Een ding is zeker. We zullen niet "terug naar normaal" gaan.
Inmiddels is het buitengewoon duidelijk geworden dat de beste manier om de COVID-19-pandemie in te dammen is dat we allemaal fysieke afstand doen en thuis blijven.
Hoewel gevallen van COVID-19 nog steeds in alle 50 staten voorkomen, hebben staten met orders voor vroege opvang ter plaatse de curve effectiever kunnen 'afvlakken' dan staten die dat niet hebben gedaan.
Maar thuis vastzitten terwijl buiten een dodelijke pandemie woedt, is traumatisch, zegt Lori Garrott, een erkend klinisch maatschappelijk werker (LCSW) met een certificering in traumagerichte cognitieve gedragstherapie.
"Trauma ontstaat wanneer we ons plotseling onveilig voelen", zegt ze, "en wanneer we het gevoel hebben dat de mensen van wie we houden onveilig zijn en we ze misschien kwijtraken."
Dus wanneer een pandemie van een potentieel dodelijk virus toeslaat, en weken of zelfs maanden van zelfisolatie vereist, maken we een traumatische ervaring mee.
Onderzoek uit eerdere quarantaines ondersteunt dit idee. Een quarantaine wordt door de CDC gedefinieerd als de scheiding en beperking van verplaatsingen van mensen die mogelijk zijn blootgesteld aan een besmettelijke ziekte om te zien of ze onwel worden. Dit kan het risico helpen verkleinen dat ze de besmetting op anderen overdragen.
De bevelen voor shelter-in-place en lockdown die in het grootste deel van het land plaatsvinden, worden misschien geen quarantaine genoemd, maar in de praktijk is het grotendeels hetzelfde.
Mensen blijven thuis, ver weg van veel dierbaren - en behalve essentiële werknemers, werken degenen die hun baan niet zijn kwijtgeraakt vanuit huis.
Dus wat weten we over de psychologische impact van deze situatie?
In februari beoordeelde The Lancet onderzoeken die waren uitgevoerd nadat verschillende populaties in quarantaine waren geplaatst - onderzoeken van mensen die in quarantaine waren geplaatst tijdens epidemieën van SARS, Ebola, H1N1, Respiratory Syndrome in het Midden-Oosten (MERS) en paardeninfluenza.
De resultaten van die onderzoeken waren opmerkelijk consistent en kunnen ons een idee geven van hoe onze situatie onze geestelijke gezondheid beïnvloedt.
Wat de onderzoekers vaststelden als de meest voorkomende stress van quarantaine, zal waarschijnlijk geen verrassing zijn voor iemand die zichzelf isoleerde tijdens deze pandemie:
- angst voor infectie
- frustratie en verveling
- onvoldoende voorraden
- onvoldoende informatie
- de duur van de quarantaine
Een belangrijke stressfactor die de onderzoekers ontdekten na de quarantaines, zou kunnen klinken voor sommigen van ons die nog in quarantaine zijn: financiën.
Deze stressfactoren zijn bijzonder moeilijk, zegt Garrott, omdat ze nodig zijn om te overleven en we er geen controle over hebben.
Dat brengt ons in een crisissituatie, legt Garrott uit.
"Wat gebeurt er als je in een crisis zit? Je gaat naar de overlevingsmodus. Je uitvoerende functioneren valt stil en je kunt je nergens anders op concentreren dan wat je nodig hebt om te overleven. "
Garrott schrijft veel van de hamsterende en paniekaankopen toe die we zagen vlak voordat de bevelen voor shelter-in-place of lockdown werden gegeven:
"Als je in de overlevingsmodus bent, probeer je ervoor te zorgen dat jij en je gezin hebben wat je nodig hebt. Wanneer je midden in een crisis of trauma zit, wordt je vermogen om langetermijnbeslissingen te nemen beïnvloed. "
Hoewel de praktische implicaties van hamsteren gevolgen kunnen hebben voor de rest van de gemeenschap, zegt Garrott dat ze zich probeert te herinneren dat die daden 'voortkomen uit angst. En als mensen bang zijn, nemen ze niet de beste beslissingen. "
Het beste wat mensen op dit moment kunnen doen voor hun geestelijke gezondheid?
