Herpetofobie-definitie
Herpetofobie is een angst voor reptielen. Mensen met herpetofobie zijn het vaakst bang voor reptielen zoals slangen en hagedissen. Ze kunnen echter ook bang zijn voor andere reptielen, zoals schildpadden, alligators en krokodillen.
Herpetofobie is een specifieke fobie, een soort angststoornis. Als je een specifieke fobie hebt, voel je een overweldigend gevoel van angst of bezorgdheid over iets. Er zijn veel verschillende soorten specifieke fobieën.
Hoe vaak komen fobieën van hagedissen en slangen voor?
Specifieke fobieën zijn een relatief veel voorkomende angststoornis. Het is waarschijnlijk dat veel mensen er in een bepaald stadium van hun leven een zullen ervaren.
Volgens informatie verzameld door het National Institute of Mental Health (NIMH), zal ongeveer 12,5 procent van de volwassenen in de Verenigde Staten ooit een specifieke fobie ervaren.
Van alle reptielen is angst voor slangen de meest voorkomende. Geschat wordt dat 2 tot 3 procent van de mensen voldoet aan de klinische criteria voor een fobie voor slangen (ofidiofobie).
Wat veroorzaakt angst voor hagedissen en slangen?
De factoren die specifieke fobieën veroorzaken, zoals herpetofobie, zijn momenteel onduidelijk. Er zijn echter verschillende dingen die kunnen bijdragen, waaronder:
Een slechte ervaring
Een slechte ervaring met een reptiel kan ertoe leiden dat u het associeert met gevoelens van angst of pijn. Iemand die door een slang is gebeten, kan bijvoorbeeld angst voor slangen ontwikkelen.
Aan het leren
Het is mogelijk dat we leren bang te zijn voor specifieke dingen, vooral op jonge leeftijd. Als je bijvoorbeeld een ouder of broer of zus hebt die erg bang is voor hagedissen, kun je ook leren bang voor ze te zijn.
Het is ook belangrijk erop te wijzen dat culturele factoren ook een rol kunnen spelen bij de perceptie van een persoon over reptielen. Reptielen, met name slangen, komen vaak voor in mythologie, folklore en religieuze teksten over de hele wereld.
Een studie uit 2012 onder 514 deelnemers in Portugal onderzocht de houding ten opzichte van het behoud van reptielen en amfibieën. Onderzoekers ontdekten dat negatieve indrukken of folklore waarbij deze dieren betrokken waren, een negatieve houding voorspelden.
Genetica
Genetica kan ook bijdragen aan de ontwikkeling van specifieke fobieën. Als een van je ouders bijvoorbeeld bang is voor hagedissen, kan deze angst, of een verhoogd risico om het te ontwikkelen, mogelijk op jou worden overgedragen.
Met betrekking tot de angst voor slangen, hebben mensen mogelijk een verhoogd vermogen ontwikkeld om deze dieren te detecteren. Men denkt dat deze aanpassing vroege mensen hielp om aanvallen door slangen te vermijden.
Een studie uit 2014 onderzocht het vermogen van mensen om slangen te vinden in een zoektaak. Deelnemers werd gevraagd om de slang te vinden in een groep afleidende achtergrondafbeeldingen.
Het bleek dat deelnemers afbeeldingen van slangen sneller en nauwkeuriger uit de achtergrondafbeeldingen konden halen dan die van spinnen of paddenstoelen.
Angstverwerking
Iedereen verwerkt gevoelens als angst en angst anders. Het is mogelijk dat sommige mensen van nature meer angstig zijn. Dit kan ervoor zorgen dat ze meer kans hebben op een fobie.
Angst voor symptomen van reptielen
Er zijn twee soorten specifieke fobiesymptomen: psychologisch en fysiek. Het belangrijkste psychologische symptoom van herpetofobie is het voelen van overweldigende angst of onrust bij blootstelling aan een reptiel.
Deze gevoelens staan vaak niet in verhouding tot de werkelijke bedreiging die het reptiel vormt voor de persoon. Naast het voelen van angst en angst wanneer een reptiel fysiek aanwezig is, kan iemand met herpetofobie ook symptomen hebben wanneer:
- denken aan een reptiel
- praten over of horen van andere mensen praten over reptielen
- het bekijken van een foto of een video van een reptiel
Iemand met herpetofobie doet vaak zijn best om te voorkomen dat hij in contact komt met reptielen. Dit kan mogelijk leiden tot een aanzienlijke verstoring van hun dagelijkse leven en activiteiten.
