Een zeer gelukkige Chanoeka voor degenen die vieren, die vanavond opnieuw begint bij zonsondergang! Vanavond is de derde avond van 2018 Festival of Lights, dat loopt tot en met zonsondergang op 9 december dit jaar.
Korte geschiedenisles: Chanoeka begint altijd op de vooravond van de 25e van de Hebreeuwse maand Kislev, en het viert "de triomf van het licht over de duisternis". Het woord zelf betekent "toewijding" - in het bijzonder de herinwijding van de Heilige Tempel in Jeruzalem, die was verwoest tijdens de Syrisch-Griekse overheersing in de 2de eeuw voor Christus. Na de opstand van de Makkabeeën konden "de zegevierende Israëlieten hun geliefde tempel heroveren". Maar ze vonden slechts één minuscule laatste flacon pure olijfolie die nodig was om de menora van de tempel aan te steken. Maar wonderbaarlijk genoeg bleef de menora acht dagen branden terwijl een boodschapper naar een andere regio reisde om meer olie te halen. Zo begon het ritueel van het aansteken van één kaars per nacht totdat alle acht Chanoeka-kaarsen waren aangestoken. Die grotere kaars die je in het midden van de Menora ziet, is de Shamash, of "hulpkaars" die wordt gebruikt om de anderen aan te steken. De eerste nacht gebruiken we het om alleen de eerste kaars aan te steken, de volgende dag twee kaarsen, enzovoort.
Dit is een bijzondere tijd en we zijn blij te zien dat onze diabetesgemeenschap het op veel manieren herkent - inclusief deze coole "Hanukkah Survival Guide for Type 1" van onze vrienden bij Beyond Type 1. Daarnaast is er vandaag nog we zijn verheugd om een heel speciaal Hanukkah-inzicht terug te brengen door een mede-type 1-vriend Jessica Apple, oprichter en redacteur bij ASweetLife. Jess werd in 2008 gediagnosticeerd en haar man Michael Aviad is ook een soortgenoot. Ze wonen in Tel Aviv, Israël, met hun drie kinderen. Haar diagnose kwam tijdens het Chanoeka-seizoen. Vandaag zijn we blij om dit bericht over haar ervaring opnieuw te publiceren, dat in 2014 voor het eerst met haar toestemming hier in de 'Mine' verscheen. Jess vertelde ons dat het een van haar favorieten is, omdat het weergeeft hoe ze zich voelt over het leven met diabetes tijdens Chanoeka. :
"Angst voor voedsel, een diagnose van Chanoeka-diabetes" door Jess Apple
(heruitgegeven met toestemming)
Toen ik zwanger was van mijn derde kind, voelde ik me buitengewoon moe. Ik redeneerde dat het zorgen voor mijn twee zoons en het laten groeien van een derde meer was dan mijn lichaam aankon. Maar toen merkte ik nog iets anders op: mijn uitputting piekte net na de maaltijden. Als ik pizza, pasta of een bagel at, voelde ik me niet alleen slaperig, maar had ik ook het gevoel dat er gewichten aan mijn lichaam vastzaten. Elke beweging was traag, bijna onmogelijk. Ik kon mijn dagelijkse routine niet bijhouden en mijn kinderen brachten tijd door voor de tv in plaats van bij mij. Ik ging van de ene dokter naar de andere en deed de ene na de andere bloedtest. Eindelijk kreeg ik een diagnose van een endocrinoloog in een kliniek voor risicovolle zwangerschappen in Tel Aviv.
Dr. Tal was klein en kaal. Hij zat naast een gigantische poster met het vrouwelijk voortplantingssysteem, en terwijl hij mijn testresultaten op zijn computer las, staarde ik naar de poster. Al snel begon het diagram te lijken op de Longhorn, Bevo, de mascotte van de Universiteit van Texas. Zijn hoofd was een perfecte baarmoeder, en van die lange en hoekige hoorns Eileiders zou iedereen trots zijn om te sporten. Gynaecologische Bevo leidde me regelrecht terug naar mijn kindertijd in Texas. In mijn dagdroom verscheen mijn grootmoeder Bashy, gekleed in een felroze trui met kralen. Ze zei: 'Eet, Snookie. Eet en je voelt je beter. " Voedsel was haar remedie voor alle doeleinden. In werkelijkheid zei Dr. Tal precies het tegenovergestelde. Hij vertelde me dat ik diabetes type 1 had.
Type 1, voorheen bekend als juveniele of insulineafhankelijke diabetes, is een auto-immuunziekte die bètacellen, de insulineproducerende cellen van de alvleesklier, vernietigt. Bètacellen geven insuline af aan de bloedbaan als de suiker stijgt, net als na een maaltijd. De belangrijkste taak van insuline is om voedingsstoffen, met name suiker, uit het bloed naar de lichaamscellen te transporteren. Hoe meer suiker je eet, hoe meer insuline je lichaam nodig heeft om het uit je bloedbaan en in je cellen te krijgen.