Begin door goed op te letten hoe u zich voelt.
"Probeer het op te merken als je in een zeer gefrustreerde toestand verkeert", zegt ze. "Misschien zegt dat je dat je je uit het nieuws moet houden of wat dan ook dat je frustreert."
Als je eenmaal bent uitgeschakeld, ga dan ergens rustig zitten en oefen zelfverzachtende of afleidende technieken. Een van deze technieken is tegen jezelf praten met behulp van wat zij 'coping-gedachten' noemt.
"Als je begint te denken 'oh mijn god, ik ga dit krijgen', probeer dan tegen jezelf te zeggen: op dit moment gaat het goed, je bent veilig, je bent gezond en je zorgt ervoor van jezelf, ”zegt ze.
Meditatie en progressieve spierontspanning kunnen ook helpen, voegt Garrott toe.
“Oefeningen van 15 minuten vind je overal op internet. Je kunt letterlijk bij je thuis gaan zitten, op YouTube komen en 15 minuten [meditatie of progressieve spierontspanning] doen, en het zal je helpen kalmeren ”, zegt ze.
Aangezien onze paniekerige toestand kan ontstaan door het gevoel dat we geen controle hebben, kunnen dingen die ons een beetje controle geven, die gevoelens helpen verlichten.
Garrott stelt dingen voor, zoals het maken van een dagschema of een lijst met wat u wilt bereiken. Deze kunnen een gevoel van controle inbrengen in een situatie waardoor je het gevoel hebt dat je de controle niet meer hebt.
Ik kan niet controleren of mijn buren fysieke afstand doen, of dat er genoeg wc-papier in de supermarkt is. En ik heb zeker geen enkele controle om te beslissen wanneer dit voorbij is.
Maar ik heb wel controle over het feit of ik dit artikel schrijf of niet, of ik de hond uitlaat, of dat ik bel om bij mijn grootmoeders te kijken. Die kleine controle-inspanningen helpen echt.
Als dit eenmaal voorbij is - wanneer dat ook is - zegt Garrott dat we van niets mogen verwachten, inclusief onze geestelijke gezondheid, om terug te gaan naar hoe het vroeger was.
"Mensen die al een voorgeschiedenis van depressie, angst en andere psychische problemen hebben, worden vaak het hardst getroffen door een nieuw trauma", zegt ze. En het is belangrijk om waakzaam te zijn om dat aan te pakken.
"Ik vind dat iedereen moet worden voorgelicht over de symptomen van PTSD", zegt ze. "Als je hierna merkt dat het moeilijk voor je is om die gevoelens van paniek en angst los te laten, zoek dan hulp."
In feite hoeven mensen niet zo lang te wachten om in therapie te gaan. Veel therapeuten werken nu virtueel. (Zoek hier hulp bij het vinden van een therapeut.)
Therapie zal vooral belangrijk zijn voor degenen die aan de frontlinie van deze pandemie werken. Uit de beoordeling van quarantainestudies bleek dat gezondheidswerkers na de SARS-epidemie de hoogste percentages PTSD, vermijdingsgedrag en middelengebruik hadden.
Maar verrassend genoeg gaf het lezen van de samenvatting van die onderzoeken me echt een beter gevoel. Het stelde me gerust dat alle dingen die ik voel normaal zijn.
En hoewel we al meer dan 100 jaar geen pandemie op deze schaal hebben gezien, herinnerden die onderzoeken me er ook aan dat dit tijdens ons leven op kleinere schaal is gebeurd.
We nemen deze allemaal samen door.
Katie MacBride is een freelanceschrijver en de associate editor voor Anxy Magazine. Haar werk vind je onder meer in Rolling Stone en the Daily Beast. Ze werkte het grootste deel van het afgelopen jaar aan een documentaire over het gebruik van medicinale cannabis bij kinderen. Ze brengt momenteel veel te veel tijd door op Twitter, waar je haar kunt volgen op @msmacb.
