Wat is een verzonken kist?
Pectus excavatum is een Latijnse term die 'uitgeholde borst' betekent. Mensen met deze aangeboren aandoening hebben een duidelijk verzonken borst. Bij de geboorte kan een concaaf borstbeen of borstbeen aanwezig zijn.
Het kan zich ook later ontwikkelen, meestal tijdens de adolescentie.
Andere veel voorkomende namen voor deze aandoening zijn onder meer:
- schoenmakerskist
- trechter borst
- gezonken borst
Verzonken foto's op de borst
Wat veroorzaakt een verzonken borst?
Pectus excavatum is de meest voorkomende onregelmatigheid in de borstwand bij kinderen, volgens een artikel uit 2016 gepubliceerd in het tijdschrift Pediatric Annals. Het tijdschrift meldt ook dat een derde van de kinderen met een ingevallen borst een familielid heeft met de aandoening.
Een specifiek gen dat een verzonken borst veroorzaakt, is echter niet ontdekt. Artsen weten dat een ingevallen borstkas optreedt als gevolg van een ontwikkelingsprobleem tijdens de zwangerschap.
Gewoonlijk beginnen de ribben ongeveer 35 dagen na het begin van de draagtijd samen te smelten met het borstbeen. Bij mensen met een ingevallen borstkas smelt hun borstbeen niet zoals verwacht, en ontwikkelen ze een verzonken borstbeeld.
Mannen ervaren een verzonken borst in een veel hoger tempo dan vrouwen.
Volgens een recent artikel in het tijdschrift Annals of Cardiothoracic Surgery hebben mannen vier keer meer kans op een ingevallen borst dan vrouwen. Wanneer vrouwen een ingevallen borstkas hebben, is deze meestal meer uitgesproken, meldt het tijdschriftartikel.
In ernstige gevallen kan de aandoening de werking van het hart en de longen verstoren. In milde gevallen kan een ingevallen borstkas problemen met het zelfbeeld veroorzaken. Sommige mensen met deze aandoening kunnen activiteiten zoals zwemmen, die het verbergen van de aandoening moeilijk maken, vermijden.
Verzonken symptomen op de borst
Artsen kunnen meestal naar de borstwand kijken en zien dat deze verzonken is in plaats van recht of licht afgerond naar buiten.
Naast het fysieke uiterlijk van een persoon kan een ingevallen borst andere symptomen in het lichaam veroorzaken omdat de borstbeenderen op nabijgelegen organen drukken, zoals het hart en de longen. Sommige mensen met deze aandoening kunnen het volgende ervaren:
- abnormale hartritmes
- slechte inspanningscapaciteit
- kortademigheid
- onverklaarbare vermoeidheid
Een arts kan de ingevallen borst van een persoon meten en deze in de loop van de tijd volgen om te bepalen of het erger wordt.
Mensen met ernstige pectus excavatum kunnen kortademigheid en pijn op de borst ervaren. Een operatie kan nodig zijn om ongemak te verminderen en hart- en ademhalingsafwijkingen te voorkomen.
Röntgenfoto's van de borst of CT-scans worden gebruikt om afbeeldingen van de interne structuren van de borstkas te maken. Deze scans helpen de ernst van de kromming te meten. De Haller-index is een gestandaardiseerde meting die wordt gebruikt om de ernst van de aandoening te berekenen.
De Haller-index wordt berekend door de breedte van de ribbenkast te delen door de afstand van het borstbeen tot de wervelkolom. Een normale index is ongeveer 2,5. Een index groter dan 3,25 wordt als ernstig genoeg beschouwd om chirurgische correctie te vereisen.
Als de kromming mild is, hoeft deze over het algemeen niet te worden behandeld.
Verzonken borst bij baby's
Volgens een artikel uit 2016 komt een verzonken borst voor bij naar schatting 1 op de 400 geboorten. Het tijdschrift merkt ook op dat naar schatting 2,6 procent van de kinderen van 7 tot 14 jaar de aandoening heeft.
Meestal kan een arts zien of een kind bij de geboorte een ingevallen borstkas heeft. Sommige kinderen merken pas dat ze de aandoening hebben als ze in de adolescentie een groeispurt maken.
Symptomen van een verzonken borst bij een baby zijn onder meer:
- grote, ronde buik
- schouders die enigszins afgerond leken
- licht hellende of naar beneden draaiende ribben
Sommige kinderen met pectus excavatum hebben ook andere medische aandoeningen of botafwijkingen. Voorbeelden zijn:
- scoliose
- Marfan-syndroom
- Syndroom van Polen
- Loeys-Dietz-syndroom
Verzonken borst bij volwassenen
Artsen beschouwen een ingevallen borst als een progressieve aandoening.