Dr. Tal begon voedsel op te sommen dat ik niet meer mocht eten, dat natuurlijk niet zomaar iets met suiker bevatte, maar de meeste koolhydraten, inclusief al mijn favorieten: pasta, pizza, pitabroodje, bureka's en ontbijtgranen. Om het nog deprimerender te maken, was het Chanoeka-seizoen, dus Dr.Tal zei dat aardappel latkes, gelei donuts en de traditionele chocolademunten gewikkeld in goudfolie ook allemaal uitgesloten waren. Ik was een beetje geschokt door het idee van Hanukkah zonder latkes, en ik wist dat Bashy ook geschokt zou zijn geweest. Ik wist ook precies wat ze had gezegd als ze naast me was geweest: "Wie heeft er ooit gehoord van een dokter die je zegt niet te eten?"
Een paar dagen later stond ik in een supermarkt in Tel Aviv oog in oog met een lang blad met verse Hanukkah-donuts bestrooid met poedersuiker. Terwijl ik instinctief naar ze reikte, gingen de woorden van dr. Tal door mijn hoofd. "Wees bang voor suiker", had hij gezegd. Mijn eerste gedachte was dat het onmogelijk was om een donut als een bedreiging te zien, maar toen besefte ik dat dit niet de eerste keer in mijn leven was dat ik bang moest zijn voor een snack. Ik begon te begrijpen dat mijn opvoeding, mijn hele jeugd, me precies op dit moment had voorbereid. Ik ben opgegroeid met koosjer in Texas. Ik heb altijd geweten hoe ik bang moest zijn voor eten.
Ik kwam uit een stad waar mensen varkenskoteletten, hamlapjes en worstjes aten als ontbijt, maar uit een familie waar het woord varkensvlees was synoniem voor gevaar. Bashy heeft nooit gespecificeerd wat er met me zou gebeuren als ik iets zou eten dat niet koosjer was, maar ik stelde me allerlei gevolgen voor, van braken tot stikken tot getroffen worden door de bliksemschicht van Gods toorn. En in de supermarkt waar Bashy en ik stamgasten waren, moest ik extra voorzichtig zijn. Overal waren niet-koosjere producten. Bashy wist dat ik in hen geïnteresseerd was. Ik liep zo langzaam als ik kon achter haar aan en bleef rondhangen bij de Twinkies, waarvan ik geloofde dat elk kind (zelfs elk Joods kind) behalve ik mocht eten. Dit was in de dagen voordat gedeeltelijk gehydrogeneerde plantaardige olie het universum overnam, en al het goede junkfood werd gemaakt met dierlijk vet. Naar mijn mening, reuzel was verreweg het slechtste vierletterwoord in de Engelse taal.
Als ik geluk had, stopte Bashy om met iemand in de winkel te praten, zodat ik een doos met Oreo-koekjes kon strelen. Ik wist dat Bashy het niet goedkeurde, maar ik nam het risico. Ze betrapte me altijd. Als ik naar gastvrouw-cupcakes keek of met mijn vingers over een pakje kraftkaas en crackers ging, schreeuwde ze "traif, " het Jiddische woord voor niet-koosjer voedsel. Vernederd en bang, zou ik haar regelrecht volgen naar de koosjere bevroren kippen van het Empire.
Een paar decennia later ging het schuldgevoel en de angst die ik voelde toen ik erover nadacht om de ‘gevaarlijke’ Chanoeka-donuts te kopen, veel dieper dan welke kindersterfte dan ook. Er was een baby in mijn baarmoeder en ik wist dat als ik mijn bloedsuikerspiegel niet onder controle zou houden, ik niet alleen mezelf, maar ook hem schade zou berokkenen. In tegenstelling tot de gevolgen van niet-koosjer eten, zijn de gevolgen van diabetes zeer duidelijk. En hoewel herinneringen aan Bashy's supermarktcapriolen me altijd lachend en nostalgisch hebben gemaakt, had ik tot die Chanoeka niet begrepen dat er een levensles in zelfbeheersing in hen was gecodeerd. Als moderne vrouw in de 21e eeuw hoop ik echter dat ik voedsel met gratie kan weerstaan en nooit de behoefte zal voelen om gebakken goederen publiekelijk te kleineren. Maar als ik dat doe, zal ik niet schreeuwen traifIk zal het advies van dr. Tal opvolgen en stilletjes tegen mezelf zeggen dat ik bang moet zijn voor suiker.
Bedankt voor het delen van je inzichten, Jess!
Lezers: heb je dit geweldige Pinterest-bord met allerlei Hanukkah-afbeeldingen gezien? Zeker de moeite van het bekijken waard 😉
Gelukkige Chanoeka + feestdagen voor iedereen!