Lichamelijke symptomen kunnen ook aanwezig zijn bij iemand met een specifieke fobie, zoals herpetofobie. Deze kunnen zijn:
- een toename van de hartslag
- zweten
- beven of beven
- kortademigheid
- zich licht in het hoofd, duizelig of flauw voelen
- beklemming op de borst
- onrustige maag of misselijkheid
Herpetofobie en kinderen
Kinderen kunnen ook herpetofobie hebben. Een kind met herpetofobie kan een aantal van de volgende dingen doen wanneer ze worden blootgesteld aan een reptiel:
- bevriezen
- begin te huilen
- aan je vastklampen
- een woedeuitbarsting hebben
Wanneer moet u met een medische professional praten?
Een goede indicatie van wanneer u hulp moet zoeken bij angst voor reptielen, is wanneer het uw leven aanzienlijk begint te verstoren. Dit gebeurt op verschillende manieren, zoals:
- het verlagen van uw productiviteit op het werk of op school
- spannende relaties met familie en vrienden
- invloed hebben op sociale interacties of sociale activiteiten
- uw vermogen om dagelijkse taken uit te voeren, verminderen
Als u een van deze dingen opmerkt, maak dan een afspraak met een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Er zijn veel soorten professionals in de geestelijke gezondheidszorg, waaronder psychologen en psychiaters.
Tijdens uw eerste bezoek zullen ze met u praten over uw geschiedenis en symptomen. Op basis van de informatie die ze verzamelen, zullen ze een behandelplan aanbevelen. We zullen de behandeling van herpetofobie hieronder in meer detail bespreken.
Hoe herpetofobie te overwinnen
De behandeling van herpetofobie omvat therapie en, minder vaak, medicijnen. Laten we elke behandelingsoptie eens nader bekijken, evenals enkele algemene coping-tips.
Behandeling
Er zijn twee verschillende soorten therapie die vaak worden gebruikt voor specifieke fobieën zoals herpetofobie. Dit zijn:
- Exposure-therapie. Uw therapeut zal uw blootstelling aan reptielen langzaam verhogen. Ze kunnen je bijvoorbeeld vragen om in de eerste sessie aan reptielen te denken, met als doel dat je in latere sessies daadwerkelijk een reptiel vasthoudt. Er worden ook verschillende technieken aangeleerd om met angst om te gaan.
- Cognitieve gedragstherapie (CGT). Vaak gebruikt in combinatie met exposure-therapie, is het doel van CGT om te helpen bij het identificeren en hervormen van negatieve denkpatronen en emoties die bijdragen aan uw angst voor reptielen.
Medicijnen
Benzodiazepinen en bètablokkers zijn twee voorbeelden van medicijnen die aan u kunnen worden voorgeschreven terwijl u wordt behandeld voor herpetofobie. Deze worden echter vaak maar voor een korte tijd gegeven om u te helpen omgaan met angstgevoelens.
Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) worden ook vaak voorgeschreven voor specifieke fobieën.
Aanvullende tips om ermee om te gaan
Naast het krijgen van een behandeling voor herpetofobie, zijn er ook enkele aanvullende coping-stappen die u kunt nemen:
- Probeer te voorkomen dat uw fobie uw dagelijkse leven verstoort. Een manier om dit te doen, is door niet te ver weg te gaan om reptielen te vermijden.
- Probeer verschillende manieren uit om stress te verminderen, zoals yoga en meditatie.
- Vermijd stimulerende middelen zoals cafeïne, omdat ze angstgevoelens kunnen aanwakkeren.
- Implementeer en houd u aan gezonde levensstijlkeuzes, zoals een uitgebalanceerd dieet, regelmatige lichaamsbeweging en het onderhouden van een regelmatig slaapschema.
- Aarzel niet om met anderen te praten over hoe u zich voelt.Deelnemen aan een steungroep kan u helpen om contact te maken met mensen in uw omgeving die ook een specifieke fobie ervaren.
Afhalen
Herpetofobie is een angst voor reptielen. Dit kan elk type reptiel zijn, maar is meestal van toepassing op slangen en hagedissen.
Herpetofobie is een soort angststoornis die specifieke fobie wordt genoemd. Mensen met een specifieke fobie ervaren intense angst rond het object van hun angst. Ze kunnen ook lichamelijke symptomen hebben, zoals hartkloppingen, zweten en beven.
Herpetofobie kan met therapie worden behandeld. Als je merkt dat je bang bent voor reptielen die een grote invloed hebben op je leven, maak dan een afspraak om met een geestelijke gezondheidsprofessional te spreken.
.jpg)