Dit betekent dat naarmate een persoon ouder wordt, de diepte waarmee de borstkas verzonken lijkt, kan toenemen. Hoewel een aanzienlijk aantal mensen met een verzonken borst een operatie moet ondergaan om de aandoening op jonge leeftijd te herstellen, is het mogelijk dat een volwassene ook baat kan hebben bij een operatie.
Meestal wordt een operatie niet aanbevolen, tenzij een volwassene symptomen heeft, zoals kortademigheid of hartproblemen. Als ze deze symptomen hebben, kunnen ze met hun arts praten over mogelijke behandelingsstappen.
Hoe een gezonken kist te repareren
Verzonken behandelingen op de borst zijn afhankelijk van hoe ernstig de borstholte van een persoon is. Als een persoon ademhalings- of hartproblemen heeft, zal zijn arts waarschijnlijk een operatie aanbevelen. Andere behandelingen zijn onder meer oefeningen om de ademhaling en houding te verbeteren.
Sommige mensen kunnen ook baat hebben bij vacuümbeltherapie.
Bij dit type therapie wordt een persoon gebruikt die een speciale pomp gebruikt die gedurende 30 minuten tot enkele uren tegen de borstwand wordt aangebracht. De pomp zorgt voor een negatieve druk op de borstkas die de borstwand omhoog kan brengen om de incidentie van een ingevallen borstkas te verminderen.
Een van de voordelen van vacuümbeltherapie is dat een persoon van bijna elke leeftijd er gebruik van kan maken. Ernstigere gevallen van een diep ingevallen borstkas worden echter niet hiermee gecorrigeerd.
Sommige mensen kunnen het niet gebruiken, inclusief degenen die:
- hart problemen
- bloedingsstoornissen
- aandoeningen van het bewegingsapparaat
Behandelingen ontwikkelen
Artsen evalueren een nieuwe techniek, de magnetische mini-mover-procedure. Bij deze experimentele procedure wordt een krachtige magneet in de borstwand geïmplanteerd. Aan de buitenkant van de kist is een tweede magneet bevestigd.
De magneten genereren voldoende kracht om het borstbeen en de ribben geleidelijk te hermodelleren en naar buiten te dwingen. De externe magneet wordt een voorgeschreven aantal uren per dag als beugel gedragen.
Verzonken borstoefeningen
Bepaalde oefeningen, zoals diepe ademhalingsoefeningen en oefeningen die zijn ontworpen om de houding te verbeteren, kunnen mensen met een milde tot matige verzonken borst helpen die geen operatie willen ondergaan. Deze benaderingen kunnen hun symptomen helpen verminderen.
Voorbeelden van oefeningen voor een verzonken borst zijn onder meer:
- Uitbreidingen op de borst. Ga zo recht mogelijk staan en trek de schouders naar achteren. Adem volledig en diep in en houd deze 10 seconden vast. Adem uit en herhaal 20 keer.
- Rug rechttrekken. Vlecht vanuit een staande positie uw vingers achter uw hoofd. Trek de ellebogen iets verder naar achteren om de borst meer te openen. Buig iets voorover op de heupen, concentreer je op een rechte houding. Houd de positie maximaal 3 seconden vast en herhaal vervolgens maximaal 25 keer.
Regelmatige lichamelijke activiteit, waaronder sporten, kan ook helpen. Door in goede conditie te blijven, kan iemand zijn hart en longen versterken, zodat zijn symptomen minder opvallen.
Verzonken operatie aan de borst
Sommige mensen kunnen ervoor kiezen om voor cosmetische doeleinden een operatie te ondergaan om hen te helpen zich minder zelfbewust te voelen over hun borst. Anderen kunnen gezondheidscomplicaties hebben door een ingevallen borstkas, zoals hart- of ademhalingsproblemen. Chirurgie kan hun symptomen vaak verbeteren.
Waar mogelijk raden artsen meestal aan te wachten tot nadat een adolescent zijn eerste grote groeispurt bij kinderen heeft gepasseerd, die kan optreden tussen de 10 en 15 jaar.
Volgens een recent artikel is de gemiddelde leeftijd voor een persoon om een verzonken borstoperatie te ondergaan 13,5 jaar oud.
Chirurgie kan invasief of minimaal invasief zijn en kan de volgende procedures omvatten.
De Ravitch-procedure
De Ravitch-procedure is een invasieve chirurgische techniek die eind jaren veertig werd gepionierd. De techniek omvat het openen van de borstholte met een brede horizontale incisie. Kleine stukjes ribkraakbeen worden verwijderd en het borstbeen wordt afgeplat.
