Wat is ailurofobie?
Ailurofobie beschrijft een intense angst voor katten die sterk genoeg is om paniek en angst te veroorzaken wanneer ze in de buurt zijn of aan katten denken. Deze specifieke fobie wordt ook wel elurofobie, gatofobie en felinofobie genoemd.
Als je ooit bent gebeten of gekrabd door een kat, kun je je nerveus voelen bij hen. Of misschien houdt u gewoon niet van katten. In beide gevallen zult u waarschijnlijk niet uw best doen om met hen om te gaan en zult u zich waarschijnlijk niet al te veel zorgen over hen maken.
Een fobie gaat verder dan milde angst of afkeer. Als u ailurofobie heeft, kunt u zich veel zorgen maken over het tegenkomen van katten en nadenken over manieren om ze te vermijden. Dit kan een groot effect hebben op uw dagelijkse leven, zeker gezien de populariteit van katten als huisdier.
Wat zijn de symptomen?
Het belangrijkste symptoom van ailurofobie is extreme angst bij het zien of horen van een kat. Zelfs het kijken naar tekenfilms of foto's van katten kan symptomen veroorzaken.
Fobieën hebben de neiging om zowel fysieke als psychische symptomen te veroorzaken wanneer u denkt aan of in contact komt met het object van uw fobie.
Lichamelijke symptomen zijn meestal:
- pijn of beklemming op de borst
- toegenomen zweten of hartslag
- moeite met normaal ademhalen
- gevoelens van opwinding, duizeligheid of misselijkheid
- beven en beven
- maagklachten, vooral als u denkt aan een toekomstige gebeurtenis waarbij een kat aanwezig zal zijn
Psychologische symptomen kunnen zijn:
- paniekerig en bang voelen als je aan katten denkt
- extreem bang zijn voor nieuwe gebieden waar katten kunnen zijn
- besteedt veel tijd aan het nadenken over mogelijke manieren waarop u katten kunt tegenkomen en hoe u ze kunt vermijden
- extreme angst en angst ervaren wanneer u miauwend, sissend of soortgelijke geluiden hoort
Deze symptomen kunnen uw routinegedrag beïnvloeden. U kunt bijvoorbeeld stoppen met het bezoeken van een vriend die katten heeft of naar een nieuw gebouw verhuizen waar huisdieren niet zijn toegestaan. Of misschien vermijdt u collega's die over hun katten praten.
Ten slotte, als u een fobie van welke aard dan ook, weet u misschien dat uw angsten irrationeel zijn of waarschijnlijk geen schade toebrengen. Dit bewustzijn veroorzaakt vaak extra angst en schaamtegevoelens, waardoor het moeilijk kan worden om hulp te zoeken.
Wat veroorzaakt het?
De exacte oorzaak van fobieën is onduidelijk. Bij ailurofobie kan op jonge leeftijd aangevallen worden door een kat of getuige zijn van een aanval van iemand anders een rol spelen. Genetische en omgevingsfactoren kunnen ook een rol spelen.
Specifieke fobieën, vooral dierenfobieën, ontwikkelen zich vaak in de kindertijd. Misschien heb je al zo lang als je je kunt herinneren een kattenfobie gehad, maar herinner je je geen uitlokkende gebeurtenis uit je kindertijd.
Het is ook mogelijk om een fobie te ontwikkelen zonder ooit een negatieve ervaring te hebben die verband houdt met datgene waar je bang voor bent.
Hoe wordt het gediagnosticeerd?
Als u denkt dat u een kattenfobie heeft, overweeg dan om een diagnose te stellen bij een deskundige in de geestelijke gezondheidszorg. Uw primaire zorgverlener kan u doorverwijzen naar iemand die ervaring heeft met het diagnosticeren van fobieën.
Over het algemeen wordt een fobie gediagnosticeerd wanneer de angst of angst uw dagelijks leven beïnvloedt of een negatief effect heeft op uw kwaliteit van leven.
U kunt de diagnose ailurofobie krijgen als:
- het zien of denken aan katten veroorzaakt fysieke en emotionele symptomen van angst
- je doet er alles aan om katten te vermijden
- je besteedt meer tijd aan zorgen maken over mogelijke ontmoetingen met katten dan je zou willen
- u deze symptomen al zes maanden of langer ervaart
Hoe wordt het behandeld?
Het hebben van een fobie betekent niet noodzakelijk dat u behandeling nodig heeft. Als het voor u vrij gemakkelijk is om katten te vermijden, heeft ailurofobie misschien niet veel effect op uw dagelijkse leven.
Het is echter niet altijd mogelijk, of zelfs wenselijk, om het doel van uw fobie te vermijden. Misschien ben je bijvoorbeeld gaan daten met iemand die een kat heeft. Of misschien genoot u van katten voordat u een slechte ervaring had.
Exposure-therapie
Blootstellingstherapie wordt beschouwd als een van de meest effectieve behandelingen voor fobieën. Bij dit type therapie werk je samen met een therapeut om jezelf langzaam bloot te stellen aan datgene waar je bang voor bent.
Om ailurofobie aan te pakken, kunt u beginnen met het bekijken van afbeeldingen van katten. Misschien ga je verder met het bekijken van kattenvideo's en houd je dan een knuffel- of speelgoedkat vast. Uiteindelijk zou je naast een kat in een reismand kunnen gaan zitten voordat je de laatste stap zet om een zachtaardige kat vast te houden.
Systematische desensibilisatie is een specifiek type blootstellingstherapie waarbij ontspanningstechnieken worden geleerd om gevoelens van angst en onrust tijdens blootstellingstherapie te helpen beheersen.
Uiteindelijk kunnen deze oefeningen u ook helpen om katten te leren associëren met een ontspanningsreactie in plaats van een stressreactie.
Cognitieve gedragstherapie
Als u niet zeker bent van exposure-therapie, kunt u in plaats daarvan cognitieve gedragstherapie (CGT) overwegen. In CBT leer je hoe je de denkpatronen die angst veroorzaken, kunt identificeren en opnieuw kunt kaderen.
CGT voor ailurofobie zal waarschijnlijk nog steeds enige blootstelling aan katten met zich meebrengen, maar in dat stadium zult u goed uitgerust zijn met coping-tools.
Medicatie
Er zijn geen medicijnen die specifiek zijn ontworpen om fobieën te behandelen, maar sommige kunnen helpen bij het kortetermijnbeheer van symptomen. Waaronder:
- Bètablokkers. Bètablokkers helpen bij lichamelijke symptomen van angst, zoals verhoogde hartslag en duizeligheid. Ze worden meestal ingenomen voordat ze in een situatie terechtkomen die lichamelijke symptomen veroorzaakt.
- Benzodiazepinen. Dit zijn kalmerende middelen die ook helpen bij het verminderen van angstsymptomen. Hoewel ze nuttig kunnen zijn, lopen ze ook een hoog risico op verslaving. Uw arts zal deze over het algemeen alleen voorschrijven voor incidenteel of kortdurend gebruik.
- D-cycloserine (DCZ). Dit is een medicijn dat de voordelen van blootstellingstherapie kan helpen vergroten. Resultaten van een beoordeling uit 2017 suggereren dat blootstellingstherapie effectiever zou kunnen zijn wanneer deze wordt aangevuld met DCZ.
Zelfs zonder DCZ of andere medicijnen hebben mensen vaak succes met therapie.
het komt neer op
Dierlijke fobieën behoren tot de meest voorkomende fobieën. Als u bang bent voor katten waardoor u bepaalde activiteiten niet kunt doen of een negatief effect op uw leven heeft, kan therapie helpen.
