," zei de verpleegster zachtjes, "ik weet dat je vandaag kwam opdagen in de verwachting dat je je medicijnen zou krijgen, maar de situatie evolueert snel en we wachten met nieuwe cycli tot nader order."
Ik verliet de kliniek vol ongeloof en liet mijn tranen de vrije loop terwijl ik door de nu verlaten straten van Toronto naar huis liep. Al deze verwachting, al deze hoop, werd ons in een oogwenk ontnomen. Ik had begin die maand zelfs mijn creditcard afbetaald, wetende dat mijn vruchtbaarheidsmedicijnen ons duizenden dollars zouden kosten.
Opnieuw deed mijn man zijn best om me te troosten, maar hij voelde zich duidelijk hulpeloos. IVF was ons gouden ticket, onze manier om eindelijk een gezin te stichten. Om van ons nieuwe huis een echt thuis te maken. We hadden alles geïnvesteerd in IVF en nu was het buiten ons bereik. Zeggen dat onvruchtbaarheid oneerlijk is, zou een understatement zijn.
Dit was niet mijn eerste ervaring met onvruchtbaarheid
De emotionele achtbaan van onvruchtbaarheid is niet nieuw voor mij. In feite is het mijn werk.
Ik ben een natuurgeneeskundige arts met een sterke klinische focus op onvruchtbaarheid. De meerderheid van mijn patiënten ondergaan zelf actief IVF-cycli, in de hoop dat die twee roze lijnen verschijnen.
Ik werk nauw samen met hun vruchtbaarheidsteam en schrijf supplementen en levensstijlveranderingen voor om hun eicel- en spermakwaliteit te verbeteren. Ik voer acupunctuur uit voor en na hun embryotransfer om hun kansen op succes te vergroten. Ik ben getuige geweest van het hartzeer van geannuleerde en mislukte IVF-cycli, negatieve zwangerschapstests en herhaalde miskramen.
Je vraagt je waarschijnlijk af waarom iemand voor mijn baan zou kiezen? Ik ben ook getuige van alle vreugde en geluk. Er is niets zo speciaal als het openen van een e-mail van een patiënt die zegt dat ze zwanger zijn. Ik wacht op de dagen dat ze naar mijn kantoor komen voor een vervolgafspraak met een babybuik en wanneer ik eindelijk hun pasgeboren baby ontmoet. Ik zou het voor geen goud veranderen.
Mijn man en ik proberen al bijna een jaar zwanger te worden. Dit maakt ons nieuwkomers in de vruchtbaarheidswereld. Vanwege een onderliggende diagnose van polycysteus ovariumsyndroom (PCOS), is het erg moeilijk voor ons om op natuurlijke wijze zwanger te worden.
Mijn dokter verwees ons gelukkig meteen door naar een vruchtbaarheidskliniek. Dat is toen ik begon met cyclusbewaking en behandeling met het medicijn letrozol om de ovulatie te helpen opwekken. Gezien mijn leeftijd, body mass index (BMI) en hoge ovariële reserve was onze prognose goed. De kliniek was er vrij zeker van dat ik binnen 6 maanden zwanger zou zijn.
We waren enthousiast over dit volgende hoofdstuk in ons leven. Ik stelde me voor dat we het nieuws met kerst zouden delen met familie en vrienden. Omdat veel van onze vrienden zwanger waren, stelde ik me voor dat we de volgende zomer buiten door zouden brengen op kinderwagenafspraakjes.
Helaas verliepen de zaken niet zoals gepland. Na vijf mislukte rondes letrozol, wat 5 maanden van opvliegers en extreem haarverlies betekende, hadden we een follow-up met onze vruchtbaarheidsspecialist. Hij legde uit dat mijn lichaam erg resistent was tegen ovulatie en niet reageerde zoals verwacht op de medicatie.
Hoewel ik dit bij sommige van mijn patiënten had zien gebeuren, had ik nooit gedacht dat het ons zou overkomen. We hebben de moeilijke beslissing genomen om een pauze te nemen en in het voorjaar met IVF te beginnen.
Hadden we maar geweten hoeveel er in een paar maanden tijd zou kunnen veranderen.
Ik concentreer me op wat ik onder controle heb
Voor mij was het moeilijkste deel van deze hele vruchtbaarheidsreis het gebrek aan controle. Er is zoveel dat buiten uw macht ligt, en een wereldwijde pandemie helpt de situatie niet. De onzekerheid, het wachten, het niet weten wordt alleen maar verergerd door de actualiteit. Nu heb ik zelfs geen controle over de mogelijkheid om IVF te doen.
Ik heb verschillende mensen gehad die me vertelden om gewoon "te ontspannen" en de tijd te gebruiken om "natuurlijk te proberen", want wie weet, misschien gebeurt het! Het is alsof ze denken dat werken vanuit huis onder lockdown mij op magische wijze vruchtbaar zal maken.
Geloof me, als het zo simpel was als gewoon ontspannen en seks hebben, zou er geen wachtlijst zijn voor IVF. Ik besef dat dit advies goed bedoeld is, maar het maakt de zaak alleen maar erger. Het herinnert me eraan dat ik op de een of andere manier gefaald heb als vrouw en dat onvruchtbaarheid mijn schuld is.
Als een vriend of familielid vruchtbaarheidsbehandelingen ondergaat, raad ik u aan om uw advies voor uzelf te houden. Bied ze in plaats daarvan een virtuele schouder aan om op te huilen. Plan een telefoongesprek en luister gewoon. Ze hebben je meer dan ooit nodig in deze uitdagende tijden.
Zelfs na maanden van wekelijkse therapiesessies leer ik nog steeds langzaam mijn schaamte, schuldgevoelens en gevoelens van ontoereikendheid los te laten. Ik heb geleerd mijn situatie te accepteren en dat er dingen zijn waar ik geen controle over heb. Zoals ik aan het begin van dit alles tegen mezelf zei: ik laat onvruchtbaarheid mijn leven niet overnemen.
Ik ben altijd iemand die in elke situatie de zilveren voering probeert te vinden. Deze plotselinge verandering in routine als gevolg van COVID-19 heeft me een zeldzame kans gegeven om mijn werk terug te schroeven en me te concentreren op zelfzorg. Ik kan de pandemie niet beheersen, maar ik kan wel bepalen hoeveel "Tiger King" ik elke avond voor het slapengaan op Netflix kijk.
Slaap van goede kwaliteit krijgen, dagelijks bewegen en meer groenten eten zijn allemaal goed onder controle. Van al deze eenvoudige, alledaagse gezondheidsgedragingen is aangetoond dat ze de slagingspercentages van IVF verhogen.
Mijn wekelijkse acupunctuursessies, die dienen als een geweldige uitlaatklep voor stress, zijn vervangen door dagelijkse meditatie totdat onze kliniek weer opengaat. Ik weet niet wanneer we met IVF zullen beginnen, maar ik blijf hopen dat het zal gebeuren wanneer de tijd rijp is.