Stutten of metalen staven kunnen worden geïmplanteerd om het veranderde kraakbeen en botten op hun plaats te houden. Drains worden aan weerszijden van de incisie geplaatst en de incisie wordt weer aan elkaar genaaid. Stutten kunnen worden verwijderd, maar zijn bedoeld om voor onbepaalde tijd op hun plaats te blijven.
Complicaties zijn doorgaans minimaal en een ziekenhuisopname van minder dan een week komt vaak voor.
De Nuss-procedure
De Nuss-procedure is ontwikkeld in de jaren tachtig. Het is een minimaal invasieve procedure.
Het omvat het maken van twee kleine sneetjes aan weerszijden van de borst, iets onder het niveau van de tepels. Een derde kleine incisie stelt chirurgen in staat een miniatuurcamera in te brengen, die wordt gebruikt om het inbrengen van een licht gebogen metalen staaf te geleiden.
De staaf wordt geroteerd zodat deze naar buiten buigt zodra deze op zijn plaats zit onder de botten en het kraakbeen van de bovenste ribbenkast. Dit dwingt het borstbeen naar buiten.
Een tweede staaf kan loodrecht op de eerste worden bevestigd om de gebogen staaf op zijn plaats te houden. Stiches worden gebruikt om de incisies te sluiten en tijdelijke drains worden op of nabij de incisieplaatsen geplaatst. Deze techniek vereist geen snijden of verwijderen van kraakbeen of bot.
De metalen staven worden meestal verwijderd tijdens een poliklinische procedure ongeveer 2 jaar na de eerste operatie bij jonge mensen. Tegen die tijd wordt verwacht dat de correctie permanent is. De spijlen mogen gedurende 3 tot 5 jaar niet worden verwijderd of kunnen permanent op hun plaats blijven bij volwassenen.
De procedure werkt het beste bij kinderen van wie de botten en het kraakbeen nog groeien.
Complicaties van een pectus excavatum-operatie
Chirurgische correctie heeft een uitstekend slagingspercentage. Elke chirurgische ingreep brengt echter risico's met zich mee, waaronder:
- pijn
- pleurale effusie of vochtophoping in de weefsels langs de longen
- pneumothorax, of een ingeklapt longgedeelte
- het risico op infectie
- de mogelijkheid dat de correctie minder effectief zal zijn dan verwacht
Het meest ernstige en ongebruikelijke risico bij een Nuss-procedure is directe hartschade. Littekens zijn onvermijdelijk, maar zijn redelijk minimaal met de Nuss-procedure.
Er bestaat een risico op thoracale dystrofie bij de Ravitch-procedure, wat kan leiden tot ernstigere ademhalingsproblemen. Om dit risico te verkleinen, wordt de operatie meestal uitgesteld tot na de leeftijd van 8 jaar.
Complicaties zijn ongebruikelijk bij beide operaties, maar de ernst en frequentie van complicaties bij kinderen en volwassenen zijn ongeveer hetzelfde voor typen.
Volgens een analyse uit 2016 van studies gepubliceerd in het tijdschrift Annals of Cardiothoracic Surgery die zich richtten op zowel procedures bij kinderen als volwassenen, ontdekten de onderzoekers dat er iets minder complicaties zijn als gevolg van de Ravitch-procedure bij volwassenen.
Verzonken borst na gynaecomastie-operatie
Gynaecomastie is een medische aandoening die de ontwikkeling van de borsten bij mannen veroorzaakt. Sommige mannen kunnen ervoor kiezen om een operatie te ondergaan om het borstachtige uiterlijk van hun borst te verminderen.
Soms, wanneer een persoon deze operatie ondergaat, kunnen ze ontdekken dat ze een verzonken borst hebben, waarvan ze voorheen niets wisten.
Zowel gynaecomastie als een ingevallen borstkas kunnen tijdens de puberteit meer opvallen. Een operatie om gynaecomastie te corrigeren, hoeft niet noodzakelijk een verzonken borstkas te veroorzaken, maar het kan een verzonken borstkas meer opvallen.
Na de operatie kan een persoon met zijn arts praten over de vraag of hij een behandeling nodig heeft voor een verzonken borst.
Afhalen
Verzonken borstkas is de meest voorkomende afwijking van de borstwand.
Als de aandoening symptomen veroorzaakt, kan uw arts een chirurgische correctie aanbevelen. Een operatie om een ingevallen borstkas te herstellen, biedt doorgaans zeer positieve resultaten. Uw arts kan de ernst van uw aandoening beoordelen en u helpen beslissen of een operatie geschikt voor u is.
